Γιατροί Χωρίς Σύνορα, ή αλλιώς Médecins Sans Frontières (MSF)

Επιλογή οργάνωσης

Αναφορά οργάνωσης

Γιατροί Χωρίς Σύνορα (MSF)

Στόχοι οργάνωσης

1ος Στοχος (250.00€): Αντιβιοτική θεραπεία

Αντιβιοτική θεραπεία για 154 τραυματίες πολέμου

52.46% (131.15€)
52.46% (131.15€)

2ος Στοχος (500.00€): Χειρουργικά σετ για φροντίδα τραυμάτων

34 χειρουργικά σετ έκτακτης ανάγκης για φροντίδα τραυμάτων

0% (0.00€)
0%

3ος Στοχος (1000.00€): Τρόφιμα έκτακτης ανάγκης

6.100 τρόφιμα έκτακτης ανάγκης σε περίπτωση κρίσης ή φυσικής καταστροφής

0% (0.00€)
0%

181.15€ (+ 0.00€) έχουν συλλεχθεί συνολικά μέχρι σήμερα και υπολείπονται 118.85€ μέχρι τον επόμενο στόχο

Περιγραφή οργάνωσης

Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα, γνωστοί και ως Médecins Sans Frontières (MSF), είναι μια διεθνής, ιατρική, ανθρωπιστική οργάνωση που ιδρύθηκε το 1971 στη Γαλλία, ενώ το 1999 βραβεύτηκε με το Νόμπελ Ειρήνης. Λειτουργεί ανεξάρτητα, ουδέτερα και αμερόληπτα και έχει ως κύριο στόχο την προσφορά ιατρικής φροντίδας στους ανθρώπους που έχουν αποκλειστεί από οποιοδήποτε είδος υγειονομικής υπηρεσίας.

Η ιστορία των Γιατρών Χωρίς Σύνορα ξεκίνησε το 1971 στη Γαλλία, από μια ομάδα γιατρών και δημοσιογράφων. Σιγά σιγά, εξελίχθηκαν σε ένα παγκόσμιο κίνημα και σήμερα βρίσκονται σε περισσότερες από 80 χώρες με περισσότερα από 400 προγράμματα. Ο αριθμός των ατόμων που εργάζονται στους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα ξεπερνά τους 67.0000 με τις ειδικότητες να διαφέρουν. Γιατροί, νοσηλευτές, διοικητικοί, τεχνικοί και πολλοί ακόμη προσφέρουν καθημερινά τις υπηρεσίες τους στα προγράμματα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα σε όλο τον κόσμο.

Γιατρός Χωρίς Σύνορα που στέκεται στο πλευρό ασθενούς

©Frederic NOY/COSMOS

Πρωταρχικό μέλημα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα είναι η ανθρωπιστική βοήθεια. Όταν η ανθρώπινη ζωή κινδυνεύει, τότε οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα δηλώνουν παρόντες. Η προσφορά τους είναι ουσιαστική και ξεχωριστή: βασική ιατρική φροντίδα αλλά και ψυχική υποστήριξη, λειτουργία νοσοκομείων και υλοποίηση χειρουργικών προγραμμάτων, καθώς και καταπολέμηση επιδημιών και πανδημιών.

Οι δράσεις μας το 2020 σε όλο τον κόσμο με αριθμούς:

  • 9.904.200 επισκέψεις στα εξωτερικά ιατρεία
  • 2.690.600 ασθενείς που περιθάλψαμε με ελονοσία
  • 1.026.900 εισαγωγές στα επείγοντα
  • 1.008.050 εμβολιασμοί κατά της ιλαράς
  • 306.800 τοκετοί, συμπεριλαμβανομένων των καισαρικών τομών
  • 64.300 παιδιά με οξύ υποσιτισμό νοσηλεύθηκαν στα επισιτιστικά μας προγράμματα

Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα στην Ελλάδα

Στην Ελλάδα, η ιστορία τους ξεκινά το 1990. Τη χρονιά που ιδρύθηκε το Ελληνικό Τμήμα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. Όλα αυτά τα χρόνια Έλληνες, όλων των ειδικοτήτων, έχουν ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο κι έχουν προσφέρει τις υπηρεσίες τους από τη Συρία και την Παλαιστίνη μέχρι τη Ρουάντα, τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό και την Αϊτή. 

Στη χώρα μας παρέχουν ιατρική και ανθρωπιστική βοήθεια σε συνανθρώπους μας που ήρθαν πρόσφυγες και μετανάστες στα ελληνικά νησιά (Λέσβο και Σάμο) και στην Αθήνα, ενώ είναι παρόντες και σε έκτακτες ανάγκες όταν αυτό χρειαστεί. Παράλληλα, η ψυχική, σεξουαλική και αναπαραγωγική υγεία, αλλά και οι χρόνιες παθήσεις, είναι μεταξύ άλλων, πρωταρχικό μέλημα της οργάνωσης.

Γιατρός που ακούει την καρδούλα ενός παιδιού

©Anna Pantelia/MSF

Οι δράσεις μας το 2020 στην Ελλάδα με αριθμούς:

  • 48.800 συνεδρίες σε εξωτερικά ιατρεία
  • 10.400 ατομικές συνεδρίες ψυχικής υγείας
  • 460 θύματα σεξουαλικής βίας έλαβαν φροντίδα
  • 100 θύματα βασανιστηρίων έλαβαν φροντίδα

Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα - Δωρεές

Είναι αντιπροσωπευτικό ότι το 100% των πόρων του Ελληνικού Τμήματος της οργάνωσης προέρχεται από ιδιώτες. Οι τρόποι που μπορεί κανείς να στηρίξει το έργο της οργάνωσης είναι πολλοί.

Αρχίζοντας από ατομική, μηνιαία, σταθερή προσφορά, ή περνώντας σε μεγαλύτερες δωρεές αν κάποιος το επιθυμεί, ακόμα και μέσω εταιρικής υποστήριξης με ποικίλους τρόπους. Εναλλακτικά, οι πιο όμορφες στιγμές της ζωής σας, μπορούν να δώσουν σημαντική ανάσα στο έργο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. Έτσι, τα μυστήρια του Γάμου ή της Βάπτισης, δίνουν τη δυνατότητα δωρεάς. Παραδείγματος χάριν, μπορεί κανείς να δωρίσει ένα ποσό αντί για μπομπονιέρα. Αν πάλι κάποιος θέλει να διοργανώσει μια ειδική εκδήλωση προσφοράς, αρκεί να έχει όρεξη, ιδέες και δημιουργική διάθεση.

Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα αγκαλιάζουν ολιστικά τους συνανθρώπους μας.

©Matteo Bianchi Fasani

Η υποστήριξη των Γιατρών Χωρίς Σύνορα είναι ιδιαίτερα σημαντική. Μέσω της οθόνης του υπολογιστή μπορεί τώρα ο καθένας να απλώσει το χέρι σε εκείνους που έχουν πραγματική ανάγκη επιβίωσης.

Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα - Εθελοντισμός

Αναπόσπαστο κομμάτι της οργάνωσης είναι η θέληση, η προσφορά, ο εθελοντισμός. Συνεισφέροντας σε ποικίλα τμήματα και πολλές θέσεις, οι εθελοντές του Ελληνικού Τμήματος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα συνδυάζουν τις δεξιότητές τους με τις υποχρεώσεις της οργάνωσης. Αν κάποιος επιθυμεί να δηλώσει ενδιαφέρον για να προστεθεί στο δυναμικό της ομάδας, θα πρέπει να αποστείλει το βιογραφικό του σημείωμα στην ηλεκτρονική διεύθυνση [email protected], αναφέροντας στο θέμα του μηνύματος τη λέξη «εθελοντισμός».

Παιδάκι που βάφει τον τοίχο

©MSF/Consuelo Pagaza

Εναλλακτικά, υπάρχει ακόμη και η δυνατότητα Πρακτικής Άσκησης στους Γιατρούς χωρίς Σύνορα. Η απόκτηση σημαντικής επαγγελματικής εμπειρίας και η ανάπτυξη ικανοτήτων, μετατρέπουν την πρακτική στην συγκεκριμένη οργάνωση εξαιρετική ευκαιρία τόσο γνώσης, όσο και συνεισφοράς. Τα τμήματα Επικοινωνίας και Ανεύρεσης Πόρων, Ανθρώπινου Δυναμικού και ΙΤ του Ελληνικού Τμήματος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα είναι συνήθως τα αντικείμενα των ασκούμενων, ενώ λόγω περιορισμένων θέσεων, ο ενδιαφερόμενος θα πρέπει να επικοινωνήσει απευθείας με την οργάνωση για περαιτέρω λεπτομέρειες.

Μπορείς να γίνεις ένας Ήρωας κάθε φορά που ψωνίζεις κάτι online. Δεν θα κοστίσει ούτε cent παραπάνω. Θα μας βοηθήσεις να πετύχουμε τον επόμενο μας στόχο;

Νέα & ενημερώσεις

  • 64x64
    Ουκρανία: Στους σταθμούς του μετρό στο Χάρκοβο με τις κινητές κλινικές των Γιατρών Χωρίς Σύνορα 21/04/2022

    Ενώ πολλοί εγκατέλειψαν την πόλη, εκείνοι που έμειναν κατέφυγαν σε σταθμούς του μετρό για να γλιτώσουν από τους αδιάκοπους βομβαρδισμούς. Οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα προσφέρουν υπηρεσίες πρωτοβάθμιας ιατρικής φροντίδας σε διάφορους σταθμούς.

    Το Χάρκοβο το οποίο είχε πληθυσμό 1,8 εκατομμυρίων ανθρώπων πριν τον πόλεμο τις τελευταίες εβδομάδες έχει σχεδόν αδειάσει. «Η πόλη τώρα φαίνεται μάλλον έρημη. Υπάρχουν λίγοι άνθρωποι στους δρόμους και τα περισσότερα καταστήματα είναι κλειστά», λέει ο Michel-Olivier Lacharité, επικεφαλής αποστολής των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στην Ουκρανία. «Υπάρχουν ακόμα μερικά φαρμακεία και καταστήματα ανοιχτά ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να βρουν τρόφιμα, ωστόσο η κύρια αγορά στο Χάρκοβο είναι κλειστή.»

     

    Από την έναρξη της σύγκρουσης, οι βομβαρδισμοί είναι συνεχείς, ιδιαίτερα στο βόρειο τμήμα της πόλης. «Οι βομβαρδισμοί συνεχίζονται όλη μέρα. Οι σειρήνες προειδοποιούν τον κόσμο όταν συμβαίνουν. Υπάρχει επίσης ένα σύστημα προειδοποίησης στα smartphones. Αυτές οι ειδοποιήσεις χτυπούν αρκετές φορές την ημέρα προκαλώντας μεγάλο άγχος», λέει ο Lacharité.

    Για τους 350.000 ανθρώπους που, σύμφωνα με τις τοπικές αρχές, έμειναν στην πόλη, οι υπόγειοι σταθμοί είναι το ασφαλέστερο μέρος. «Υπάρχουν τρεις γραμμές στην πόλη του Χάρκοβο», λέει ο Lacharité «και οι περισσότεροι, αν όχι όλοι οι σταθμοί χρησιμοποιούνται». Κάθε σταθμός φιλοξενεί περίπου 100 άτομα κατά τη διάρκεια της ημέρας, ένας αριθμός που μπορεί εύκολα να διπλασιαστεί ή να τριπλασιαστεί τη νύχτα. «Οι περισσότεροι άνθρωποι που ζουν στον υπόγειο είναι ηλικιωμένοι ή ευάλωτοι. Είναι εκεί για περισσότερες από 40 ημέρες στο κρύο και την υγρασία, κοιμούνται σε σκηνές.»

    Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα έχουν δημιουργήσει κινητές ιατρικές κλινικές σε διάφορους σταθμούς στις τρεις γραμμές του μετρό του Χάρκοβο. Ορισμένες ιατρικές συνεδρίες πραγματοποιούνται τη νύχτα. Παρά την απαγόρευση κυκλοφορίας στην πόλη, οι ομάδες μπορούν να μετακινούνται από σταθμό σε σταθμό μέσα από τις σήραγγες. Περισσότερες από 510 ιατρικές συνεδρίες έχουν ήδη πραγματοποιηθεί από την έναρξη των δραστηριοτήτων, κυρίως για λοιμώξεις του αναπνευστικού συστήματος και υπέρταση, συνέπειες των συνθηκών διαβίωσης στον υπόγειο σταθμό αλλά και του στρες.

    «Ακόμα και στον υπόγειο, μπορείτε να ακούσετε τις δονήσεις από τους βομβαρδισμούς στην επιφάνεια της γης», λέει ο Lacharité.

    Η Νίνα, 83 ετών, ήταν μωρό κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. «Φοβάμαι πολύ να αφήσω την πόλη μου, δεν έχω φύγει ποτέ. Αγαπώ πάρα πολύ το Χάρκοβο!», λέει με ένα λυπημένο χαμόγελο. «Τα πάρκα του, οι πλατείες του. Αλλά οι βόμβες είναι πιθανό να καταστρέψουν τα πάντα. Φοβάμαι ότι δεν θα μείνει τίποτα παρά ερείπια.»

    Εκτός από τις ιατρικές συνεδρίες, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα προσφέρουν επίσης υποστήριξη ψυχικής υγείας. Για τα μικρά παιδιά και τους εφήβους που ζουν τώρα στον υπόγειο σταθμό, ο πιο κοινός στρεσογόνος παράγοντας είναι ο φόβος να βγουν έξω.

    «Οι πιθανότητες για συμπεριφορά που προκαλείται από το άγχος αυξάνονται καθώς συνεχίζεται ο πόλεμος και η αστάθεια και η ανασφάλεια γίνεται μόνιμο χαρακτηριστικό της ζωής. Ωστόσο, τα παιδιά εδώ αντιμετωπίζουν αρκετά καλά την ακραία κατάσταση προς το παρόν», λέει ο Devash Naidoo, υπεύθυνος δραστηριοτήτων ψυχικής υγείας των Γιατρών Χωρίς Σύνορα.

     

    Οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα διανέμουν επίσης τις απαραίτητες προμήθειες για την καθημερινή ζωή: φούρνους μικροκυμάτων για να ζεστάνουν το φαγητό, απορρυπαντικά για τον καθαρισμό, και φίλτρα νερού για να παρέχουν πόσιμο νερό τη νύχτα. «Υπάρχουν σκηνές και αυτοσχέδια κρεβάτια που έχουν στηθεί παντού, πράγμα που σημαίνει ότι η υγειονομική κατάσταση σε αυτούς τους σταθμούς δεν είναι πάντα ιδανική», λέει ο γιατρός των Γιατρών Χωρίς Σύνορα Guillaume Mongeau.

    Παρά τις συνθήκες διαβίωσης, για πολλούς που μένουν σε σταθμούς μετρό είναι η μόνη επιλογή. «Το κρύο, η έλλειψη ύπνου, όλα αυτά δεν είναι τίποτα σε σύγκριση με τον πόλεμο. Τουλάχιστον εδώ είμαστε ασφαλείς», λέει η Ludmilla, 40 ετών. Έμεινε σπίτι με την οικογένειά της όσο το δυνατόν περισσότερο, μέχρι που έγινε μια έκρηξη κοντά στο σπίτι τους. «Φοβόμουν πολύ για τον γιο μου όταν τον είδα να κρατάει τη γάτα μας σφιχτά στο στήθος του, ενώ είπε, "Μαμά, δεν θέλω να πεθάνω".»

  • 64x64
    Ουκρανία: Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα εκφράζουν την ανησυχία τους για τις συνέπειες των συγκρούσεων 28/02/2022

    Οι ομάδες μας ανησυχούν ιδιαίτερα για τις συνέπειες των συγκρούσεων στον ουκρανικό λαό και τις κοινότητες. Βλέπουμε στους δρόμους ότι δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι είναι φοβισμένοι και μετακινούνται.

    Η ραγδαία αλλαγή των δεδομένων μάς οδήγησε να λάβουμε την οδυνηρή απόφαση να σταματήσουμε τις δράσεις μας, οι οποίες περιελάμβαναν φροντίδα για τον HIV στο Severodonetsk, περίθαλψη για τη φυματίωση στο Zhytomyr και βελτίωση της πρόσβασης στην υγειονομική περίθαλψη στο Donetsk στην ανατολική Ουκρανία, όπου παρέχουμε την απαραίτητη υγειονομική περίθαλψη σε κοινότητες που πλήττονται από συγκρούσεις.

    Αν και αυτά τα προγράμματα έχουν ως επί το πλείστον σταματήσει πια, κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να εξασφαλίσουμε την φροντίδα των ασθενών μας. Οι ανάγκες ήταν ήδη υψηλές, καθώς οι άνθρωποι ζούσαν πάνω από 7 χρόνια συγκρούσεων και ανησυχούμε για τον αντίκτυπο που μπορεί να έχουν οι παρατεταμένες μάχες στους ασθενείς, πολλοί από τους οποίους είναι ηλικιωμένοι και πάσχουν από χρόνιες ασθένειες.

    Αμέσως πριν την κλιμάκωση της έντασης, ήμασταν σε επαφή με πολλά νοσοκομεία στις περιφέρειες του Donetsk και του Luhansk για να παρέχουμε εκπαίδευση πάνω στην ιατρική έκτακτης ανάγκης και την ετοιμότητα χειρουργικών επεμβάσεων και χθες, η ομάδα μας παρείχε ένα κιτ για μαζικά τραύματα σε νοσοκομείο στη Μαριούπολη. Καθώς οι εχθροπραξίες συνεχίζονται, η διασφάλιση της πρόσβασης των ανθρώπων στην υγειονομική περίθαλψη και τα φάρμακα θα είναι κρίσιμη.

    Οι ομάδες μας εξετάζουν πώς μπορούν να προσαρμόσουν τις δράσεις των Γιατρών Χωρίς Σύνορα ώστε να ανταποκριθούν στις ανάγκες.

    Η κατάσταση εξελίσσεται γρήγορα, επομένως κινητοποιούμε τον μηχανισμό προετοιμασίας για επείγουσες καταστάσεις ώστε να είμαστε έτοιμοι να ανταποκριθούμε σε πιθανές ανάγκες. Οι ομάδες μας στη Λευκορωσία και τη Ρωσία είναι έτοιμες να παράσχουν ανθρωπιστική βοήθεια εάν χρειαστεί και προσπαθούμε να στείλουμε ομάδες σε άλλες γειτονικές χώρες ώστε να είναι σε ετοιμότητα, είτε για να ανταποκριθούν στην Ουκρανία είτε για παροχή ανθρωπιστικής ιατρικής βοήθειας σε πρόσφυγες που ζητούν άσυλο στο εξωτερικό. Τα κέντρα προμηθειών μας εργάζονται επί του παρόντος για την προετοιμασία ιατρικών κιτ για ταχεία αποστολή. Θα χρειαστεί να εξετάσουμε το επόμενο διάστημα με ποιο τρόπο θα μπορούμε να έχουμε πρόσβαση με ασφαλή και αμερόληπτο τρόπο ώστε να παράσχουμε την ανθρωπιστική βοήθεια.

     

    *Η φωτογραφία είναι από το αρχείο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα.

  • 64x64
    Συμφωνία Ιταλίας-Λιβύης: Πέντε χρόνια βίας και κακοποίησης – χρηματοδοτούμενης από την ΕΕ - στη Λιβύη και την κεντρική Μεσόγειο 02/02/2022

    Εννιακόσια δολάρια έκαναν τη διαφορά μεταξύ φυλάκισης και ελευθερίας για τον 23χρονο Kouassi [δεν είναι το πραγματικό του όνομα], ο οποίος εγκατέλειψε το σπίτι του στην Ακτή Ελεφαντοστού και πωλήθηκε σε διακινητές ανθρώπων στη Λιβύη. Αφού διασώθηκε από ένα μη αξιόπλοο σκάφος που βούλιαζε στην κεντρική Μεσόγειο από το πλοίο έρευνας και διάσωσης Geo Barents των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, ο Kouassi δήλωσε στην ομάδα μας στο πλοίο ότι είχε συλληφθεί στη Λιβύη για τρεις μήνες το 2020, αφού πέρασε τα σύνορα από την Αλγερία.

     

     

  • 64x64
    Αιθιοπία: Kαμία ευθύνη δεν έχει αποδοθεί ακόμα για τη δολοφονία των συναδέλφων μας María, Tedros και Yohannes στο Τιγκράι 19/01/2022

    Στις 24 Ιουνίου 2021, η 35χρονη María Hernandez, συντονίστρια έκτακτης ανάγκης, ο 32χρονος YohannesHalefom Reda, βοηθός συντονιστή και ο 31χρονος Tedros Gebremariam, οδηγός, ταξίδευαν στην περιοχή του Τιγκράι όταν χάσαμε την επαφή μαζί τους. Στις 25 Ιουνίου, το όχημά τους βρέθηκε εγκαταλειμμένο και σε απόσταση από 100 έως 400 μέτρων μακριά, τα άψυχα σώματά τους.

  • 64x64
    458 άνθρωποι διασώθηκαν από τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα σε επτά επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης στη Μεσόγειο μέσα στον Δεκέμβριο 31/12/2021

    Οι τελευταίες πέντε διασώσεις έγιναν σε λιγότερο από 24 ώρες. Πολλοί από τους επιζώντες φέρουν εμφανή σημάδια βίας που υπέστησαν στη Λιβύη...

  • 64x64
    Μαζική εισροή τραυματιών σε ένα νοσοκομείο που υποστηρίζουν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα μετά από αεροπορική επιδρομή στο Ιντλίμπ 20/12/2021

    Έντεκα παιδιά κάτω των 14 ετών και δύο γυναίκες ήταν μεταξύ των τραυματιών, δύο άνθρωποι δυστυχώς πέθαναν πριν φτάσουν στο νοσοκομείο. Μία τετράχρονη ασθενής ήταν σε κρίσιμη κατάσταση. «Υπήρχαν τραύματα από θραύσματα σε όλο το κορμάκι της», δήλωσε ο Δρ Jihad Ismail*, Υπεύθυνος Ιατρικών Δραστηριοτήτων των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. «Η ιατρική μας ομάδα κατάφερε να τη σταθεροποιήσει, αλλά ήταν ακόμα πολύ σοκαριστικό να βλέπεις τα τραύματά της. Οι υπόλοιποι είχαν μικρούς έως μέτριους τραυματισμούς.»

  • 64x64
    «Θέλουμε να κοιτάξουμε μπροστά»: Μοσούλη, μια πόλη που ανακάμπτει από τον πόλεμο 14/12/2021

    «Αυτό ήταν το 2017. Είχα μόλις μπει στους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα. Δουλεύαμε σε ένα αυτοσχέδιο νοσοκομείο στη γειτονιά Nablus, στη Δυτική Μοσούλη, κοντά στην πρώτη γραμμή. Και οι τραυματίες έφταναν στο νοσοκομείο μας κάθε ώρα.»

    Μεταξύ 2016 και 2017, οι Ιρακινές Δυνάμεις Ασφαλείας, υποστηριζόμενες από διεθνή συνασπισμό υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, εξαπέλυσαν στρατιωτική επίθεση για να ανακαταλάβουν τη Μοσούλη από το Ισλαμικό Κράτος, που είχε καταλάβει την πόλη επί τρεισήμισι χρόνια. «Η κατάσταση ήταν χαοτική», θυμάται ο Abdulrahman Dhannoon Khaleel.

    «Μια μέρα, μπήκε ένα τραυματισμένο παιδί στο αυτοσχέδιο νοσοκομείο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. Ο εξάχρονος ανακρίθηκε με την υποψία ότι ο πατέρας του ήταν μέλος του Ισλαμικού Κράτους. Βάλαμε τους εαυτούς μας μπροστά στο αγόρι και τον προστατεύσαμε. Το μόνο πράγμα που είχε σημασία για εμάς ήταν ότι χρειαζόταν ιατρική βοήθεια.»

    Διαβάστε περισσότερα: https://msf.gr/magazine/theloyme-na-koitaxoyme-mprosta-mosoyli-mia-poli-poy-anakamptei-apo-ton-polemo

  • 64x64
    «Μαρτυρίες – Βλέμματα»: Έκθεση φωτογραφίας των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών 08/12/2021

    Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα γιορτάζουν 50 χρόνια ζωής και δράσης σε όλο τον κόσμο με την έκθεση φωτογραφίας με τίτλο «Μαρτυρίες – Βλέμματα», 1971 – 2021 Γιατροί Χωρίς Σύνορα και Magnum, 50 χρόνια στο πεδίο, η οποία φιλοξενείται στον περίβολο του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών από 6/12/2021 έως 31/1/2022.

    Η 50ή επέτειος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα αποτελεί ευκαιρία για μια αναδρομική φωτογραφική έκθεση που αποτυπώνει μέσα από τον φακό του πρακτορείου Magnum Photos τους πιο σημαντικούς σταθμούς της ιστορίας τους. Με την έκθεση αυτή θυμίζουν μερικές από τις μεγαλύτερες ανθρωπιστικές κρίσεις, τη μαρτυρία και τη δράση τους από το 1971 έως σήμερα. Το αποτέλεσμα που προκύπτει είναι εξίσου αφηγηματικό όσο και οπτικό.

    «Πενήντα χρόνια τώρα βρισκόμαστε δίπλα στους ανθρώπους που έχουν ανάγκη σε κάθε γωνιά του πλανήτη για να προσφέρουμε τις ιατρικές μας υπηρεσίες. Η έκθεση αυτή είναι αφιερωμένη σε όλους όσοι δεν αφήνουν τα σύνορα να γίνουν εμπόδιο στον αγώνα για ζωή και αξιοπρέπεια, και ειδικά στους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα που έχουν χάσει τη ζωή τους στην προσπάθειά τους να σώσουν ανθρώπινες ζωές», τονίζει η Γενική Διευθύντρια του ελληνικού τμήματος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, Χριστίνα Ψαρρά.

    Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα είναι μια ιατρική ανθρωπιστική οργάνωση που ιδρύθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 1971 από μια ομάδα Γάλλων γιατρών και δημοσιογράφων. Εδώ και 50 χρόνια βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των μεγάλων κρίσεων, σε εμπόλεμες ζώνες, σε περιοχές που μαστίζονται από επιδημίες, σε χώρες που έχουν υποστεί φυσικές καταστροφές. Σημαντική στιγμή στην ιστορία της οργάνωσης είναι η απονομή του Βραβείου Νόμπελ Ειρήνης το 1999.

    Η ιατρική δράση είναι η κύρια αποστολή των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, και η μαρτυρία αναπόσπαστο κομμάτι τους. Ο ρόλος της φωτογραφίας στην αποτύπωση της μαρτυρίας είναι ιδιαίτερα σημαντικός και έχει εδραιώσει τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα ως την οργάνωση που έχει το θάρρος να μιλάει για όσα βλέπει και να καταγγέλλει.

    «Μαρτυρίες – Βλέμματα»

    1971 – 2021 Γιατροί Χωρίς Σύνορα και Magnum | 50 χρόνια στο πεδίο

    Περίβολος Μεγάρου Μουσικής Αθηνών

    (Βασιλίσσης Σοφίας και Κόκκαλη)

    Από 6/12/2021 έως 31/1/2022

     

    Ανακάλυψε ΕΔΩ την ιστορία μας

     

    Η έκθεση πραγματοποιείται σε συνεργασία με το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και με την ευγενική χορηγία της FujiFilm για την εκτύπωση του φωτογραφικού υλικού.

     

  • 64x64
    Απάντηση των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στην άδεια μεταξύ της Pfizer και της Medicines Patent Pool για τη νέα θεραπεία Paxlovid κατά της COVID-19 29/11/2021

    Η Pfizer μοιράστηκε πρόσφατα θετικά ενδιάμεσα αποτελέσματα για το από του στόματος χορηγούμενο αντιιικό υποψήφιο φάρμακο COVID-19 PF-07321332 σε συνδυασμό με ριτοναβίρη (Paxlovid), το οποίο θεωρείται μια πολλά υποσχόμενη θεραπεία, εν αναμονή της ρυθμιστικής αναθεώρησης, της καθοδήγησης του ΠΟΥ και της πλήρους ανάλυσης των δεδομένων. Η Pfizer δεν έχει γνωστοποιήσει τιμή για τη θεραπεία αυτή, αλλά ανέφερε ότι θα την τιμολογήσει παρόμοια με την τιμολόγηση της Merck για τη θεραπεία COVID-19, το molnupiravir, σε περίπου 700 δολάρια ΗΠΑ ανά κύκλο θεραπείας σε χώρες υψηλού εισοδήματος. Για τις χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος, η Pfizer αναμένεται να εφαρμόσει μια στρατηγική «κλιμακωτής τιμολόγησης» με βάση το επίπεδο εισοδήματος κάθε χώρας.

    https://msf.gr/magazine/apantisi-ton-giatron-horis-synora-stin-adeia-metaxy-tis-pfizer-kai-tis-medicines-patent

     

  • 64x64
    Κεντροαφρικανική Δημοκρατία: Οι επαναλαμβανόμενες επιθέσεις κατά της ιατρικής περίθαλψης αφήνουν τους ανθρώπους ευάλωτους στις ασθένειες και τον θάνατο 27/07/2021

    Οι συνεχείς επιθέσεις σε ασθενείς, ιατρικό προσωπικό και ιατρικές δομές στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, εν μέσω μίας αυξημένης γενικευμένης βίας που σημειώνεται σε εθνικό επίπεδο αναγκάζουν την αναστολή των ιατρικών δραστηριοτήτων και περιορίζουν σοβαρά την πρόσβαση των ανθρώπων στην υγειονομική περίθαλψη, αναφέρουν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα.

    «Η επανεμφάνιση της βίας στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία από τον Δεκέμβριο έχει βαρύ αντίκτυπο στον άμαχο πληθυσμό και την ιατρική περίθαλψη», λέει ο επικεφαλής της αποστολής των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, Rhian Gastineau. «Είμαστε πολύ ανήσυχοι από τις επαναλαμβανόμενες επιθέσεις σε ασθενείς, εργαζόμενους στον τομέα της υγείας και ιατρικές εγκαταστάσεις».

     

  • 64x64
    Παγκοσμια Ημέρα Πρόσφύγων και Ημέρα του Πατέρα: Ιστορίες που μας εμπνέουν 18/06/2021

    Παρά τον τραγικό αντίκτυπο που έχει η πολιτική περιορισμού, την οποία ακολουθούν η ΕΕ και η Ελλάδα τα τελευταία πέντε χρόνια, στη ζωή χιλιάδων ανθρώπων που έφτασαν στις ελληνικές ακτές αναζητώντας ασφάλεια, το μέλλον φαίνεται πιο δυστοπικό από ποτέ. Το σχέδιο για τα νέα κέντρα υποδοχής και ταυτοποίησης προχωρά. Ενώ περίπου 2.000 άνθρωποι ζουν σε φρικτές συνθήκες διαβίωσης στο κέντρο υποδοχής του Βαθύ, το οποίο έχει χωρητικότητα 648 ατόμων, ένα ολοκαίνουργιο κέντρο υποδοχής χτίζεται στη μέση του πουθενά. Πέντε πρόσφυγες που ζουν στο Βαθύ μοιράζονται τις σκέψεις τους για τη νέα δομή. Και πραγματικά αξίζει να τους ακούσουμε…

    Πορτρέτο του Jaber Alsoudy, της συζύγου και του παιδιού τους έξω από τη σκηνή τους.

    Ο Jaber, ένας 37χρονος άντρας και η 21χρονη σύζυγός του, έφυγαν από τη Συρία λόγω του πολέμου, αναζητώντας ένα ασφαλές μέρος και ένα καλύτερο μέλλον στην Ευρώπη. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού η γυναίκα του ήταν σε προχωρημένη εγκυμοσύνη. Ο γιος τους που τώρα είναι λίγο μεγαλύτερος από ενός έτους, γεννήθηκε λίγο πριν διασχίσουν τη θάλασσα από την Τουρκία.

    «Φτάσαμε στη Σάμο τον Νοέμβριο του 2019, μετά από πολλές αποτυχημένες προσπάθειες να διασχίσουμε τη θάλασσα μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας. Φοβόμασταν. Περάσαμε περίπου 9 ώρες στη θάλασσα, αλλά τελικά φτάσαμε στη Σάμο και στη δομή στο Βαθύ. Όμως δεν υπάρχει ασφάλεια εδώ. Νιώθω σαν να ζούμε σε μια ζούγκλα. Δεν υπάρχει ηλεκτρικό ρεύμα. Δεν υπάρχει καλή πρόσβαση στο νερό. Νιώθω σαν να είμαστε ζώα. Έχουμε συνεχώς την αίσθηση ότι είμαστε στόχος. Είμαστε στόχος των αρχών, είμαστε στόχος άλλων ανθρώπων μέσα στο ΚΥΤ. Δεν ξέρουμε αν θα μας συμβεί κάτι από έναν φίλο ή από έναν εχθρό. Δεν αισθανόμαστε ασφαλείς. Μας αντιμετωπίζουν σαν ζώα. Ωστόσο, παρά τις δυσκολίες, προσπαθούμε να φροντίσουμε τον εαυτό μας υπό αυτές τις συνθήκες. Η μακρά διαδικασία της αίτησης ασύλου, ωστόσο, έχει τεράστιο αντίκτυπο σε εμάς. Είμαστε ψυχικά και σωματικά πολύ κουρασμένοι από τα πάντα. Φοβόμαστε να αφήσουμε το παιδί μας έξω από τη σκηνή επειδή δεν είναι ασφαλές και δεν μπορούμε καν να πάμε να μείνουμε μέσα στο ΚΥΤ, εκεί είναι χειρότερα. Εδώ έχει περισσότερη ασφάλεια. Δεν μπορείς να μείνεις μόνος σου εκεί.

    Είναι πολύ δύσκολο για εμάς να δεχτούμε να πάμε στη νέα δομή. Αφήσαμε τη Συρία λόγω έλλειψης αξιοπρέπειας και σεβασμού για τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Όμως αυτό που ψάχναμε στην Ευρώπη, δεν το βρήκαμε ακόμη. Δεν αντιμετωπιζόμαστε σαν ανθρώπινα όντα. Γνωρίζουμε ότι η νέα δομή περιβάλλεται από ένα μεγάλο φράχτη, ότι βρίσκεται στη μέση του πουθενά και ότι απέχει μια ώρα από το Βαθύ. Πρέπει να μπαίνουμε και να βγαίνουμε από αυτή τη δομή σε συγκεκριμένες ώρες. Η γυναίκα μου πηγαίνει στην κλινική ψυχικής υγείας των Γιατρών Χωρίς Σύνορα για ψυχολογική φροντίδα. Είναι κουρασμένη και έχει κατάθλιψη. Ποτέ δεν περίμενε ότι θα χρειαζόταν ψυχιατρική φαρμακευτική αγωγή για να αντιμετωπίσει τη ζωή. Θέλουμε να έχουμε μέλλον. Θέλω να είμαι παραγωγικός για την κοινωνία. Θέλω το παιδί μου να πάει στο σχολείο, να έχει μια φυσιολογική ζωή».

    Πορτραίτο του Mohamed έξω από τη σκηνή του στο Βαθύ.

    Ο Μοχάμεντ, 31 ετών, κατάγεται από το Idlib της Συρίας. Έφυγε από το σπίτι του τον Οκτώβριο του 2019 και μετά από λίγες μέρες έφτασε στη Σάμο. Έφυγε λόγω του πολέμου και αναζητούσε μια ασφαλή και αξιοπρεπή ζωή, αλλά μέχρι σήμερα, είναι εγκλωβισμένος σε έναν απάνθρωπο καταυλισμό και τα δεινά του φαίνεται να μην έχουν τέλος.

    «Υπάρχουν συνθήκες διαβίωσης για ανθρώπους και υπάρχουν συνθήκες διαβίωσης για ζώα. Οι συνθήκες διαβίωσης εδώ στη δομή του Βαθύ, δεν είναι καν κατάλληλες για ζώα. Εάν δεν υπήρχαν οι οργανώσεις εδώ για να μας υποστηρίξουν και να μας βοηθήσουν, θα ήταν πολύ χειρότερα. Ως άνθρωποι, προσπαθούμε να προσαρμοστούμε ή να ξεπεράσουμε οποιαδήποτε κατάσταση. Αλλά εδώ δεν έχουμε άλλη επιλογή. Αναγκαζόμαστε να προσαρμοστούμε και να ζήσουμε σε αυτήν την κατάσταση. Οι «τοίχοι» της σκηνής μου είναι ένα φύλλο πλαστικού - δεν μπορεί να με προστατεύσει από τις καιρικές συνθήκες ούτε το χειμώνα, ούτε το καλοκαίρι.

    Η πρόσβασή μας στην ιατρική περίθαλψη στο νησί είναι σχεδόν αδύνατη. Είχα σοβαρό πονόδοντο και προσπάθησα να κλείσω ραντεβού μέσω του γιατρού του καταυλισμού με τον οδοντίατρο. Μου πήρε 45 ημέρες. Είχα πολύ έντονους πόνους και στο τέλος, το δόντι μου έπρεπε να αφαιρεθεί. Τώρα έχω πέτρες στα νεφρά, και έχω πάλι έντονους πόνους, αλλά δεν υπάρχει ειδικός γιατρός εδώ, οπότε πρέπει να περιμένω. Παίρνω μόνο μερικά παυσίπονα.

    Βρίσκομαι σε απόγνωση. Η σύζυγός μου και τα δύο μου παιδιά είναι στη Λιβύη. Αποφάσισα να έρθω εδώ, για να μπορέσω να εγγυηθώ ένα καλύτερο μέλλον για αυτούς. Ήθελα σταθερότητα και ήθελα τα πράγματα να είναι καλά για αυτούς, όμως δεν υπάρχει κάτι τέτοιο εδώ. Πολλοί άνθρωποι περίμεναν περισσότερο από ένα χρόνο, άλλοι περισσότερα από δύο. Η νέα δομή μοιάζει με εχθρό μας τώρα.

    Θέλω απλώς να φύγω και να πάω σε άλλη χώρα για να μπορέσω να επανενωθώ με την οικογένειά μου. Έχω ένα παιδί που είναι ενός έτους και δεν το έχω δει ακόμα. Πονάω και είμαι απεγνωσμένος».

    Πορτρέτο του Bille Fergusson - Ο Bille κατάγεται από το Καμερούν. Ήρθε στην Ευρώπη αναζητώντας ασφάλεια, καθώς στη χώρα του απειλήθηκε η ζωή του. «Έφτασα στην Ελλάδα τον Δεκέμβριο του 2019. Βρίσκομαι εδώ ένα χρόνο και 6 μήνες. Όταν έφτασα για πρώτη φορά στη δομή, ήμουν χαρούμενος. Όμως αποθαρρύνθηκα με τον τρόπο που λειτουργούσαν τα πράγματα. Το φαγητό δεν είναι καλό και δεν υπήρχε νερό: αν δεν ήταν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα, δεν θα είχαμε ούτε καν νερό. Δεν υπήρχε σκηνή. Έπρεπε να αγωνιστώ για να βρω κάπου να μείνω.

    Αυτό το μέρος είναι το τρίτο που έχω αλλάξει από τότε που ήρθα στη δομή στο Βαθύ. Όταν ήρθα για πρώτη φορά εδώ, τέσσερις από εμάς καταφέραμε να αγοράσουμε μια μικρή σκηνή με 300 ευρώ. Δεν είχαμε τα χρήματα και δυσκολευτήκαμε να τα μαζέψουμε. Η πρώτη φωτιά έκαψε τη σκηνή μας. Μερικοί φίλοι με φιλοξένησαν για αρκετό καιρό. Έφτιαξα ένα δεύτερο μέρος μόνος μου, γιατί είμαι οικοδόμος, αλλά η δεύτερη φωτιά το έκαψε και αυτό. Αναγκάστηκα να χτίσω ένα κατάλυμα για τρίτη φορά.

    Ο Bille διδάσκει Αγγλικά και Γαλλικά σε άλλα μέλη της κοινότητας στην αυτοσχέδια εκκλησία τους στην περιοχή γύρω από το κέντρο υποδοχής και ταυτοποίησης στο Βαθύ. Η εκκλησία και το σχολείο, μου δίνουν κίνητρο. Διδάσκουμε τους ανθρώπους πώς να ζουν σωστά και να διατηρούν την ελπίδα τους. Τους ενθαρρύνω να μην κοιτούν μόνο πού βρισκόμαστε σήμερα, αλλά να διατηρούν την ελπίδα ότι δεν θα συνεχίσουμε να είμαστε εδώ για πάντα - ότι μια μέρα ο ήλιος θα λάμψει.

    Όταν άκουσα για τη νέα δομή, πήγα εκεί για να τη δω. Η καρδιά μου ράγισε. Για μένα, μοιάζει με ένα κελί και βλέποντας πόσο μακριά είναι από την πόλη, ένιωσα τόσο άσχημα. Δεν θέλω κανένας από τους δικούς μου να βρεθεί εκεί. Θα είχα φύγει από τότε που έχασα το κατάλυμα μου, αλλά αν είμαι ακόμα εδώ στη δομή, είναι επειδή θέλω να ενθαρρύνω τους ανθρώπους, θέλω να δω τι θα φέρει το αύριο για αυτούς. Το νέο ΚΥΤ δεν είναι κατάλληλο μέρος. Οι άνθρωποι εδώ τραυματίζονται, κυρίως λόγω του νέου καταυλισμού. Δεν χρειαζόμαστε τη νέα δομή. Έχουμε υποφέρει πολλά σε αυτό το μέρος. Το καλύτερο που μπορούν να κάνουν για εμάς είναι ίσως να μας αφήσουν να φύγουμε από εδώ.

  • 64x64
    Γιατροί Χωρίς Σύνορα: Να ανοίξουν άμεσα τα σημεία διέλευσης από το Ισραήλ στη Γάζα για να αποφευχθεί μεγαλύτερη καταστροφή 21/05/2021

    «Σήμερα, δεν επετράπη σε oμάδα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα να περάσει από το Ισραήλ στη Γάζα. Αυτό συμβαίνει εδώ και περισσότερες από δέκα ημέρες από τότε που άρχισε ο βομβαρδισμός του Ισραήλ στη Γάζα.

    Οι ανθρωπιστικές ανάγκες αυξάνονται, πάνω από 1400 είναι οι τραυματίες και δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι έχουν εκτοπιστεί. Το σύστημα υγείας, το οποίο αντιμετωπίζει ελλείψεις ακόμη και όταν δεν γίνονται βομβαρδισμοί, δεν διαθέτει βασικά υλικά για τη θεραπεία των τραυματιών, όπως αποθέματα σε αίμα. Δεν γνωρίζουμε ακόμα πότε η ομάδα μας θα μπορέσει να περάσει στη Γάζα για να συναντήσει τους συναδέλφους μας που είναι ήδη εκεί.

    Τα σημεία διέλευσης πρέπει να ανοίξουν ξανά αμέσως και η ασφαλής διέλευση πρέπει να διευκολυνθεί για το ανθρωπιστικό προσωπικό και τις προμήθειες προκειμένου να αποφευχθεί μια μεγαλύτερη καταστροφή»

    Ely Sok, επικεφαλής της αποστολής των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη.

  • 64x64
    Αγώνας για την πρόσβαση στην προγεννητική φροντίδα στο Al Qanawis, της βορειοδυτικής Υεμένης 19/05/2021

    Πρόσφατα γέννησε το δεύτερο παιδί της στην κλινική των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στο Al Qanawis, στην περιοχή του Hodeidah της βορειοδυτικής Υεμένης και ήταν μία από τις 200 γυναίκες που βοήθησαν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα κατά τη διάρκεια του τοκετού τους τον Μάρτιο.

    Η συνεχιζόμενη εξαετής σύγκρουση είναι η αιτία της έλλειψης βασικής υγειονομικής περίθαλψης σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού της Υεμένης. Ο πόλεμος έχει αποδεκατίσει την οικονομία, καταστρέφοντας τις πηγές εισοδήματος των οικογενειών και οδηγώντας σε αύξηση του κόστους των καυσίμων και των τροφίμων. «Η ζωή έχει γίνει πολύ δύσκολη λόγω του πολέμου», λέει η Fatima. «Δεν υπάρχουν θέσεις εργασίας και οι τιμές στα τρόφιμα και τα καύσιμα έχουν αυξηθεί. Είχα ακούσει για τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα - ότι παρέχουν καλή και δωρεάν φροντίδα. Δεν έχουμε την οικονομική δυνατότητα για ιδιωτικά νοσοκομεία.»

     

    Η Fatima και ο σύζυγός της, πλήρωσαν τον μισθό μιας εβδομάδας για να φτάσουν στην κλινική των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. Η ίδια έφτασε στο νοσοκομείο με πυρετό και όταν το κοριτσάκι της γεννήθηκε, μπήκε στην μονάδα φροντίδας νεογνών του νοσοκομείου με μόλυνση. Η Fatima εκδήλωσε ίκτερο που αντιμετωπίστηκε με φωτοθεραπεία. Τέτοιες περιπτώσεις είναι συχνές για τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα και πολλές από αυτές θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί μέσω υπηρεσιών πρωτοβάθμιας υγειονομικής περίθαλψης σε τοπικό επίπεδο.

    «Το σύστημα υγείας εδώ είναι ένα ερείπιο, με έλλειψη πρωτοβάθμιας υγειονομικής περίθαλψης που θα μπορούσε να υποστηρίξει την διάγνωση και την πρόληψη ιατρικών προβλημάτων σε πρώιμο στάδιο. Μερικές από τις γυναίκες που έρχονται να γεννήσουν στην κλινική είναι υποσιτισμένες , κάτι που μπορεί να έχει αντίκτυπο στην υγεία του μωρού τους. Πολλά από τα νεογέννητα είναι ελλιποβαρή κατά τη γέννηση τους και χρειάζονται θεραπεία στο θάλαμο φροντίδας νεογνών», λέει ο Sebastian Loth, συντονιστής πεδίου των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στο πρόγραμμα Al Qanawis. «Οι γυναίκες δεν έχουν αρκετά χρήματα για να καλύψουν τη μετακίνησή τους για να ζητήσουν ιατρική βοήθεια και δεν έχουν άλλη επιλογή από το να περιμένουν μέχρι οι ανάγκες τους να γίνουν επείγουσες για να πάνε στην κλινική. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, πολλές γυναίκες να φτάνουν πολύ αργά, με επιπλοκές που μερικές φορές αποβαίνουν μοιραίες για τα μωρά τους».

    Η ύπαρξη βασικής υγειονομικής περίθαλψης σε τοπικό επίπεδο θα μπορούσε να υποστηρίξει τις γυναίκες, παρέχοντάς τους επιλογές οικογενειακού προγραμματισμού. Οι οικογένειες αγωνίζονται να θρέψουν τα παιδιά που έχουν ήδη και χωρίς την κατάλληλη προγεννητική φροντίδα, η προοπτική μιας ακόμα εγκυμοσύνης και τοκετού είναι τρομακτική για πολλές γυναίκες. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα έχουν δει περιστατικά με εξαιρετικά επικίνδυνες απόπειρες έκτρωσης. Οι γυναίκες ζητούν επίσης δέσιμο των σαλπιγγών στην κλινική, όμως αυτό γίνεται μόνο για ιατρικούς λόγους.

    Ο αριθμός των γυναικών που ζητάνε βοήθεια στην κλινική Al Qanawis αυξάνεται σταθερά από τότε που άνοιξε στα τέλη Δεκεμβρίου 2020. Υπάρχει σίγουρα ανάγκη για τις υπηρεσίες που παρέχουν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα εκεί, αλλά οι γυναίκες συχνά δεν μπορούν να παραμείνουν για ολόκληρη την περίοδο παρακολούθησης και θεραπείας. Η Fatima, όπως και πολλές άλλες, ήθελε να φύγει νωρίτερα από το νοσοκομείο. Αυτό ήταν αντίθετο με τις συμβουλές των γιατρών, όμως εκείνη τους εξήγησε ότι ο 18 μηνών γιος της την περίμενε στο σπίτι και έτσι πήρε εξιτήριο και μια σειρά αντιβιοτικών για να συνεχίσει τη θεραπεία στο σπίτι. Μέχρι να αποκτήσουν οι γυναίκες πρόσβαση σε δωρεάν και ασφαλή υγειονομική περίθαλψη σε τοπικό επίπεδο, θα συνεχίσουν να αντιμετωπίζουν επιπρόσθετους κινδύνους, οι οποίοι θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και του τοκετού.

  • 64x64
    Γάζα: Αυξάνεται η πίεση στο σύστημα υγείας λόγω της COVID-19 11/05/2021

    Μεταξύ Μαρτίου και Απριλίου, οι μολύνσεις από COVID-19 αυξήθηκαν υπερβολικά, και ενώ τα περιστατικά ήταν λιγότερα από 1000 την εβδομάδα, έχουν γίνει περισσότερα από 1000 την ημέρα, ενώ ανησυχητική είναι η αύξηση των λοιμώξεων και στο υγειονομικό προσωπικό. Αυτό το δεύτερο κύμα είναι ήδη πιο σοβαρό από το πρώτο με μεγαλύτερο αριθμό ασθενών και με τα νοσοκομεία να δίνουν αγώνα για να το αντιμετωπίσουν.

    Ο μακροχρόνιος οικονομικός αποκλεισμός του Ισραήλ έχει καταστρέψει το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης της Γάζας, στερώντας κρίσιμους πόρους, που είναι απαραίτητοι για την αντιμετώπιση κάθε είδους επιδημίας και ιδιαίτερα μιας τόσο σοβαρής όσο της COVID-19. Η Γάζα αντιπροσωπεύει τώρα πάνω από το 60% όλων των ενεργών περιστατικών COVID-19 στα παλαιστινιακά εδάφη. Μόνο το 5% περίπου των Παλαιστινίων είχαν εμβολιαστεί μέχρι τα τέλη Απριλίου, ενώ πολλοί εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας δεν είχαν καν λάβει την πρώτη δόση του εμβολίου.

    Η αύξηση των ασθενών με COVID-19 στη Γάζα, οφείλεται στην πιο σοβαρή «βρετανική μετάλλαξη» B.1.1.7. Η εξαιρετικά μεταδοτική μετάλλαξη, πέρασε από τη Δυτική Όχθη, εξαντλώντας τα νοσοκομεία. Η αύξηση των περιστατικών στη Γάζα ήταν αναμενόμενη μετά από αυτό, αλλά η αποτελεσματική αντίδραση στην πανδημία παραμένει πρόκληση όταν οι πόροι είναι τόσο περιορισμένοι.

    Υποστηρίζοντας τις τοπικές υγειονομικές αρχές στη Γάζα

    Από τότε που η COVID-19 εμφανίστηκε για πρώτη φορά στα παλαιστινιακά εδάφη, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα υποστηρίζουν βασικές ιατρικές δομές και μονάδες εντατικής θεραπείας στη Γάζα. Παρέχουν τεχνικές συμβουλές και πρακτική εκπαίδευση σχετικά με την πρόληψη και τον έλεγχο των λοιμώξεων, που συμπεριλαμβάνουν την σωστή διαχείριση αποβλήτων και διαδικασίες καθαρισμού, θεραπείας με οξυγόνο και σωστής χρήσης του εξοπλισμού ατομικής προστασίας (PPE). Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα έχουν επίσης δωρίσει βασικά φάρμακα, προστατευτικό υλικό, ιατρικό εξοπλισμό και αναλώσιμα όπως μάσκες οξυγόνου και άλλες συσκευές και εργαλεία.

    «Η εφαρμογή μέτρων πρόληψης και ελέγχου των μολύνσεων COVID-19 αποτελεί μια μεγάλη πρόκληση στις εγκαταστάσεις λόγω αυτής της εξελισσόμενης κρίσης όπου το προσωπικό στα τμήματα COVID-19, χρειάζεται περισσότερη υποστήριξη και εκπαίδευση», λέει η Rachelle Seguin, ιατρική συντονίστρια των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στη Γάζα. «Οι υγειονομικές αρχές έχουν τώρα αυξήσει τα κρεβάτια COVID-19 σε εννέα νοσοκομεία για ενήλικες και σε δύο νοσοκομεία για παιδιά. Παράλληλα, αυξάνουμε την υποστήριξή μας για να μειώσουμε την έντονη πίεση σε ένα ήδη υπερφορτωμένο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης. Επιπλέον, το ποσοστό εμβολιασμού μεταξύ των εργαζομένων στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης στη Γάζα, είναι ακόμα χαμηλό - περίπου λιγότεροι από τους μισούς έχουν εμβολιαστεί και η παραπληροφόρηση σχετικά με την COVID-19 σε συνδυασμό με την διστακτικότητα ως προς τα εμβόλια έχουν αποδειχτεί μεγάλες προκλήσεις για την αντιμετώπιση αυτής της κρίσης.»

    Για να βοηθήσουν στην καταπολέμηση της παραπληροφόρησης σχετικά με την COVID-19, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα διεξάγουν μια καμπάνια στο Messenger του Facebook, όπου κοινοποιούν μηνύματα υγείας για την COVID-19 σε όλη τη Γάζα, προσεγγίζοντας σχεδόν ένα εκατομμύριο ανθρώπους τον Απρίλιο. Αυτά τα μηνύματα, περιλαμβάνουν πληροφορίες σχετικά με εμβολιασμούς, μέτρα πρόληψης, αλλά και πληροφορίες για το που πρέπει να απευθυνθεί κανείς όταν αντιμετωπίζει συμπτώματα. Η εκστρατεία αυτή δίνει επίσης στους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα την ευκαιρία να επικοινωνούν απευθείας μέσω του Messenger, χρησιμοποιώντας προσωπικές συνομιλίες για την κάλυψη συγκεκριμένων ερωτήσεων.

    Η διατήρηση βασικών υπηρεσιών υγείας είναι κρίσιμη

    Η πανδημία COVID-19 επηρέασε άμεσα την ικανότητα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα να παρέχουν έγκαιρη και ουσιαστική φροντίδα στους ασθενείς που επωφελούνται από τις συνήθεις δράσεις τους ς. Έχει επηρεάσει την πρόσβαση σε περίθαλψη για ασθενείς που χρειάζονται σημαντικές χειρουργικές επεμβάσεις, επιδεινώνοντας την κατάστασή τους και επεκτείνοντας την ήδη μακρά και αβέβαιη πορεία τους προς την ανάρρωση. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα αναγκάστηκαν να προσαρμόσουν τις τακτικές δράσεις τους και να μειώσουν τις μη επείγουσες υπηρεσίες τους, έτσι ώστε να ενισχύσουν τα μέτρα πρόληψης και ελέγχου των λοιμώξεων στις εγκαταστάσεις τους και να ελευθερώσουν επιπλέον κρεβάτια για ασθενείς με COVID-19 σε μερικά από τα νοσοκομεία όπου δραστηριοποιούνται.

    Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα παρέχουν χειρουργική και μετεγχειρητική φροντίδα σε τραυματίες και εγκαυματίες στη Γάζα για σχεδόν 15 χρόνια. Το 2018, άρχισαν να παρέχουν επανορθωτικές και ορθοπεδικές χειρουργικές επεμβάσεις, φυσιοθεραπεία, εκπαίδευση υγείας και ψυχοκοινωνική υποστήριξη σε χιλιάδες κατοίκους της Γάζας που τραυματίστηκαν στις διαδηλώσεις.. Πολλοί έχουν πολύπλοκες και σοβαρές πληγές που απαιτούν επαναλαμβανόμενες χειρουργικές επεμβάσεις, θεραπείες για λοιμώξεις και εντατική παρακολούθηση και αποκατάσταση. Το έργο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα είναι κρίσιμο, δεδομένου ότι το τοπικό σύστημα υγειονομικής περίθαλψης της Γάζας είναι υπερφορτωμένο και δεν χρηματοδοτείται ενώ επηρεάζεται βαθιά λόγω του δεκαετούς αποκλεισμού.

  • 64x64
    Μαδαγασκάρη: Κινητές κλινικές για την αντιμετώπιση της επισιτιστικής κρίσης 05/05/2021

    Η δράση επικεντρώνεται στον έλεγχο και τη θεραπεία ατόμων με σοβαρό και μέτριο οξύ υποσιτισμό.

    Φέτος, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη χρονιά, οι νοτιοανατολικές περιοχές του νησιού υποφέρουν από ξηρασία και έλλειψη βροχής. Η συγκομιδή έχει πληγεί και είναι σχεδόν ανύπαρκτη, ενώ οι άνθρωποι βασίζονται ουσιαστικά σε αυτήν για το φαγητό και το εισόδημά τους. Είναι το «kéré», όπως λένε οι ντόπιοι, ένας όρος που περιγράφει την έλλειψη τροφής και πείνας. «Εάν η σεζόν είναι καλή, καλλιεργούμε ρύζι και γλυκοπατάτες. Αλλά δεν υπήρχε βροχή τα τελευταία τρία χρόνια, οπότε δεν μπορούμε να καλλιεργήσουμε τίποτα», εξηγεί ο Mandilsoa, επικεφαλής της κοινότητας Kapila στο χωριό Ranobe όπου οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα έχουν ανοίξει μια κινητή κλινική. «Ελπίζουμε ότι θα έρθει η βροχή, αλλιώς θα πεθάνουμε.».

    Κινητές κλινικές για τη θεραπεία του υποσιτισμού

    Ως απάντηση σε αυτήν την κρίση, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα λειτουργούν από τα τέλη Μαρτίου κινητές κλινικές για να ελέγξουν και να θεραπεύσουν τον οξύ υποσιτισμό και να παρέχουν ιατρικές συμβουλές σε τρεις κοινότητες της περιοχής Amboasary. Η επιλογή των περιοχών όπου ξεκίνησαν αυτές οι κινητές κλινικές βασίστηκε στα κριτήρια της απομόνωσης, της δυσκολίας πρόσβασης στη φροντίδα και της ευπάθειας των κοινοτήτων. «Για τους κατοίκους της Ankamena, στην κοινότητα του Ranobe, το πρώτο λειτουργικό κέντρο υγείας βρίσκεται σε απόσταση μισής ημέρας με τα πόδια. Για αυτές τις αποδυναμωμένες κοινότητες, που τους λείπουν τα πάντα, προτεραιότητα είναι να βρουν κάτι να πιούν και να φάνε, παραμελώντας την υγεία» εξηγεί η Julie Reversé, συντονίστρια έκτακτης ανάγκης των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στη Μαδαγασκάρη. Τις ημέρες της εξέτασης των ασθενών, εκατοντάδες άνθρωποι έρχονται στην κινητή κλινική. Τα παιδιά, αλλά και οι έφηβοι και οι ενήλικες, υποβάλλονται σε έλεγχο, εξετάζονται και, ανάλογα με την κατάσταση της υγείας τους, γίνονται δεκτοί στο επισιτιστικό πρόγραμμα που έχουν δημιουργήσει οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα. Μετά από μια αρχική ιατρική γνωμάτευση, ο ασθενής που πάσχει από οξύ υποσιτισμό λαμβάνει συστηματική θεραπεία και θεραπευτικά δελτία τροφής, ή "Plumpy 'nut" (εμπλουτισμένη πάστα φυστικιού) για την έναρξη της θεραπείας. «Λόγω του επείγοντος της κατάστασης, έχουμε εφαρμόσει ένα απλοποιημένο πρωτόκολλο για τη διαχείριση του οξέος υποσιτισμού. Κάθε ασθενής παρακολουθείται κάθε δύο εβδομάδες», εξηγεί η Julie Reversé.

    «Μέχρι στιγμής, στις τρεις κοινότητες όπου εργαζόμαστε, έχουμε εξετάσει 4.674 άτομα και έχουμε δεχτεί 1.136 ασθενείς στο πρόγραμμά μας, συμπεριλαμβανομένων 831 παιδιών κάτω των πέντε ετών. Μεταξύ αυτών των παιδιών, περίπου το ένα τρίτο πάσχει από σοβαρό οξύ υποσιτισμό και δύο τρίτα από μέτριο οξύ υποσιτισμό» σημειώνει η Anne Tilkens, ιατρική συντονίστρια έκτακτης ανάγκης των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στη Μαδαγασκάρη.

    Συνέπειες για την υγεία

    Ο υποσιτισμός οδηγεί σε ένα εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα, καθιστώντας τους ασθενείς ιδιαίτερα ευάλωτους σε άλλες ασθένειες. Και οι ιατρικές εξετάσεις που διεξήχθησαν κατά τη διάρκεια λειτουργίας των κινητών μας κλινικών καταδεικνύουν αυτό: «Παρατηρούμε σημαντικό αριθμό περιπτώσεων παρασίτωσης, σχιστοσωμίασης, διάρροιας και δερματικών παθήσεων. Βλέπουμε επίσης ασθενείς που πάσχουν από αναπνευστικές λοιμώξεις και επιπεφυκίτιδα. Τελευταία, παρατηρούμε αύξηση στα κρούσματα ελονοσίας», λέει η Anne Tilkens.

    Μία από τις αιτίες αυτών των ασθενειών είναι η ποιότητα του διαθέσιμου νερού. Συχνά, οι άνθρωποι πρέπει να περπατούν ώρες για να βρουν νερό. «Εξαρτόμαστε από το νερό της βροχής και το νερό του ποταμού για να πιούμε. Δεδομένου ότι δεν έχει βρέξει αρκετά, πηγαίνουμε στον ποταμό Zakafia. Πρέπει να φύγουμε νωρίς το πρωί, με τα πόδια, για να μπορέσουμε να επιστρέψουμε πριν από το ηλιοβασίλεμα», εξηγεί η Zafimbora , η οποία ήρθε στην κινητή κλινική στο Ambovo, με το 6χρονο παιδί της που πάσχει από μέτριο οξύ υποσιτισμό.

    Παράλληλα με την ιατρική τους δράση, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα ξεκινούν δράσεις για την υγιεινή του νερού και βελτίωση του αποχετευτικού συστήματος, προκειμένου να βελτιώσουν την πρόσβαση και την ποιότητα του νερού όπου οι ομάδες λειτουργούν κινητές κλινικές. Περιλαμβάνει τη διανομή μπιτονιών, την επισκευή χειροκίνητων αντλιών και τη μεταφορά φορτηγών νερού, μεταξύ άλλων δράσεων.

    «Στο πλαίσιο της οξείας επισιτιστικής ανασφάλειας όπως βιώνεται στην περιοχή Amboasary, που χαρακτηρίζεται ως επείγουσα κατάσταση από την Ολοκληρωμένη Φάση Ταξινόμησης Επισιτιστικής Ασφάλειας (IPC), η ιατρική περίθαλψη για τον υποσιτισμό δεν είναι αρκετή για να σώσει τους πιο ευάλωτους. Το να εξασφαλιστεί ότι τα νοικοκυριά έχουν επαρκείς πόρους για τη διατροφή τους είναι ένα από τα βασικά στοιχεία για την επιτυχία των επισιτιστικών προγραμμάτων. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο εξετάζουμε την πιθανότητα υποστήριξης άλλων φορέων της περιοχής για την ενίσχυση της διανομής τροφίμων προς όφελος των ατόμων που πλήττονται από υποσιτισμό», καταλήγει η Julie Reversé.

  • 64x64
    «Πολλοί συνειδητοποιούν ότι κάτι δεν πάει καλά, όταν είναι ήδη πολύ αργά» 28/04/2021

    Στο βόρειο τμήμα της Βραζιλίας, το «Kit-COVID» είναι ο βασιλιάς. Αυτό το κοκτέιλ φαρμάκων έχει προωθηθεί ως πανάκεια από τις αρχές της Βραζιλίας από την αρχή της πανδημίας και περιλαμβάνει την υδροξυχλωροκίνη (ένα φάρμακο κατά της ελονοσίας), την ιβερμεκτίνη (ένα αντιπαρασιτικό) καθώς και ορισμένα αντιβιοτικά. Ενώ οι κλινικές μελέτες δεν έχουν δείξει την αποτελεσματικότητά τους ούτε στην πρόληψη ούτε στη θεραπεία της COVID-19, όσοι τα παίρνουν έχουν μια ψευδή αίσθηση ασφάλειας, πιστεύοντας ότι προστατεύονται από τον ιό. Αυτό όχι μόνο μπορεί να οδηγήσει σε ριψοκίνδυνες συμπεριφορές όπως να αγνοήσουν την κοινωνική απόσταση, αλλά όταν αυτοί οι ασθενείς αρρωσταίνουν με COVID-19, συνήθως έρχονται αργά στις δομές υγείας, συχνά ήδη σε σοβαρή ή κρίσιμη κατάσταση.

    Η Jamila Costa είναι νοσηλεύτρια που εργάζεται ως μέλος της ομάδας των Γιατρών Χωρίς Σύνορα που υποστηρίζει την παρέμβαση κατά της COVID-19 στο Porto Velho,, την πρωτεύουσα της Rondonia, στη βόρεια Βραζιλία.

    Εδώ στη Rondonia, η συντριπτική πλειονότητα των ασθενών που χρειάζονται ιατρική φροντίδα λόγω της COVID-19 έχουν λάβει το "Kιτ-COVID". Πέρυσι, όταν συνεργάστηκα με ασθενείς με COVID-19 στα περίχωρα του Σάο Πάολο, δεν ήταν συνηθισμένο να βλέπουμε άτομα να παίρνουν αυτά τα φάρμακα, αλλά εδώ στη Βόρεια Βραζιλία η χρήση τους φαίνεται να είναι ευρεία.

    Μέρα με τη μέρα, βλέπουμε μεγάλη ευπάθεια και φόβο, αναμεμιγμένα με μεγάλη παραπληροφόρηση σχετικά με την ασθένεια. Όλο αυτό οδηγεί τους ανθρώπους να πιστέψουν ότι αυτά τα φάρμακα είναι μία ασπίδα προστασίας. Οι άνθρωποι που παίρνουν το "COVID-κιτ" πιστεύουν ότι θα μειώσουν τις πιθανότητες να προσβληθούν από την ασθένεια. Εάν έχουν μολυνθεί, η πεποίθηση είναι ότι τα φάρμακα θα σταματήσουν την εξέλιξη της νόσου.

    Δεν υπάρχουν σαφείς οδηγίες από τις αρχές, έτσι οι γιατροί είναι ελεύθεροι να συνταγογραφούν αυτά τα φάρμακα. Μερικές φορές είναι ο ίδιος ο ασθενής που αναλαμβάνει την πρωτοβουλία και ζητά από το γιατρό τα φάρμακα. Ακόμα κι αν ο γιατρός αρνείται να τα συνταγογραφήσει, ορισμένα από τα φάρμακα μπορούν να αγοραστούν εύκολα σε σχεδόν οποιοδήποτε φαρμακείο. «Δεν έχω εμβολιαστεί ακόμα, αλλά παίρνω το κιτ», είναι μια φράση που ακούμε ξανά και ξανά σαν τα φάρμακα αυτά να παρέχουν κάποιο είδος ανοσίας.

    Το γεγονός ότι είναι εύκολα διαθέσιμα σε συνδυασμό με την παραπληροφόρηση, οδηγούν σε πολύ επικίνδυνες συμπεριφορές, τις οποίες βλέπουμε κάθε μέρα. Μερικοί άνθρωποι λένε ότι λαμβάνουν υψηλότερες δόσεις από τις συνταγογραφούμενες και για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, πιστεύοντας ότι με αυτόν τον τρόπο προστατεύονται από τις νέες μεταλλάξεις. Υπάρχουν γονείς που δίνουν στα μικρά παιδιά τους τα φάρμακα αυτά. Είδα μια μητέρα με ένα παιδί, που έμοιαζε περίπου τεσσάρων χρονών, να περιμένει ραντεβού που δεν σχετίζεται με την COVID-19, σε μια μονάδα έκτακτης ανάγκης.

    «Τα παιδιά δεν έχουν συμπτώματα όταν μολύνονται, οπότε είναι καλύτερο να τους δώσουμε τα φάρμακα, ώστε να μην εξαπλωθεί η νόσος», είπε.

    Όταν αντιμετωπίζουμε καταστάσεις όπως αυτές, προσπαθούμε να δώσουμε την καθοδήγησή μας, δείχνοντας ότι τα μόνα αποτελεσματικά προληπτικά μέτρα για την COVID-19 είναι το συχνό πλύσιμο των χεριών, η φυσική απόσταση και η χρήση μάσκας.

    Είχαμε μια ολόκληρη οικογένεια που αρρώστησε, ενώ έπαιρνε το "κιτ-COVID". Η μητέρα και ο πατέρας μεταφέρθηκαν σε μονάδα επείγουσας περίθαλψης, και νοσηλεύονταν δίπλα-δίπλα. Ο γιος τους ήταν αυτός που έδινε στους γονείς τους τα γεύματά τους κάθε μέρα, παρόλο που και ο ίδιος είχε βρεθεί θετικός στην COVID-19. Αυτές οι μονάδες επείγουσας περίθαλψης δεν είναι ολοκληρωμένα νοσοκομεία, αλλά χρησιμοποιούνται για να ανακουφιστεί το υπερφορτωμένο σύστημα υγείας. Οι περισσότερες από αυτές τις μονάδες δεν έχουν τη δυνατότητα να παρέχουν γεύματα ή να τα διανέμουν σε ασθενείς. Πρέπει να είναι μέρος του καθήκοντος των νοσηλευτών να παρέχουν τροφή στους ασθενείς, αλλά η σκληρή πραγματικότητα είναι ότι δεν υπάρχουν αρκετοί ανθρώπινοι πόροι. Έτσι, ένα μέλος της οικογένειας αναλαμβάνει συνήθως το έργο, με σημαντικό κίνδυνο για τον εαυτό του.

    «Πήραμε όλοι αυτά τα φάρμακα και είμαι σε πολύ άσχημη κατάσταση. Είναι άχρηστα! Είπε ο πατέρας που είχε ήδη καρδιακή πάθηση. «Λόγω των προβλημάτων υγείας μου, έχω γίνει ακόμη χειρότερα». Λίγες μέρες αργότερα, πέθανε. Η σύζυγος και ο γιος του ανάρρωσαν.

    Το γεγονός ότι μια ολόκληρη οικογένεια, που όλοι έπαιρναν το «Kit-COVID, αρρώστησε και ένα από τα μέλη της πέθανε ήταν μια αφορμή για να αφυπνιστούν κάποιοι από τους υπόλοιπους ασθενείς. Είναι πραγματικά λυπηρό, αλλά φαίνεται ότι μόνο όταν ένας ασθενής είναι διασωληνωμένος ή πεθαίνει, οι συγγενείς του συνειδητοποιούν ότι αυτή η λεγόμενη «πρόωρη θεραπεία» δεν είναι αποτελεσματική.

    Ωστόσο, ακόμη και με όλη αυτή τη θλίψη και αυτές τις προκλήσεις, καθήκον μας είναι να συνεχίσουμε να εργαζόμαστε κάθε μέρα, έτσι ώστε τα προληπτικά μέτρα κατά της νόσου που πραγματικά λειτουργούν, όπως το πλύσιμο των χεριών, η χρήση μάσκας και η κοινωνική απόσταση, να γίνονται κατανοητά και να ακολουθούνται από την κοινότητα».

  • 64x64
    Κεντροαφρικανική Δημοκρατία: Θεραπεύοντας τις ορατές και αόρατες πληγές της σεξουαλικής βίας. 21/04/2021

    Σε μια χώρα που έχει σημαδευτεί από χρόνια εμφυλίου πολέμου και αντιμετωπίζει μια μακροχρόνια κρίση, οι επιθέσεις δεν πραγματοποιούνται μόνο από ένοπλες ομάδες, Συχνά οι επιθέσεις γίνονται από άτομα που είναι γνωστά στα θύματα. Παρόλο που η πρόσβαση στην ιατρική και ψυχολογική φροντίδα έχει βελτιωθεί με την πάροδο των χρόνων, παραμένει ανεπαρκής για την κλίμακα των αναγκών.

    «Μετά την επίθεση, πίστεψα ότι θα βάλω τέλος στην ζωή μου» λέει η Charlotte*, μια 18χρονη που υπήρξε θύμα σεξουαλικής βίας από το Bangui, την πρωτεύουσα της Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας.

    Έχοντας χάσει τη μητέρα της και με τον πατέρα της να την έχει εγκαταλείψει, η Charlotte ζούσε με την θεία της, όταν ο θείος της την βίασε μια μέρα στο σπίτι, όσο η υπόλοιπη οικογένεια ήταν έξω. Η θεία της δεν την πίστεψε και η Charlotte ένιωσε εντελώς μόνη και απελπισμένη. Προσπάθησε να απευθυνθεί στην αστυνομία χωρίς επιτυχία και μετά, αφού μίλησε στην ξαδέλφη της την οποία έχει σαν αδερφή, αποφάσισε να ζητήσε βοήθεια.

    Η Charlotte ήταν πολύ εύθραυστη, τόσο σωματικά όσο και ψυχικά, όταν έφτασε στο κέντρο στήριξης Tongolo που λειτουργούν οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. Η λέξη «Tongolo» σημαίνει «αστέρι» στη Sango, την τοπική γλώσσα και αναφέρεται στην «ελπίδα» που λάμπει στον σκοτεινό ουρανό. Η Charlotte είναι μία από τους 6.000 και πλέον επιζώντες σεξουαλικής βίας που έχουν λάβει ιατρική, ψυχολογική και ψυχοκοινωνική φροντίδα από τις ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα από τότε που το πρόγραμμα Tongolo ξεκίνησε στο Bangui το 2017.

    Ο Célestin*, ένα ακόμα θύμα από το Bangui, ένιωσε επίσης παγιδευμένος και ποτέ δεν περίμενε ότι ένα τέτοιο τραυματικό γεγονός θα συνέβαινε σε αυτόν. Προσέφερε αθώα καταφύγιο σε ένα άτομο που νόμιζε ότι γνώριζε, μέχρι που μια νύχτα κακοποιήθηκε σεξουαλικά από αυτόν.

    «Κοιμόμουν και εκείνος ήρθε από το πουθενά με άσχημες προθέσεις» λέει ο Célestin. «Ήταν μεθυσμένος και με ανάγκασε να κάνω πράγματα που δεν ήθελα. Πανικοβλήθηκα και ήμουν τόσο φοβισμένος. Με χτύπησε αλλά κατάφερα να του ξεφύγω».

    Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα αρχικά φιλοξενήθηκαν σε δύο διαφορετικές εγκαταστάσεις στο Bangui: το Bédé-Combattant και το Hôpital Communautaire, μέχρι που άνοιξαν το κέντρο Tongolo τον Αύγουστο του 2020 κοντά στο Parc du Cinquantenaire στη γειτονιά Lakouanga. Το νέο αυτό κέντρο συμπληρώνει τα άλλα δύο και είναι αποκλειστικά αφιερωμένο στα θύματα της σεξουαλικής βίας.

    Γυναίκες καιπαιδιά, οι κύριες ομάδες που πλήττονται από τη σεξουαλική βία

    Τα περισσότερα θύματα προέρχονται από το Bangui, μια πόλη όπου ζουν οι 890.000 από τους 4.5 εκατομμύρια κατοίκους της χώρας. Ωστόσο, ένα στα τέσσερα άτομα που δέχεται βοήθεια προέρχεται από τα περίχωρα της πρωτεύουσας, ενώ ένα μικρό ποσοστό, το οποίο αυξάνεται, προέρχεται από πιο απομακρυσμένες περιοχές, σε άλλες επαρχίες της χώρας.

    «Η πρωτοβουλία του Tongolo προσπαθεί να παρέχει ένα δωρεάν πρόγραμμα υψηλής ποιότητας και ολικής κάλυψης, που να είναι προσβάσιμο σε όλους», εξηγεί η Bilge Öztürk συντονίστρια της δράσης. Προσθέτει ότι οι υπηρεσίες είναι προσαρμοσμένες σε άνδρες, παιδιά και εφήβους.

    Ενώ η πλειοψηφία των ασθενών είναι γυναίκες και κορίτσια (πάνω από 1.900 το 2020 και σχεδόν το 95% του συνόλου), 111 άνδρες ζήτησαν επίσης βοήθεια, στο πλαίσιο αυτού του προγράμματος την προηγούμενη χρονιά. Το 52% των θυμάτων ήταν ανήλικοι, ένα ποσοστό που η Axelle Franchomme, ιατρική σύμβουλος του Tongolo, χαρακτηρίζει ανησυχητικό, καθώς πιστεύει ότι αυτά τα δεδομένα είναι αντιπροσωπευτικά του γενικότερου προβλήματος σεξουαλικής κακοποίησης που συμβαίνει στη χώρα.

    Οι ανήλικοι, είναι οι πιο ευάλωτες και ευαίσθητες ομάδες ανθρώπων που φροντίζονται καθώς διαμορφώνουν την προσωπικότητα τους μέρα με τη μέρα, με βάση τις καταστάσεις που βιώνουν. Εάν δεν ληφθούν σοβαρά υπόψη τέτοια βίαια περιστατικά μπορεί να έχουν μακροχρόνιο αντίκτυπο και να τους σημαδέψουν για το υπόλοιπο της ζωής τους.

    Μια χρόνια κρίση που ευνοεί τη σεξουαλική βία

    Η Κεντροαφρικανική Δημοκρατία καταστρέφεται από χρόνια εμφυλίου πολέμου - οι συγκρούσεις έχουν ενταθεί από τον Δεκέμβριο -και οι άνθρωποι είναι συνεχώς εκτεθειμένοι σε βίαιους εκτοπισμούς, υψηλά επίπεδα βίας και παραβιάσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων, ενώ επίσης η σεξουαλική βία έχει γίνει ζήτημα δημόσιας υγείας.

    Πριν από χρόνια, τα θύματα αναγνώριζαν τις περισσότερες φορές ένοπλους άνδρες ως τους θύτες τους. Σήμερα, το πρόγραμμα είναι ανοιχτό σε μεγαλύτερα τμήματα της κοινωνίας και η εμπειρία μάς δείχνει ότι πολύ συχνά οι δράστες είναι γνωστοί στα θύματα και αποτελούν μέρος του στενού κύκλου τους από φίλους, γείτονες μέχρι και συγγενείς. Το 2020, το 56% των ασθενών που ήρθαν στους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα, δήλωσαν ότι γνώριζαν τους δράστες. Με την επανάκαμψη της βίας τον Δεκέμβριο του 2020, αυτή η τάση αντιστράφηκε και οι ένοπλοι αποτελούν και πάλι τους συχνότερους δράστες.

    «Για την οικογένεια, όταν ένας συγγενής κακοποιείται σεξουαλικά, το φταίξιμο πέφτει στο άτομο που κακοποιήθηκε. Δεν συνειδητοποιούν ότι θα μπορούσαν να είναι οι ίδιοι στη θέση του», λέει ο Aimé-Césaire, σύμβουλος ψυχικής υγείας. «Κατηγορούν πάντα το άτομο που κακοποιήθηκε, το οποίο βρίσκεται ήδη σε δύσκολη κατάσταση και δεν είχε την δυνατότητα να αμυνθεί ενάντια στον δράση».

    Αυτό μεταφέρεται επίσης στον τρόπο με τον οποίο οι ασθενείς επικοινωνούν. Ορισμένες από τις γλώσσες της Κεντρικής Αφρικής δεν χρησιμοποιούν τη λέξη «βιασμός» επειδή θεωρείται ντροπιαστική και ταμπού.

    «Η σιωπή οδηγεί σε καταπατημένες φιλοδοξίες, διαλυμένες οικογένειες, ασθένειες, δυσλειτουργικές σχέσεις και κατεστραμμένες ζωές», σύμφωνα με την Gisela Silva, επόπτρια ψυχικής υγείας.

    «Το θύμα αξίζει σεβασμού και ψυχολογικής υποστήριξης από την οικογένεια, κάτι που συχνά δεν συμβαίνει», προσθέτει ο Aimé-Césaire.

    Αόρατα Σημάδια

    Οι αόρατες συνέπειες μιας εμπειρίας σεξουαλικής βίας, κυμαίνονται από μετατραυματικό στρες και άγχος, έως κατάθλιψη. Μερικοί οδηγούνται σε τάσεις ή και απόπειρες αυτοκτονίας. Καθώς το θέμα παραμένει ταμπού, τα θύματα στις περισσότερες περιπτώσεις απαγορεύεται να μιλάνε για τη σεξουαλική επίθεση που βίωσαν, γιατί αυτό θα μπορούσε να ντροπιάσει την οικογένεια.

    Το πρόβλημα στη συνέχεια, επιλύεται φιλικά μέσα στην κοινότητα ή μεταξύ των μελών της οικογένειας, ξεχνώντας ότι πρόκειται για μια ιατρική κατάσταση έκτακτης ανάγκης για την οποία πρέπει να ληφθεί φροντίδα.

    Για τους άνδρες-θύματα, η κατάσταση είναι ακόμα πιο περίπλοκη. Πολλοί φοβούνται να μιλήσουν και λίγοι είναι αυτοί που τολμούν να έρθουν στις εγκαταστάσεις του Tongolo. Είναι απρόθυμοι να ζητήσουν βοήθεια, καθώς υπάρχει πίεση από την κοινότητα και στιγματισμός.

    Σε αυτό το περίπλοκο περιβάλλον, η πρόσβαση στην ψυχοκοινωνική υποστήριξη είναι απαραίτητη για την πρόληψη και την μείωση του ποσοστού ψυχικών ασθενειών και του πόνου που προκαλούνται από σεξουαλική βία. Τα θύματα που παρουσιάζουν συμπτώματα θα πρέπει να γίνονται δεκτά για φροντίδα και να παραπέμπονται σε ψυχολόγο ή ψυχίατρο χωρίς καθυστέρηση.

    Δεδομένου ότι οι ανάγκες της σωματικής και ψυχικής υγείας των επιζώντων δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν επαρκώς, χωρίς να ληφθεί υπόψη ο κοινωνικός τους περίγυρος, τα θύματα παραπέμπονται επίσης σε κοινωνικό λειτουργό.

    «Ο στόχος είναι να συνοδεύσουμε τα θύματα στο θεραπευτικό τους ταξίδι, να τους βοηθήσουμε να λύσουν τα προβλήματά τους και να γίνουν αρκετά δυνατοί για να ξαναρχίσουν τη ζωή τους», λέει ο Franchomme, ιατρικός σύμβουλος.

    Η γρήγορη αναζήτηση βοήθειας είναι εξαιρετικά σημαντική

    Μετά από έναν βιασμό, η θεραπευτική αγωγή για τον ιό HIV και άλλα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα , καθώς και οι εμβολιασμοί κατά της ηπατίτιδας Β και του τετάνου, πρέπει να πραγματοποιηθούν το συντομότερο δυνατό, μέσα σε τρεις μέρες από το συμβάν. Ωστόσο, το 2020, μόνο το 26% των ασθενών που έλαβαν φροντίδα από τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα έφτασαν εντός 72 ωρών από τη σεξουαλική επίθεση. Οι εργαζόμενοι στην κοινότητα στον τομέα της υγείας και τα ραδιοφωνικά σποτ είναι ένας τρόπος ευαισθητοποίησης της κοινότητας για αυτήν την ανάγκη.

    «Ακούμε στο ραδιόφωνο ότι πρέπει να πάμε στο κέντρο Tongolo το συντομότερο δυνατό, ώστε να λύσουν τα προβλήματά μας», λέει ο Célestin.

    «Τα θύματα είναι ήδη τραυματισμένα όταν έρχονται σε εμάς, οπότε η φροντίδα και άλλων ζητημάτων που σχετίζονται με την υγεία είναι πολύ σημαντική», προσθέτει η Franchomme.

    Μόλις δοθεί αυτό το πακέτο φαρμακευτικής αγωγής στους ασθενείς, οργανώνονται επισκέψεις παρακολούθησης για να ελεγχθεί η ανταπόκριση στη θεραπεία και να αποφευχθούν πιθανές παρενέργειες ή επιπλοκές. Οι γυναίκες ασθενείς μπορούν επίσης να λάβουν επείγουσα αντισύλληψη, για να αποτρέψουν την ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη και οι επιλογές οικογενειακού προγραμματισμού, προσφέρονται σε όλους στις εγκαταστάσεις του Tongolo, για τον μετριασμό του στιγματισμού που συνδέεται με ένα παιδί που γεννήθηκε από βιασμό.

    Ακάλυπτες Ανάγκες

    Ενώ η αναζήτηση βοήθειας όσο το δυνατόν νωρίτερα και το μοίρασμα της τραυματική εμπειρίας με ειδικούς ψυχικής υγείας είναι ζωτικής σημασίας για τη θεραπεία των ορατών όσο και των αόρατων τραυμάτων της σεξουαλικής βίας, το χτίσιμο του μέλλοντος μετά από μια τέτοια επίθεση μπορεί να είναι εξίσου δύσκολο έργο, επειδή προκύπτουν νομικές και κοινωνικοοικονομικές ανάγκες.

    Επί του παρόντος, υπάρχουν λίγες διαθέσιμες υπηρεσίες σε αυτόν τον τομέα στη χώρα, αφήνοντας πολλά από τα θύματα αβοήθητα και υπάρχει ένα πρόβλημα ατιμωρησίας που συνδέεται με τη σεξουαλική βία, καθώς ποινικές διώξεις πραγματοποιούνται μόνο στην πρωτεύουσα.

    Στο κέντρο υγείας Tongolo, δημιουργήθηκε πριν από μήνες, ένας χώρος για να φιλοξενήσει τοπικούς και διεθνείς οργανισμούς, που ειδικεύονται στη νομική υποστήριξη, την προστασία, την εκπαίδευση και την κοινωνικοοικονομική υποστήριξη των θυμάτων έτσι ώστε να έχουν πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες σε ένα μέρος με ολοκληρωμένο σύστημα προστασίας. Ο συντονισμός και η συνεργασία μεταξύ διαφορετικών ομάδων πρέπει να ενισχύεται καθ' όλη τη διάρκεια του έτους.

    Άλλη δυσκολία, είναι η προσωρινή απαγόρευση κυκλοφορίας και γενικά οι περιορισμοί στην κυκλοφορία που επέβαλε η κυβέρνηση κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου της πολιτικής αναταραχής. Για παράδειγμα, αρκετά θύματα ερχόταν στο Hôpital Communautaire το βράδυ για να αποφύγουν τον στιγματισμό, αλλά από τον Ιανουάριο του 2021 και για τους επόμενους μήνες, αυτό δεν είναι πλέον δυνατό.

    Έχουμε ακόμα πολύ δρόμο για τον εντοπισμό, τη θεραπεία και την αποτελεσματική στήριξη όλων των θυμάτων σεξουαλικής βίας στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία.

     

    Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα βρίσκονται στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία από το 1997, με 13 προγράμματα σε: Bangui, Bria, Bangassou, Bambari, Kabo, Batangafo, Paoua, Bossangoa και Carnot. Ο παράγοντας της σεξουαλικής βίας έχει ενσωματωθεί σε όλα τα προγράμματα και η ομάδα του Tongolo, σε συνεργασία με την ομάδα έκτακτης ανάγκης Eureca, παρεμβαίνει και σε άλλα μέρη σε ολόκληρη τη χώρα που πλήττονται από αυξημένη βία, συμπεριλαμβανομένης και της σεξουαλικής βίας, με τελευταία την Liton στα τέλη Ιανουαρίου 2020.

    * Τα ονόματα των ασθενών έχουν αλλαχθεί για την προστασία της ταυτότητάς τους.

  • 64x64
    Μοζαμβίκη: «Οι άνθρωποι τρέχουν στο δάσος για να σωθούν» 06/04/2021

    Μαζί με την ομάδα της εργάζεται στο Montepuez, τη δεύτερη πιο πυκνοκατοικημένη πόλη της επαρχίας και έναν από τους προορισμούς που επιλέγουν οι άνθρωποι που εγκαταλείπουν την παραλιακή πόλη της Palma λόγω των πρόσφατων επιθέσεων.

    Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα λειτουργούν ένα ιατρικό πρόγραμμα στο Montepuez από το Νοέμβριο του 2020. Κατά το τελευταίο έτος, ο αριθμός των ανθρώπων που έχουν βρει καταφύγιο εδώ έχει αυξηθεί εκθετικά λόγω της κρίσης. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν περίπου 50.000 άνθρωποι που ζουν είτε σε καταυλισμούς είτε στην κοινότητα υποδοχής.

    Μόλις ο αντίκτυπος των επιθέσεων στην Palma έγινε αντιληπτός, οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα σε όλο το Cabo Delgado, συμπεριλαμβανομένου του Montepuez, άρχισαν να προετοιμάζονται για ένα πιθανό νέο κύμα αφίξεων. Μέχρι την 1η Απριλίου, περίπου 400 άτομα, περισσότερο από το ένα τρίτο των οποίων είναι παιδιά, έφτασαν στο Montepuez. Αυτοί που φτάνουν λένε ότι πολλοί ακόμη βρίσκονται στη διαδρομή.

    Εκτοπισμένοι φτάνουν στο Montepuez ταραγμένοι και συγκλονισμένοι από αυτά που έχουν δει. Κλαίνε όταν μιλάνε για την κατάστασή τους. «Σκότωσαν πολλούς ανθρώπους, σκότωσαν την Palma», μου είπε κάποιος. Έτρεξαν στο δάσος για να σωθούν και περπατούσαν όλη μέρα και όλη νύχτα για τέσσερις ή πέντε ημέρες.

    Πολλοί είδαν πτώματα στον δρόμο, ανθρώπους που είχαν πεθάνει από πείνα ή αφυδάτωση. Το μόνο διαθέσιμο νερό ήταν από ένα βρώμικο ποτάμι. Οι άνθρωποι ακολουθούσαν συνήθως τους κύριους δρόμους, αλλά κοιμούνταν και μέσα στος δάσος για προστασία, αποφεύγοντας τα χωριά και επιβιώνοντας με όσα λίγα μπορούσαν να βρουν.

    Μία από τις πρώτες κύριες πόλεις που έφτασαν είναι η Nangade, 130 χιλιόμετρα από την Palma. Από εκεί, οι τυχεροί που μπορούν να πάρουν χρήματα από συγγενείς φεύγουν με οχήματα και πηγαίνουν πιο μακριά στη Mueda, μια ορεινή πόλη που ελέγχεται από τον στρατό και άλλοι συνεχίζουν πιο νότια προς το Montepuez.

    Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα ανησυχούν για όσους δεν έχουν συγγενείς για να τους βοηθήσουν οικονομικά για τη μετακίνησή τους καθώς αυτό σημαίνει ότι συνεχίζουν να περπατούν, χωρίς να έχουν πρόσβαση σε φαγητό και νερό. Αυτοί πιθανότατα θα φτάσουν σε ακόμη χειρότερη κατάσταση. Εργαζόμαστε πολύ σκληρά για να εντοπίσουμε τις διαδρομές που ακολουθούν οι άνθρωποι που φεύγουν από την Palma και το πού πηγαίνουν, προκειμένου να προσαρμόσουμε τις δράσεις μας.

    Έχουμε τοποθετήσει μια ομάδα σε όλα τα σημεία εισόδου στο Montepuez για να παρέχουμε υποστήριξη ψυχικής υγείας μόλις φτάνουν οι άνθρωποι εδώ. Τους βοηθάμε να αντιμετωπίσουν τις τραυματικές τους εμπειρίες και να μπορούν να συνεχίσουν το ταξίδι τους. Πολλοί από αυτούς θέλουν να πάνε στο Pemba, την πρωτεύουσα της επαρχίας, με την ελπίδα να επανενωθούν με άλλα μέλη της οικογένειάς τους.

    Στους καταυλισμούς γύρω από το Montepuez, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που είχαν χωριστεί από τις οικογένειές τους σε προηγούμενες επιθέσεις στο Cabo Delgado. Κάποια μέλη της οικογένειας ήρθαν στο Montepuez, ενώ άλλα πήγαν στην Palma. Και τώρα έχουν χάσει κάθε επαφή μεταξύ τους. Δεν γνωρίζουν πού είναι ή εάν είναι ασφαλείς, και αυτό τους προκαλεί ανησυχία και άγχος.

    Πριν από τις επιθέσεις, η Palma είχε εκτιμώμενο πληθυσμό αρκετών δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων. Πολλοί από αυτούς φέρεται τώρα να έχουν φύγει από την πόλη σε διαφορετικές κατευθύνσεις: μερικοί μπήκαν σε βάρκες με προορισμό το νότο, άλλοι έχουν περάσει στην ενδοχώρα μέσα από το δάσος ή στα σύνορα με την Τανζανία, και πολλοί φαίνεται ότι εξακολουθούν να κρύβονται στα περίχωρα της Palma. Όπως και στο Montepuez, οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα καλύπτουν τις ιατρικές και ανθρωπιστικές ανάγκες των ανθρώπων που εγκαταλείπουν την Palma και καταφεύγουν στις περιοχές Mueda, Nangade, Pemba και Macomia

    Μια άλλη ομάδα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα βρίσκεται αυτήν την εβδομάδα στη χερσόνησο Afungi, περίπου 25 χιλιόμετρα από την Palma, όπου έχουν μεταφερθεί μερικοί από τους τραυματίες και άλλοιέχουν βρει καταφύγιο. Η σύγκρουση μεταξύ του στρατού και των μη κρατικών ένοπλων ομάδων στο Cabo Delgado συνεχίζεται από το 2017 και εντείνεται τον τελευταίο χρόνο. Πάνω από 670.000 άνθρωποι έχουν εκτοπιστεί μέχρι στιγμής από τη βία, σύμφωνα με τον ΟΗΕ.

     

  • 64x64
    Αιθιοπία: οι πόλεις του Tigray γεμίζουν με εκτοπισμένους που φεύγουν λόγω ανασφάλειας και χρειάζονται βοήθεια 31/03/2021

    Η στέγη του πενταόροφου κτιρίου του σχολείου Tsegay Berhe στην πόλη Adwa είναι ανοιχτή στον γαλάζιο, χωρίς σύννεφα ουρανό. Κατά τη διάρκεια των πρώτων ημερών της σύγκρουσης σε αυτήν τη βόρεια Αιθιοπική περιοχή, το κτίριο χτυπήθηκε από πυραύλους. Δύο από τις αίθουσες διδασκαλίας είναι γεμάτες με σπασμένους υπολογιστές, οθόνες, καρέκλες και βιβλία. Οι υπόλοιπες αίθουσες διδασκαλίας είναι ανέγγιχτες, αλλά συχνά οι ξύλινοι πάγκοι στοιβάζονται σε γωνίες ή έχουν τραβηχτεί έξω, ενώ ίχνη από κιμωλία εξακολουθούν να παραμένουν στους μαυροπίνακες.

    Στην πύλη του σχολείου υπάρχει πολλή δράση και ακούγονται εκατοντάδες φωνές. Μια ομάδα ανθρώπων καταγράφει ονόματα σε μεγάλα σημειωματάρια, αλλά δεν πρόκειται για ονόματα μαθητών. Το σχολείο είναι κλειστό μέχρι νεωτέρας.

    Σήμερα, τα δημοτικά και τα γυμνάσια σε κωμοπόλεις σε ολόκληρη την περιοχή Tigray, όπως το Adwa, το Axum και το Shire, είναι το επίκεντρο μιας τεράστιας κρίσης εκτοπισμού, που αριθμεί εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους- αν και κανείς δεν γνωρίζει τον πραγματικό αριθμό. Τις τελευταίες εβδομάδες, αυτή η κρίση έχει πάρει απελπιστικές διαστάσεις, με δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους να μετακινούνται σε πόλεις αναζητώντας ασφάλεια και ανθρωπιστική βοήθεια καθώς εξαντλούνται οι πόροι στις κοινότητες υποδοχής και στις πιο απομακρυσμένες αγροτικές περιοχές.

    Συνεχής εκτοπισμός

     

    Ο Ken Alew Gebrekristos, 38 ετών, οξυγονοκολλητής από την κεντρική πόλη Tigrayan Edaga Arbi, περίπου 50 χλμ νοτιοανατολικά του Adwa, έφτασε εδώ τη δεύτερη εβδομάδα του Μαρτίου. Κατά τη διάρκεια της ημέρας, η σύζυγός και δύο μεγαλύτερα παιδιά του πηγαίνουν στην πόλη αναζητώντας βοήθεια, ενώ ο ίδιος παραμένει στο σχολείο, αναζητώντας πληροφορίες που θα μπορούσαν να βελτιώσουν την κατάστασή τους. «Μέχρι στιγμής μας έχει δοθεί ψωμί και μερικές μπλούζες», λέει. Κατά τη διάρκεια της νύχτας, κοιμούνται στο σκληρό πάτωμα σε μία από τις αίθουσες.

    Το Adwa είναι ο πιο πρόσφατος προορισμός για αυτήν την οικογένεια των έξι ατόμων. Στις πρώτες μέρες της κρίσης, είδαν την πόλη τους να γεμίζει με ανθρώπους που έφευγαν από άλλες περιοχές λόγω της βίας ενώ αργότερα την είδαν να δέχεται επίθεση από στρατιώτες της Ερυθραίας.

    Τον Νοέμβριο, η οικογένεια αναγκάστηκε να καταφύγει στους λόφους, παίρνοντας μαζί μόνο τα ρούχα τους και μεταφέροντας τα μικρότερα παιδιά στους ώμους. Στον δρόμο, προσπερνούσαν πτώματα. Συνέχισαν να περπατούν, ζητώντας από τους ντόπιους καταφύγιο και φαγητό.

    «Φέρναμε νερό από το ποτάμι για να πιούμε», λέει ο Ken. «Μερικές μέρες δεν είχαμε τίποτα να φάμε. Ένα κορίτσι που είχε εκτοπιστεί μαζί μας γέννησε, χωρίς κανέναν γιατρό. Είχαμε μόνο ένα σεντόνι για να της δώσουμε και ανάψαμε φωτιά για να ζεστάνουμε το μωρό.»

    Προσπάθησαν να επιστρέψουν στο κατεστραμμένο σπίτι τους, αλλά το αίσθημα ανασφάλειας τους εμπόδισε να μείνουν εκεί.

    Με δάκρυα στα μάτια του και με σπασμένη φωνή, ο Ken λέει: «Τώρα δεν έχω σχέδια, δεν ξέρω πώς θα είναι το άμεσο μέλλον μου. Δεν μπορώ να επιστρέψω σπίτι - πώς θα μπορούσα να επιστρέψω χωρίς εγγυήσεις; Αισθάνομαι πιο ασφαλής εδώ που περιβάλλομαι από άλλους ανθρώπους.»

    Κοιμoύνται στο έδαφος

    Στα σχολεία του Adwa βλέπεις περισσότερο τις γυναίκες. Πολλές έχουν τα μωρά τους δεμένα με μαντήλια στην πλάτη τους, μερικές γονατίζουν στο έδαφος ψήνοντας κόκκους καφέ, άλλες κουβαλούν καυσόξυλα. Ομάδες ανδρών συμμετέχουν σε έντονες συζητήσεις και οι νεότεροι κοιμούνται στη σκιά των μικρών δέντρων, βρίσκοντας καταφύγιο από τον καυτό ήλιο της περιόδου ξηρασίας.

    Οι χώροι των σχολείων έχουν πολύ λίγα πράγματα, μερικούς κουβάδες, κάποιες σακούλες φαγητού και μουσαμάδες για να κοιμούντα οι άνθρωποι. Τη νύχτα, τα δωμάτια γεμίζουν με δεκάδες ανθρώπους που στοιβάζονται ο ένας δίπλα στον άλλον στο πάτωμα. Οι άτυχοι κοιμούνται έξω από το κτίριο, στο γρασίδι ή στον δρόμο.

    Ο χρόνος φαίνεται να έχει σταματήσει. Κανείς δεν ξέρει πόσο καιρό θα μείνει εδώ. Κανείς δεν περίμενε πραγματικά κάτι τέτοιο. Ακόμη και εκείνοι που θυμούνται τον πόλεμο στα σύνορα μεταξύ Αιθιοπίας και Ερυθραίας, που κορυφώθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1990, δεν βλέπουν καμία σχέση με αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Αιθιοπία.

    Σε απόσταση 30 λεπτών με το αυτοκίνητο από το Adwa βρίσκεται η ιστορική πανεπιστημιακή πόλη Axum. Στα περίχωρα, περιτριγυρισμένο από χωράφια και εργοτάξια, βρίσκεται το σχολείο Basin, ο πρώτος προορισμός για τις περισσότερες νέες αφίξεις στην πόλη από την έναρξη της σύγκρουσης. Οι άνθρωποι που διαμένουν εδώ λένε ότι η κίνηση των ανθρώπων είναι σταθερή, αλλά η εισροή έχει ενταθεί από τις αρχές Μαρτίου. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν 12 σημεία στο Axum σαν αυτό, που όλα μαζί φιλοξενούν αρκετές χιλιάδες εκτοπισμένους.

     

    «Βρίσκομαι εδώ 42 μέρες τώρα», λέει η Bayesh Danyo, 25 ετών, μητέρα δύο μικρών παιδιών, συμπεριλαμβανομένου ενός μωρού 10 μηνών. Όπως πολλές άλλες γυναίκες εδώ, η Bayesh δεν γνωρίζει πού βρίσκεται ο σύζυγός της και δεν έχε επαφή μαζί του εδώ και μήνες. Ορισμένοι από αυτούς ίσως τώρα να είναι πρόσφυγες στο Σουδάν.

    Έχει λάβει κάποια επισιτιστική βοήθεια, αλλά ανησυχεί ότι εξαντλούνται οι προμήθειές της. «Στην αρχή πήρα πέντε λίτρα λάδι, 30 κιλά αλεύρι και 50 κιλά σιτάρι. Όλα αυτά θα τελειώσουν. Οι λίγες διανομές τροφίμων που γίνονται δεν είναι πάντα δίκαιες. Προσπαθώ να μοιραστώ ό,τι έχω με άλλους νεοεισερχόμενους, ιδιαίτερα με έγκυες γυναίκες.»

    Προσθέτει ότι το λίγο νερό που παίρνουν χρησιμοποιείται κυρίως για πόσιμο, με τα παιδιά να έρχονται πάντα πρώτα. «Δεν είχαμε πραγματικά την ευκαιρία να κάνουμε μπάνιο από τότε που φτάσαμε», λέει η Bayesh. «Το μωρό μου αρρωσταίνει λόγω των δύσκολων συνθηκών στις οποίες ζούμε.»

    Αναγκάζονται να φύγουν από το δυτικό Tigray

    Η Bayesh έρχεται από το Humera, στο δυτικό Tigray, μια πόλη στο σημείο που συναντιούνται η Αιθιοπία, η Ερυθραία και το Σουδάν. Πολλοί από τους εκτοπισμένους στις κεντρικές και ανατολικές περιοχές του Tigray, προέρχονται από τα δυτικά. Οι κάτοικοι πόλεων, συμπεριλαμβανομένων των Humera, Dansha και Mai Kadra, ισχυρίζονται ότι έχουν πιεστεί από πολιτοφυλακές και ένοπλες ομάδες για να εγκαταλείψουν τις πόλεις τους και μερικές φορές έχουν μπει με τη βία σε λεωφορεία που τους μετέφεραν στην άκρη του ποταμού Tekeze.

    Άλλοι λένε ότι βίωσαν και είδαν διάφορες μορφές βίας ώστε ήταν αναπόφευκτο να φύγουν. Ενώ οι διαδρομές που ακολουθούν οι εκτοπισμένοι ποικίλλουν, ανάλογα με τους οικογενειακούς δεσμούς ή την οικονομική δυνατότητα μεκίνησης που έχουν, το Shire είναι συχνά η πρώτη κύρια πόλη στην οποία φτάνουν οι άνθρωποι που φεύγουν από το δυτικό Tigray. Ωστόσο, το Shire φιλοξενεί πολύ μεγάλο αριθμό εκτοπισμένων και γίνεται όλο και πιο πολυσύχναστο, έτσι πολλοί άνθρωποι επιλέγουν να συνεχίσουν το ταξίδι τους.

    Άτυποι καταυλισμοί χωρίς βασικές υπηρεσίες

    «Οι άνθρωποι εκτοπίζονται από την αρχή της κρίσης, αλλά όχι σε τόσο μεγάλους αριθμούς και όσοι έπρεπε να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους υποστηρίζονταν συχνά από τις κοινότητες υποδοχής κι έμεναν κυρίως στα σπίτια συγγενών ή ατόμων που γνώριζαν και μοιράζονταν τους πόρους μαζί τους», λέει η Esperanza Santos, συντονίστρια επείγουσας παρέμβασης των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στο Tigray,

    «Πρόσφατα αυτό άλλαξε και βλέπουμε μεγαλύτερη εισροή ανθρώπων, ειδικά στο Shire, το Adwa και το Axum», λέει η Esperanza. «Οι περισσότεροι εγκαθίστανται σε άτυπους καταυλισμούς που δεν έχουν την ικανότητα να φιλοξενήσουν τόσα άτομα και δεν διαθέτουν τις απαραίτητες υπηρεσίες. Είναι μια εξαιρετικά ανησυχητική κατάσταση, διότι δεν βλέπουμε επαρκή ανταπόκριση από την ανθρωπιστική κοινότητα ώστε να αντιμετωπιστούν οι ανάγκες των ανθρώπων για νερό, αποχέτευση, τρόφιμα ή ιατρικές υπηρεσίες.»

    Εκτοπισμένοι φθάνουν επίσης σε μικρότερες πόλεις όπως το Abi Adi, δύο ώρες με το αυτοκίνητο δυτικά του Mekele, την πρωτεύουσα του Tigray, που βρίσκεται σε μια περιοχή όπου οι μάχες ήταν συχνές και στις οποίες έχει ακόμη ερείσματα η ένοπλη αντιπολίτευση.

    Ο Worku, 22 ετών, που είχε ένα μικρό κατάστημα ρούχων στο Shire, έφτασε στο Abi Adi την 1η Μαρτίου. Τον Νοέμβριο μετακόμισε από τη μια περιοχή στην άλλη στο δυτικό Tigray, αλλά, ως νεαρός άνδρας, ένιωθε ανασφαλής και αποφάσισε να πάει σε έναν μακρινό συγγενή που ζούσε σε ένα χωριό που δεν απέχει πολύ από το Abi Adi. Είχε επίσης ακούσει ότι υπήρχε βοήθεια στην πόλη.

    «Ήρθα επιτέλους στο Abi Adi επειδή υπάρχει εντονότερη παρουσία ανθρωπιστικών οργανώσεων», λέει. «Τους τελευταίους μήνες, έπρεπε να παρακαλάω τους ντόπιους. Το περισσότερο που είχα ήταν ένα ψωμί κάθε μέρα. Χρειάζομαι φαγητό, ρούχα, νερό, καταφύγιο... Όπου κι αν ήμουν, κοιμόμουν στο έδαφος. Από υγεία, είμαι ακόμα καλά, αλλά έχω δει άλλους να αρρωσταίνουν κατά τη διάρκεια του ταξιδιού και να πεθαίνουν.»

     

    Εκεί κοντά κάθεται η Leterbrahn, μια νεαρή γυναίκα που έφυγε από την Humera πριν από τέσσερις μήνες και τώρα μοιράζεται ένα δωμάτιο 8 τετραγωνικών μέτρων στο δημοτικό σχολείο Abi Adi με σχεδόν 20 άλλα άτομα, συμπεριλαμβανομένων των δύο μικρών κοριτσιών της. Η Leterbrahn λέει ότι έχει χάσει σχεδόν όλα όσα είχε.

    «Έχω μόνο τα ρούχα που βλέπετε εδώ», λέει. «Δεν μπορώ καν να μαγειρεύω για τον εαυτό μου καθώς δεν έχω σκεύη. Δεν έχω ούτε μία κουβέρτα. Κάποια στιγμή, οι ντόπιοι μου έδωσαν τέσσερα σεντόνια, αλλά τα έδωσα στις έγκυες γυναίκες. Αισθανόμαστε ξεχασμένοι από τη διεθνή κοινότητα και την κυβέρνηση της Αιθιοπίας. Καμία βοήθεια δεν φτάνει σε μας. Ακόμα και μετά από τόσο καιρό, δεν έχουμε τίποτα.»

    Οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα επαναλειτουργούν μια σειρά από δομές υγείας σε ολόκληρη την περιοχή Tigray και τους προμηθεύουν φάρμακα και άλλες ιατρικές προμήθειες, τους παρέχουν ιατρική υποστήριξη στα επείγοντα, στο τμήμα μητρικής φροντίδας και τα εξωτερικά ιατρεία. Οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα λειτουργούν επίσης κινητές κλινικές σε αγροτικές περιοχές όπου το σύστημα υγείας δεν λειτουργεί και σε άτυπους καταυλισμούς όπου διαμένουν εκτοπισμένοι. Ωστόσο, εξακολουθούν να υπάρχουν αγροτικές περιοχές στο Tigray στις οποίες ούτε οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα ούτε άλλοι οργανισμοί, έχουν καταφέρει να φτάσουν. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα μπορούν μόνο να υποθέσουν ότι οι άνθρωποι που ζουν σε αυτές τις περιοχές δεν έχουν επίσης πρόσβαση σε υγειονομική περίθαλψη. Προκειμένου να ανταποκριθούν σε αυτό το κύμα νεοαφιχθέντων εσωτερικά εκτοπισμένων, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα εστιάζουν επίσης σε δραστηριότητες ύδρευσης και αποχέτευσης σε ορισμένες από τις κύριες πόλεις.

  • 64x64
    Ανοιχτή επιστολή των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στην Ευρωπαία επίτροπο με αφορμή την επίσκεψή της σε Λέσβο και Σάμο 30/03/2021

    Ανοιχτή επιστολή προς την Ευρωπαία Επίτροπο αρμόδια για τις Εσωτερικές Υποθέσεις, Ylva Johansson, απευθύνουν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα μέσω της Ιατρικής Συντονίστριας της οργάνωσης στη Λέσβο, Hilde Vochten, με αφορμή την επίσκεψη της πρώτης σε Λέσβο και Σάμο για το προσφυγικό. Στην αιχμηρή επιστολή τους, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα περιγράφουν τις δραματικές συνέπειες των ευρωπαϊκών πολιτικών που βλέπουν καθημερινά στην υγεία των προσφύγων, ζητούν από τις κυβερνήσεις της ΕΕ να λογοδοτήσουν για την κατάσταση που έχουν προκαλέσει και τις καλούν να βρουν αξιοπρεπείς εναλλακτικές λύσεις αντί για «νέες Μόριες».

    Κυρία Johansson,

    Μας λέτε ότι έρχεστε στη Λέσβο και τη Σάμο για να γίνουν οι προετοιμασίες για τον επόμενο χειμώνα, αλλά σκοπεύετε να εφαρμόσετε τις ίδιες πολιτικές που προκάλεσαν μόνο ταλαιπωρία τα τελευταία πέντε χρόνια από τη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας.

    Δεν είναι ο πρώτος χειμώνας όπου άνδρες, γυναίκες και παιδιά που αναζητούν προστασία στην Ευρώπη αναγκάζονται να ζουν σε άθλιες σκηνές στο κρύο και τη λάσπη στα ελληνικά νησιά. Πέρασαν πέντε καταστροφικοί χειμώνες από τότε που η Ευρώπη άρχισε να εγκλωβίζει ανθρώπους στα νησιά. Πέντε χειμώνες που οδήγησαν στην απόγνωση, τον τραυματισμό, ακόμη και στον θάνατο ανθρώπων που εγκλωβίστηκαν σε κέντρα υποδοχής χρηματοδοτούμενα από την ΕΕ.

    Ας είμαστε ξεκάθαροι: η κατάσταση στα ελληνικά νησιά σήμερα δεν οφείλεται στην έλλειψη ετοιμότητας για τον χειμώνα. Εμείς και άλλοι φορείς εδώ στο πεδίο αντιμετωπίζουμε τις τρομερές συνέπειες της πολιτικής εγκλωβισμού της ΕΕ και έχουμε δει αυτήν την κρίση να ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια μας. Έχουμε αποδείξεις για το πώς η κατάσταση αυτή επηρεάζει τους ανθρώπους, που μοναδική τους επιθυμία είναι η ασφάλεια και η σταθερότητα - όπως είναι η δική σας, αλλά και όλων μας. Εάν δεν είστε πρόθυμη να μιλήσετε εσείς και οι κυβερνήσεις της ΕΕ για αυτήν τη συνεχιζόμενη βλάβη και παραμέληση, είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε αυτόν τον ρόλο.

    Από το 2017, αντιμετωπίζουμε μια μόνιμη κατάσταση έκτακτης ανάγκης αναφορικά με την ψυχική υγεία στους καταυλισμούς των νησιών. Μεταξύ των ασθενών μας υπάρχουν παιδιά που βρίσκονται σε απόγνωση, σταματούν να μιλούν, να τρώνε και να παίζουν, και καταφεύγουν σε αυτοτραυματισμό. Γνωρίζετε ότι μόνο πέρυσι, περιθάλψαμε τουλάχιστον 50 παιδιά που αυτοτραυματίστηκαν ή είχαν σκέψεις αυτοκτονίας στη Λέσβο; Τον Ιανουάριο, τρία ακόμη παιδιά προσπάθησαν να αυτοκτονήσουν. Το 2020, οι ψυχολόγοι μας στη Σάμο, περιέθαλψαν 254 νέους ασθενείς και οι μισοί από αυτούς ανέφεραν αυτοκτονικό ιδεασμό ή σκέψη για θάνατο κατά την πρώτη τους συνεδρία. Δεν είναι μόνο οι σκληρές συνθήκες που είναι επιζήμιες για την ψυχική υγεία των ανθρώπων. Είναι επίσης η πολιτική εγκλωβισμού που εφαρμόζετε, η έλλειψη ασφάλειας, η συνεχής αβεβαιότητα και ο φόβος της επιστροφής σε μη ασφαλή μέρη.

    Τα τελευταία πέντε χρόνια, έχουμε περιθάλψει εκατοντάδες επιζώντες βίας και βασανιστηρίων οι οποίοι, μετά από μήνες στους χρηματοδοτούμενους από την Ευρώπη καταυλισμούς, έχουν φτάσει στην απόλυτη απόγνωση. Αρκετοί από αυτούς είναι ακόμα εδώ, χωρίς προστασία, μοιράζονται σκηνές με αγνώστους, υποφέρουν από χρόνιο πόνο και επαναλαμβανόμενη αναβίωση των παλαιότερων και των καινούργιων τραυματικών εμπειριών, παγιδευμένοι σε έναν αέναο κύκλο επανατραυματισμού.

    Στη Σάμο, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα παρέχουν ασφαλές πόσιμο νερό σε χιλιάδες ανθρώπους που ζουν στον καταυλισμό. Μπορείτε να πιστέψετε ότι πρέπει να παρέχουμε καθαρό νερό σε ανθρώπους στην ΕΕ, σε μία από τις πλουσιότερες ηπείρους στον κόσμο;

    Καμία από αυτές δεν είναι ακούσια συνέπεια ούτε ζήτημα έλλειψης χωρητικότητας ή πόρων: οι συνθήκες στα ελληνικά νησιά θεωρούνται αποτρεπτικές για όσους σκέφτονται ακόμη να επιχειρήσουν το ταξίδι. Κυρία Johansson, δεν είναι η πρώτη φορά που επιχειρείτε να διαστρεβλώσετε προς το καλύτερο την κατάσταση, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για μια καταστροφή.

    Μετά την πυρκαγιά που κατέστρεψε τη Μόρια τον περασμένο Σεπτέμβριο, είπατε «όχι άλλες Μόριες», αλλά στην πραγματικότητα δημιουργούνται περισσότεροι καταυλισμοί. Σε αρκετές περιπτώσεις πριν από αυτό, έχουμε ακούσει την ΕΕ να μιλά για το δικαίωμα αίτησης ασύλου και τις αποδεκτές διαδικασίες ασύλου και επιστροφής. Μιλήσατε ακόμη και για αλληλεγγύη μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών. Έτσι, όταν μας λέτε ότι έρχεστε με λύσεις, συγχωρέστε μας που δεν πιστεύουμε ούτε λέξη από αυτά που λέτε.

    Ήρθατε εδώ για να υποσχεθείτε καλύτερες συνθήκες στους νέους καταυλισμούς. Ωστόσο, δεν αντιμετωπίζετε τη ρίζα του προβλήματος. Όσο η ΕΕ δίνει προτεραιότητα στον περιορισμό των ανθρώπων και την επιστροφή μεταναστών και αιτούντων άσυλο στα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ έναντι της προστασίας και της αξιοπρεπούς υποδοχής, όσοι αναζητούν ασφάλεια στην Ευρώπη θα συνεχίσουν να υποφέρουν.

    Κυρία Johansson, το να παίζετε με τις λέξεις για να μας παρουσιάσετε ως καλύτερη την ίδια επιβλαβή πολιτική δεν πείθει πια. Δεν μπορείτε να ανασκευάζετε ίδιες καταστροφικές πρακτικές και να μας λέτε ότι θα είναι πιο ανθρώπινες.

    Το αναφέραμε και παραπάνω: εάν πραγματικά δεσμεύεστε να επιλύσετε αυτήν την κρίση και να προστατεύσετε τις ζωές και τα δικαιώματα των ανθρώπων που εγκαταλείπουν τις χώρες τους ζητώντας ασφάλεια, είναι καιρός να καταστήσετε υπόλογες τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Είναι καιρός να απαιτήσετε αξιοπρεπείς εναλλακτικές λύσεις αντί για καταυλισμούς, να επιτρέψετε την πρόσβαση σε μια δίκαιη και αξιοπρεπή διαδικασία ασύλου και να διασφαλίσετε επαρκή υγειονομική περίθαλψη προσαρμοσμένη στις ανάγκες των ανθρώπων που ξεφεύγουν από τη βία, τις συγκρούσεις και τα τραύματα.

    Εάν επιμένετε, για χάρη του πολιτικού συμβιβασμού, να προωθείτε και να αναπαραγάγετε το ίδιο μοντέλο που δημιούργησε τόση βλάβη και πόνο, το «Όχι άλλες Μόριες» θα είναι μόνο κενά λόγια και συνθήματα. Και οι νέες «Μόριες» θα συνεχίσουν να χτίζονται ξανά και ξανά.

    Dr. Hilde Vochten

    Ιατρική Συντονίστρια των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στη Λέσβο

  • 64x64
    Συρία: Δέκα χρόνια πολέμου 19/03/2021

    Από την έναρξη του πολέμου στη Συρία πριν από 10 χρόνια, οι ζωές των Σύρων βρίσκονται υπό συνεχή απειλή. Το 2011, η κατάσταση κλιμακώθηκε γρήγορα και οι τοπικές διαδηλώσεις εξελίχθηκαν σε έναν γενικευμένο πόλεμο που είχε ως αποτέλεσμα μια ολέθρια ανθρωπιστική κρίση. Σε αυτά τα 10 χρόνια, 12 εκατομμύρια Σύροι –ο μισός πληθυσμός πριν από τον πόλεμο– έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους για να διαφύγουν από τις συγκρούσεις, συχνά περισσότερες από μία φορές, δημιουργώντας τη μεγαλύτερη κρίση εκτοπισμού από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Πολλοί από αυτούς παραμένουν εκτοπισμένοι μέχρι και σήμερα.

    Εκτός από την κρίση εκτοπισμού, μεγάλο πρόβλημα αποτελεί η κατάσταση στην υγεία. Ένα σημαντικό μέρος των υποδομών της Συρίας έχει καταστραφεί στη διάρκεια του πολέμου. Ιδίως το σύστημα υγείας, το οποίο ήταν σχετικά λειτουργικό πριν, έχει διαλυθεί. Εκατοντάδες ιατρικές δομές έχουν βομβαρδιστεί, μεγάλος αριθμός εργαζομένων υγείας έχουν σκοτωθεί ή έχουν διαφύγει, ενώ υπάρχουν ακόμη τραγικές ελλείψεις ιατρικών ειδών σε πολλές περιοχές της χώρας. Σήμερα, οι ιατρικές ανάγκες του πληθυσμού είναι τεράστιες.

    Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα παρεμβαίνουν στην κρίση αυτή από την έναρξή της. Παρέχουν υποστήριξη σε ανθρώπους που χρειάζονται βοήθεια σε διάφορες περιοχές της χώρας, δωρίζοντας ιατρικό υλικό, ανοίγοντας νοσοκομεία και κλινικές και παρέχοντας υποστήριξη από απόσταση σε ιατρικές δομές και δίκτυα γιατρών σε περιοχές όπου η οργάνωση δεν είχε απευθείας πρόσβαση. Σήμερα, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα παρέχουν υποστήριξη στους Σύρους που βρίσκονται εντός της Συρίας, καθώς και σε διάφορες γειτονικές χώρες που φιλοξενούν πρόσφυγες.

    Αυτό το χρονικό περιγράφει μια δεκαετία πολέμου, επισημαίνοντας τις αυξανόμενες ανθρωπιστικές και ιατρικές ανάγκες εκατομμυρίων Σύρων και τις δράσεις των Γιατρών Χωρίς Σύνορα για να ανταποκριθούν σε αυτές.

    2011: Οι διαδηλώσεις μετατρέπονται σε ένοπλη σύρραξη

     

    Το 2011, πολλοί Σύροι πήραν μέρος σε διαδηλώσεις ζητώντας δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις. Οι αρχικά μικρής κλίμακας διαδηλώσεις γρήγορα γιγαντώθηκαν στη διάρκεια του Μαρτίου. Οι διαδηλώσεις αντιμετωπίστηκαν με αστυνομική και στρατιωτική βία, μαζικές συλλήψεις και βάναυση καταστολή, με αποτέλεσμα εκατοντάδες νεκρούς και χιλιάδες τραυματίες. Καθώς οι διαδηλώσεις μετατράπηκαν σε σύρραξη, οι Σύροι άρχισαν να εγκαταλείπουν τα σπίτια τους και να διαφεύγουν είτε εντός εκτός συνόρων.

    Για τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα, η παροχή ιατρικής φροντίδας εντός της Συρίας αποδείχθηκε δύσκολη από την αρχή της σύρραξης. Από το 2011 μέχρι σήμερα, δεν έχουμε λάβει έγκριση να εργαστούμε σε περιοχές της Συρίας που ελέγχονται από τις κυβερνητικές δυνάμεις, παρά τα επανειλημμένα αιτήματά μας. Ως αποτέλεσμα, οι παρεμβάσεις μας εστιάζονταν ανέκαθεν σε περιοχές εκτός κυβερνητικού ελέγχου.

    Ωστόσο, οι ομάδες μας κατάφεραν να παρέχουν ιατρική βοήθεια σε ανθρώπους που τη χρειάζονταν εντός της Συρίας υποστηρίζοντας δίκτυα Σύρων γιατρών και προσφέροντας δωρεές ιατρικού υλικού και ειδών πρώτης ανάγκης σε αυτοσχέδια νοσοκομεία και κλινικές στις επαρχίες Χομς, Ιντλίμπ, Χαμά και Νταρά. Καθώς δεν είχαμε πρόσβαση στην πρωτεύουσα, κάναμε δωρεές στη Συριακή Ερυθρά Ημισέληνο στη Δαμασκό ανταποκρινόμενοι στις αυξανόμενες ιατρικές ανάγκες και την έλλειψη ιατρικών ειδών στην πόλη.

    Σε γειτονικές χώρες όπως ο Λίβανος και η Ιορδανία, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα άρχισαν να υποστηρίζουν τους Σύρους που χρειάζονταν ιατρική φροντίδα η οποία δεν ήταν διαθέσιμη στη Συρία και δημιούργησαν προγράμματα για να συνδράμουν τους πρόσφυγες που είχαν αρχίσει να φεύγουν από τη χώρα τους εξαιτίας της βίας.

    2012: Γενικευμένος πόλεμος

    Το 2012, οι συγκρούσεις κλιμακώθηκαν με τη συμμετοχή στη σύρραξη αντιμαχόμενων πλευρών. Παρά τις διάφορες προσπάθειες για εκεχειρία, η σύρραξη γρήγορα εξελίχθηκε σε γενικευμένο πόλεμο και ο αριθμός των νεκρών και των τραυματιών αυξήθηκε δραστικά σε όλη τη χώρα.

    Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα άνοιξαν νοσοκομεία σε διάφορα σημεία στη βόρεια Συρία για να ανταποκριθούν στις αυξανόμενες ιατρικές ανάγκες των ανθρώπων σε αυτές τις περιοχές. Τα περισσότερα έπρεπε να στηθούν σε ανορθόδοξα μέρη, όπως επαύλεις, ορνιθοτροφεία, σχολεία και υπόγεια, καθώς αρκετές ιατρικές δομές είχαν χτυπηθεί και καταστραφεί. Στα νοσοκομεία αυτά, οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα παρείχαν επείγουσα ιατρική περίθαλψη, με έμφαση στη φροντίδα τραυμάτων και τις χειρουργικές επεμβάσεις για τραύματα πολέμου.

    Καθώς ο αριθμός των Σύρων προσφύγων αυξήθηκε στις γειτονικές χώρες, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα διεύρυναν τις δραστηριότητές τους σε περιοχές όπως η κοιλάδα Μπεκάα στον Λίβανο και σε καταυλισμούς που στήθηκαν στο Ντομεέζ στο Ιρακινό Κουρδιστάν. Επίσης, όλο και περισσότεροι Σύροι πρόσφυγες αναζητούσαν καταφύγιο ακόμη πιο μακριά, φεύγοντας από τη Μέση Ανατολή με προορισμό την Ευρώπη.

    2013: Οι ανάγκες των Σύρων αυξάνονται

    Το 2013, οι Σύροι ήταν εκτεθειμένοι όχι μόνο στην έντονη βία αλλά και στις άμεσες συνέπειες ενός δυσλειτουργικού συστήματος υγείας που η κατάστασή του επιδεινωνόταν. Οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα άρχισαν να βλέπουν την αναζωπύρωση ασθενειών που μπορούν να προληφθούν. Τα περιστατικά ιλαράς σε παιδιά στο Χαλέπι και ο εντοπισμός του πρώτου περιστατικού πολιομυελίτιδας στη Συρία μετά από 14 χρόνια, ήταν από τις πρώτες ενδείξεις της κατάρρευσης του εθνικού συστήματος υγείας. Τα δεδομένα αυτά οδήγησαν την οργάνωση να υλοποιήσει εκστρατείες μαζικού εμβολιασμού στη βορειοανατολική Συρία. Οι ιατρικές οργανώσεις στη χώρα άρχισαν επίσης να μιλούν πιο ανοιχτά για τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν ακόμη και στην προσπάθειά τους να καλύψουν τις ανάγκες του πληθυσμού, πόσο μάλλον να διαχειριστούν μαζικές απώλειες και καταστάσεις έκτακτης ανάγκης. Λόγω της σφοδρότητας των μαχών στη νότια Συρία, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα ξεκίνησαν ένα πρόγραμμα επείγουσας χειρουργικής φροντίδας στο Ραμτά στη βόρεια Ιορδανία, κοντά στα σύνορα με τη Συρία, για τους τραυματίες πολέμου που δεν μπορούσαν να λάβουν περίθαλψη στα 14 αυτοσχέδια νοσοκομεία στο Νταρά.

    Την ίδια ώρα, εκατοντάδες χιλιάδες Σύροι συνέχιζαν να εγκαταλείπουν τη Συρία αναζητώντας ασφάλεια ή ιατρική περίθαλψη σε γειτονικές χώρες. Τα κράτη αυτά, καθώς δέχονταν μια συνεχή εισροή προσφύγων, άρχισαν να υιοθετούν πιο περιοριστικές συνοριακές πολιτικές. Για να ανταποκριθούν και να προσφέρουν όσο το δυνατόν περισσότερη βοήθεια στον πληθυσμό της Συρίας, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα αύξησαν κι άλλο την κλίμακα των προγραμμάτων τους στην περιοχή. Έως το τέλος του 2013, υπολογίζεται ότι 1,5 εκατομμύριο Σύροι είχαν γίνει πρόσφυγες.

    2014: Οι φονικές συγκρούσεις κλιμακώνονται

     

    Το 2014, ο πόλεμος έγινε πιο αιματηρός. Σύμφωνα με υπολογισμούς των Ηνωμένων Εθνών, 6,5 εκατομμύρια άνθρωποι είχαν εκτοπιστεί εσωτερικά, ενώ πάνω από 3 εκατομμύρια είχαν εγκαταλείψει τη χώρα.

    Βία και έλλειψη ασφάλειας, κλιμάκωση των πολιορκιών και των βομβαρδισμών, καθώς και επιθέσεις σε δομές και εργαζομένους υγείας ήταν ορισμένες από τις προκλήσεις που αντιμετώπιζαν οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να υλοποιήσουν ένα πιο εκτεταμένο πρόγραμμα ιατρικής ανθρωπιστικής βοήθειας. Επίσης, η απαγωγή εργαζομένων της οργάνωσης το 2014 οδήγησε τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα να διακόψει τις δραστηριότητές τους σε περιοχές που ελέγχονταν από το Ισλαμικό Κράτος (ISIS) και να αποσύρουν το διεθνές προσωπικό τους από τη βορειοδυτική Συρία. Ωστόσο, καταφέραμε να διατηρήσουμε την παρουσία μας στη Συρία, υλοποιώντας νέα προγράμματα και αυξάνοντας την υποστήριξή μας από απόσταση σε ιατρικές δομές στη χώρα.

    2015: Τεράστια κρίση εκτοπισμού

    Το 2015, οι Σύροι πρόσφυγες που είχαν εγκαταλείψει τη χώρα ξεπέρασαν τα 4 εκατομμύρια. Χιλιάδες επιχειρούσαν να διασχίσουν τη Μεσόγειο με κίνδυνο της ζωής τους, ενώ άλλα 6 εκατομμύρια ήταν εκτοπισμένοι εντός της Συρίας. Οι συγκρούσεις είχαν προκαλέσει τη μεγαλύτερη κρίση εκτοπισμού από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, με εκατομμύρια ανθρώπους να χρειάζονται επειγόντως ανθρωπιστική βοήθεια. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα αύξησαν τις δραστηριότητές τους στην ευρύτερη περιοχή για να ανταποκριθούν στις ανάγκες, ξεκινώντας επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης στη Μεσόγειο και υποστηρίζοντας τους πληθυσμούς κατά μήκος της πορείας τους προς την Ευρώπη.

    Με την είσοδο περισσότερων ξένων κρατών και πλευρών στον πόλεμο, το 2015 χαρακτηρίστηκε από ακραία βία που είχε αντίκτυπο στη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων: οι περιοχές αμάχων βομβαρδίζονταν τακτικά, ενώ οι επιθέσεις συχνά πραγματοποιούνταν σε δύο κύματα, όπου το δεύτερο κύμα είχε στόχο τις ομάδες διάσωσης ή τη δομή υγείας που δεχόταν τους τραυματίες. Υπήρξαν επίσης πολλές αναφορές για επιθέσεις που προκάλεσαν συμπτώματα έκθεσης σε χημικά αέρια. Τουλάχιστον 1,5 εκατομμύριο άνθρωποι εγκλωβίστηκαν σε πολιορκούμενες περιοχές χωρίς πρόσβαση σε ανθρωπιστική βοήθεια και φροντίδα υγείας και χωρίς δυνατότητα διακομιδής των ασθενών.

    Το 2015 ήταν η χρονιά που οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα υποστήριξαν τον μεγαλύτερο αριθμό δομών υγείας εντός της Συρίας, μέχρι σήμερα, ξεπερνώντας τις 150. Ωστόσο, παρά την υποστήριξη της οργάνωσης, οι δομές αυτές επηρεάστηκαν άμεσα από τις συγκρούσεις. Το 2015, 23 εργαζόμενοι υγείας σε υποστηριζόμενες από τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα δομές σκοτώθηκαν και 58 τραυματίστηκαν. Ακόμη, 63 νοσοκομεία και κλινικές που υποστηρίζονταν από την οργάνωση χτυπήθηκαν από βόμβες ή οβίδες σε 94 διαφορετικά περιστατικά το 2015, και 12 από αυτές τις δομές καταστράφηκαν ολοσχερώς.

    Οι ομάδες μας απέκτησαν πρόσβαση στην κατεστραμμένη πόλη Κομπάνι / Αΐν Αλ Αράμπ, όταν ο ISIS εκδιώχθηκε από κουρδικές δυνάμεις υποστηριζόμενες από δυνάμεις του συνασπισμού. Η οργάνωση έχτισε ένα νοσοκομείο στην πόλη, το οποίο καταστράφηκε έπειτα από άλλη μια περίοδο σφοδρών συγκρούσεων, όταν μαχητές του ISIS διείσδυσαν στην πόλη. Παρ' όλα αυτά, οι ομάδες μας συνέχισαν να υποστηρίζουν τη βασική και τη δευτεροβάθμια φροντίδα υγείας στην πόλη.

    2016: Ένας εγκλωβισμένος πληθυσμός

    Το 2016, η τακτική της πολιορκίας συνεχίστηκε, οι επιθέσεις σε δύο κύματα αυξήθηκαν και οι βομβαρδισμοί από αέρος και εδάφους εντάθηκαν, με αποτέλεσμα η ανθρωπιστική κρίση στη χώρα να γίνει ακόμη πιο δεινή. Πλέον, πολλές περιοχές αμάχων είχαν βομβαρδιστεί επανειλημμένα και δεν είχαν πρόσβαση σε βοήθεια. Η πρόσβαση σε τρόφιμα και υπηρεσίες υγείας ήταν εξαιρετικά δύσκολη για πολλούς ανθρώπους, ιδίως όσους ζούσαν σε πολιορκούμενες περιοχές.

    Τον Δεκέμβριο, οι συριακές κυβερνητικές δυνάμεις ανακατέλαβαν το ανατολικό Χαλέπι, αφού οι κάτοικοί του έζησαν τον σφοδρότερο βομβαρδισμό του πενταετούς πολέμου. Το ανατολικό Χαλέπι έγινε η επιτομή του πολέμου της Συρίας, καθώς εκεί διαπράχθηκε κάθε πιθανή βαρβαρότητα: τακτική πολιορκίας, καταστροφή πολλών νοσοκομείων, «τυφλοί» βομβαρδισμοί περιοχών αμάχων και πλήρης περιφρόνηση των κανόνων του πολέμου. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα υποστήριζαν πλήρως ή μερικώς οκτώ νοσοκομεία στο ανατολικό Χαλέπι, και όλα χτυπήθηκαν από βόμβες.

    Οι ιατρικές δομές, το προσωπικό και οι ασθενείς συνέχισαν να είναι θύματα τόσο «τυφλών» όσο και στοχευμένων επιθέσεων. Το 2016, 32 ιατρικές δομές που υποστηρίζαμε χτυπήθηκαν από βόμβες ή οβίδες σε 71 διαφορετικά περιστατικά.

    Την ίδια ώρα, περισσότερες γειτονικές χώρες της Συρίας είχαν κλείσει τα σύνορά τους για τους πρόσφυγες, αφήνοντας πολλούς ανθρώπους εγκλωβισμένους σε πολιορκούμενες περιοχές ή αβοήθητους στα κλειστά σύνορα, όπως συνέβη στα σύνορα με την Ιορδανία, εμποδίζοντας την πρόσβασή τους σε σωτήριες ιατρικές υπηρεσίες για τραυματίες πολέμου.

    2017: Αγώνας για εδάφη

    Ο αγώνας για την εξασφάλιση εδαφών και ελέγχου αναδύθηκε ως η κύρια γεωπολιτική αλλαγή της χρονιάς. Μετά από μια μεγάλη επίθεση στη Ράκα, ο ISIS έχασε τον έλεγχο μεγάλων περιοχών στη βορειοανατολική Συρία, τις οποίες κατέλαβαν οι υποστηριζόμενες από τις ΗΠΑ Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα περιέθαλψαν εκατοντάδες ανθρώπους που τραυματίστηκαν στον σφοδρό βομβαρδισμό της Ράκα, καθώς και από αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς και πυρομαχικά που δεν είχαν εκραγεί μέσα στα κατεστραμμένα σπίτια των κατοίκων. Την ίδια ώρα, στο νότιο μέρος της χώρας, οι συριακές κυβερνητικές δυνάμεις άρχισαν να ανακαταλαμβάνουν εδάφη στις επαρχίες Νταρά, Κουνέιτρα και Σουγουαΐντα. Τα γεγονότα αυτά είχαν σημαντικές επιπτώσεις στη ζωή εκατοντάδων χιλιάδων κατοίκων των περιοχών αυτών εξαιτίας των σφοδρών βομβαρδισμών.

    Αυτές οι αλλαγές στη δυναμική και στην ισορροπία ισχύος διατάραξαν τις δραστηριότητές μας σε ορισμένες από τις περιοχές όπου εργαζόμασταν. Συνολικά 11 ιατρικές δομές που υποστηρίζαμε χτυπήθηκαν από βόμβες ή οβίδες σε 12 στοχευμένες ή «τυφλές» επιθέσεις.

    2018: Κύματα εκτοπισμού και επιστροφής

     

    Οι σφοδρές μάχες για τον έλεγχο των διαφιλονικούμενων περιοχών και η προέλαση των συριακών κυβερνητικών δυνάμεων είχαν ως αποτέλεσμα νέα κύματα εκτοπισμού στη βορειοδυτική Συρία. Προηγήθηκαν οι όροι της συνθηκολόγησης που επέβαλε η κυβέρνηση, με τους οποίους κατοχυρωνόταν η ασφαλής διέλευση μαχητών και αμάχων που ήθελαν να μετακινηθούν σε άλλες περιοχές της χώρας που δεν ελέγχονταν από τις κυβερνητικές δυνάμεις, κατά κύριο λόγο στην επαρχία Ιντλίμπ. Την ίδια ώρα, στη βορειοανατολική Συρία, οι άνθρωποι επέστρεφαν σε κατεστραμμένες πόλεις γεμάτες με αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς και νάρκες.

    Μεταξύ Φεβρουαρίου και Απριλίου, η ανατολική Γούτα, στα περίχωρα της Δαμασκού, έζησε έναν από τους σφοδρότερους βομβαρδισμούς από την έναρξη του πολέμου. Πολλές δομές υγείας χτυπήθηκαν και περίπου 2.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν στη διάρκεια των επιχειρήσεων, οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα οι συριακές κυβερνητικές δυνάμεις να ανακτήσουν τον έλεγχο του προαστίου.

    Σε πολλές περιοχές, όπως την Νταρά, την ανατολική Γούτα, τη Χαμά και τη Χομς, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα δεν μπόρεσαν να συνεχίσουν το έργο τους και την υποστήριξη των ιατρικών δομών όταν οι συριακές κυβερνητικές δυνάμεις ανακατέλαβαν τις περιοχές αυτές. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου αυξήσαμε την ιατρική υποστήριξη που παρείχαμε στο βόρειο μέρος της χώρας.

    2019: Στρατιωτικές επιχειρήσεις στον βορρά

    Το 2019 οι συγκρούσεις συνεχίστηκαν, πλήττοντας κυρίως το βόρειο τμήμα της χώρας.

    Στη βορειοδυτική Συρία, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι εκτοπίστηκαν εξαιτίας της επίθεσης που εξαπέλυσαν οι συριακές κυβερνητικές δυνάμεις και οι σύμμαχοί τους, με κυριότερο τη Ρωσία, στην επαρχία Ιντλίμπ, το τελευταίο προπύργιο της αντιπολίτευσης. Οι περισσότεροι εκτοπισμένοι σε αυτή τη φάση κατευθύνθηκαν σε περιοχές όπου δεν υπήρχε πόσιμο νερό ή ιατρική φροντίδα. Είχαν λιγοστές επιλογές, καθώς οι περισσότερες περιοχές που θεωρούνταν σχετικά ασφαλείς ήταν ήδη ασφυκτικά γεμάτες, χωρίς επαρκή ανθρωπιστική βοήθεια.

    Στη βορειοανατολική Συρία, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα κλιμάκωσαν τις δραστηριότητές τους καθώς περισσότεροι από 60.000 εκτοπισμένοι έφτασαν σε σύντομο χρονικό διάστημα στον καταυλισμό Αλ-Χολ, οι περισσότεροι από τα τελευταία προπύργια του ISIS στην επαρχία Ντέιρ Εζ-Ζορ. Αργότερα την ίδια χρονιά, ο τουρκικός στρατός, μαζί με συμμαχικές ένοπλες ομάδες της συριακής αντιπολίτευσης, ξεκίνησε την επιχείρηση «Πηγή Ειρήνης», με στόχο την εκκαθάριση από τις κουρδικές Μονάδες Προστασίας του Λαού μιας λωρίδας γης μήκους 440 χιλιομέτρων και βάθους 30 χιλιομέτρων κατά μήκος των τουρκικών συνόρων.

    Πέρα από τον συνεχιζόμενο πόλεμο και τον εκτοπισμό, το 2019 η Συρία βίωνε τη χειρότερη οικονομική κρίση τα τελευταία χρόνια: η λίρα Συρίας έπεσε στο χαμηλότερο επίπεδο όλων των εποχών στη μαύρη αγορά, με αποτέλεσμα η ζωή των ανθρώπων να γίνει ακόμη πιο δύσκολη.

    2020: Στρατιωτική επίθεση, οικονομική κρίση και παγκόσμια πανδημία

    Το 2020 ξεκίνησε με τη συνέχιση μιας τεράστιας στρατιωτικής επίθεσης στη βορειοδυτική Συρία, που οδήγησε στον εκτοπισμό περίπου ενός εκατομμυρίου ανθρώπων. Πολλοί από αυτούς ήταν ήδη εκτοπισμένοι εντός της περιοχής και είχαν μετακινηθεί εξαιτίας των συγκρούσεων περισσότερες από μία φορές το προηγούμενο διάστημα.

    Η πανδημία COVID-19 επιδείνωσε περαιτέρω την ήδη κακή κατάσταση υγείας στη Συρία. Τέσσερις μήνες μετά την επίσημη κήρυξη της πανδημίας, η νόσος έφτασε στο Ιντλίμπ, με το πρώτο περιστατικό να επιβεβαιώνεται στις 9 Ιουλίου. Τα πρώτα περιστατικά COVID-19 εντοπίστηκαν στην ιατρική κοινότητα, και αυτό έγινε πηγή αυξανόμενης ανησυχίας τους επόμενους μήνες. Ακόμη και πριν από την επιδημία, οι ανθρώπινοι πόροι ήταν πολύ περιορισμένοι στον τομέα της υγείας, με τα νοσοκομεία στην περιοχή να αναγκάζονται συχνά να μοιράζονται ιατρικό προσωπικό προκειμένου να συνεχίσουν να λειτουργούν. Κατά συνέπεια, ακόμη κι αν λίγοι μόνο γιατροί μολύνονταν από τον ιό και σταματούσαν προσωρινά να εργάζονται, αυτό θα μπορούσε να κάνει τεράστια διαφορά στην πρόσβαση σε φροντίδα υγείας.

    Την ίδια ώρα, η οικονομική κρίση συνεχίστηκε και η πρωτοφανής υποτίμηση της λίρας Συρίας έγινε μια πραγματικότητα για τους ανθρώπους στη Συρία, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να έχουν πρόσβαση σε βασικά αγαθά, όπως στέγη, τρόφιμα και φροντίδα υγείας. Οι πρόσφυγες σε ορισμένες γειτονικές χώρες επίσης επηρεάστηκαν από οικονομικές κρίσεις στις χώρες που τους φιλοξενούσαν, όπως στον Λίβανο.

    Έπειτα από εννέα χρόνια πολέμου, το σύστημα υγείας της Συρίας ήταν διαλυμένο, με περιορισμένες προμήθειες, λιγοστό ιατρικό προσωπικό και δομές υγείας που συχνά ήταν κλειστές ή είχαν πάψει να λειτουργούν.

    Μάρτιος 2021

    Μια δεκαετία μετά, ο πόλεμος στη Συρία δεν έχει τελειώσει και ο πληθυσμός εξακολουθεί να υποφέρει. Οι συνέπειές του εξακολουθούν να έχουν καταστροφικό αντίκτυπο στους Σύρους σε όλο τον κόσμο. Αυτή τη στιγμή, σχεδόν 12 εκατομμύρια Σύροι –ο μισός πληθυσμός πριν από τον πόλεμο– είναι εκτοπισμένοι εντός και εκτός Συρίας. 5,6 εκατομμύρια πρόσφυγες είναι διασκορπισμένοι σε όλο τον κόσμο, οι περισσότεροι στην Τουρκία, τον Λίβανο, την Ιορδανία, το Ιράκ και την Αίγυπτο. 6,2 εκατομμύρια άνθρωποι είναι εσωτερικά εκτοπισμένοι –ο μεγαλύτερος αριθμός παγκοσμίως– και οι περισσότεροι από αυτούς ζουν σε κακές συνθήκες.

    Σύμφωνα με ανησυχητικά νέα εθνικά δεδομένα του Παγκόσμιου Επισιτιστικού Προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών, 12,4 εκατομμύρια Σύροι –αριθμός-ρεκόρ, σχεδόν το 60% του πληθυσμού– βιώνουν επισιτιστική ανασφάλεια. Μέσα σε έναν μόλις χρόνο, άλλοι 4,5 εκατομμύρια Σύροι ήρθαν αντιμέτωποι με την επισιτιστική ανασφάλεια. Η οικονομική κρίση, η ανεργία εξαιτίας της πανδημίας COVID-19 και η εκτόξευση των τιμών των τροφίμων έχουν προστεθεί στα δεινά των Σύρων που έχουν εκτοπιστεί και είναι εξουθενωμένοι από τον δεκαετή πόλεμο.

  • 64x64
    Η ιστορία της Γκρέις 17/03/2021

    «Η Γκρέις μπήκε πολύ αναστατωμένη στην αίθουσα επειγόντων, στο νοσοκομείο μας στο Νότιο Σουδάν. Το νεογέννητο μωρό της ήταν άρρωστο και αρνιόταν να θηλάσει. Η εξέταση έδειξε νεογνικό τέτανο, μια ασθένεια κοινή αλλά επικίνδυνη για τα νεογνά.

    Θεραπεία δεν υπάρχει αλλά μπορεί να προληφθεί εφόσον η μέλλουσα μητέρα εμβολιαστεί στην εγκυμοσύνη. Η Γκρέις, όμως, δεν είχε εμβολιαστεί και τώρα το μωρό της κινδύνευε.

    Το 10% με 60% των μωρών με νεογνικό τέτανο έχει ελπίδες να επιβιώσει, μόνο όμως εάν λάβει νοσοκομειακή περίθαλψη.

    Το αγοράκι της Γκρέις είχε πολύ υψηλό πυρετό. Του χορηγήσαμε αντιβιοτικά, φροντίσαμε να τρέφεται με ένα σωληνάκι, χρησιμοποιήσαμε μέχρι και πάγο για να ρίξουμε τον πυρετό. Και ευτυχώς, σιγά σιγα ο μικρός άρχισε να ανταποκρίνεται. Σε λίγες μέρες ανάρρωσε και η Γκρέις τον πήρε σπίτι».

    Νιλ Σέγκερς, μαία των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στο Νότιο Σουδάν

     

    Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα, με εκπαιδευμένο προσωπικό, παρέχουμε ολοκληρωμένες υπηρεσίες μητρικής υγείας οι οποίες περιλαμβάνουν: προγεννητική, μεταγεννητική και νεογνική φροντίδα, χειρουργικές υπηρεσίες, επείγουσα μαιευτική, οικογενειακό προγραμματισμό, πρόληψη μετάδοσης του ιού HIV από τη μητέρα στο παιδί.

    Το 2019 βοηθήσαμε να γεννηθούν συνολικά 330.000 παιδιά σε όλο τον κόσμο.

    Για να συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε τις γυναίκες που μας έχουν ανάγκη σε όλο τον κόσμο, χρειαζόμαστε τη δική σου βοήθεια.

    Δες εδώ πώς μπορείς να βοηθήσεις

  • 64x64
    Οι χώρες πρέπει να σταματήσουν να παρεμποδίζουν την πρόταση παραίτησης από το μονοπώλιο κατά τη διάρκεια της πανδημίας και να προχωρήσουν σε επίσημες διαπραγματεύσεις με τον Παγκόσμιο Οργανισ 10/03/2021

    Καθώς οι κυβερνήσεις ετοιμάζονται να συναντηθούν αύριο για έναν ακόμη γύρο συνομιλιών στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (ΠΟΕ), οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα προτρέπουν τις λίγες κυβερνήσεις που συνεχίζουν να παρεμποδίζουν την πρόταση – ορόσημο για παραίτηση από τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας κατά τη διάρκεια της πανδημίας, να αλλάξουν στάση και να επιτρέψουν την έναρξη των επίσημων διαπραγματεύσεων στον ΠΟΕ. Η προσωρινή παραίτηση θα ισχύει για ορισμένες διατάξεις πνευματικής ιδιοκτησίας για ιατρική εργαλειοθήκη και τεχνολογίες COVID-19 έως ότου επιτευχθεί η ανοσία της αγέλης. Αρχικά προτάθηκε από την Ινδία και τη Νότια Αφρική τον Οκτώβριο του 2020, και τώρα υποστηρίζεται επίσημα από 58 κυβερνήσεις που την χρηματοδοτούν με περίπου 100 χώρες να υποστηρίζουν την πρόταση συνολικά.

    «Ακόμα και μετά από ένα χρόνο πανδημίας και 2,5 εκατομμύρια θανάτους, εξακολουθούμε να βλέπουμε ορισμένες κυβερνήσεις να αρνούνται ότι η άρση των μονοπωλίων για τη ιατρική εργαλειοθήκη COVID-19 θα συμβάλει στην αύξηση της πρόσβασης των ανθρώπων σε απαραίτητες θεραπείες, εμβόλια και εξετάσεις», δήλωσε ο Δρ Χρήστος Χρήστου, Διεθνής Πρόεδρος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. «Η πρόταση παραίτησης προσφέρει σε όλες τις κυβερνήσεις ευκαιρίες να αναλάβουν δράση για να επιτευχθεί καλύτερη συνεργασία στην ανάπτυξη, παραγωγή και προμήθεια της ιατρικής εργαλειοθήκης για την COVID χωρίς να περιορίζονται από τα συμφέροντα και τις ενέργειες της ιδιωτικής βιομηχανίας και θα δώσει ουσιαστικά στις κυβερνήσεις τη διαθέσιμη ιατρική εργαλειοθήκη για να διασφαλίσουν την παγκόσμια πρόσβαση. Οι χώρες πρέπει να σταματήσουν να παρεμποδίζουν την πρόταση αυτή και να δείξουν την πολιτική βούληση που απαιτείται για να επιτύχουν την «παγκόσμια αλληλεγγύη» που έχουν τόσο συχνά επικαλεστεί κατά τη διάρκεια αυτής της πανδημίας. Ήρθε η ώρα να υποστηρίξουμε την πρόσβαση στην ιατρική εργαλειοθήκη για όλους, όπου κι αν ζουν.»

     

    Με εξαιρετικά μολυσματικές νέες μεταλλάξεις του κορωνοϊού να εξαπλώνονται σε πολλές χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος, είναι ζωτικής σημασίας να διασφαλιστεί ότι η υπάρχουσα και μελλοντική ιατρική εργαλειοθήκη είναι προσβάσιμη σε επαρκείς ποσότητες και όταν χρειάζεται, ειδικά για το υγειονομικό προσωπικό που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή στις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες, συμπεριλαμβανομένων των ομάδων των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. Εάν δεν δοθεί προτεραιότητα στην αύξηση του αριθμού των παγκόσμιων προμηθευτών ιατρικών εργαλείων, οι άνθρωποι σε αυτές τις χώρες θα παραμείνουν σε δυσανάλογα μειονεκτική θέση όσον αφορά την πρόσβαση στις κατάλληλες θεραπείες. Η πρόταση παραίτησης θα μπορούσε να προσφέρει τη δυνατότητα στις κυβερνήσεις να διευκολύνουν την αυξημένη πρόσβαση σε διεθνές επίπεδο αντί να βασίζονται μόνο σε μέτρα που εφαρμόζει οικειοθελώς η φαρμακευτική βιομηχανία.

    Λόγω των μονοπωλίων, οι εταιρείες συνεχίζουν να επιδιώκουν μυστικές εμπορικές συμφωνίες που αποκλείουν πολλές χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος ακόμη και εν μέσω της πανδημίας. Η πρόταση παραίτησης θα μπορούσε να διευκολύνει τους πιθανούς παραγωγούς και τις κυβερνήσεις να αρχίσουν γρήγορα να προετοιμάζονται για να αυξήσουν την παραγωγή και τη διάθεση θεραπειών, εμβολίων και άλλων απαραίτητων ιατρικών εργαλείων.

    Στη Βραζιλία, όπου οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης έχουν αγωνιστεί να παράσχουν φροντίδα σε πολλαπλά κύματα της πανδημίας μέχρι σήμερα, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα είδαν πως αυτές οι εξάρσεις της πανδημίας δημιουργούν μεγάλη πίεση στα συστήματα υγείας με αποτέλεσμα τον κατακερματισμό του ιατρικού εξοπλισμού και των παρεμβάσεων.

    «Από τις πρώτες μέρες της πανδημίας, όταν οι κυβερνήσεις ανταγωνίζονταν για να αποκτήσουν πρόσβαση σε διαγνωστικά μέσα και προστατευτικό εξοπλισμό, ήταν σαφές ότι χώρες όπως η Βραζιλία αλλά και πολλές άλλες θα ήταν τελευταίες όσον αφορά την πρόσβαση στους λιγοστούς ιατρικούς πόρους», είπε ο Felipe de Carvalho, συντονιστής της Εκστρατείας των Γιατρών Χωρίς Σύνορα για την Πρόσβαση στα Βασικά Φάρμακα στη Βραζιλία. «Η κατάργηση των μονοπωλίων θα συμβάλει στην εξισορρόπηση του ανταγωνισμού σε αυτήν την πανδημία και θα διασφαλίσει την πρόσβαση για όλους».

    Παρά τα σαφή οφέλη για τη δημόσια υγεία που προκύπτουν από την πρόταση παραίτησης, μια μικρή ομάδα κρατών παρεμποδίζει σθεναρά την έναρξη των επίσημων διαπραγματεύσεων στον ΠΟΕ. Την ίδια στιγμή, πολλές από τις χώρες που παρεμποδίζουν ή καθυστερούν την πρόταση, συμπεριλαμβανομένης της Αυστραλίας, της Βραζιλίας, του Καναδά, της ΕΕ, της Ιαπωνίας, της Νορβηγίας, της Ελβετίας, του Ηνωμένου Βασιλείου και των ΗΠΑ, έχουν εξασφαλίσει την πλειονότητα των διαθέσιμων εμβολίων, πολύ περισσότερων από όσα χρειάζονται για τον εμβολιασμό ολόκληρου του πληθυσμού τους.

    «Όλο και περισσότερες χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια να κάνουν πραγματικότητα αυτή την πρόταση παραίτησης από το μονοπώλιο κατά τη διάρκεια της πανδημίας, οπότε ήρθε η ώρα να σταματήσουν να παρεμποδίζουν τις χώρες να κάνουν το σωστό», δήλωσε ο Yuanqiong Hu, Ανώτερος Νομικός Σύμβουλος στην Εκστρατεία των Γιατρών Χωρίς Σύνορα για την Πρόσβαση στα Βασικά Φάρμακα. «Οι κυβερνήσεις που αντιτίθενται στην πρόταση παραίτησης από το μονοπώλιο γνωρίζουν ότι το να ζητάμε απλά από τις φαρμακευτικές εταιρείες να κάνουν εθελοντικά το σωστό δεν θα μας οδηγήσει πουθενά, όταν αυτές οι προσπάθειες μέχρι στιγμής απέτυχαν να διασφαλίσουν την παγκόσμια πρόσβαση στην ιατρική εργαλειοθήκη COVID-19 για άτομα που τα χρειάζονται επειγόντως. Είναι καιρός για αλλαγή, όχι φιλανθρωπία.»

    Μέχρι σήμερα, η πρόταση παραίτησης έχει λάβει ευρεία υποστήριξη από εκατοντάδες οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών σε όλο τον κόσμο και έχει γίνει δεκτή από διεθνείς οργανισμούς, συμπεριλαμβανομένου του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ), του Προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών για το HIV / AIDS (UNAIDS), της Πρωτοβουλίας Φάρμακα για τις Ξεχασμένες Ασθένειες (DNDi), το South Center, τα Δίκτυα Unit Aid και Third World. Πρόσφατα, πάνω από 115 μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου προέτρεψαν την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο να άρουν την αντίθεσή τους στην πρόταση παραίτησης από το μονοπώλιο.

  • 64x64
    Συρία: Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα καταγγέλουν μη ασφαλείς συνθήκες στον καταυλισμό Al-Hol μετά από τον θάνατο μέλος του προσωπικού τους 05/03/2021

    Τη νύχτα της 24ης Φεβρουαρίου, ένα μέλος της ομάδας των Γιατρών Χωρίς Σύνορα σκοτώθηκε στη σκηνή στην οποία διέμενε. Τρεις μέρες αργότερα, το παιδί ενός άλλου εργαζόμενου πέθανε σε φωτιά που ξέσπασε κατά τη διάρκεια ενός γάμου στον καταυλισμό και τρία ακόμη μέλη του προσωπικού τραυματίστηκαν.

    «Το βράδυ της 24ης Φεβρουαρίου, ο συνάδελφός μας ήταν εκτός υπηρεσίας με την οικογένειά του όταν σκοτώθηκε», λέει ο Will Turner, διευθυντής επείγουσας παρέμβασης των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στη Συρία. «Προσπαθούμε να κατανοήσουμε καλύτερα την κατάσταση και τις συνθήκες γύρω από τον θάνατό του. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα παρέχουμε υποστήριξη στην οικογένεια σε αυτή τη δύσκολη στιγμή και εκφράζουμε τα ειλικρινά μας συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους φίλους του συναδέλφου μας».

    Το δεύτερο περιστατικό συνέβη το απόγευμα της 27ης Φεβρουαρίου όταν ξέσπασε πυρκαγιά σε μια σκηνή όπου οι άνθρωποι είχαν συγκεντρωθεί για να γιορτάσουν έναν γάμο. Ένα παιδί έπεσε κατά λάθος πάνω σε μία θερμάστρα ντίζελ.

    Η φωτιά εξαπλώθηκε σε γειτονικές σκηνές. Τουλάχιστον επτά άτομα σκοτώθηκαν στη φωτιά, ανάμεσά τους και η τετράχρονη κόρη ενός εργαζόμενου των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. Περίπου 30 άτομα τραυματίστηκαν, συμπεριλαμβανομένων τριών μελών του προσωπικού της οργάνωσης και αρκετών από τα μέλη των οικογενειών τους. Πολλοί από τους τραυματίες μεταφέρθηκαν σε νοσοκομεία στην πόλη Al-Hassakeh, αν και υπάρχει σύγχυση γύρω από το ποιος παραπέμφθηκε σε ποιο νοσοκομείο και ο συνολικός αριθμός των τραυματιών παραμένει άγνωστος.

    «Θέλω απλώς να μάθω πού είναι το παιδί μου», είπε ένα από τα μέλη του προσωπικού των Γιατρών Χωρίς Σύνορα που νοσηλεύεται στο Al-Hassakeh, ο οποίος δεν μπόρεσε να πάρει πληροφορίες για άλλους τραυματίες από την οικογένειά του. «Το μόνο που σκέφτομαι είναι η οικογένειά μου».

    Οι συνθήκες ασφάλειας στον καταυλισμό AL Hol είναι απαράδεκτες τα τελευταία δύο χρόνια. Φέτος, επιδεινώθηκαν περαιτέρω, με πάνω από 30 ανθρώπους να έχουν χάσει τη ζωή τους από τον Ιανουάριο. Οι περισσότεροι από αυτούς σκοτώθηκαν σε συμπλοκές, άλλοι δέχθηκαν διασταυρούμενα πυρά, σκοτώθηκαν σε επιθέσεις με μαχαίρια ή πέθαναν σε ατυχήματα που μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί.

    Κατά το δεύτερο εξάμηνο του Ιανουαρίου, τέσσερα θύματα πυροβολισμών, συμπεριλαμβανομένης μιας μητέρας και ενός παιδιού, μεταφέρθηκαν σε μια κλινική των Γιατρών Χωρίς Σύνορα για υποσιτισμένα παιδιά στον καταυλισμό, σε δύο ξεχωριστά περιστατικά βίας με όπλα.

    Ως αποτέλεσμα της επιδεινούμενης κατάστασης ασφάλειας στο Al-Hol, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα αναγκάστηκαν να αναστείλουν προσωρινά κάποιες δράσεις τους εντός του καταυλισμού, συμπεριλαμβανομένης της παροχής ιατρικής περίθαλψης μέσα στις σκηνές που ζουν οι άνθρωποι και ορισμένων δράσεων ύδρευσης και αποχέτευσης.

    Τα πρόσφατα τραγικά περιστατικά καταδεικνύουν την έκταση της βίας και της ανασφάλειας που βιώνουν οι άνθρωποι που ζουν στον καταυλισμό. Το Al-Hol βρίσκεται υπό τον έλεγχο των τοπικών αρχών και των δυνάμεων ασφαλείας που εμποδίζουν τους περισσότερους κατοίκους να εγκαταλείψουν τα όρια του καταυλισμού.

    «Οι άνθρωποι βρίσκουν βίαιο θάνατο, συχνά μέσα τις σκηνές όπου ζουν», λέει ο Turner. «Πολλοί από αυτούς που σκοτώνονται αφήνουν πίσω τους παιδιά που δεν έχουν κανέναν άλλο για να τα φροντίσει. Οι αρχές έχουν την ευθύνη να διασφαλίζουν στους ανθρώπους ασφάλεια και προστασία. Αυτό δεν είναι ένα ασφαλές περιβάλλον και σίγουρα δεν είναι το κατάλληλο μέρος για να μεγαλώσουν τα παιδιά. Αυτός ο εφιάλτης πρέπει να σταματήσει».

    Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα καλούν τη διεθνή κοινότητα και τις χώρες με πολίτες εντός του καταυλισμού Al-Hol να αναλάβουν την ευθύνη και να βρουν πιο μακροπρόθεσμες λύσεις για τους ανθρώπους που ζουν εκεί - λύσεις που πρέπει να εφαρμοστούν σε εθελοντική βάση και να είναι εναρμονισμένες με τη διεθνή νομοθεσία και το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο.

  • 64x64
    12η επιδημία Έμπολα στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό: Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα ξεκινούν παρέμβαση στο Βόρειο Κίβου 01/03/2021

    «Υποστηρίζουμε το γενικό νοσοκομείο Matanda, στην περιοχή Vungi, και το κέντρο υγείας στην περιοχή Muchanga, βελτιώνοντας τη διαλογή των ασθενών και τον έγκαιρο εντοπισμό των περιστατικών, τη διάγνωση και την εισαγωγή στη μονάδα φροντίδας ατόμων που ενδέχεται να έχουν προσβληθεί από Έμπολα. Θα τους παρέχουμε αποτελεσματικές θεραπείες για να αυξήσουμε τις πιθανότητες επιβίωσής τους και να μειώσουμε τον πόνο που προκαλεί η ασθένεια» εξηγεί ο Homam Shahhoud, επικεφαλής της ιατρικής παρέμβασης των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στο Βόρειο Κίβου.

    «Συνεργαζόμαστε με τοπικές οικογένειες προκειμένου να εντοπίσουμε τις επαφές επιβεβαιωμένων ασθενών και να τους προστατεύσουμε από την ασθένεια με τα κατάλληλα μέσα, ανάλογα με τον βαθμό έκθεσής τους στον κίνδυνο μόλυνσης. Θα τους παράσχουμε τα μέσα για απομόνωση εάν είναι απαραίτητο και για να αναζητήσουν άμεση ιατρική περίθαλψη σε περίπτωση εμφάνισης συμπτωμάτων. Θα υποστηρίξουμε επίσης τις υπάρχουσες υγειονομικές δομές στην περιοχή Katwa και σε άλλες περιοχές που πλήττονται από το νέο ξέσπασμα του ιού, προκειμένου να ενισχύσουν τα μέτρα πρόληψης και ελέγχου της επιδημίας και να περιορίσουν τη διάδοση αυτού του θανατηφόρου ιού», προσθέτει ο Shahhoud.

    «Ιδιαίτερα σημαντική είναι η βοήθεια που προσφέρεται σε οικογένειες για να αντιμετωπίσουν την επιδημία», λέει ο Shahhoud. «Για το σκοπό αυτό, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα έχουν αναπτύξει μια κοινοτική προσέγγιση που εστιάζει στον διάλογο με τους ασθενείς και τις οικογένειές τους και στη στήριξη των ανθρώπων που πλήττονται από την ασθένεια. Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι έχουν τα μέσα για να προστατευθούν και να αναζητήσουν θεραπεία. Η παρέμβασή μας θα είναι ευέλικτη και θα επικεντρώνεται στις ανάγκες των ασθενών: θα παρέμβουμε στις περιοχές που χρειάζονται βοήθεια, σε συντονισμό με τις τοπικές υγειονομικές αρχές και άλλους φορείς», καταλήγει ο Shahhoud.

  • 64x64
    Πέντε ερωτήσεις για το νέο ξέσπασμα επιδημίας Έμπολα στη Γουινέα 21/02/2021

    Πόσο ανησυχείτε για αυτό το νέο ξέσπασμα της επιδημίας Έμπολα;

    Ο Έμπολα προκαλεί πάντα ανησυχία αλλά καλό είναι να είμαστε ήρεμοι και συγκεντρωμένοι. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα έχουμε κινητοποιήσει μια ομάδα με κάποιους από τους πιο έμπειρους ειδικούς του Έμπολα, που θα ταξιδέψει στη Γουινέα μόλις το επιτρέψουν οι γραφειοκρατικές διαδικασίες. Μπορεί να διαπιστώσουμε ότι πρόκειται για ένα μικρό ξέσπασμα της ασθένειας - εύκολο να ελεγχθεί και να περιοριστεί - ή μπορεί να διαπιστώσουμε ότι το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο και πιο περίπλοκο.

    Πώς πρέπει να ξεκινά μια παρέμβαση για τον Έμπολα;

    Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να έχεις μια σαφή εικόνα του προβλήματος. Μια ομάδα επιδημιολογικής παρακολούθησης, με έναν επιδημιολόγο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, αναχώρησε τη Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου για τις πληγείσες περιοχές N'Zerekore και Gouéké, στο νότιο άκρο της χώρας. Έχουν αρχίσει την επιδημιολογική παρακολούθηση αλλά δεν έχουμε ακόμη πλήρη εκτίμηση για το μέγεθος του προβλήματος.

    Στη συνέχεια, υπάρχει μια σειρά βασικών ενεργειών που πρέπει να γίνουν γρήγορα και σωστά:

    Η δέσμευση της κοινότητας είναι πολύ σημαντική. Πρέπει να επενδύσεις χρόνο και ενέργεια για να μιλήσεις και να ακούσεις τις κοινότητες που έχουν πληγεί. Πρέπει να προσαρμόσεις την παρέμβαση σύμφωνα με αυτά που λένε. Πρέπει να είναι μία αμφίδρομη συνομιλία.

    Τι γίνεται με το εμβόλιο για τον Έμπολα;

    Είναι γεγονός ότι η ύπαρξη εμβολίων για τον Έμπολα είναι μια από τις βασικές διαφορές σε σχέση με την επιδημία της περιόδου 2014 - 2016. Και αυτό είναι υπέροχο αλλά πρέπει να είμαστε προσεκτικοί ως προς τις προσδοκίες που έχουμε. Είναι απίθανο να υπάρχουν αρκετά εμβόλια για να καλύψουν ολόκληρες περιοχές. Αυτό σημαίνει ότι για τις επιλογές που θα γίνουν για τη χρήση του εμβολίου θα πρέπει να δοθούν σαφείς εξηγήσεις, ώστε να αποφευχθούν παρανοήσεις και ενδεχόμενη δυσπιστία στις κοινότητες που πλήττονται από τον Έμπολα.

    Όλα έχουν να κάνουν με την εμπλοκή και τη δέσμευση της κοινότητας. Το έχουμε δει πολλές φορές στο παρελθόν. Εάν μια κοινότητα αισθάνεται ότι εμπλέκεται, ενδυναμώνεται και εισακούγεται η φωνή της, τότε μια παρέμβαση για τον Έμπολα πιθανότατα θα πάει καλά, με ή χωρίς εμβόλια. Αλλά εάν μια κοινότητα αισθάνεται ότι είναι παραγκωνισμένη και δεν εισακούγεται τότε γίνεται δύσπιστη. Σε αυτήν την παρίπτωση, η παρέμβαση για τον Έμπολα πιθανότατα θα αντιμετωπίσει πολλαπλές δυσκολίες, είτε υπάρχουν είτε δεν υπάρχουν εμβόλια.

    Τι γίνεται με τις νέες θεραπείες για τον Έμπολα;

    Είναι αλήθεια ότι οι θεραπείες για τον Έμπολα δεν υπήρχαν στην αρχή της επιδημίας του 2014 και αυτή είναι μια σημαντική διαφορά. Δεν γνωρίζουμε ακόμη ποιες από τις θεραπείες θα χρησιμοποιηθούν σε αυτήν την παρέμβαση στη Γουινέα, αλλά το ίδιο το γεγονός ότι υπάρχει επιλογή θεραπείας είναι καλό για δύο λόγους:

    Ποια θα είναι η δράση των Γιατρών Χωρίς Σύνορα;

    Θα έχουμε μια μικρή διεπιστημονική ομάδα ειδικών για τον Έμπολα, ικανή να διαχειριστεί όλες σχεδόν τις πτυχές της παρέμβασης. Έχουμε ήδη μια αρχική ομάδα που έχει μεταβεί στην περιοχή για να βοηθήσει στην επιδημιολογική παρακολούθηση και να αρχίσει να κατανοεί το επίπεδο ενημέρωσης των κοινοτήτων σχετικά με τον Έμπολα, έτσι ώστε οι πληροφορίες για την εκπαίδευση στην υγεία να μπορούν να προσαρμοστούν κατάλληλα. Όταν φτάσει η εξειδικευμένη ομάδα, θα πάρει γρήγορες αποφάσεις σχετικά με το πού και πώς μπορούν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα να βοηθήσουν περισσότερο. Η ομάδα διαθέτει τις δεξιότητες και τον εξοπλισμό για να κάνει ό, τι χρειάζεται περισσότερο, από περίθαλψη ασθενών έως επιδημιολογική παρακολούθηση, εκπαίδευση υγείας, ιχνηλάτηση επαφών, συμμετοχή της κοινότητας ή εμβολιασμό.

    Υπάρχει κάτι σημαντικό που πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας για τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα και για όσους συμμετέχουν στην παρέμβαση. Πρέπει να προσφέρουμε τις τεχνικές μας δεξιότητες (ιατρικές, επιδημιολογικές κλπ), αλλά πρέπει επίσης να προσφέρουμε και τις δεξιότητές μας ώστε να συμβάλουμε στην εμπλοκή και τη δέσμευση της κοινότητας. Και τα δύο είναι απαραίτηται σε μια παρέμβαση για τον Έμπολα.

  • 64x64
    Το ερευνητικό έργο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα 19/02/2021

    Οι ομάδες και τα κέντρα αυτά διασφαλίζουν ότι οι δραστηριότητές μας ακολουθούν τις τρέχουσες βέλτιστες πρακτικές και εξασφαλίζουν την κατά κάποιον τρόπο «μετάφραση» της κλινικής μας πρακτικής σε όρους αντιληπτούς από τη διεθνή κοινότητα.

    Για παράδειγμα, στην καταπολέμηση της ελονοσίας ή για τη μελέτη σπάνιων τροπικων ασθενειών όπως η τρυπανοσωμίαση, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα μπορούμε να προσφέρουμε σημαντική εμπειρία αλλά και επιστημονικά δεδομένα. Αλλά και στον χώρο της δημόσιας υγείας η οργάνωση πρωτοστατεί και εφαρμόζει τις πιο σύγχρονες μεθόδους των κοινωνικών επιστημών ώστε να εμπλέκει τις κοινότητες στις παρεμβάσεις με δυναμικό τρόπο.

    Στον χώρο της επιδημιολογίας οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα διαθέτουμε δύο βασικά ερευνητικά κέντρα. Το Εpicentre με βάση το Παρίσι, το οποίο πρακτικά υποστηρίζει τις αποστολές από όλα τα επιχειρησιακά κέντρα και το Manson Unit με έδρα το Λονδίνο που υποστηρίζει κυρίως τις αποστολές του ολλανδικού επιχειρησιακού κέντρου.

    Οι βασικές επιδημιολογικές έρευνες που συνήθως κάνουμε στο πεδίο είναι αυτές που θα μας βοηθήσουν να καθορίσουμε τη θνησιμότητα μιας κοινότητας, απλός αλλά πολύ βασικός δείκτης της υγείας του πληθυσμού, έρευνες για να μετρήσουμε τον υποσιτισμό στα παιδιά της κοινότητας και έρευνες για να διαπιστωθεί η επιτυχία εμβολιασμών.

    Συχνά όμως προκύπτουν και ανάγκες πιο συγκεκριμένες: παραδείγματος χάριν στους ασθενείς μας που συνήθως πάσχουν από πολλές ασθένειες παράλληλα, να παρατηρούν οι γιατροι και οι νοσηλευτές μας μια ευεργετική επίδραση ενός φαρμάκου ή ενός κλινικού πρωτοκόλλου που δεν είχε παρουσιαστεί αλλού. Ή η μελέτη ενός καινούργιου φαρμάκου για την ελονοσία ή τη φυματίωση που έχουν πολύ μικρή παρουσία στις χώρες μας.

    Τέλος οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα μπορούμε να επωφεληθούμε από μεθόδους που αναπτύσσονται σε άλλα πεδία και να τις εφαρμόσουμε σε καινούργιο πλαίσιο και τέτοιες «μετατροπές» χρειάζονται ισχυρή στήριξη από έμπειρους επιστήμονες. Για παράδειγμα, μια μέθοδος που αναπτύχθηκε στην Αμερική για να εντοπίζουμε «κρυμμένους» ασθενείς, προστατεύοντας ταυτόχρονα την ανωνυμία τους, όπως για παράδειγμα κάποιες ομάδες ασθενών με AIDS, μπορεί να μας βοηθήσει να προσεγγίσουμε μετανάστες που βρίσκονται σε ανάγκη και που είναι κρυμμένοι στις ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις λόγω αυτής τους της ιδιότητας.

    Η τεράστια ερευνητική δουλειά που γίνεται από τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα παρουσιάζεται σε ένα ετήσιο συνέδριο που γίνεται όλο και πιο εξωστρεφες κάθε χρόνο με τη συμμετοχή ακαδημαϊκών και ερευνητών από διεθνή πανεπιστήμια και κέντρα. Επίσης συχνά παρουσιάζουμε τα ευρήματά μας σε συνέδρια αλλά κυρίως σε επιστημονικές επιθεωρήσεις (peer reviewed journal).

    Με τα κέντρα αυτά και τις επιστημονικές μας ομάδες οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα εξασφαλίζουμε υψηλής ποιότητας έρευνα που βελτιώνει τα κλινικά πρωτόκολλα και τις φαρμακευτικές αγωγές για τους ασθενείς μας, προσθέτει και προσφέρει στη διεθνή κοινότητα αξιόπιστη γνώση βασισμένη στην κλινική μας εμπειρία και διασφαλίζει την ηθική ακεραιότητα και διαφάνεια που απαιτείται για όλες τις έρευνες που γίνονται σε ανθρώπους.

    Epicentre: Το ερευνητικό κέντρο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα αναπτύσσει 200-250 προγράμματα τον χρόνο

    Tο Epicentre είναι ένα ερευνητικό κέντρο, το οποίο δημιουργήθηκε από το Γαλλικό Τμήμα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα το 1986 προκειμένου να υποστηρίξει τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα να παρέχουν ιατρική βοήθεια σε περιοχές όπου οι άνθρωποι πλήττονται από συγκρούσεις, επιδημίες, φυσικές καταστροφές ή έχουν περιορισμένη πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη.

    Το Epicentre υποστηρίζει τα προγράμματα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα σε θέματα επιδημιολογίας πραγματοποιώντας επιτόπιες επιδημιολογικές δραστηριότητες, ερευνητικά προγράμματα και εκπαιδεύσεις. Τα προγράμματα που αναπτύσσει εστιάζουν σε συγκεριμένες ασθένειες, όπως το HIV/AIDS, η ελονοσία, η φυματίωση, η χολέρα, ο κίτρινος πυρετός, η αφρικανική τρυπανοσωμίαση, τελευταία η COVID-19 κ.α. αλλά και άλλα ιατρικά θέματα όπως η αντίσταση στα αντιβιοτικά.

    Το Epicentre υποστηρίζει τις παρεμβάσεις των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στις ακόλουθες δραστηριότητες:

    Στην αξιολόγηση της υγείας του πληθυσμού και στον καθορισμό προτεραιοτήτων δράσης.

    Στην ανάλυση του πλαισίου των παρεμβάσεων μέσω επιδημιολογικών δραστηριοτήτων πεδίου, όπως έρευνες πληθυσμού, επιτήρηση και διερεύνηση επιδημιών.

    Στην έρευνα και στην παροχή επιστημονικών δεδομένων από το πεδίο προκειμένου να ενισχύσει τις προσπάθειες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα να διασφαλίζουν την πρόσβαση των ασθενών σε αποτελεσματική και ποιοτική περίθαλψη.

    Στην υποστήριξη της καινοτομίας που σχετίζεται με την πρόληψη και την ιατρική περίθαλψη στο πεδίο.

    Στην εκπαίδευση του προσωπικού των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, άλλων επαγγελματιών, αλλά και φορέων και υπευθύνων λήψης αποφάσεων στον τομέα της υγείας ώστε να υπάρχει αποτελεσματική ανταπόκριση σε σύνθετες καταστάσεις.

    Τα τελευταία χρόνια το Epicentre αναπτύσσει 200 έως 250 προγράμματα ετησίως. Τα προγράμματα αυτά μπορεί να έχουν διάρκεια μερικών εβδομάδων και συχνά να αποτελούν απάντηση σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, ή μπορεί να διαρκούν ακόμη και αρκετά χρόνια, ειδικά αν είναι ερευνητικά προγράμματα. Περίπου το 65% αυτών ασχολούνται με μεταδοτικές ασθένειες, με μη μεταδοτικές ασθένειες ασχολείται το 10-15% και τα υπόλοιπα αφορούν σε δραστηριότητες σχετικά με την κατάσταση της υγείας.

    Η Αφρική είναι το κέντρο βάρους των δραστηριοτήτων, αλλά το Epicentre δραστηριοποιείται επίσης σε διάφορα άλλα μέρη, όπως η Αϊτή, το Μπανγκλαντές, οι Φιλιππίνες, ο Λίβανος και η Υεμένη.

    Δες περισσότερα στο Περιοδικό «Χωρίς Σύνορα» τεύχος 105:

     

    Σημείωση: Για τη συγγραφή του κειμένου ευχαριστούμε πολύ τον Γιώργο Καραπανάγο, επιδημιολόγο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, που τα τελευταία τρία χρόνια έχει εργαστεί ως επιστημονικός υπεύθυνος ερευνητικών προγραμμάτων σε αποστολές των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, την Ιορδανία και την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία.

  • 64x64
    Κεντροαφρικανική Δημοκρατία: Μια χώρα σε εμφύλιο πόλεμο με μόνα θύματα τους πολίτες της 15/02/2021

    Στον απόηχο των εθνικών εκλογών έχουν ξεσπάσει συγκρούσεις ανάμεσα σε ένοπλες ομάδες και την κυβέρνηση, η οποία υποστηρίζεται από στρατιωτικό προσωπικό του ΟΗΕ και ξένα στρατεύματα. Τον Ιανουάριο, διεξήχθησαν για ακόμα μια φορά μάχες στα περίχωρα της πρωτεύουσας, Μπανγκί. Σε μια χώρα η οποία βρίσκεται εδώ και χρόνια σε εμφύλιο πόλεμο και αντιμετωπίζει μια χρόνια κρίση υγείας, αυτός ο τελευταίος κύκλος βίας έρχεται να επιδεινώσει την ευαλωτότητα των ανθρώπων. Η ιστορία της France που χτυπήθηκε από αδέσποτη σφαίρα είναι μια από τις εκατοντάδες που βλέπουμε στα προγράμματά μας στη χώρα.

     

    Η 31χρονη France Beldo τραυματίστηκε από αδέσποτη σφαίρα, ενώ βρισκόταν στην αυλή του σπιτιού της στη γειτονιά Damala, στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία. Εκείνη τη μέρα του Ιανουαρίου είχαν ξεσπάσει ταραχές στα περίχωρα της πρωτεύουσας, Μπανγκί. Η σφαίρα τη βρήκε στο χέρι, το στήθος και τον ώμο, ευτυχώς όμως χωρίς να της προκαλέσει βλάβη σε ζωτικά όργανα. Η France μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο SICA, μια δομή χειρουργικού τραύματος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα.

     

    «Ήμασταν κοντά στο σπίτι όταν ακούστηκαν πυροβολισμοί. Μπήκαμε μέσα για να κρυφτούμε», θυμάται η France Beldo. «Όταν οι πυροβολισμοί καταλάγιασαν, βγήκαμε στην αυλή. Μιλούσα με την κόρη μου όταν χτυπήθηκα από μια σφαίρα. Τρόμαξα πολύ και αναρωτήθηκα αν θα ζήσω. Με μετέφεραν με μοτοσικλέτα στο νοσοκομείο SICA όπου και ανέκτησα τις αισθήσεις μου. Μου έδωσαν τις πρώτες βοήθειες και φάρμακα και μου έβγαλαν ακτινογραφία. Τρεις μέρες αργότερα έκανα την πρώτη μου χειρουργική επέμβαση».

     

    «Αργότερα ξεκίνησα φυσιοθεραπεία για το χέρι μου. Μου κάνουν μασάζ και με διάφορες ασκήσεις προσπαθούν να αξιολογήσουν την κινητικότητά μου. Κάνω μασάζ και στο πόδι μου. Κάνουν πολύ καλή δουλειά εδώ».

     

    Κατά τη διάρκεια της παραμονής της France στο νοσοκομείο, η αδελφή, η θεία και η μητέρα της τη φρόντιζαν. Τη βοηθούσαν να πλυθεί και να φάει, ενώ συχνά κοιμούνταν έξω περιμένοντας τις ώρες του επισκεπτηρίου. «Σε όλη την οικογένειά μου, λέω ένα μεγάλο ευχαριστώ» αναφέρει η France, η οποία στις 22 Ιανουαρίου ολοκλήρωσε τη θεραπεία της και επέστρεψε στο σπίτι της. Θα επισκέπτεται τακτικά το νοσοκομείο SICA για ιατρική παρακολούθηση και φυσιοθεραπεία.

     

    Η France ζει μαζί με την αδερφή της, την Claire, και τα παιδιά τους.

    «Έχω ένα κατάστημα εδώ στο σπίτι μου και πουλάω μικροπράγματα. Αλλά από το περιστατικό και μετά, έχω ξοδέψει όλα μου τα χρήματα. Δεν πουλάω πια τίποτα». Η France ελπίζει να αναρρώσει, να περπατήσει και να σταματήσει να πονά ώστε να συνεχίσει τις δραστηριότητές της.

    Η υγεία της έχει βελτιωθεί αλλά χρειάζεται ακόμη τακτική φροντίδα. Νιώθει κουρασμένη. Το αριστερό της πόδι πονάει εδώ και λίγες μέρες και δεν μπορεί να περπατήσει. Μια σφαίρα εξακολουθεί να βρίσκεται στον αριστερό της ώμο. «Προς το παρόν, δεν μπορώ να κουνήσω το χέρι μου. Έχω αρκετή όρεξη αλλά δεν έχω τα χρήματα για να τραφώ σωστά. Η σφαίρα παρέλυσε το ένα μου πόδι. Πονάει επίσης το στήθος μου και το χέρι μου».

     

    Η France έχει δύο κόρες την Estive και την Jolivia.

    «Τα παιδιά πήγαιναν σχολείο για ένα μήνα, μετά ξεκίνησαν οι μάχες και σταμάτησαν και πάλι. Θέλω να τελειώσει όλο αυτό για να είναι τα παιδιά μας ασφαλή κι εμείς να μπορούμε να εργαζόμαστε και να έχουμε χρήματα. Ανησυχώ. Δεν μπορούμε να ζούμε συνέχεια με τα όπλα».

     

    Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα δραστηριοποιούμαστε στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία από το 1997. Οι ομάδες μας παρέχουν δωρεάν χειρουργική φροντίδα και φροντίδα τραύματος στο νοσοκομείο SICA, το οποίο έχτισαν το 2017 και είναι δυναμικότητας 80 κλινών. Το νοσοκομείο διαθέτει αίθουσα επειγόντων περιστατικών και δύο αίθουσες χειρουργείου. Προσφέρει ολοκληρωμένη θεραπεία, συμπεριλαμβανομένης μετεγχειρητικής φροντίδας και φυσιοθεραπείας. Περιθάλπει κατά κύριο λόγο θύματα τροχαίων ατυχημάτων, αλλά και τραυματίες πολέμου και θύματα βίας, με τραύματα από σφαίρες ή μαχαίρια.

  • 64x64
    Αφγανιστάν: παραμένει η έλλειψη ασφάλειας για τους ασθενείς εν μέσω «ειρηνευτικής διαδικασίας» 28/12/2020

    Τον Φεβρουάριο, 20 χρόνια μετά την αμερικανική εισβολή, οι ΗΠΑ υπέγραψαν μια συμφωνία με το Ισλαμικό Εμιράτο –πιο γνωστό ως οι Ταλιμπάν– για να προετοιμάσουν τον δρόμο για την υπό όρους απόσυρση των αμερικανικών στρατευμάτων. Τον Σεπτέμβριο, ξεκίνησαν συνομιλίες μεταξύ των Ταλιμπάν και της αφγανικής κυβέρνησης στην Ντόχα.

    Επίσης, φέτος συμπληρώνονται 40 χρόνια από τότε που οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα ξεκίνησαν να εργάζονται στη χώρα, και διαπιστώνουμε με βάση όσα βλέπουμε ότι οι ασθενείς μας δεν έχουν δει ακόμη αισθητή βελτίωση στην πρόσβαση σε φροντίδα υγείας.

    Ουσιαστικά η μόνη τους επιλογή παραμένει το να κάνουν ένα επικίνδυνο ταξίδι για να φτάσουν σε μια δομή υγείας. Αυτή η κατάσταση παρατηρείται ενώ είναι σε εξέλιξη το δεύτερο κύμα της πανδημίας COVID-19 και σύντομα θα φανούν οι επιπτώσεις της μειωμένης χρηματοδότησης από δωρητές σε μια χώρα με αυξανόμενες ανθρωπιστικές ανάγκες.

    Παρακάτω, περιγράφουμε τι εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν οι ασθενείς μας όταν αναζητούν πρόσβαση σε φροντίδα υγείας και τι βλέπουν οι ομάδες μας όταν οι ασθενείς φτάνουν στις δομές.

    Λάσκαρ Γκα, επαρχία Χέλμαντ

    Η Σάφια ήταν επτά μηνών έγκυος όταν χτυπήθηκε από αδέσποτη σφαίρα έξω από το σπίτι της. Μετά από πολύωρο ταξίδι, έχοντας αναγκαστεί να ακολουθήσει μεγαλύτερη διαδρομή για να αποφύγει τις μάχες, έφτασε στην πρώτη διαθέσιμη δομή υγείας, το υποστηριζόμενο από τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα επαρχιακό νοσοκομείο Μπουστ στο Λάσκαρ Γκα, πρωτεύουσα της επαρχίας Χέλμαντ.

    Το νοσοκομείο τραυμάτων 100 κλινών είχε κατακλυστεί από τραυματίες μετά από ένα 24ωρο σφοδρών μαχών, και καθώς οι ομάδες μας προετοιμάζονταν για να λειτουργήσουν ως υποστηρικτική δομή, συναντήσαμε τη Σάφια. Υποβλήθηκε επειγόντως σε καισαρική, όμως παρά τις προσπάθειες, το μωρό που προσπαθούσε τέσσερα χρόνια να συλλάβει δεν επέζησε. Το έμβρυο είχε χτυπηθεί από τη σφαίρα μέσα στη μήτρα.

    «Κάθισα με τη Σάφια σήμερα το πρωί» λέει η συντονίστρια του νοσοκομείου των Γιατρών Χωρίς Σύνορα Μαριάνα Κορτέζι. «Έδειχνε δύναμη και κουράγιο όμως ο πόνος της δεν φεύγει από το μυαλό μου. Αυτή και το μωρό της δεν έχουν βρει γαλήνη.»

    Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα εργάζονται στο επαρχιακό νοσοκομείο Μπουστ από το 2009, και οι συγκρούσεις του Οκτωβρίου ήταν οι σφοδρότερες από το 2016. Μέσα σε μόλις μία εβδομάδα, ενώ δέχονταν μόνο τους τραυματίες που δεν μπορούσαν να δεχτούν οι άλλες δομές, οι ομάδες περιέθαλψαν 62 ασθενείς με τραύματα από σφαίρες, από θραύσματα οβίδων, καθώς και από βόμβες και αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς.

    Δεν ανησυχούμε μόνο για τους τραυματίες. Κάθε εβδομάδα το ίδιο διάστημα, οι ασθενείς που περνούσαν από διαλογή στο τμήμα επειγόντων περιστατικών μειώθηκαν κατά 700, ενώ οι γενικές εισαγωγές μειώθηκαν κατά 100 περίπου. Αυτό ήταν ένδειξη ότι οι ασθενείς με σοβαρές ασθένειες ή με σοβαρά τραύματα που δεν σχετίζονταν με τις συγκρούσεις δεν μπορούσαν να μεταβούν στο νοσοκομείο λόγω της έλλειψης ασφάλειας στους δρόμους.

    Επαρχία Κανταχάρ

    Ο Μουράντ Χαν είναι ασθενής στο πρόγραμμα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα για τη φυματίωση στο Κανταχάρ. Μας είπε ότι η διαδρομή που έκανε για να πάρει τα αντιφυματικά φάρμακά του δεν ήταν πλέον ασφαλής. Όταν μετακινούνταν από τη μία επαρχία στην άλλη για να πάει στο κέντρο φυματίωσης, συχνά αναγκαζόταν να περιμένει έως και πέντε ώρες μέχρι να κοπάσουν οι μάχες για να συνεχίσει το ταξίδι του. Ταξίδευε με τέσσερις από τους γιους του που επίσης έχουν φυματίωση.

    Είτε οι άνθρωποι τραυματίζονται από σφαίρες είτε έχουν φυματίωση, η έκβαση είναι η ίδια χωρίς μια δομή υγείας να τους περιθάλψει. Ακόμη και όταν διατίθενται περιορισμένες υπηρεσίες υγείας, οι ασθενείς δεν έχουν πρόσβαση σε αυτές λόγω της έλλειψης ασφάλειας, του κόστους ή επειδή η συγκεκριμένη δομή δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα υγείας τους. Για τις γυναίκες στο Αφγανιστάν, η πρόσβαση σε φροντίδα υγείας είναι ακόμη πιο δύσκολη, καθώς κάποιος άντρας πρέπει να θέλει και να μπορεί να τις συνοδεύσει.

    Επαρχία Χοστ

    Η Σαμίλα, 31 ετών και μητέρα έξι παιδιών, έφτασε στο μαιευτήριο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στην πόλη Χοστ τον Νοέμβριο. Όταν γεννήθηκαν τα πρώτα τέσσερα παιδιά της, δεν μπόρεσε να πάει στο νοσοκομείο λόγω οικογενειακών προβλημάτων. Για τα δύο τελευταία όμως, έπεισε τους άντρες συγγενείς της να την πάνε επειδή ένιωθε απίστευτα αδύναμη.

    Όταν άρχισε να έχει συστολές στο τέλος της τελευταίας εγκυμοσύνης της, ζήτησε πάλι από τους άντρες της οικογένειάς της να την πάνε στο νοσοκομείο. Ήταν βράδυ, και εκείνοι αρνήθηκαν, λέγοντας ότι θα δέχονταν πυρά στη διαδρομή. Της είπαν ότι θα έπρεπε να αντέξει τους πόνους μέχρι το πρωί. Την άλλη μέρα, ενώ ήταν καθ' οδόν για το μαιευτήριο, η Σαμίλα έχασε το μωρό της.

    Χεράτ

    Η Καμάρ Γκουλ ζει εδώ και τρία χρόνια σε καταυλισμό για εσωτερικά εκτοπισμένους στο Χεράτ, στο δυτικό Αφγανιστάν. Ήρθε στο Χεράτ από την επαρχία Φαριάμπ όπου ζούσε, όταν το φυλάκιο στο οποίο υπηρετούσε ο άντρας της δέχτηκε επίθεση. Δεν έχει μάθει κάτι γι' αυτόν από τότε, και αναρωτιέται αν είναι ακόμη ζωντανός.

    Τον Δεκέμβριο του 2018, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα άνοιξαν μια κλινική που αρχικά προοριζόταν να είναι απλώς μια «κλινική για τον χειμώνα», για την παροχή φροντίδας υγείας στα παιδιά των εκτοπισμένων που αναζητούν καταφύγιο στο Χεράτ.

    Καθώς ο αριθμός των ανθρώπων και οι ανάγκες υγείας στον καταυλισμό αυξάνονταν και οι άλλες οργανώσεις αποχώρησαν, η κλινική μας έμεινε η μόνη στην περιοχή.

    Παρόλο που ζει πολύ καιρό σε δύσκολες συνθήκες σε έναν άτυπο καταυλισμό που δημιουργήθηκε ως προσωρινή λύση, η Καμάρ Γκουλ πιστεύει ότι δεν είναι ακόμη ασφαλές να γυρίσει στο σπίτι με τις κόρες της.

    Επιθέσεις σε δομές υγείας

    Η μετακίνηση προς μια δομή υγείας στο Αφγανιστάν είναι επικίνδυνη, ωστόσο η ασφάλεια των ασθενών μας δεν είναι εγγυημένη ούτε όταν φτάσουν σε αυτή. Οι ασθενείς και το προσωπικό μας το έζησαν αυτό με τον πιο επώδυνο τρόπο το πρωινό της 12ης Μαΐου, όταν ένοπλοι εισέβαλαν στη μαιευτική πτέρυγα του νοσοκομείου 100 κλινών των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στο Νταστ-ε-Μπαρτσί στη δυτική Καμπούλ.

    Οι εισβολείς σκότωσαν με μεθοδικό τρόπο 16 μητέρες στα κρεβάτια τους –συμπεριλαμβανομένων πέντε γυναικών που επρόκειτο να γεννήσουν–, τη μαία μας, τη Μαριάμ, δύο παιδιά που είχαν έρθει για τακτικό εμβολιασμό και άλλα έξι άτομα.

    Πέντε χρόνια πριν από αυτή τη βάρβαρη επίθεση, μια αμερικανική αεροπορική επιδρομή κατέστρεψε το κέντρο τραυμάτων των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στο Κουντούζ, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 24 ασθενείς, 14 μέλη του προσωπικού και 4 συνοδοί ασθενών.

    Στο Αφγανιστάν εξακολουθούν να σημειώνονται επιθέσεις σε ιατρικές δομές: από τον Ιανουάριο έως τον Οκτώβριο του 2020 αναφέρθηκαν 67 περιστατικά από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.

    Η τυφλή βία εξακολουθεί να είναι η κύρια αιτία των απωλειών αμάχων, και οι καθημερινές δραστηριότητες, όπως η μετακίνηση από και προς τις δομές υγείας, θέτουν τους ανθρώπους σε σοβαρό κίνδυνο τραυματισμού και θανάτου. Συχνά οι δρόμοι είναι αδιάβατοι εξαιτίας των μαχών ή επειδή είναι γεμάτοι με αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς.

    Καθώς η πρόσβαση σε ιατρική φροντίδα είναι από τις πιο επείγουσες ανθρωπιστικές ανάγκες στο Αφγανιστάν, ανησυχούμε για τους ασθενείς που εγκλωβίζονται στις συνεχιζόμενες συγκρούσεις ενώ προσπαθούν να μεταβούν σε μια δομή υγείας. Διαπιστώνουμε επίσης μια ασυμφωνία μεταξύ του επίσημου αφηγήματος για βελτιώσεις, με διεθνή υποστήριξη, στο δημόσιο σύστημα υγείας από τη μια και της πραγματικότητας στο πεδίο από την άλλη.

  • 64x64
    Ο εφιάλτης επιστρέφει: τραυματίες και νεκροί άμαχοι σε τυφλές εχθροπραξίες στην πρώτη γραμμή στην Υεμένη 17/12/2020

    Από τον Οκτώβριο, το νοσοκομείο τραυμάτων των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στη γειτονική πόλη Μόχα έχει περιθάλψει 122 τραυματίες πολέμου, όμως από την τελευταία εβδομάδα του Νοεμβρίου παρατηρείται μια σαφής αλλαγή, με τη συντριπτική πλειοψηφία των σοβαρά τραυματισμένων ασθενών να είναι γυναίκες και παιδιά.

    «Στο κέντρο τραυμάτων μας στο Μόχα περιθάλπουμε όλους όσους χρειάζονται επείγουσες χειρουργικές επεμβάσεις: τραυματίες πολέμου, θύματα τροχαίων και έγκυες γυναίκες που πρέπει να κάνουν επειγόντως καισαρική» λέει ο Ράφαελ Βάιχτ, Επικεφαλής Αποστολής των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. «Όταν όμως ξαφνικά όλοι σχεδόν οι άμαχοι που έρχονται έχουν φρικτά τραύματα πολέμου, αυτό δημιουργεί σοβαρά ερωτήματα. Αυτό που βλέπουμε στο μικρό νοσοκομείο μας είναι σοκαριστικό και εξοργιστικό. Η δολοφονία και ο τραυματισμός αμάχων σε μια σύρραξη δεν συνιστά μόνο σοβαρή παραβίαση του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου. Είναι κάτι πέρα από αυτό. Οι ασθενείς μας περιλαμβάνουν παιδιά, έγκυες γυναίκες, γυναίκες που θηλάζουν και άντρες που εργάζονταν σε ένα εργοστάσιο εμφιάλωσης γάλακτος που χτυπήθηκε από οβίδα. Τίποτα δεν μπορεί να δικαιολογήσει κάτι τέτοιο.»

    Μια γυναίκα που μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στις 29 Νοεμβρίου χρειαζόταν διορθωτική χειρουργική επέμβαση, καθώς είχε υποστεί πρόχειρο ακρωτηριασμό και στα δύο ποδιά χαμηλά προκειμένου να σωθεί η ζωή της. Είπε ότι βρισκόταν μαζί με άλλες γυναίκες και παιδιά, στην πλειοψηφία τους συγγενείς της, σε ένα σπίτι όπου γινόταν παζάρι ρούχων στο χωριό της, το Αλ Καζάχ, στο διαμέρισμα Αντ Ντουραΐμι. Δεν ξέρει τι συνέβη ακριβώς, όμως έγινε μια έκρηξη –ο πατέρας της αργότερα της είπε ότι έπεσε μια οβίδα στο σπίτι– και ξύπνησε στο νοσοκομείο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. Το σπίτι ήταν φτιαγμένο από καλάμια και φύλλα φοίνικα, οπότε δεν πρόσφερε καμία προστασία. Η γυναίκα απαριθμεί τους συγγενείς της που σκοτώθηκαν στην επίθεση:

    «Τέσσερις γυναίκες: η θεία μου, η γυναίκα του αδελφού μου και δύο ξαδέλφες μου.

    Πέντε παιδιά: ο γιος του αδελφού μου, δύο ξαδέλφια και δύο παιδιά ξαδέλφων μου».

    Από αυτή την επίθεση με οβίδα, το νοσοκομείο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στο Μόχα περιέθαλψε επίσης άλλον έναν ασθενή και σταθεροποίησε ένα βρέφος 11 μηνών που έπρεπε να διακομιστεί επειγόντως με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στο Άντεν, το οποίο έχει μεγαλύτερες δυνατότητες. Το βρέφος κατέληξε πριν φτάσει στο Άντεν.

    Στις 24 Νοεμβρίου, το νοσοκομείο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στο Μόχα δέχτηκε επτά αμάχους που τραυματίστηκαν από βόμβα που εξερράγη στην άκρη του δρόμου ενώ επέστρεφαν από έναν γάμο. Σύμφωνα με πληροφορίες, πέντε άνθρωποι σκοτώθηκαν από την έκρηξη, μεταξύ αυτών και ένα παιδί.

    Στις 25 Νοεμβρίου, δύο παιδιά βρήκαν στην άκρη του δρόμου μια οβίδα που δεν είχε εκραγεί, η οποία εξερράγη όταν την πέταξαν μακριά. Τα δύο παιδιά μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα με σοβαρά τραύματα στην κοιλιά και το στήθος.

    Στις 3 Δεκεμβρίου, το νοσοκομείο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα δέχτηκε έξι ανθρώπους που τραυματίστηκαν όταν το εργοστάσιο εμφιάλωσης γάλακτος στο οποίο εργάζονταν στο Χουντάιντα χτυπήθηκε από οβίδα. Οι ασθενείς λένε ότι τουλάχιστον δέκα συνάδελφοί τους σκοτώθηκαν από την έκρηξη.

    Οι εισροές τραυματιών πολέμου στο νοσοκομείο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στο Μόχα επιβεβαιώνουν ότι τα μέτωπα στο νότιο τμήμα της επαρχίας Χουντάιντα είναι αυτή τη στιγμή από τα πιο ενεργά σε όλη την Υεμένη. Επιπλέον, η κλιμάκωση των συγκρούσεων αναγκάζει εκατοντάδες οικογένειες να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους για άλλη μια φορά, ενώ η επέκταση των περιοχών που κινδυνεύουν από οβίδες ή άλλες επιθέσεις έχει ως αποτέλεσμα να είναι όλο και πιο περιορισμένη η βασική φροντίδα υγείας και η επισιτιστική βοήθεια, τη στιγμή που είναι περισσότερο απαραίτητες.

    «Ανεξάρτητα από το αν είναι στοχευμένες ή τυφλές, οι επιθέσεις αυτές παραβιάζουν κάθε κανόνα του πολέμου» λέει ο Βάιχτ. «Όχι άλλοι άμαχοι. Οι άνθρωποι προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα, προσπαθούν να επιβιώσουν, προσπαθούν να είναι καλές μητέρες και καλοί πατέρες ή αδελφοί και αδελφές. Οι άνθρωποι αυτοί σκοτώνονται και ακρωτηριάζονται, και αυτό πρέπει να σταματήσει.»

  • 64x64
    Γιατροί Χωρίς Σύνορα: Οι κυβερνήσεις πρέπει να απαιτήσουν από τις φαρμακευτικές να δημοσιοποιήσουν όλες τις συμφωνίες αδειοδότησης των εμβολίων κατά της COVID-19 19/11/2020

    Γενεύη, 11 Νοεμβρίου 2020 – Έπειτα από την πρόσφατη δημοσιοποίηση των ανησυχητικών όρων της συμφωνίας μεταξύ της φαρμακευτικής AstraZeneca και του δημόσιου ερευνητικού φορέα της Βραζιλίας Fundação Oswaldo Cruz (Fiocruz), οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα κάλεσαν τις κυβερνήσεις να απαιτήσουν άμεσα διαφάνεια από τις φαρμακευτικές εταιρείες όσον αφορά όλες τις συμφωνίες αδειοδότησης εμβολίων κατά της COVID-19, καθώς και σχετικά με το κόστος και τα δεδομένα των κλινικών δοκιμών, δεδομένου ότι έχουν δοθεί δισεκατομμύρια δολάρια από χρήματα φορολογουμένων για την ανάπτυξη αυτών των υποψήφιων εμβολίων.

    Η Fiocruz έκανε ένα σημαντικό βήμα προς την κατεύθυνση της διαφάνειας δημοσιεύοντας online τη συμφωνία αδειοδότησης με την AstraZeneca για την παραγωγή τουλάχιστον 100 εκατομμυρίων δόσεων εμβολίου (AZD1222). Παρόλο που η συμφωνία δημοσιεύθηκε με περικοπές, αποτελεί ωστόσο μια ενέργεια που θα πρέπει να ενθαρρύνει τις άλλες κυβερνήσεις να τη μιμηθούν και να πάρουν μέτρα για μεγαλύτερη διαφάνεια. Μια προηγούμενη συμφωνία είχε δείξει ότι οι δημόσιες δεσμεύσεις της AstraZeneca για μη επιδίωξη κέρδους έχουν όρια και ότι η εταιρεία έχει τη δυνατότητα να κηρύξει το τέλος της πανδημίας τον Ιούλιο του 2021. Αυτό σημαίνει ότι μετά τον Ιούλιο του 2021 η AstraZeneca θα μπορεί να χρεώνει τις κυβερνήσεις και τους άλλους αγοραστές με υψηλές τιμές για ένα εμβόλιο με εξολοκλήρου δημόσια χρηματοδότηση. Η αρχική αποκλειστική συμφωνία μεταξύ της AstraZeneca και του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης δεν έχει δημοσιοποιηθεί ακόμη, οι όροι της οποίας καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τους όρους των επόμενων συμφωνιών της εταιρείας με άλλους κατασκευαστές εμβολίων σε όλο τον κόσμο. Άνθρωποι με γνώση της συμφωνίας AstraZeneca – Οξφόρδης έχουν αμφισβητήσει τη δέσμευση της AstraZeneca για μη επιδίωξη κέρδους, λέγοντας ότι η AstraZeneca μπορεί να χρεώσει έως 20% παραπάνω από το κόστος παραγωγής του εμβολίου. Πέρα από τη συμφωνία με τη Fiocruz, οι συμφωνίες υποαδειοδότησης με άλλους κατασκευαστές στη Νότια Αφρική, την Ινδία και άλλες χώρες επίσης δεν έχουν δημοσιοποιηθεί ακόμη. Ο δημόσιος έλεγχος των όρων αυτών των συμφωνιών είναι ζωτικής σημασίας για τη διασφάλιση ισότιμης και προσιτής πρόσβασης σε αυτά τα μελλοντικά σωτήρια εμβόλια.

    Οι φαρμακευτικές εταιρείες έχουν πολύ κακή παράδοση όσον αφορά τη διαφάνεια σε διάφορα επίπεδα, από τις συμφωνίες αδειοδότησης και τις μεταφορές τεχνολογίας μέχρι το κόστος έρευνας και ανάπτυξης και τα δεδομένα κλινικών δοκιμών. Οι λιγοστές πληροφορίες που έχουν αποκαλυφθεί σχετικά με τις υποσχέσεις της AstraZeneca για μη επιδίωξη κέρδους είναι μια προειδοποίηση ότι δεν μπορούμε να εμπιστευόμαστε τις φαρμακευτικές εταιρείες ότι θα ενεργήσουν με γνώμονα τη δημόσια υγεία.

    «Όσο δεν γνωρίζουμε το περιεχόμενο αυτών των συμφωνιών, οι φαρμακευτικές θα συνεχίζουν να έχουν την εξουσία να αποφασίζουν ποιος θα έχει πρόσβαση, πότε και με ποια τιμή» επισημαίνει η Κέιτ Έλντερ, Ανώτερη Σύμβουλος Πολιτικής Εμβολίων στην Εκστρατεία των Γιατρών Χωρίς Σύνορα για την Πρόσβαση σε Βασικά Φάρμακα. «Αν οι κυβερνήσεις δεν δράσουν αποφασιστικά και δεν απαιτήσουν μεγαλύτερη διαφάνεια από τις φαρμακευτικές, η ισότιμη πρόσβαση στα εμβόλια κατά της νόσου COVID-19 απειλείται. Ο κόσμος έχει δικαίωμα να μάθει το περιεχόμενο αυτών των συμφωνιών. Δεν υπάρχει περιθώριο για μυστικά σε μια πανδημία, διακυβεύονται πάρα πολλά.»

    Οι συμφωνίες αδειοδότησης που σύναψαν κάποιες άλλες εταιρείες που συμμετέχουν στην κούρσα για την ανάπτυξη εμβολίων κατά της νόσου COVID-19 επίσης καλύπτονται από ένα πέπλο μυστικότητας, παρά το πρωτοφανές ύψος της δημόσιας χρηματοδότησης. Πάνω από 12 δις δολάρια έχουν δοθεί για την έρευνα και ανάπτυξη, τις κλινικές δοκιμές και την παραγωγή έξι πολλά υποσχόμενων υποψήφιων εμβολίων κατά της νόσου COVID-19, τα οποία αναπτύσσονται από την AstraZeneca και το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης (πάνω από 1,7 δις δολάρια), την Johnson & Johnson και την Biological E (1,5 δις δολάρια), την Pfizer και την BioNTech (2,5 δις δολάρια), την GlaxoSmithKline και τη Sanofi Pasteur (2,1 δις δολάρια), τη Novavax και τη Serum Institute of India (σχεδόν 2 δις δολάρια) και τη Moderna και τη Lonza (2,48 δις δολάρια). Η AstraZeneca μάλιστα έχει δηλώσει επανειλημμένα ότι η ανάπτυξη του εμβολίου δεν θα έχει οικονομικές συνέπειες για την εταιρεία, καθώς «τα έξοδα για την εξέλιξη του εμβολίου αναμένεται να αντισταθμιστούν από τη χρηματοδότηση από κυβερνήσεις και διεθνείς οργανισμούς».

    Ακόμη, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα ζήτησαν από τις εταιρείες που αναπτύσσουν εμβόλια κατά της νόσου COVID-19 να δημοσιοποιήσουν το κόστος και τα δεδομένα των κλινικών δοκιμών. Χωρίς αυτά τα στοιχεία, είναι αδύνατο για τους ανθρώπους, τους παρόχους θεραπείας και τις κυβερνήσεις να απαιτήσουν προσιτές τιμές και να εξετάσουν τα κρίσιμα δεδομένα ασφάλειας και αποτελεσματικότητας. Δεδομένου ότι το κόστος έρευνας και ανάπτυξης και παραγωγής έχει αντισταθμιστεί σε μεγάλο βαθμό –ή εξολοκλήρου, στην περίπτωση της AstraZeneca και της Moderna– από τη δημόσια χρηματοδότηση, ο κόσμος δικαιούται να έχει μια αναλυτική εικόνα του κόστους και των δεδομένων.

    «Παρά τις επανειλημμένες διαβεβαιώσεις των αρχηγών κρατών ότι κάθε εμβόλιο κατά της COVID-19 θα είναι ένα παγκόσμιο δημόσιο αγαθό, και παρά τις διακηρύξεις ότι βλέπουμε το καλύτερο πρόσωπο του κλάδου, η πραγματικότητα είναι ότι μέχρι τώρα είναι σαφές πως δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε τις φαρμακευτικές εταιρείες ότι θα ενεργήσουν με γνώμονα τη δημόσια υγεία, ακόμη και σε αυτή την πρωτοφανή συγκυρία» λέει η Ροζ Σκορς, Σύμβουλος Πολιτικής στην Εκστρατεία των Γιατρών Χωρίς Σύνορα για την Πρόσβαση σε Βασικά Φάρμακα. «Παρά τα δισεκατομμύρια δολάρια που έχουν δοθεί από χρήματα φορολογουμένων για αυτά τα εμβόλια, και τα δισεκατομμύρια ζωές που διακυβεύονται, εξακολουθούμε να είμαστε στο σκοτάδι και αγωνιζόμαστε να εξακριβώσουμε κρίσιμες πληροφορίες, όπως την τιμή και τη διάθεση των μελλοντικών εμβολίων κατά της COVID-19, και τι σημαίνει αυτό για την ισότιμη πρόσβαση.»

    Οι κυβερνήσεις πρέπει να δράσουν αποφασιστικά σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία για την υγεία δισεκατομμυρίων ανθρώπων, να αναλάβουν την ευθύνη για τα δισεκατομμύρια δολάρια δημόσιου χρήματος που έχουν δώσει για τα εμβόλια αυτά και να απαιτήσουν από τις φαρμακευτικές εταιρείες να δημοσιοποιήσουν άμεσα όλες τις άδειες και συμφωνίες, καθώς και το κόστος και τα δεδομένα των κλινικών δοκιμών όσον αφορά τα εμβόλια κατά της νόσου COVID-19.

  • 64x64
    Η COVID-19 δεν είναι η μόνη επικίνδυνη επιδημία στον κόσμο: Αντιμέτωπη ξανά με τον Έμπολα η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό 11/11/2020

    Η επιδημία προχωρά με χαμηλότερη ένταση, παράγοντες μικρές εστίες μόλυνσης σε απομονωμένες περιοχές, ενώ παρατηρείται χαμηλότερο ποσοστό θνησιμότητας. Πώς έχει εξελιχθεί η ιατρική ανταπόκριση στον Έμπολα; Πώς μπορούμε να εκμεταλλευτούμε την εμπειρία από προηγούμενες επιδημίες;

    Ο Guyguy Manangama, επικεφαλής των δράσεων των Γιατρών Χωρίς Σύνορα κατά του Έμπολα, περιγράφει την κατάσταση που επικρατεί μετά από μία επίσκεψη στην επαρχία Équateur.

    Ποια είναι η τρέχουσα κατάσταση της επιδημίας του Έμπολα στην επαρχία Équateur;

    Το 11o ξέσπασμα του Έμπολα στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό εκδηλώθηκε την 1η Ιουνίου 2020. Έκτοτε, 130 άτομα αρρώστησαν και 55 πέθαναν από την ασθένεια. Τα πρώτα περιστατικά εμφανίστηκαν στην πόλη Mbandaka, το διοικητικό κέντρο του Équateur, πριν αρχίσουν να παρουσιάζονται μικρές εστίες στις πιο απομακρυσμένες περιοχές. Από τότε, η επιδημία εξελίσσεται με αργό ρυθμό. Παρόλο που η κατάσταση φαίνεται να είναι υπό έλεγχο, η εμπειρία δείχνει ότι μπορούν ακόμη να εμφανιστούν νέες εστίες.

    Ταυτόχρονα, παρατηρούμε σημαντικά χαμηλότερα επίπεδα ιικού φορτίου και θνησιμότητας, σε σύγκριση με το δέκατο ξέσπασμα του Έμπολα, που έπληξε τα ανατολικά της χώρας μεταξύ 2018 και 2020. Η θνησιμότητα εξακολουθεί να είναι υψηλή στο 43% σήμερα, αλλά πέφτει από το 67% που είχαμε δει κατά το ξέσπασμα της επιδημίας στις επαρχίες του Βόρειου Κίβου και του Ιτούρι.

    Μια πιθανή εξήγηση είναι ότι υπάρχει κάποιο είδος φυσικής ανοσίας μεταξύ των ανθρώπων στην επαρχία του Équateur, καθώς αυτή η περιοχή έχει εμφανίσει περιστατικά Έμπολα πριν - πιο πρόσφατα το 2018. Είναι πιθανό ότι ορισμένοι μπορεί να είχαν βιώσει χαμηλού επιπέδου έκθεση στον ιό πριν και μπορεί να παρουσιάζουν ανοσία με κάποιο τρόπο.

    Αυτή είναι απλώς μια υπόθεση που βασίζεται σε παρατηρήσεις. Απαιτείται περαιτέρω ανάλυση. Επίσης, σήμερα επωφελούμαστε από την επιστημονική πρόοδο που σημειώθηκε τα τελευταία χρόνια, συμπεριλαμβανομένης της ικανότητάς μας να χρησιμοποιούμε ένα εμβόλιο και των θεραπειών που έχουν αποδειχθεί αποτελεσματικές σε κλινικές δοκιμές που διεξήχθησαν κατά τη διάρκεια της προηγούμενης επιδημίας στο Βόρειο Κίβου.

    Ποιες είναι οι κύριες διαφορές μεταξύ της δέκατης και της ενδέκατης επιδημίας και πώς επηρεάζουν τις δράσεις μας;

    Η προηγούμενη επιδημία διέφερε με πολλούς τρόπους, συμπεριλαμβανομένου του ότι έλαβε χώρα σε μια περιοχή που δεν είχε εμφανιστεί ποτέ πριν η ασθένεια και ήταν μια περιοχή συγκρούσεων. Η επιδημία που βρίσκεται τώρα σε εξέλιξη είναι αρκετά διαφορετική. Δεν βλέπουμε μεγάλες αστικές εστίες, αλλά σποραδικά περιστατικά που δεν φαίνεται να εξαπλώνονται γραμμικά. Ως αποτέλεσμα, οι ασθενείς είναι διάσπαρτοι σε μια τεράστια περιοχή.

    Τι γίνεται με τα νέα εργαλεία που αναπτύχθηκαν κατά την τελευταία επιδημία στο ανατολικό τμήμα της χώρας, δηλαδή το πρώτο εμβόλιο για τον Έμπολα και τις νέες θεραπείες;

    Το εμβόλιο χορηγήθηκε στις αρχές της τρέχουσας επιδημίας και μπορεί να έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη μείωση της εξάπλωσης του ιού. Η στρατηγική βασίζεται στον εμβολιασμό ατόμων που είχαν άμεση ή έμμεση επαφή με ασθενείς. Σε αγροτικές και αραιοκατοικημένες περιοχές είναι συχνά πιο χρήσιμο και αποτελεσματικό να εμβολιαστεί ολόκληρη η κοινότητα, με αποτέλεσμα ένα de facto υψηλότερο επίπεδο προστασίας. Μετά από μερικές καθυστερήσεις, οι νέες θεραπείες κυκλοφόρησαν επίσης στα κέντρα θεραπείας.

    Σήμερα, αυτά τα εργαλεία επιτρέπουν ριζική αλλαγή στην προσέγγιση. Την ώρα που ο περιορισμός της εξάπλωσης του ιού του Έμπολα παραμένει ένας πολύ σημαντικός στόχος, οι προσπάθειες επικεντρώνονται όλο και περισσότερο στη φροντίδα και την ανάρρωση των ασθενών.

    Νωρίτερα, δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτε περισσότερο από το να απομονώσουμε τους ασθενείς και να τους παρέχουμε συμπτωματικές θεραπείες - για παράδειγμα, για πυρετό ή αφυδάτωση. Έχοντας πια στη διάθεσή μας νέες θεραπείες σημαίνει ότι ο ασθενής και η ποιότητα της φροντίδας μπαίνουν στο επίκεντρο.

    Περισσότερη πρόοδος έχει σημειωθεί στον τρόπο της προφύλαξης μετά την έκθεση. Αυτό περιλαμβάνει τη χορήγηση μονοκλωνικών αντισωμάτων σε άτομα με μεγάλη πιθανότητα ανάπτυξης της νόσου, μετά από έκθεση υψηλού κινδύνου στον ιό (π.χ., μέσω επαφής με το αίμα ενός ασθενούς), εφόσον γίνεται εντός 72 ωρών από την έκθεση.

    Μία από τις κύριες προκλήσεις στο Βόρειο Κίβου και το Ιτούρι ήταν η αντίδραση των ανθρώπων στην άφιξη των ομάδων ανταπόκρισης. Πώς είναι η σχέση με την κοινότητα της επαρχίας Équateur;

    Στη βορειοανατολική Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, δουλέψαμε σε ένα ασταθές πλαίσιο, που επηρεάστηκε από μια πολύ βίαιη σύγκρουση η οποία οδήγησε σε πολιτικές εντάσεις για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Στο Équateur, το περιβάλλον είναι πολύ πιο ήρεμο. Η καλή σχέση μεταξύ του προσωπικού υγειονομικής περίθαλψης και των ντόπιων μπορεί επίσης να αποδοθεί στη νέα προσέγγιση που υιοθετήθηκε, η οποία βασίζεται στην ενδυνάμωση αποκεντρωμένων μικροδομών για τη φροντίδα του Έμπολα σε τοπικές εγκαταστάσεις υγειονομικής περίθαλψης, κοντά σε ασθενείς και κοινότητες, βασιζόμενοι σε τοπικούς εργαζόμενους στον τομέα της υγείας και τον περιορισμό της χρήσης μεγάλων, κεντρικών εγκαταστάσεων και εισαγόμενου προσωπικού. Εν συντομία, υποστηρίζουμε το τοπικό δίκτυο υγειονομικής περίθαλψης για τον εντοπισμό, την απομόνωση και τη θεραπεία ασθενών με νόσο του Έμπολα, ελαχιστοποιώντας την ανάγκη για παράλληλο σύστημα.

    Προωθήσαμε αυτήν την προσέγγιση ήδη από το 2019, αντιμετωπίζοντας την προηγούμενη επιδημία στα ανατολικά. Έχει πλέον υιοθετηθεί από όλους εκείνους που εμπλέκονται στην ιατρική ανταπόκριση, συμπεριλαμβανομένου του Υπουργείου Υγείας, και έχει πολλά πλεονεκτήματα. Τα μεγάλα κέντρα θεραπείας δεν εκτιμώνται ούτε από τις κοινότητες ούτε γίνονται εύκολα αποδεκτά από τους ασθενείς και τις οικογένειές τους. Είναι ερμητικά σφραγισμένα, αδιαπέραστα και προκαλούν φόβο.

    Έχοντας τη δυνατότητα θεραπείας πιο κοντά στο σπίτι, σε εγκαταστάσεις που είναι γνωστές και προσβάσιμες στις οικογένειές τους, οι ασθενείς είναι πολύ πιο πρόθυμοι να εμφανιστούν σε περίπτωση συμπτωμάτων. Εάν όντως έχουν μολυνθεί από τον Έμπολα, η έγκαιρη έναρξη της θεραπείας αυξάνει επίσης τις πιθανότητες ανάρρωσης. Κατά την αποστολή των κινητών ομάδων μας, έχουμε επίσης λάβει υπόψη τις ευρύτερες ανάγκες υγείας των ατόμων εκτός από τον Έμπολα. Αυτό συνέβαλε επίσης πολύ στην καλή αποδοχή των ομάδων μας από κοινότητες.

    Αυτός ο θανατηφόρος ιός επιτέλους αρχίζει να μοιάζει με μια πολύ σοβαρή αλλά θεραπεύσιμη ασθένεια - και ακόμη και μια αποτρέψιμη σε κάποιο βαθμό μέσω του εμβολιασμού - παρά μια βιολογική απειλή.

  • 64x64
    Γιατροί Χωρίς Σύνορα για κλείσιμο ΠΙΚΠΑ: Αυτό το απάνθρωπο φιάσκο πρέπει να σταματήσει 02/11/2020

    Αντί να μεταφέρουν τους πολλούς ευάλωτους ανθρώπους που ζουν στη Μόρια 2.0 κάτω από άθλιες συνθήκες, σε ασφαλή καταλύματα, οι αρχές επιλέγουν να κλείσουν το ΠΙΚΠΑ- ένα από τα λίγα μέρη που φιλοξενεί ευάλωτα άτομα σε ανθρώπινες και αξιοπρεπείς συνθήκες.

    Ταυτόχρονα, ο τοπικός δήμος επέβαλε ένα εξωφρενικό πρόστιμο 2,5 εκατομμυρίων ευρώ στο ΠΙΚΠΑ επειδή προσφέρει στέγη σε ευάλωτους ανθρώπους. Καλούμε τις αρχές και την ΕΕ να σταματήσουν αυτόν τον παραλογισμό.

    Το ΠΙΚΠΑ είναι ένα ασφαλές μέρος για άτομα που αντιμετωπίζουν σοβαρά σωματικά και ψυχικά προβλήματα και η απομάκρυνση των ανθρώπων από εδώ είναι απλά παράλογη και σκληρή.

    Αντίθετα, οι ελληνικές αρχές θα πρέπει να επενδύουν ενέργεια και πόρους για τη μετακίνηση ευάλωτων ανθρώπων και όσων διατρέχουν υψηλό κίνδυνο από την COVID-19 - πολλοί από τους οποίους είναι ασθενείς των Γιατρών Χωρίς Σύνορα - από τη Μόρια 2.0, σε ασφαλή καταλύματα στην ηπειρωτική χώρα και σε άλλα κράτη της ΕΕ. Αυτό το απάνθρωπο φιάσκο πρέπει να σταματήσει τώρα.

  • 64x64
    Αιματηρή αεροπορική επίθεση στο Ιντλίμπ της βορειοδυτικής Συρίας 27/10/2020

    «Όταν συνέβη η αεροπορική επίθεση, η ομάδα στο κοντινό νοσοκομείο το οποίο υποστηρίζουμε ενεργοποίησε το σχέδιο ανταπόκρισης για μαζικούς τραυματισμούς», λέει ο Cristian Reynders, συντονιστής του προγράμματος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα για τη βορειοδυτική Συρία. «Λίγο αργότερα, αρχίσαμε να δεχόμαστε σοβαρά τραυματισμένους, ασθενείς που χρειάζονταν χειρουργική επέμβαση. Δύο ασθενείς υπέστησαν σοβαρή ζημιά στα άκρα και έπρεπε να ακρωτηριαστούν, ενώ άλλοι χρειάζονταν θεραπεία.»

    Η αεροπορική επίθεση σημειώθηκε σε μια πυκνοκατοικημένη περιοχή κοντά στα σύνορα Συρίας-Τουρκίας όπου συνήθως δεν λαμβάνουν χώρα συγκρούσεις. Πολλοί εσωτερικά εκτοπισμένοι Σύριοι είχαν διαφύγει εκεί κατά τη διάρκεια της τελευταίας στρατιωτικής επίθεσης στη βορειοδυτική Συρία, πιστεύοντας ότι η βία δεν θα φτάσει σε αυτήν την περιοχή.

    Λίγες ώρες μετά το περιστατικό, τα νοσοκομεία στο Ιντλίμπ εξακολουθούσαν να δέχονται τραυματίες. Εκτός από την ανταπόκριση στο νοσοκομείο αυτό, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα δώρισαν ένα χειρουργικό κιτ για 50 χειρουργικές επεμβάσεις σε μια άλλη υγειονομική μονάδα που είχε δεχτεί 90 από τους τραυματίες.

    «Τα νοσοκομεία σε αυτήν τη συγκεκριμένη περιοχή του Ιντλίμπ δεν είναι συνηθισμένα να δέχονται τραυματίες από αεροπορικές επιδρομές», προσθέτει ο Reynders. «Βρίσκονται σε μια ζώνη που θεωρείται σχετικά ασφαλής από τους ανθρώπους που ζουν εκεί. Το γεγονός ότι πραγματοποιούνται αεροπορικές επιθέσεις εκεί είναι πολύ ανησυχητικό.»

    Τρεις φορές τις τελευταίες δύο εβδομάδες, οι δομές που υποστηρίζουν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα στο Ιντλίμπ έχουν δεχθεί θύματα μετά από αεροπορικές επιδρομές. Σε δύο από αυτές τις περιπτώσεις, οι ιατρικές δομές έθεσαν σε εφαρμογή το σχέδιο ανταπόκρισης για μαζικούς τραυματισμούς προκειμένου να περιθάλψουν τους τραυματίες.

    «Αεροπορικές επιδρομές στη βορειοδυτική Συρία εξακολουθούσαν να λαμβάνουν χώρα κοντά στις πρώτες γραμμές των μαχών από τότε που υπογράφηκε η τελευταία εκεχειρία τον Μάρτιο του 2020», εξηγεί ο Reynders. «Όμως, είναι ανησυχητικό το γεγονός ότι έχουν αυξηθεί σε συχνότητα τις τελευταίες εβδομάδες και τώρα φτάνουν σε περιοχές του Ιντλίμπ που θεωρούνται ασφαλείς».

    Αυτή η πρόσφατη κλιμάκωση της βίας, σε μια περιοχή της Συρίας που φιλοξενεί πάνω από ένα εκατομμύριο εσωτερικά εκτοπισμένους, συμβαίνει την ώρα που το σύστημα υγείας έχει ήδη επηρεαστεί από την πανδημία COVID-19. «Υπάρχει μια πραγματική αίσθηση έκτακτης ανάγκης εδώ, είτε σε σχέση με τις ανθρωπιστικές ανάγκες, την κατάσταση έκτακτης ανάγκης για τη δημόσια υγεία που σχετίζεται με την COVID-19 είτε τη συνολική κατάσταση των συγκρούσεων», καταλήγει ο συντονιστής του προγράμματος. «Όλοι αυτοί οι παράγοντες δυσχεραίνουν ακόμη περισσότερο την ήδη περίπλοκη κατάσταση που επικρατεί στο Ιντλίμπ».

  • 64x64
    «Μου ζήτησαν να πω την ιστορία τους» 20/10/2020

    «Καθόμουν με τη Σάφια σήμερα το πρωί. Δείχνει δυνατή και αποφασιστική. Ξέρω, όμως, ότι ο πόνος και το σημάδι στην κοιλιά της θα της θυμίζει πάντα το μωρό που έχασε και που ήθελε τόσο πολύ να αποκτήσει.

    Η Σάφια ήταν επτά μηνών έγκυος και είχε χρειαστεί να περιμένει τέσσερα χρόνια για τη στιγμή που θα έφερνε στον κόσμο το πρώτο της παιδί. Ήταν τόσο χαρούμενη για την εγκυμοσύνη της και από τη στιγμή που το έμαθε η οικογένειά της την πρόσεχε πολύ. Όλοι ανυπομονούσαν να έρθει η ώρα του τοκετού. Και τώρα είχε φτάσει τόσο κοντά.

    Την Κυριακή, η Σάφια κουβέντιαζε έξω από το σπίτι της. Ο καιρός έχει αλλάξει στο Αφγανιστάν. Είναι λίγο πιο δροσερά τώρα. Από την προηγούμενη μέρα, οι άνθρωποι στο χωριό άκουγαν τους ήχους από τις συγκρούσεις να πλησιάζουν. Εκείνη ειδικά την ημέρα ίσως ακούγονταν πολύ κοντά.

    Η Σάφια ξαφνικά ένιωσε έναν πόνο. Μια αδέσποτη σφαίρα είχε διαπεράσει εκείνη και το μωρό της. Έπρεπε να μεταφερθούν αμέσως στο νοσοκομείο πριν να είναι πολύ αργά. Όμως, αυτό δεν είναι εύκολο εδώ, στην περιοχή Lashkar Gah. Εξαιτίας των συγκρούσεων η οικογένεια έπρεπε να ακολουθήσει μια διαφορετική και μακρύτερη διαδρομή για να φτάσει στο κεντρικό νοσοκομείο τραύματος.

    Αφού ταξίδεψε για ώρες, έφτασε στην πρωτοβάθμια μονάδα υγείας και παραπέμφθηκε στο επαρχιακό νοσοκομείο Boost που υποστηρίζεται από τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα. Υποβλήθηκε σε καισαρική τομή. Η Σάφια είναι καλά και η κατάστασή της είναι σταθερή, αλλά το παιδί της χάθηκε.

    Τη Δευτέρα, η οικογένεια επέστρεψε στο χωριό για να θάψει το μωρό. Η Σάφια παρέμεινε μαζί μας στη μονάδα εντατικής φροντίδας. Η θλίψη της με καταρρακώνει.

    Στον γυναικείο χειρουργικό θάλαμο, σήμερα το πρωί άκουσα και την ιστορία της Ζίνα. Όση ώρα μιλούσαμε κοιτούσα το τραύμα στο στήθος της που είναι δεμένο με επίδεσμο στο σημείο όπου δέχτηκε μια αδέσποτη σφαίρα. Η σφαίρα πέρασε ξυστά από το 8 μηνών μωρό της το οποίο εκείνη την ώρα θήλαζε. Προκειμένου η Ζίνα να αναζητήσει φροντίδα, έπρεπε να αφήσει το μωρό στο σπίτι με το άλλο της παιδί, το οποίο είναι μεν μεγαλύτερο αλλά όχι τόσο ώστε να φροντίζει ένα άλλο παιδί. Το σκέφτομαι αυτό το παιδάκι, είναι μόνο του στο σπίτι για να προσέχει ένα μωρό, ενώ η μητέρα του βρίσκεται στο νοσοκομείο για ένα τραύμα από πυροβολισμό.

    Καθώς σηκώθηκα, με ρώτησε: «Πότε μπορώ να πάω σπίτι; Πρέπει να θηλάσω το μωρό μου»

     

    *Τα ονόματα έχουν αλλαχθεί για λόγους προστασίας των ασθενών.

     

  • 64x64
    Η ιστορία της Fryal από το Ιράκ: «Είχαμε μια κανονική ζωή, αλλά ο πόλεμος και η πανδημία κλόνισαν ό,τι θεωρούσαμε δεδομένο» 16/10/2020

    Το όνομά μου είναι Fryal. Είμαι από την Χαβάγια. Η οικογένειά μου ήταν ευκατάστατη. Ζούσαμε σε ένα μεγάλο σπίτι και είχαμε ένα ωραίο μοντέρνο αυτοκίνητο. Ο σύζυγός μου είχε ένα κατάστημα και έβγαζε αρκετά χρήματα. Έχουμε πέντε παιδιά, δύο γιους και τρεις κόρες.

    Όταν ο ISIS έφτασε στην πόλη, ένα μέρος του σπιτιού μας βομβαρδίστηκε και αναγκαστήκαμε να φύγουμε. Απειλούσαν ότι θα μας σκοτώσουν. Φτάσαμε σε έναν καταυλισμό εσωτερικά εκτοπισμένων σχεδόν νεκροί από την κούραση.

    Η ζωή στον καταυλισμό ήταν πολύ δύσκολη. Μείναμε εκεί δύο χρόνια, εκτεθειμένοι στο κρύο και τη βροχή, με περιορισμένη πρόσβαση σε νερό και τουαλέτες. Ο σύζυγός μου δεν μπορούσε να βρει δουλειά στην αρχή και είχε πολύ άγχος.

    Οι γιοι μου προσπάθησαν να δουλέψουν έξω από τον καταυλισμό, αλλά δέχτηκαν επίθεση και κατηγορήθηκαν ότι ανήκαν στον ISIS. Ζήτησα από τον πατέρα τους να στείλει τα παιδιά στο σχολείο, αλλά δεν έχει χρήματα για καινούργια ρούχα και σχολικά έξοδα. Τώρα είναι άνεργοι και μένουν στο σπίτι.

    Μόλις οι αρχές της χώρας το επέτρεψαν, επιστρέψαμε στο σπίτι μας και βρήκαμε τα πάντα κατεστραμμένα. Τώρα μένουμε εδώ, αλλά χωρίς πόρους.

    Είμαι πάντα νευρική. Το επίπεδο του σακχάρου μου είναι υψηλό και έχω υψηλή αρτηριακή πίεση. Οι γιατροί μου είπαν ότι όλα αυτά οφείλονται σε ψυχολογικούς λόγους. Πρέπει να τρώω υγιεινά λόγω του ευερέθιστου εντέρου μου, αλλά αυτό δεν είναι εφικτό όταν το καθημερινό μας γεύμα είναι φασόλια και ρεβίθια.

    Ο πόλεμος, ο εκτοπισμός και η ζωή στον καταυλισμό έχουν επηρεάσει σημαντικά την ψυχική υγεία των παιδιών μου. Ξυπνούν τη νύχτα και κλαίνε. Η μεσαία μου κόρη είναι τώρα 13 ετών, έχει επιληψία και μέρος του προσώπου και του χεριού της είναι παράλυτα. Επίσης έχει αρχίσει να χάνει την ακοή της από το ένα της αυτί. Έψαξα παντού για να ζητήσω ιατρική βοήθεια. Οι γιατροί μου είπαν ότι μέρος της ασθένειάς της οφείλεται σε ψυχολογικούς λόγους.

    Ήρθα στους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα για να ζητήσω ψυχολογική υποστήριξη. Όταν επιστρέψαμε στην πόλη, η επιχείρηση του συζύγου μου είχε καταστραφεί. Δεν είχαμε καμία πηγή εισοδήματος. Προσπαθήσαμε να μετακομίσουμε σε ένα χωριό όπου ο σύζυγος και οι γιοι μου εργάζονταν στο χωράφι, αλλά τους πλήρωναν με λαχανικά και όχι με χρήματα. Δεν μπορούσαμε να αγοράσουμε ψωμί ή δημητριακά. Έτσι επιστρέψαμε στην Χαβάγια.

    Ο γαμπρός μου βοήθησε τον άντρα μου να ξεκινήσει ένα μικρό μαγαζί. Αλλά τα πράγματα δεν ήταν όπως πριν. Δούλευαν και έβγαζαν χρήματα για το ενοίκιο του μαγαζιού και περίσσευαν ελάχιστα για το σπίτι. Με αυτά αγοράζαμε τα πολύ βασικά τρόφιμα για την οικογένειά μας. Όταν ζητώ χρήματα από τον άντρα μου για φάρμακα ή εκπαίδευση, μου λέει ότι έχουμε μόνο για φαγητό. Δεν μπορεί να κάνει τίποτα παραπάνω.

    Ο μεγαλύτερος γιος μου είναι τώρα 20. Είναι πολύ αργά για αυτόν και τον αδερφό του να πάνε σχολείο. Εργάζεται ως κουρέας σε ένα κατάστημα, αλλά δεν έχει πολλούς πελάτες.

    Αρχίσαμε να ανακάμπτουμε από τον πόλεμο, και στη συνέχεια ήρθε μια άλλη καταστροφή, αυτή της πανδημίας! Έκλεισαν τα πάντα! Ο σύζυγός μου έκλαιγε και αναρωτιόταν πώς θα ταΐσει τα παιδιά μας. Όταν επέστρεψε στο μαγαζί, αρρώστησε με κορωνοϊό για 13 ημέρες. Τον απομονώσαμε και τον φρόντισα. Αφού ανάρρωσε και επέστρεψε στη δουλειά, οι άνθρωποι δεν τον πλησίαζαν επειδή φοβούνταν ότι θα μολυνθούν.

    Όλα τα παιδιά μου έχουν ψυχολογικά προβλήματα. Όλοι έχουν κατάθλιψη. Και η μεγαλύτερη κόρη μου είναι επίσης νευρική συνέχεια. Νιώθει ζήλια όταν στρέφω κάποιες φορές την προσοχή μου στην άλλη κόρη μου. Κλείνεται στον εαυτό της. Η μεσαία μου κόρη δεν είναι ακόμα σε θέση να έρθει σε επαφή με ανθρώπους ακόμη και με τους συγγενείς μας. Οι γιοι μου δεν μπορούν να κερδίσουν τα προς το ζην, οπότε είναι επίσης απογοητευμένοι. Όλο το σπίτι βρίσκεται σε κατάθλιψη. Δεν μπορούμε να βγούμε κάπου να διασκεδάσουμε με τα παιδιά γιατί δεν έχουμε την οικονομική δυνατότητα.

    Αυτό που έχουμε περάσει είναι αληθινό, ο πόλεμος και o κορωνοϊός. Και η ψυχική μας ταλαιπωρία είναι πραγματική.

  • 64x64
    Βορειοδυτική Συρία: Δραματική αύξηση των ασθενών με COVID-19 13/10/2020

    Συγκεκριμένα, από τις 22 Σεπτεμβρίου, 640 άτομα είχαν διαγνωστεί θετικά για COVID-19 στην περιοχή, σχεδόν το 30% αυτών είναι υγειονομικό προσωπικό. Οκτώ νέα περιστατικά καταγράφηκαν μόνο στις 14 Σεπτεμβρίου, ο μεγαλύτερος αριθμός μέσα σε μία ημέρα από τις αρχές Ιουλίου που καταγράφτηκε το πρώτο περιστατικό.

    Επιπλέον, τα τεστ παρέμειναν περιορισμένα καθ 'όλη τη διάρκεια αυτής της περιόδου, γεγονός που δημιουργεί αμφιβολίες σχετικά με τον πραγματικό ρυθμό μετάδοσης και τον πραγματικό αριθμό μολύνσεων.

    Αυτή η αύξηση του αριθμού των ατόμων που έχουν μολυνθεί με COVID-19 στην περιοχή προσθέτει περισσότερες προκλήσεις στην ήδη δραματική κατάσταση που επικρατεί στη βορειοδυτική Συρία. Περισσότεροι από δύο εκατομμύρια άνθρωποι, πάνω από το μισό του πληθυσμού, έχουν εκτοπιστεί λόγω συγκρούσεων. Οι περισσότεροι από αυτούς ζουν τώρα σε υπερπλήρεις καταυλισμούς με περιορισμένη πρόσβαση σε νερό και κακές συνθήκες υγιεινής. Τα μέτρα περιορισμού της μετάδοσης, όπως η φυσική απόσταση, το πλύσιμο των χεριών και η απομόνωση αποτελούν πρόκληση και είναι απλώς αδύνατον να εφαρμοστούν από τους περισσότερους ανθρώπους που ζουν στους καταυλισμούς.

    «Όλο και περισσότερα περιστατικά COVID-19 καταγράφονται μεταξύ των εκτοπισμένων που ζουν στους καταυλισμούς και αυτό είναι ανησυχητικό», λέει ο Δρ Ammar, ιατρικός υπεύθυνος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στη βορειοδυτική Συρία. «Προσπαθούμε να βοηθήσουμε τους ανθρώπους που ζουν στους καταυλισμούς να προστατευθούν από τον ιό, αλλά δεν μπορούμε να αλλάξουμε τη γενική κατάσταση και το γεγονός ότι ζουν σε ένα τέτοιο μέρος. Πρέπει να προσαρμόζουμε συνεχώς τις δράσεις μας για να παρέχουμε λύσεις σε αυτούς τους ανθρώπους που ζουν ήδη σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες.»

    Από τον Απρίλιο του 2020, οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα έχουν διανείμει περισσότερα από 63.000 κιτ υγιεινής, τα οποία περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων σαπούνι και απορρυπαντικό, σε πάνω από 26.000 οικογένειες που έχουν εκτοπιστεί σε διάφορους καταυλισμούς σε Ιντλίμπ και Χαλέπι.

    «Έχουμε εφαρμόσει διαφορετικά μέτρα για να αποτρέψουμε τον συνωστισμό των ανθρώπων που έρχονται να πάρουν τα είδη που διανέμουμε», εξηγεί ο Osama, τεχνικός που επιβλέπει μία από τις εκστρατείες διανομής. «Ζητείται από τους ανθρώπους να διατηρούν την ασφαλή απόσταση μεταξύ τους και να πλένουν και να απολυμαίνουν τακτικά τα χέρια τους. Ζητάμε από κάθε οικογένεια να στείλει μόνο ένα άτομο στο σημείο της διανομής.»

    Οι υπεύθυνοι προαγωγής υγείας των Γιατρών Χωρίς Σύνορα διεξάγουν επίσης εκστρατείες ευαισθητοποίησης σχετικά με τον ιό, ειδικά για τον τρόπο που μεταδίδεται και για το πώς μπορούν να εμποδίσουν την εξάπλωσή του στους ανθρώπους που περιμένουν στην ουρά για να λάβουν τα πακέτα. «Το να κατανοήσεις τη νόσο COVID-19 και να μάθεις περισσότερα γι 'αυτήν είναι ένα μεγάλο βήμα προς την αποφυγή της μετάδοσης», λέει ο Osama.

    Πολλές εγκαταστάσεις υγείας πάλευαν ήδη να καλύψουν τις υπάρχουσες ιατρικές ανάγκες στη βορειοδυτική Συρία πριν από την πανδημία COVID-19. Για να τους βοηθήσουν, οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα εργάζονται επίσης σε δομές υγείας για τη θεραπεία ασθενών με COVID-19 ή που έχουν άλλες ιατρικές ανάγκες. Για παράδειγμα, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα έχουν δημιουργήσει ένα σύστημα διαλογής ασθενών σε κάθε νοσοκομείο που υποστηρίζουν, συνδιαχειρίζονται ή διαχειρίζονται στο Ιντλίμπ. Αυτό διασφαλίζει τη γρήγορη ανίχνευση ύποπτων περιστατικών COVID-19, συνεχίζοντας παράλληλα τη φροντίδα ασθενών στους θαλάμους.

    «Πριν από λίγες μέρες, μια νεαρή κοπέλα ήρθε σε ένα από τα νοσοκομεία που διαχειριζόμαστε. Ήταν ακόμα στην είσοδο όταν εξετάστηκε ως πιθανό περιστατικό COVID-19 », λέει ο Δρ Halim Boubaker, ιατρικός συντονιστής των Γιατρών Χωρίς Σύνορα για τη βορειοδυτική Συρία. «Παραπέμφθηκε σε άλλη υγειονομική μονάδα όπου διαγνώστηκε θετική στην COVID-19. Ωστόσο, ένα σημαντικό ζήτημα που αντιμετωπίζουμε αυτήν τη στιγμή είναι ότι οι περισσότεροι ασθενείς που βρίσκονται θετικοί απομονώνονται στο σπίτι με τις οικογένειές τους και όχι σε κέντρα απομόνωσης, γεγονός που αυξάνει τις πιθανότητες διασποράς του ιού και σίγουρα έχει συμβάλει στην πρόσφατη αύξηση των περιστατικών COVID -19. Έχουν ξεκινήσει να λειτουργούν διάφορα κέντρα απομόνωσης και οι ασθενείς που εμφανίζουν συμπτώματα COVID-19 μπορούν να πηγαίνουν εκεί για να εξεταστούν και να λάβουν την απαραίτητη φροντίδα. Αν περισσότεροι άνθρωποι απομονώνονται σε αυτά τα κέντρα και δεν βρίσκονται μέσα στην κοινότητα σίγουρα αυτό θα βοηθήσει στην επιβράδυνση του ποσοστού λοιμώξεων».

    Εννέα νοσοκομεία αναφοράς για COVID-19 (με 645 διαθέσιμα κρεβάτια) και 14 κέντρα απομόνωσης και θεραπείας που παρέχουν βασική φροντίδα σε ασθενείς με ήπια συμπτώματα (με 550 κρεβάτια) έχουν δημιουργηθεί για την αντιμετώπιση της πανδημίας. «Αυτή τη στιγμή, έχουν καλυφθεί πολύ λίγα από τα διαθέσιμα κρεβάτια στα κέντρα απομόνωσης και τα νοσοκομεία, αλλά ο αριθμός των περιστατικών COVID-19 συνεχίζει να αυξάνεται. Αυτό καθιστά την κατάσταση ιδιαίτερα ανησυχητική », προσθέτει ο Δρ Boubaker.

    Για να υποστηρίξουν περαιτέρω την ανταπόκριση ενάντια στην COVID-19 στην περιοχή, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα διαχειρίζονται ένα κέντρο θεραπείας 30 κλινών για ήπια και σοβαρά περιστατικά, και μπορούν να παραπέμψουν τους ασθενείς που βρίσκονται σε πιο κρίσιμη κατάσταση στο νοσοκομείο του Ιντλίμπ. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα δημιούργησαν επίσης πρόσφατα έναν επιπλέον χώρο απομόνωσης 31 κλινών στην πόλη Σαλκίν, ο οποίος θα λειτουργήσει σε περίπτωση που υπάρχει ανάγκη για μεγαλύτερη απομόνωση για ασθενείς με ήπια έως μέτρια συμπτώματα στο μέλλον.

    «Προσπαθούμε να εργαστούμε και στα δύο μέτωπα και να συμβάλουμε τόσο στην πρόληψη της COVID-19 όσο και στη θεραπεία των ασθενών», καταλήγει ο Δρ Boubaker. «Συνεχίζουμε να κάνουμε ό, τι μπορούμε για να διατηρήσουμε τις τακτικές υπηρεσίες μας σε λειτουργία, επειδή οι άνθρωποι τις χρειάζονται ακόμα παρά την πανδημία. Η βορειοδυτική Συρία ήταν ήδη μια ασταθής περιοχή, και έχουμε συνηθίσει να ξεπερνάμε την αβεβαιότητα και τις περίπλοκες καταστάσεις προκειμένου να παρέχουμε βοήθεια στους ανθρώπους. Αλλά η COVID-19 έχει προσθέσει μια επιπλέον πρόκληση στη δουλειά μας.»

  • 64x64
    Αφγανιστάν: Πέντε χρόνια από την πολύνεκρη επίθεση στην Κουντούζ 06/10/2020

    Ήταν ένα πλήρως λειτουργικό νοσοκομείο για τραυματίες από εκρήξεις βομβών ή πυροβολισμούς, λόγω των μακροχρόνιων συγκρούσεων που πλήττουν την περιοχή. Ήταν η μόνη δομή υγείας του είδους της στο βορειοανατολικό Αφγανιστάν.

    Στις 3 Οκτωβρίου 2015 το νοσοκομείο δέχθηκε σφοδρή επίθεση από την Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ και καταστράφηκε. Από την επίθεση αυτή έχασαν τη ζωή τους 42 άνθρωποι: 24 ασθενείς, 14 μέλη του προσωπικού των Γιατρών Χωρίς Σύνορα και 4 φροντιστές.

     

    Δυστυχώς αυτή η επίθεση δεν ήταν η τελευταία στη χώρα. Στις 12 Μαϊου 2020, ένα νέο χτύπημα έγινε στη μαιευτική κλινική του νοσοκομείου Dasht-e-Barchi στην πρωτεύουσα της χώρας, Καμπούλ. 16 μητέρες, δύο παιδιά 7 και 8 ετών, μία μαία των Γιατρών Χωρίς Σύνορα και άλλα έξι άτομα που ήταν παρόντα τη στιγμή της επίθεσης έχασαν τη ζωή τους.

    Τα τελευταία 16 χρόνια περισσότερα από 70 άτομα προσωπικό των Γιατρών Χωρίς Σύνορα και ασθενείς έχουν χάσει τη ζωή τους στο Αφγανιστάν.

    Σήμερα, 3 Οκτωβρίου 2020, θυμόμαστε όλους αυτούς τους ανθρώπους και δηλώνουμε για μια ακόμη φορά ότι η ανθρωπιστική δράση δεν μπορεί να αποτελεί στόχο.

     

    Σημείωση: Οι συγκρούσεις και η αστάθεια που επικρατούν εδώ και πάνω από 40 χρόνια στο Αφγανιστάν έχουν καταστρέψει την οικονομία και τις υποδομές της χώρας κι έχουν ως αποτέλεσμα πολλοί άνθρωποι να εξαρτώνται από την ανθρωπιστική βοήθεια. Η χώρα παρουσιάζει πολύ χαμηλούς δείκτες υγείας και διαθέτει ένα υπερφορτωμένο και υποχρηματοδοτούμενο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης. Εκτιμάται ότι περίπου το ένα τρίτο του πληθυσμού δεν έχει πρόσβαση σε ένα λειτουργικό κέντρο υγείας σε απόσταση δύο ωρών από το σπίτι του.

    Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα παρεμβαίνουμε στο Αφγανιστάν από το 1980. Το 2019, με 2.388 άτομα προσωπικό, λειτουργούσαμε έξι προγράμματα σε έξι επαρχίες, με έμφαση στα επείγοντα, την παιδιατρική και τη μητρική φροντίδα. Δεχθήκαμε 307.200 επισκέψεις στα εξωτερικά ιατρεία μας, βοηθήσαμε σε 59.900 τοκετούς και πραγματοποιήσαμε 6.280 χειρουργικές επεμβάσεις.

  • 64x64
    Γιατροί Χωρίς Σύνορα: Σήμα κινδύνου για τον καταυλισμό στο Βαθύ της Σάμου 30/09/2020

    Στη Σάμο, στον καταυλισμό στο Βαθύ, βλέπουμε καθημερινά τον τεράστιο πόνο που προκαλούν οι σκληρές πολιτικές εγκλωβισμού στους ασθενείς μας, που έχουν ήδη βιώσει τραυματικές εμπειρίες.

    Σε αυτό τον καταυλισμό βρίσκονται 4.500 άνθρωποι συνωστισμένοι σαν ζώα, ενώ περισσότερα από 1.000 παιδιά ζουν ανάμεσα στα σκουπίδια, τους αρουραίους και τους σκορπιούς. Εκατοντάδες ευάλωτα άτομα με επιβαρυμένο ιατρικό ιστορικό, διατρέχουν υψηλό κίνδυνο από τη λοίμωξη COVID-19. Εν τω μεταξύ, εν μέσω μιας παγκόσμιας πανδημίας και παρότι υπάρχουν ήδη πάνω από 60 θετικά περιστατικά μέσα στον καταυλισμό, δεν έχουμε λάβει ακόμη σαφείς πληροφορίες σχετικά με ένα σχέδιο ανταπόκρισης από τις αρμόδιες αρχές.

    Τους τελευταίους μήνες, με τον περιορισμό των μετακινήσεων, την αύξηση των περιστατικών COVID-19 και την παντελή απουσία ανθρώπινων συνθηκών διαβίωσης, η ομάδα μας διαπιστώνει μια ραγδαία ανησυχητική επιδείνωση της σωματικής και ψυχικής υγείας των ασθενών μας.

    Στη Μόρια είδαμε τι συνέβη όταν αγνοήθηκε η αντίστοιχη φρικτή κατάσταση, η ωρολογιακή βόμβα εξερράγη. Στο Βαθύ βλέπουμε ακριβώς τις ίδιες συνθήκες και προειδοποιούμε τις αρχές για την καταιγίδα που πλησιάζει. Πρέπει να ληφθούν μέτρα, τώρα πριν να είναι πολύ αργά. Ζητάμε τη μεταφορά των ανθρώπων από τον καταυλισμό σε ασφαλή καταλύματα στην ηπειρωτική χώρα ή σε άλλα κράτη της ΕΕ τώρα.

  • 64x64
    Η ακινητοποίηση του πέμπτου πλοίου έρευνας και διάσωσης μέσα σε πέντε μήνες καταδικάζει τους ανθρώπους να πεθαίνουν στη θάλασσα 25/09/2020

    Κατά τη διάρκεια του παρθενικού του ταξιδιού, το Sea-Watch 4 διέσωσε 354 ανθρώπους. Μεταξύ αυτών 227 άνδρες, καθώς και 98 ασυνόδευτοι έφηβοι, οικογένειες, γυναίκες που ταξίδευαν μόνες, άτομα με αναπηρία, έγκυες μητέρες και παιδιά – τα μικρότερα ηλικίας κάτω των δύο ετών. Η ιατρική ομάδα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα πραγματοποίησε 551 συνεδρίες, βοηθώντας πολλούς ανθρώπους με εγκαύματα και δηλητηρίαση που προκλήθηκαν από αναθυμιάσεις από τη βενζίνη. Ένας έφηβος υπέστη χημικά εγκαύματα τόσο σοβαρά που έπρεπε να μεταφερθεί επειγόντως.

    «Τα τραύματα που φροντίζουμε δείχνουν τη βίαιη πραγματικότητα από την οποία δραπέτευσαν αυτοί οι άνθρωποι και τους κινδύνους του ταξιδιού που αναγκάζονται να κάνουν για να αναζητήσουν ασφάλεια», δήλωσε η Barbara Deck, συντονίστρια του προγράμματος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. «Από το αγόρι που είναι τώρα κωφό μετά από χτύπημα που δέχθηκε στο κεφάλι από οπλισμένους άνδρες, μέχρι τον πατέρα που έχει ουλές από λιωμένο πλαστικό πάνω στο δέρμα του ενώ βρισκόταν στη Λιβύη. Την ώρα που φροντίζουμε τους ασθενείς μας πάνω στο σκάφος, είναι απογοητευτικό να γνωρίζουμε ότι οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις κάνουν ό, τι μπορούν για να εμποδίσουν την παροχή σωτήριας βοήθειας σε αυτούς τους ευάλωτους ανθρώπους.»

    Η απόφαση των ιταλικών αρχών να θέσουν υπό κράτηση το Sea-Watch 4 είναι ακόμη πιο κατακριτέα δεδομένου ότι το πλοίο έλαβε εντολή από τις αρχές της Μάλτας να επιβιβάσει επιπλέον άτομα από το πλοίο έρευνας και διάσωσης Louise Michel αφού αναγκάστηκε να ζητήσει βοήθεια στην περιοχή έρευνας και διάσωσης της Μάλτας. Ταυτόχρονα, τα σκάφη της ιταλικής ακτοφυλακής βρίσκονταν επί τόπου και μετέφεραν 50 ευάλωτα άτομα από τα πάνω από 200.

    Το Sea-Watch 4 βρίσκεται στη θάλασσα λόγω της απουσίας κρατικών επιχειρήσεων έρευνας και διάσωσης στο πιο θανατηφόρο θαλάσσιο πέρασμα του κόσμου. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα και άλλες ΜΚΟ προσπαθούν απλώς να καλύψουν το δολοφονικό κενό που άφησαν τα ευρωπαϊκά κράτη. Τον Αύγουστο καταγράφηκε ο υψηλότερες αριθμός θανάτων στην Κεντρική Μεσόγειο μέχρι στιγμής φέτος, με 111 άτομα να έχουν καταγραφεί ως νεκροί ή αγνοούμενοι. Στο πιο πρόσφατο ναυάγιο στα ανοικτά των ακτών της Λιβύης στις 15 Σεπτεμβρίου, πάνω από 20 άτομα καταγράφηκαν ώς νεκροί ή αγνοούμενοι και σε ένα άλλο ναυάγιο στις 17 Αυγούστου, 45 μετανάστες και πρόσφυγες πέθαναν, αυξάνοντας τον συνολικό αριθμό για φέτος σε 379.

    «Οι νόμιμες ναυτικές διαδικασίες εφαρμόζονται κατά βούληση και γίνονται αντικείμενο κατάχρησης από τις ιταλικές αρχές», δήλωσε η Ellen van der Velden, υπεύθυνη επιχειρήσεων έρευνας και διάσωσης των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. «Οι έλεγχοι σκαφών των ΜΚΟ έχουν γίνει ο τρόπος για να μπλοκάρουν τις επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης. Μόλις ένα πλοίο διάσωσης εισέλθει σε ένα ιταλικό λιμάνι, υποβάλλεται σε χρονοβόρα και ενδελεχή επιθεώρηση έως ότου εντοπιστούν ορισμένες ασήμαντες παρατυπίες. Χρειάστηκαν 11 ώρες επιθεώρησης στο Sea-Watch 4 χθες για να εντοπιστούν επαρκείς παραβάσεις προκειμένου να εμποδίσουν το πλοίο να πλεύσει έξω από το λιμάνι του Παλέρμο.»

    «Κατηγορούμαστε για τη «συστηματική» διάσωση ανθρώπων, επικριθήκαμε γιατί είχαμε πολλά σωσίβια και ελεγχθήκαμε ως προς το σύστημα διαχείρισης αποβλήτων. Εν τω μεταξύ, η υποχρέωση κάθε πλοίου να παρέχει βοήθεια σε σκάφη που βρίσκονται σε κίνδυνο παραβλέπεται εντελώς. Οι ιταλικές αρχές παίζουν βρώμικα, προσπαθώντας να ενοχοποιήσουν και να σταματήσουν τις ανθρωπιστικές οργανώσεις που δεν κάνουν τίποτα περισσότερο από το να προσπαθούν να σώσουν ζωές στη θάλασσα σύμφωνα με το διεθνές ναυτικό δίκαιο, ενώ παραβλέπουν πλήρως, τις δικές τους υποχρεώσεις ιδιαίτερα το να παρέχουν βοήθεια σε βάρκες που βρίσκονται σε κίνδυνο. Και αυτό με τη σύμφωνη γνώμη, αν όχι την πλήρη έγκριση, των ευρωπαϊκών κρατών», πρόσθεσε η van der Velden.

    Τα ευρωπαϊκά κράτη όχι μόνο δεν πραγματοποιούν επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης, αλλά έχουν επίσης επιλέξει την ακτοφυλακή της Λιβύης να φυλάσσει την Κεντρική Μεσόγειο. Από τις αρχές του 2020, σχεδόν 8.000 πρόσφυγες και μετανάστες έχουν αναχαιτιστεί στη θάλασσα κι έχουν αναγκαστεί να επιστρέψουν στη Λιβύη - αύξηση 32% σε σύγκριση με την ίδια περίοδο πέρυσι - καθώς ο αριθμός των ατόμων που κρατούνται στα επίσημα κέντρα κράτησης στη χώρα συνεχίζει να μεγαλώνει παρά το γεγονός ότι γνωρίζουμε ότι η Λιβύη δεν είναι ένα ασφαλές μέρος.

    Σε όλη τη Μεσόγειο, από τα εμπόδια στις διασώσεις στη θάλασσα έως τη σκόπιμη κράτηση ανθρώπων σε καταυλισμούς στα ελληνικά νησιά, η τρέχουσα προσέγγιση της ΕΕ για τη μετανάστευση είναι η συστηματική παγίδευση, επαναπροώθηση και εγκατάλειψη ανθρώπων · είτε αυτό σημαίνει ότι τους αφήνει να πεθάνουν στη θάλασσα ή ότι εγκλωβίζει χιλιάδες άντρες, γυναίκες και παιδιά σε απάνθρωπες συνθήκες σε καταυλισμούς στα ελληνικά νησιά. Καθώς η Ευρωπαϊκή Ένωση ανακοινώνει το νέο σύμφωνο για τη μετανάστευση που πρόκειται να δημοσιοποιηθεί στις 23 Σεπτεμβρίου, οργανώσεις όπως οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα αντιμετωπίζουν το ανθρώπινο κόστος τέτοιων απάνθρωπων πολιτικών. Αυτή η τελευταία κίνηση των ιταλικών αρχών υποδηλώνει ότι αυτό το σύμφωνο, πριν ακόμη δημοσιοποιηθεί, φαίνεται ότι θα είναι στην ίδια κατεύθυνση.

    Τα κράτη μέλη της ΕΕ παραβλέπουν το νομικό και ηθικό καθήκον τους να σώζουν ζωές, επιλέγοντας αντ’ αυτού να επιβάλουν καταχρηστικά γραφειοκρατικά και διοικητικά μέτρα σε ένα ακόμη πλοίο που πραγματοποιεί σωτήριες διασώσεις. Μια απόφαση για περαιτέρω εξάλειψη των ήδη περιορισμένων επιχειρήσεων έρευνας και διάσωσης στην Κεντρική Μεσόγειο θα έχει καταστροφικές συνέπειες για όσους χρειάζονται απελπισμένα βοήθεια και αναπόφευκτα θα οδηγήσει σε απώλεια περισσότερων ζωών.

    Το Sea-Watch 4 πρέπει να σταματήσει να τελεί υπό κράτηση επειγόντως έτσι ώστε να μπορεί να ξαναρχίσει τις σωτήριες επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης στην Κεντρική Μεσόγειο και οι συνεχιζόμενες επιθέσεις κατά των ΜΚΟ που προσπαθούν να παρέχουν βοήθεια σε απελπισμένους ανθρώπους πρέπει να σταματήσουν.

    Το Sea-Watch 4 είναι το πέμπτο πλοίο που τίθεται υπό κράτηση από τις ιταλικές αρχές τους τελευταίους πέντε μήνες. Αφού καθένα από τα πλοία υποβλήθηκε σε έλεγχο από το Λιμενικό, η ιταλική ακτοφυλακή ανακοίνωσε ότι ανακάλυψε «παρατυπίες τεχνικής και επιχειρησιακής φύσης στο βαθμό που κινδυνεύουν να θέσουν σε κίνδυνο όχι μόνο την ασφάλεια του πληρώματος αλλά και εκείνων που έχουν διασωθεί ή θα μπορούσαν να διασωθούν» και στα πέντε πλοία.

    Στις 5 Μαΐου, το γερμανικό πλοίο Alan Kurdi, της Sea-Eye, ήταν το πρώτο πλοίο φέτος που τέθηκε υπό κράτηση στο λιμάνι του Παλέρμο της Σικελίας, αφού το πλοίο ολοκλήρωσε την υποχρεωτική καραντίνα μετά την αποβίβαση 150 διασωθέντων στη Σικελία. Στις 6 Μαΐου το ισπανικής σημαίας Aita Mari, της Salvamento Marítimo Humanitario, τέθηκε επίσης υπό κράτηση και ακολούθησε το Sea-Watch 3 στο λιμάνι του Porto Empedocle στις 8 Ιουλίου. Στις 22 Ιουλίου, το Ocean Viking της SOS MEDITERRANEE τέθηκε επίσης υπό κράτηση στο Porto Empedocle μετά από 11ωρο έλεγχο από το Λιμενικό. Ένα άλλο διασωστικό σκάφος, το Iuventa της γερμανικής οργάνωσης Jugend Rettet κρατήθηκε από τις ιταλικές αρχές τον Αύγουστο του 2017, αφού κατηγορήθηκε ότι "διευκόλυνε την παράνομη είσοδο" μεταναστών στην Ιταλία και εξακολουθεί να είναι μπλοκαρισμένο.

    Συνεχής εκστρατεία ποινικοποίησης των ΜΚΟ που πραγματοποιούν επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης

    Η κράτηση του Sea-Watch 4 είναι το τελευταίο χτύπημα μιας εκστρατείας ποινικοποίησης κατά των ΜΚΟ που πραγματοποιούν επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης. Εν μέσω κατηγοριών για συνεργασία με διακινητές, ποινικές έρευνες και δικαστικές διαδικασίες εναντίον των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, (συμπεριλαμβανομένου του τρόπου με τον οποίο διαχειρίζονται τα απόβλητα επί του σκάφους) το 2018 η οργάνωση αναγκάστηκε να σταματήσει τις επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης του Aquarius, ένα πλοίο που λειτουργούσε σε συνεργασία με την SOS MEDITERRANEE, αφού έχασε τη σημαία του δύο φορές σε δύο μήνες, με την υποκίνηση των ιταλικών αρχών. Αυτή η απόφαση ήταν το αποτέλεσμα μιας διαρκούς εκστρατείας, με επικεφαλής την ιταλική κυβέρνηση και με την υποστήριξη άλλων ευρωπαϊκών κρατών, να συκοφαντήσει και να παρεμποδίσει τις οργανώσεις που παρέχουν βοήθεια σε ευάλωτα άτομα.

     

     

     

     

  • 64x64
    Σάμος: Τραγικές και απάνθρωπες οι συνθήκες διαβίωσης και στο Βαθύ 18/09/2020

    Την προηγούμενη Τρίτη μια ακόμα φωτιά ξέσπασε κοντά στο ΚΥΤ ενώ ανακοινώθηκαν και τα 2 πρώτα κρούσματα COVID-19 στον καταυλισμό. Την ίδια στιγμή που είμαστε σε επαφή με τις αρχές και άλλους φορείς στο νησί προκειμένου να συμβάλλουμε όπως χρειαστεί, συνεχίζουμε να παρέχουμε 100.000 λίτρα καθαρό πόσιμο νερό κάθε μέρα στους περισσότερους από 4.700 αιτούντες άσυλο.

    Τα μέτρα περιορισμού των μετακινήσεων που εφαρμόζουν οι ελληνικές αρχές περιορίζουν την πρόσβαση των αιτούντων άσυλο στην ιατρική φροντίδα και βάζουν σε κίνδυνο την υγεία τους. Είναι πλέον πιο σημαντικό κι επείγον από ποτέ να διασφαλιστεί η πρόσβαση στα βασικά μέτρα υγιεινής και οι ευάλωτες ομάδες και ειδικά τα άτομα με επιβαρυμένο ιατρικό ιστορικό, να μεταφερθούν άμεσα σε ασφαλή καταλύματα και αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης. Οι ομάδες μας είναι έτοιμες να συνεργαστούν και συνεισφέρουν στην αντιμετώπιση της δύσκολης αυτής κατάστασης που διαμορφώνεται στο νησί της Σάμου.

     

    Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα εργάζονται στη Σάμο από τον Οκτώβριο του 2015. Αυτή τη στιγμή διαθέτουν δύο κλινικές για παροχή ψυχολογικής υποστήριξης σε θύματα βίας και σεξουαλικής βίας και για παροχή υπηρεσιών σεξουαλικής και αναπαραγωγικής υγείας σε γυναίκες. Παράλληλα, παρέχουν υπηρεσίες ύδρευσης και υγιεινής στον πληθυσμό που διαμένει έξω από το Κέντρο Yποδοχής και Ταυτοποίησης στο Βαθύ.

  • 64x64
    Οι ελληνικές και ευρωπαϊκές αρχές να πάρουν αξιοπρεπείς αποφάσεις και να δώσουν άμεσα λύση στον εφιάλτη που ζουν οι πρόσφυγες στα ελληνικά νησιά 17/09/2020

    Η Μόρια ήταν πάντα ένας εφιάλτης και η κατάσταση δεν θα βελτιωθεί με τη δημιουργία ενός νέου καταυλισμού.

    Οι ίδιες επαναλαμβανόμενες εικόνες, οι άνθρωποι που τώρα αναζητούν καταφύγιο είναι οι ίδιοι που επιβίωσαν σε άθλιες συνθήκες, αρρώστησαν, ταλαιπωρήθηκαν και είδαν τα δικαιώματά τους να καταπατούνται σταδιακά τα τελευταία χρόνια. Ήρθε η ώρα για την αντιμετώπιση των πραγματικών αιτιών αυτού του αέναου κύκλου ταλαιπωρίας και πόνου.

    «Η δημιουργία ενός νέου καταυλισμού και ενός συστήματος που θα παγιδεύσει ανθρώπους επ’ αόριστον δείχνει την επιμονή στα ίδια λάθη που οδήγησαν σε αυτή την καταστροφή. Η άμεση εκκένωση και μεταφορά των ανθρώπων είναι ο μόνος τρόπος για να αποφευχθεί το χάος και να μην επαναληφθεί ξανά» τονίζει η Χριστίνα Ψαρρά, Γενική Διευθύντρια των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. Οι συνθήκες διαβίωσης δεν ανταποκρίνονταν ούτε πριν ούτε τώρα στα πρωτόκολλα δημόσιας υγείας για την πρόληψη της μετάδοσης της COVID-19. Είμαστε σαφείς: η Μόρια δεν πρέπει να υπάρξει ποτέ ξανά και τίποτα παρόμοιο δεν πρέπει να χτιστεί στις στάχτες της».

    Όλες αυτές τις μέρες δεχόμαστε τόσο στην κλινική μας στη Μόρια όσο και στη δεύτερη κλινική επείγουσας παρέμβασης, εκατοντάδες ασθενείς μεταξύ των οποίων βρέφη λίγων ημερών που έχουν εισπνεύσει καπνό και δακρυγόνα και γυναίκες που δέχτηκαν επίθεση και τραυματίστηκαν από πέτρες. Οι ομάδες μας φροντίζουν ευάλωτους ανθρώπους που ζουν κυριολεκτικά στην άκρη του δρόμου με περιορισμένη πρόσβαση σε φαγητό και νερό και παροχή βασικής ιατρικής φροντίδας μόνο από οργανώσεις εν μέσω πανδημίας.

    Η τιμωρητική διάθεση, η αντιμεταναστευτική ρητορική και η μετάθεση ευθυνών πρέπει να σταματήσουν άμεσα.

    Η έκτακτη ανθρωπιστική βοήθεια δεν μπορεί να επισκιάσει την έλλειψη πολιτικής βούλησης και τα ευρωπαϊκά κράτη οφείλουν να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να σταματήσουν την ανοικοδόμηση του συστήματος που προκάλεσε αυτή την κρίση.

    «Η επιμονή των ελληνικών αρχών να κρατήσει τους αιτούντες άσυλο στα νησιά με οποιοδήποτε κόστος, σχεδόν να τους τιμωρήσει συλλογικά για τις πυρκαγιές, είναι τουλάχιστον καταστροφική» συμπληρώνει η Χριστίνα Ψαρρά.

    Η υποδοχή ανθρώπων, κυρίως οικογενειών, οι οποίοι αναζητούν απεγνωσμένα βοήθεια και ασφάλεια, είναι απολύτως διαχειρίσιμη σε ευρωπαϊκό επίπεδο και η μεταφορά μερικών εκατοντάδων ασυνόδευτων ανηλίκων σε λίγες χώρες της Ευρώπης δεν είναι αρκετή.

    «Θα συνεχίσουμε να ζητάμε τη δημιουργία ασφαλών και νόμιμων οδών. Οι πολιτικές αποτροπής δεν θα σταματήσουν ανθρώπους που αναζητούν διεθνή προστασία. Σήμερα δεν υπάρχει προσφυγική ή μεταναστευτική κρίση. Υπήρχε πάντοτε μια ευρωπαϊκή κρίση υποδοχής και ένα συνολικά ανεπαρκές σύστημα ασύλου. Αξιοπρεπείς λύσεις είναι εφικτές. Ήρθε η ώρα τα κράτη της Ε.Ε. να σταματήσουν να χρησιμοποιούν τη μετανάστευση ως μέσο για βραχυπρόθεσμους πολιτικούς υπολογισμούς. Ως εδώ.» καταλήγει η Χριστίνα Ψαρρά.

    Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα καλούμε τις ευρωπαϊκές και ελληνικές αρχές:

    - Να εγκαταλείψουν τη πρακτική των απάνθρωπων συστημάτων κράτησης και εγκλωβισμού ανθρώπων στα ελληνικά νησιά.

    - Να προχωρήσουν στην άμεση μεταφορά των ευάλωτων ομάδων και ατόμων που χρήζουν ιατρικής περίθαλψης.

    - Να διασφαλίσουν τη σταδιακή μεταφορά του συνόλου του πληθυσμού των αιτούντων άσυλο και προσφύγων σε ασφαλή και αξιοπρεπή καταλύματα στην ενδοχώρα και σε άλλες χώρες της Ε.Ε.

    - Να διασφαλίσουν τον επιμερισμό των ευθυνών τόσο για τη διαδικασία ασύλου όσο και για την υποδοχή και εγκατάσταση του πληθυσμού σε όλες τις χώρες της Ε.Ε.

    - Να υιοθετήσουν στρατηγικές προστασίας της δημόσιας υγείας και όχι διακριτικής μεταχείρισης του προσφυγικού πληθυσμού εν μέσω της πανδημίας.

    Δεν χωράει άλλη καθυστέρηση. Πρέπει να δοθούν άμεσα αξιοπρεπείς λύσεις και να προκριθεί η προστασία της υγείας και της αξιοπρέπειας των ανθρώπων που αιτούνται διεθνούς προστασίας στην Ελλάδα. Η πολιτική που εγκλωβίζει τους ανθρώπους σε άθλιες και επικίνδυνες συνθήκες πρέπει να εγκαταλειφθεί άμεσα.

  • 64x64
    Οι άνθρωποι από τον καταυλισμό της Μόριας πρέπει να μεταφερθούν σε ένα ασφαλές μέρος 10/09/2020

    Ενώ η πυρκαγιά, σύφωνα με τα μέχρι τώρα δεδομένα, δεν φαίνεται να έχει στοιχίσει σε ανθρώπινες ζωές, ο καταυλισμός κάηκε σχεδόν ολοσχερώς και οι άνθρωποι βρίσκονται στον δρόμο χωρίς να έχουν κάπου να μείνουν. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα καλούν τις ελληνικές αρχές και τις αρχές της ΕΕ να μεταφέρουν αμέσως τους ανθρώπους από το νησί σε ένα ασφαλές μέρος.

    «Οι ομάδες μας παρακολουθούσαν τη φωτιά να εξαπλώνεται ανεξέλεγκτα στη Μόρια όλη τη νύχτα. Το μέρος τυλίχθηκε στις φλόγες και βλέπαμε τους ανθρώπους να προσπαθούν να ξεφύγουν από την κόλαση, χωρίς να ακολουθούν συγκεκριμένη κατεύθυνση» λέει ο Marco Sandrone, συντονιστής προγράμματος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στη Λέσβο. «Τα παιδιά ήταν φοβισμένα και οι γονείς σε σοκ. Είμαστε ανακουφισμένοι που απ’ ό,τι φαίνεται δεν έχουμε θύματα και εργαζόμαστε για να ανταποκριθούμε στις άμεσες ανάγκες των ανθρώπων.»

    Όλες οι ιατρικές υπηρεσίες που ήταν διαθέσιμες για τους πρόσφυγες και τους αιτούντες άσυλο, έχουν διακοπεί, συμπεριλαμβανομένων των υπηρεσιών που προσφέρει η παιδιατρική κλινική των Γιατρών Χωρίς Σύνορα.

    Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες οι άνθρωποι έχουν εγκλωβιστεί εδώ και πέντε χρόνια, έχουν οδηγήσει σε απόγνωση και εντάσεις. Η κατάσταση επιδεινώθηκε τους τελευταίους πέντε μήνες λόγω του περιορισμού των μετακινήσεων που τέθηκε στον καταυλισμό, με τη δικαιολογία ότι πρόκειται για μέτρο προάσπισης της δημόσιας υγείας εν μέσω πανδημίας COVID-19.

    Μετά την πρόσφατη επιβεβαίωση θετικών περιστατικών COVID-19 μεταξύ των ανθρώπων που ζουν στον καταυλισμό, οι επιπλέον περιορισμοί έκαναν την κατάσταση αφόρητη.

    Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα πιέζουμε εδώ και εβδομάδες τις ελληνικές αρχές υγείας και μετανάστευσης να καταρτίσουν ένα κατάλληλο πλάνο αντιμετώπισης της COVID για τη Μόρια, που να βασίζεται στη συνεργασία των ανθρώπων και να διασφαλίζει την αξιοπρέπεια στους ασθενείς και σε εκείνους που έχουν μολυνθεί.

    «Οι ελληνικές αρχές απέτυχαν στο να δημιουργήσουν ένα τέτοιο πλάνο, η ΕΕ και άλλα κράτη μέλη της ΕΕ αρνήθηκαν την ευθύνη και δεν έκαναν σχεδόν τίποτα για να επιλύσουν αυτήν την κατάσταση», λέει η Aurelie Ponthieu, σύμβουλος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα σε θέματα εκτοπισμού.

    «Η εσκεμμένη πρόκληση ανθρώπινων δεινών και βίας από ευρωπαϊκές και ελληνικές μεταναστευτικές πολιτικές ευθύνεται για την πυρκαγιά και δεν μποορύμε παρά να ελπίζουμε ότι το ίδιο σύστημα απάνθρωπης κράτησης δεν θα ξαναγεννηθεί από τις στάχτες της Μόριας.

    Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα καλούμε τις ελληνικές αρχές να εφαρμόσουν αμέσως ένα σχέδιο παρέμβασης έκτακτης ανάγκης και να μεταφέρουν αμέσως όλους αυτούς τους ανθρώπους σε ασφαλές μέρος στην ηπειρωτική χώρα ή σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα είμαστε έτοιμοι να παρέχουμε την υποστήριξη που απαιτείται κατά τη διάρκεια της επειγουσας παρέμβασης.

  • 64x64
    COVID-19 στη βορειοανατολική Συρία: Σχεδόν χωρίς υγειονομική περίθαλψη ο καταυλισμός Αλ Χολ 08/09/2020

    Ο επικεφαλής της επείγουσας παρέμβασης των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στη Συρία, Γουίλ Τέρνερ, περιγράφει την κατάσταση σε ολόκληρη την περιοχή και στον καταυλισμό Αλ-Χολ, όπου περισσότεροι από 65.000 άνθρωποι, κυρίως γυναίκες και παιδιά, διαμένουν για σχεδόν δύο χρόνια, από τότε που οι Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις πήραν τον έλεγχο της τελευταίας περιοχής στη Συρία που τελούσε υπό τον έλεγχο του Ισλαμικού Κράτους.

     

    Τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στη βορειοανατολική Συρία;

    Όλη η περιοχή έχει πληγεί από την έναρξη της πανδημίας. Περισσότεροι από 700.000 άνθρωποι έχουν εκτοπιστεί από τα σπίτια τους σε όλη τη βορειοανατολική Συρία, οι περισσότεροι από αυτούς εξαρτώνται σχεδόν εξ ολοκλήρου από την ανθρωπιστική βοήθεια. Απλώνονται στις επαρχίες Ράκα, Χάσακε και Ντέιρ Εζ-ζορ, καθώς και γύρω από την πόλη Κομπάλνι/Αϊν Αλ-Άραμπ στην ανατολική επαρχία του Χαλεπίου. Πολλοί από τους εκτοπισμένους ζουν σε συνωστισμένους επίσημους και άτυπους καταυλισμούς και αυτοσχέδια καταλύματα σε σχολεία και αγορές. Δεκάδες χιλιάδες ακόμη ζουν στα σπίτια των κατοίκων της περιοχής.

    Όπως και το μεγαλύτερο μέρος της Συρίας, αυτή η περιοχή έχει καταστραφεί από τις συγκρούσεις που ξεπερνούν τα εννέα χρόνια. Η πιο πρόσφατη σύγκρουση ήταν τον Οκτώβριο του 2019, όταν έλαβε χώρα μια στρατιωτική επιχείρηση που υποστηριζόταν από την Τουρκία στον Βορρά. Οι μάχες ανάγκασαν τους ανθρώπους σε νέο εκτοπισμό και κατέστρεψαν περαιτέρω την εύθραυστη υποδομή της περιοχής. Επιπλέον, η ανθρωπιστική βοήθεια που ήταν άκρως απαραίτητη αποσύρθηκε. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα αναγκάστηκαν να μειώσουν τις δραστηριότητές τους για αρκετούς μήνες. Σήμερα, πολλές δομές υγείας δεν λειτουργούν πια και αυτές που παραμένουν ανοιχτές αγωνίζονται να ανταποκριθούν στις ανάγκες των ανθρώπων.

     

    Ποια είναι η τρέχουσα κατάσταση με την παροχή νερού;

    Αυτή τη στιγμή υπάρχει μια τεράστια κρίση με το νερό. Ο σταθμός νερού Αλ Χαλούκ παρέχει νερό για περίπου 480.000 άτομα στην επαρχία Χασάκε, συμπεριλαμβανομένων των Αλ-Χολ και άλλων καταυλισμών για εκτοπισμένους. Υπέστη σοβαρές ζημιές τον Οκτώβριο του περασμένου έτους, διακόπτοντας την παροχή νερού σε ολόκληρη την περιοχή. Παρόλο που οι ζημιές έχουν αποκατασταθεί, η παροχή νερού γίνεται μετ’ εμποδίων κατά τη διάρκεια του 2020. Οι εκτεταμένες ελλείψεις τις τελευταίες δύο εβδομάδες οδήγησαν σε διαμαρτυρίες και αναταραχές.

    Δεν έχουμε πρόσβαση στο Αλ Χαλούκ αυτή τη στιγμή, επομένως υποστηρίζουμε τις τοπικές αρχές με έναν σταθμό νερού που δημιουργήθηκε πρόσφατα και ονομάζεται Αλ Χίμε, βόρεια της πόλης Χάσακε. Δωρίζουμε εργαστηριακό εξοπλισμό και χημικές ουσίες που απαιτούνται για την επεξεργ ασία του νερού, ώστε να είναι ασφαλές για κατανάλωση και διανομή. Όταν είναι πλήρως λειτουργικός, εκτιμάται ότι ο σταθμός Αλ Χίμε μπορεί να καλύψει έως και το 30% των αναγκών νερού της περιοχής.

    Ανησυχούμε ότι μπορεί να υπάρξουν σοβαρές επιπτώσεις στη δημόσια υγεία. Η πρόσβαση σε καθαρό νερό είναι απαραίτητη σε κάθε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Η έλλειψη νερού θα μπορούσε να είναι καταστροφική εν μέσω COVID-19.

     

    Τι συμβαίνει με την COVID-19;

    Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι παρατηρούμε αύξηση στα περιστατικά COVID-19 σε όλη τη βορειοανατολική Συρία. Από τις 24 Αυγούστου, υπήρξαν 394 επιβεβαιωμένα περιστατικά - σχεδόν το ένα πέμπτο αφορούσε σε εργαζομένους στον τομέα της υγείας. Οι έλεγχοι είναι περιορισμένοι, αλλά από τα τεστ που γίνονται, περίπου τα μισά είναι θετικά. Αυτό υποδηλώνει ότι το ποσοστό μετάδοσης είναι υψηλό και ότι απαιτούνται πολύ περισσότεροι έλεγχοι.

    Από όσα γνωρίζουμε, οι πόλεις Χασάκε και του Καμισλί αποτελούν πλέον το επίκεντρο. Ανησυχούμε ότι αυτό σύντομα θα μετατοπιστεί στην πόλη της Ράκκα, μια άλλη πυκνοκατοικημένη περιοχή που φιλοξενεί μεγάλο αριθμό εκτοπισμένων και η οποία προσπαθεί να συνέλθει από τις συνέπειες του πολέμου. Οι υπηρεσίες υγείας είναι λιγοστές και η πρόσβαση σε νερό και αποχέτευση είναι κακή.

    Υπάρχουν διαθέσιμα περιορισμένα κρεβάτια για απομόνωση ή εντατική περίθαλψη στην περιοχή. Καθώς η COVID-19 εξαπλώνεται, διάφορες τοπικές αρχές και ανθρωπιστικές οργανώσεις σχεδιάζουν να διαθέσουν περισσότερες κλίνες σε διαφορετικές τοποθεσίες. Σε συνεργασία με την Κουρδική Ερυθρά Ημισέληνο, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα υποστηρίζουν το μοναδικό αποκλειστικό νοσοκομείο για COVID-19 στη βορειοανατολική Συρία, στα περίχωρα της πόλης Χάσακε, το οποίο έχει επίσης κάποια δυναμική για εντατική θεραπεία. Στο πλαίσιο της ανθρωπιστικής ομάδας κρούσης που έχει δημιουργηθεί για COVID-19, υπό την ηγεσία των τοπικών υγειονομικών αρχών, παρέχουμε επίσης εκπαίδευση σε ολόκληρη την περιοχή και βοηθήσαμε στην ανακαίνιση μίας πτέρυγας απομόνωσης 48 κλινών στο Εθνικό Νοσοκομείο Χάσακε, το μεγαλύτερο γενικό νοσοκομείο της περιοχής.

     

    Πώς είναι η κατάσταση στον καταυλισμό Αλ-Χολ;

    «Ο καταυλισμός Αλ-Χολ, στην επαρχία Χασάκε, κοντά στα σύνορα με το Ιράκ, είναι ο μεγαλύτερος προσφυγικός καταυλισμός στη βορειοανατολική Συρία. Σήμερα, περίπου 65.400 άνθρωποι ζουν εκεί - οι περισσότεροι έφτασαν μετά τις τελευταίες συγκρούσεις μεταξύ του Ισλαμικού Κράτους (IS) και των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων στις αρχές του 2019. Πάνω από το 90% είναι γυναίκες και παιδιά- τα 2/3 εκ των οποίων είναι κάτω των 18 ετών.

    Πρόκειται για ένα «κλειστό κέντρο», περιφραγμένο με συρματοπλέγματα. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να κυκλοφορούν ελεύθερα μέσα και έξω από αυτό. Είναι ένας χώρος ασφυκτικά γεμάτος και κατά μέσο όρο επτά άτομα συνωστίζονται σε μία σκηνή μεσαίου μεγέθους.

    Οι περιορισμοί στις μετακινήσεις των ανθρώπων, ήταν ήδη αυστηροί πριν από την COVID-19, αλλά έχουν αυξηθεί περαιτέρω λόγω της πανδημίας. Για πολλούς ανθρώπους είναι αδύνατο να βγουν από τον καταυλισμό, ακόμη και για μικρά χρονικά διαστήματα.

     

    Υπάρχει υγειονομική περίθαλψη στον καταυλισμό;

    «Προς το παρόν, δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου υγειονομική περίθαλψη, καθώς πολλές δομές υγείας έχουν κλείσει λόγω της COVID-19. Οι συνέπειες είναι καταστροφικές. Σε μια μόνο εβδομάδα τον Αύγουστο, επτά παιδιά πέθαναν, όλα κάτω των πέντε ετών. Ακούσαμε τρομερές ιστορίες από τις μητέρες τους που πήγαιναν από κλινική σε κλινική σε μια απελπισμένη αναζήτηση να βρουν μία ανοικτή δομή.

    Τον Μάιο, λειτουργούσαν 24 κλινικές πρωτοβάθμιας υγειονομικής περίθαλψης στον καταυλισμό. Στις αρχές Αυγούστου είχαν μείνει μόλις 15. Αυτή τη στιγμή, μόνο πέντε από αυτές τις κλινικές λειτουργούν, συμπεριλαμβανομένης της κλινικής των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. Δεδομένου ότι καταφέραμε να την ξανανοίξουμε στα τέλη Ιουλίου, έχουμε δει περισσότερους από 1.000 ασθενείς. Σε όλο τον καταυλισμό λειτουργούμε επίσης ένα πρόγραμμα φροντίδας τραυμάτων για άτομα που δεν μπορούν να φτάσουν σε κλινικές. Υπάρχουν τρία νοσοκομεία στο πεδίο, αλλά κανένα δεν είναι πλήρως λειτουργικό. Μέχρι την περασμένη εβδομάδα δεν υπήρχε ιατρική περίθαλψη έκτακτης ανάγκης στον καταυλισμό. Ευτυχώς, κάποιες περιορισμένες υπηρεσίες μπόρεσαν να επαναλειτουργήσουν. Ωστόσο, δεν είναι σαφές πόσο καιρό μπορεί να κρατήσει αυτό, δεδομένου του υψηλού ποσοστού μετάδοσης του ιού μεταξύ του ιατρικού προσωπικού.

    Γίνονται παραπομπές για πιο σοβαρά περιστατικά, αλλά μπορεί να είναι περίπλοκες και η διαδικασία μπορεί να είναι χρονοβόρα. Και καθώς η COVID-19 επηρεάζει την υγειονομική περίθαλψη σε ολόκληρη την περιοχή, οι επιλογές παραπομπής είναι πιθανό να μειωθούν.

     

    Υπάρχει αυτή τη στιγμή μία επιδημία διάρροιας και τα μικρά παιδιά είναι ιδιαίτερα ευάλωτα, με αποτέλεσμα πολλά να υποσιτίζονται. Στα θεραπευτικά επισιτιστικά μας κέντρα, σχεδόν το 80% των ασθενών μας κάτω των πέντε ετών έχουν οξεία υδαρή διάρροια. Οι εισαγωγές ασθενών αυξήθηκαν κατά 71% τον Ιούλιο, ενώ εξετάσαμε 157 παιδιά με υποσιτισμό στα εξωτερικά ιατρεία μας. Το καθαρό νερό και η γενικότερη υγιεινή είναι απόλυτες προτεραιότητες, ιδίως με τις υψηλές θερμοκρασίες του καλοκαιριού. Τον Ιούλιο, παραδώσαμε 15,2 εκατομμύρια λίτρα χλωριωμένου νερού και επεξεργαστήκαμε άλλα 69,3 εκατομμύρια λίτρα για διανομή».

     

    Υπάρχει κίνδυνος εξάπλωσης της επιδημίας COVID-19 στο Αλ-Χολ;

    «Μόλις ακούσαμε για το πρώτο επιβεβαιωμένο περιστατικό COVID-19 μεταξύ εκτοπισμένων που ζουν στον καταυλισμό του Αλ-Χολ. Ανησυχούμε για το τι θα συμβεί στη συνέχεια.

    Ο καταυλισμός Αλ-Χολ δεν είναι κατάλληλα προετοιμασμένος για ένα ξέσπασμα της COVID-19. Έχει δημιουργηθεί μια δομή απομόνωσης, αλλά δεν είναι έτοιμη ακόμη να λειτουργήσει. Δεν διαθέτει αρκετό εκπαιδευμένο προσωπικό, ούτε τις βασικές υποδομές νερού και υγιεινής καθώς και επαρκή μέτρα πρόληψης και ελέγχου μολύνσεων. Υπάρχουν, επίσης, προβλήματα με τα φάρμακα και τον ιατρικό εξοπλισμό, συμπεριλαμβανομένης της υποστήριξης οξυγόνου. Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι, εντοπίστηκαν άτομα με συμπτώματα παρόμοια με αυτά του κορωνοϊού στον καταυλισμό και τα οποία δεν ήθελαν να μεταφερθούν στη δομή απομόνωσης.

    Οι ομάδες μας έχουν εντοπίσει 1.900 άτομα σε ολόκληρο τον καταυλισμό, τα οποία είναι ιδιαίτερα ευάλωτα στην COVID-19 και αντιμετωπίζουν χρόνια προβλήματα υγείας, όπως διαβήτη, υπέρταση, άσθμα ή καρδιακές παθήσεις. Κάνουμε ό, τι μπορούμε για να τους παρέχουμε τα φάρμακα που χρειάζονται, καθώς και σαπούνι και άλλα βασικά είδη. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό, καθώς δεν μπορούν να βγουν έξω και να τα αγοράσουν μόνοι τους.

    Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα εργάζονται εντατικά για την ευαισθητοποίηση του πληθυσμού αναφορικά με τα μέτρα πρόληψης, αλλά είναι δύσκολο να ζητήσεις από ανθρώπους που ζουν σε τέτοιες συνθήκες να τηρούν αυτά τα μέτρα - όπως η φυσική απόσταση».

     

  • 64x64
    Αδικαιολόγητη και απάνθρωπη η καραντίνα στον καταυλισμό της Μόριας στη Λέσβο 04/09/2020

    Πάνω από όλα, αυτού του τύπου τα περιοριστικά μέτρα δεν μπορούν να καλύψουν την απουσία ολοκληρωμένης στρατηγικής για τον περιορισμό της μετάδοσης του κορωνοϊού στον καταυλισμό και την προστασία της όποιας αξιοπρέπειας έχει απομείνει στους ανθρώπους που ζουν εκεί σε άθλιες συνθήκες.

    Ο αριθμός των επιβεβαιωμένων περιστατικών COVID-19 στους κατοίκους του νησιού αυξήθηκε πρόσφατα, αλλά μέχρι σήμερα υπάρχει μόνο ένα επιβεβαιωμένο περιστατικό κορωνοϊού μεταξύ των ανθρώπων που ζουν στη Μόρια. Καθήκον της κυβέρνησης είναι να ενισχύσει την ανταπόκριση του συστήματος δημόσιας υγείας για τους αιτούντες άσυλο της Μόριας και όχι να τους φυλακίσει υπό αυτές τις συνθήκες κόλασης προκειμένου να προστατέψει το νησί από την εξάπλωση του ιού.

    Η Μόρια δεν είναι ασφαλής για κανέναν, ακόμα περισσότερο όμως για τους πάνω από 200 ανθρώπους που λόγω ηλικίας ή υποκείμενων νοσημάτων ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες και θέτουν την υγεία τους σε σοβαρό κίνδυνο από την COVID-19.

    Εδώ και μήνες, εμείς και άλλοι φορείς ζητάμε τη μετακίνηση όλων όσων ζουν στη Μόρια, και τονίζουμε ιδιαίτερα την επείγουσα ανάγκη να μεταφερθούν κυρίως τα ευάλωτα άτομα σε ασφαλή καταλύματα στη Λέσβο, την ηπειρωτική χώρα ή άλλα κράτη της ΕΕ. Τον Απρίλιο, η κυβέρνηση δεσμεύθηκε για μια τέτοια μετακίνηση από τα νησιά - αλλά πέντε μήνες μετά αυτοί οι άνθρωποι εξακολουθούν να είναι παγιδευμένοι, και τώρα βρίσκονται αποκλεισμένοι από την αστυνομία. Μετά το πρώτο θετικό επιβεβαιωμένο περιστατικό στη Μόρια, είναι σημαντικό να μεταφερθούν άμεσα αυτοί οι άνθρωποι από τον καταυλισμό σε ασφαλή καταλύματα. Αν η κυβέρνηση δεν το πράξει, αυτό θα αποτελέσει σαφή παραίτηση των ελληνικών αρχών από το καθήκον φροντίδας.

    «Οι υγειονομικές αρχές έχουν αρχίσει να διενεργούν τεστ σε όσους ζουν στη Μόρια για την COVID-19, αλλά αυτό είναι απειροελάχιστο σε σχέση με αυτό που πρέπει να γίνει», λέει η Χριστίνα Ψαρρά, Γενική Διευθύντρια του ελληνικού τμήματος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. «Μια ολοκληρωμένη ανταπόκριση για τη διασφάλιση της δημόσιας υγείας θα πρέπει να είναι άρτια σχεδιασμένη, με ανίχνευση επαφών και τεστ, σημαντική βελτίωση των συνθηκών υγιεινής και των υπηρεσιών υγειονομικής περίθαλψης οι οποίες όμως θα πρέπει είναι εύκολα προσβάσιμες. Δεν υπάρχει καμία αιτιολογία για αυτή την αναγκαστική μαζική καραντίνα και το χειρότερο είναι ότι γνωρίζουμε πως αυτά τα μέτρα θα επιδεινώσουν την ήδη επιβαρυμένη ψυχική υγεία των ασθενών μας.

    «Αυτή τη στιγμή στη Μόρια ζουν ηλικιωμένοι με υποκείμενα νοσήματα, έγκυες και παιδιά που ζουν σε καθεστώς φόβου και βιώνουν για ακόμα μια φορά τραυματικές εμπειρίες ως αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής. Η κυβέρνηση θα έπρεπε να προστατεύει αυτούς τους ανθρώπους, αλλά αντί να διασφαλίζει ότι δεν θα έρθουν σε επαφή με τον κορωνοϊό στον καταυλισμό, τους εκθέτει περισσότερο».

    Όποιος ασχολείται με τη δημόσια υγεία γνωρίζει ότι απαιτείται μια ολοκληρωμένη προσέγγιση και όχι η καραντίνα, ειδικά όταν ο ιός κυκλοφορεί ήδη έξω από τον καταυλισμό. Γνωρίζουμε τι περιλαμβάνει μία επιτυχημένη παρέμβαση δημόσιας υγείας σε περίπτωση επιδημίας:

    • Δεν καταφεύγει σε επιβλαβή μέτρα όπως αστυνόμευση και κράτηση, αλλά αντ’ αυτού:

    Η αντίδραση των αρχών μέχρι στιγμής ήταν να προβεί μόνο σε ένα από τα παραπάνω μέτρα δημόσιας υγείας (σύμφωνα με πληροφορίες ξεκίνησαν τα τεστ στον καταυλισμό) και σε μια περιττή επιβολή μαζικής καραντίνας. Η ελληνική κυβέρνηση είναι υπεύθυνη για την περίθαλψη των ανθρώπων και πρέπει να εφαρμόσει άμεσα και τα υπόλοιπα μέτρα δημόσιας υγείας ή να μεταφέρει τους ανθρώπους από τη Μόρια σε ασφαλέστερα μέρη αντί να βασιστεί σε μια μαζική καραντίνα που αναπόφευκτα θα προκαλέσει πρόσθετο πόνο ενώ την ίδια στιγμή δεν θα επιφέρει οφέλη για τη δημόσια υγεία.

  • 64x64
    Τρία χρόνια από τη μεγάλη έξοδο των προσφύγων Ροχινγκια 28/08/2020

    Τρία χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τότε που πάνω από 700.000 Ροχίνγκια αναγκάστηκαν να διαφύγουν από τη Μιανμάρ και να βρουν καταφύγιο στο Μπαγκλαντές. Διωγμένοι, περιθωριοποιημένοι, έχοντας ζήσει ακραίες μορφές βίας, έχοντας χάσει συγγενείς και φίλους και με μετέωρο ακόμα το νομικό καθεστώς τους, διαβιούν σε απαράδεκτες συνθήκες, συνωστισμένοι σε αυτοσχέδιους καταυλισμούς. Τρία χρόνια μετά τίποτα δεν έχει αλλάξει…

    Οι Ροχίνγκια είναι μια περιθωριοποιημένη εθνοτική μειονότητα από την πολιτεία Ρακάιν και τις τελευταίες δεκαετίες υφίστανται αυξανόμενο και στοχευμένο αποκλεισμό και διώξεις από το κράτος. Τον Αύγουστο του 2017 πάνω από 700.000 Ροχίνγκια εκδιώχθηκαν από την πολιτεία Ρακάιν στα σύνορα με το το Μπαγκλαντές. Αυτοί οι πρόσφυγες προστέθηκαν στους 200.000 που είχαν ήδη φύγει από τη Μιανμάρ από προηγούμενα κύματα βίας.

     

    Στο Κοξ Μπαζάρ, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα διαχειρίζονται 10 νοσοκομεία και κέντρα υγείας πρωτοβάθμιας περίθαλψης. Οι δραστηριότητές τους καλύπτουν μια σειρά υπηρεσιών, όπως επείγουσα και εντατική περίθαλψη, παιδιατρική, μαιευτική, σεξουαλική και αναπαραγωγική υγειονομική περίθαλψη και θεραπεία για τους επιζώντες σεξουαλικής βίας και για ασθενείς με μη μεταδοτικές ασθένειες. Κατά τους πρώτους έξι μήνες του 2020, οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα πραγματοποίησαν περίπου 173.000 ιατρικές συνεδρίες και συνεδρίες έκτακτης ανάγκης και περιέθαλψαν πάνω από 9.100 ασθενείς. Διεξήγαγαν πάνω από 22.600 προγεννητικούς ελέγχους και υποστήριξαν περισσότερους από 2.000 τοκετούς. Παράλληλα πραγματοποίησαν πάνω από 14.250 συνεδρίες ψυχικής υγείας.

    Ανταποκρινόμενοι στις προκλήσεις της COVID-19, οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα πραγματοποιούν δράσεις για την ευαισθητοποίηση και την εκπαίδευση των κοινοτήτων. Εκπαιδεύουν εργαζομένους σχετικά με μέτρα πρόληψης και ελέγχου λοιμώξεων και έχουν δημιουργήσει θαλάμους απομόνωσης σε όλες τις δομές υγείας και τα ειδικά κέντρα θεραπείας που διαθέτουν.

  • 64x64
    Γιατροί Χωρίς Σύνορα: Δήλωση για τη χθεσινή βίαιη διαμαρτυρία στη Μόρια 24/08/2020

    Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα καταδικάζουν τις βίαιες επιθέσεις που εκδηλώθηκαν χθες έξω από την παιδιατρική κλινική μας στη Μόρια και τη νέα κυβερνητική δομή COVID-19. Οι διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν για να εκφράσουν την αντίθεσή τους στην επίσκεψη της Προέδρου της Δημοκρατίας για τα εγκαίνια της κυβερνητικής δομής.

    Κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης ξέσπασε φωτιά έξω από την παιδιατρική κλινική μας, την οποία έσβησε το προσωπικό μας. Την ίδια στιγμή, μια μικρή ομάδα συγκεντρωμένων φώναζε και απειλούσε τις ομάδες μας κι έριχνε πέτρες στην κλινική, στην οποία εκείνη τη στιγμή εργάζονταν περίπου 50 άτομα για την παροχή ιατρικής φροντίδας σε γυναίκες και παιδιά από τον καταυλισμό της Μόριας. Ευτυχώς κανείς δεν τραυματίστηκε, ωστόσο λόγω του χάους που ακολούθησε, τέθηκε σε κίνδυνο η σωματική ακεραιότητα του προσωπικού και των ασθενών μας και παρεμποδίστηκε η παροχή ιατρικής φροντίδας.

    Σε τι κόσμο ζούμε, όταν παιδιά κι έγκυες γυναίκες, τη στιγμή που δέχονται ιατρική φροντίδα από τους γιατρούς μας, γίνονται αποδέκτες βίαιης επίθεσης με πέτρες; Οι ιατρικές μας ομάδες αποχώρησαν από τον τόπο του συμβάντος με λεωφορείο. Είναι όμως εντελώς ακατανόητο τέτοιες επιθέσεις να συμβαίνουν κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες και δεδομένα.

    Εδώ και καιρό γινόμαστε μάρτυρες μιας συνεχώς κλιμακούμενης επιθετικής συμπεριφοράς προς τους αιτούντες άσυλο και τους πρόσφυγες, καθώς και προς τις ανθρωπιστικές οργανώσεις και τους εθελοντές, οι οποίοι επανειλημμένα στοχοποιούνται και παρενοχλούνται επειδή παρέχουν ανθρωπιστική βοήθεια σε ευάλωτες ομάδες στη Λέσβο. Αυτό το περιστατικό είναι ένα ακόμα κακοήθες σύμπτωμα το οποίο πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα.

    Καλούμε τις αρχές να λάβουν άμεσα όλα τα απαραίτητα μέτρα ενάντια στην αυξανόμενη αντι-μεταναστευτική ρητορική, επιθετικότητα και βία που λαμβάνει χώρα στη Λέσβο, και να αναλάβουν δράση εναντίον όσων παρενοχλούν κι επιτίθενται σε ανθρωπιστικούς φορείς χωρίς ατιμωρησία.

    Marco Sandrone - Συντονιστής Πεδίου, Λέσβος

     

    Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα εργάζονται στη Λέσβο από το 2008. Σήμερα λειτουργούν μια κλινική στην πόλη της Μυτιλήνης, που επικεντρώνεται στις ψυχικές ανάγκες θυμάτων βασανιστηρίων και σεξουαλικής βίας και μία κλινική έξω από τον καταυλισμό της Μόριας που παρέχει παιδιατρική φροντίδα και υπηρεσίες σεξουαλικής αναπαραγωγικής και ψυχικής υγεία στους αιτούντες άσυλο.

  • 64x64
    Λίβανος: Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα υποστηρίζουν τις δομές υγείας της Βηρυτού μετά τη φονική έκρηξη 11/08/2020

    Στις 4 Αυγούστου 2020, μια ισχυρή έκρηξη σημειώθηκε στις αποθήκες του λιμανιού κοντά στο κέντρο της Βηρυτού στον Λίβανο. Περισσότεροι από εκατό άνθρωποι σκοτώθηκαν και σχεδόν 5.000 τραυματίστηκαν. Τρεις μέρες αργότερα, ο αριθμός των νεκρών αυξάνεται καθώς σοροί ανασύρονται κάτω από τα ερείπια. Από την έκρηξη κτίρια ισοπεδώθηκαν σε όλη την πρωτεύουσα του Λιβάνου. Ήταν η πιο ισχυρή έκρηξη εδώ και χρόνια στη Βηρυτό, μια πόλη που μαστίζεται ήδη από οικονομική κρίση, ενώ τελευταία παρατηρείται μια αύξηση των περιστατικών COVID-19.

    «Η κατάσταση στον Λίβανο ήταν ήδη κρίσιμη πριν από την έκρηξη», εξηγεί ο Εμμανουέλ Μασάρτ, Συντονιστής Επιχειρήσεων των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. «Ο αριθμός των περιστατικών COVID-19 αυξήθηκε τις τελευταίες εβδομάδες και ορισμένα νοσοκομεία άρχισαν να κατακλύζονται από ασθενείς. Πολλοί ,επίσης, δυσκολεύονται να έχουν πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη λόγω της οικονομικής κρίσης. Η έκρηξη μετέτρεψε μια ήδη πολύ δύσκολη κατάσταση σε χαοτική μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα.»

    Τις ώρες που ακολούθησαν μετά την έκρηξη, χιλιάδες τραυματίες μεταφέρθηκαν εσπευσμένα στα νοσοκομεία που εξακολουθούσαν να λειτουργούν σύμφωνα με τον Υπουργό Υγείας. Τα περισσότερα, ωστόσο, υπερφορτώθηκαν γρήγορα και άρχισαν να έχουν ελλείψεις σε υλικά και προμήθειες. Άλλες δομές υγείας που βρίσκονταν κοντά στο λιμάνι καταστράφηκαν εντελώς, ενώ κάποιες άλλες υπέστησαν τόσο σοβαρές ζημιές που αναγκάστηκαν να κλείσουν μεταφέροντας όλους τους ασθενείς αλλού. Την πρώτη νύχτα ασθενοφόρα και νοσοκομεία έδωσαν προτεραιότητα στη μεταφορά και αντιμετώπιση σοβαρών και κρίσιμων περιστατικών - όπως τραύματα στο κεφάλι και στην περιοχή του θώρακος. Έκτοτε, χιλιάδες άλλοι ασθενείς έχουν εισαχθεί για λιγότερο σοβαρούς τραυματισμούς, όπως κοψίματα που προκλήθηκαν από σπασμένα γυαλιά παραθύρων.

    «Μερικοί από τους συναδέλφους μας έσπευσαν σε νοσοκομεία για να δουν πώς θα μπορούσαν να βοηθήσουν το ιατρικό προσωπικό που αντιμετώπιζε μια κατάσταση εκτάκτου ανάγκης», εξηγεί ο Τζόναθαν Γουίταλ, συντονιστής της επείγουσας παρέμβασης των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στη Βηρυτό. «Το αμέσως επόμενο βήμα ήταν να διαθέσουμε κιτ πρώτων βοηθειών για τη φροντίδα τραυμάτων στην υπηρεσία Πολιτικής Άμυνας». Από τη στιγμή εκείνη, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα οργανώνουν νέες δωρεές ιατρικών προμηθειών προς τις δομές εκείνες που υποδέχονται μεγάλο αριθμό τραυματιών αξιολογώντας παράλληλα τη δημιουργία μιας κινητής ομάδας για την υποστήριξη των ιατρικών δομών και των φορέων της κοινωνίας των πολιτών που παρέχουν βοήθεια αυτές τις κρίσιμες ώρες. Υπάρχει ένας εξαιρετικά μεγάλος αριθμός πιο ελαφριά τραυματιών που δεν έχουν λάβει ακόμη ιατρική φροντίδα.

    Οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα συνεχίζουν να αξιολογούν τις ανάγκες των νοσοκομείων και των υπηρεσιών έκτακτης ανάγκης και προσπαθούν να εντοπίσουν και άλλους τρόπους υποστήριξης του συστήματος υγείας του Λιβάνου σε συνεργασία με το Υπουργείο Υγείας και άλλους υγειονομικούς φορείς. Την ίδια στιγμή, εξετάζουν τις ανάγκες κοινοτήτων που ζουν σε παραμελημένες περιοχές της Βηρυτού. Επιπλέον, ομάδα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα ετοιμάζεται να παράσχει ψυχολογική υποστήριξη στους πληγέντες από τη φονική έκρηξη στην πρωτεύουσα καθώς η παροχή υπηρεσιών ψυχικής υγείας αποτελεί βασικό πυλώνα της παρέμβασης της οργάνωσης στη χώρα. Το νοσοκομείο Bar Elias στην κοιλάδα Beqaa τη λειτουργία του οποίου υποστηρίζουν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα, προετοιμάζεται να υποδεχτεί ασθενείς που χρειάζονται μετεγχειρητική φροντίδα. «Συνεχίζουμε να βρίσκουμε νέους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να βοηθήσουμε τον λαό του Λιβάνου μετά από αυτήν την τραγωδία», επισημαίνει ο Γουίταλ.

    Η δράση των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στον Λίβανο

    Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα άρχισαν να εργάζονται στον Λίβανο το 1976 ανταποκρινόμενοι στην κρίση που προκάλεσε στη χώρα ο εμφύλιος πόλεμος, στέλνοντας ιατρικές ομάδες στο νότιο τμήμα της και τη Βηρυτό. Αυτή ήταν η πρώτη αποστολή των Γιατρών Χωρίς Σύνορα σε μια εμπόλεμη ζώνη. Σήμερα, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα παρέχουν δωρεάν ιατρική περίθαλψη σε διάφορες περιοχές της χώρας με πάνω από 600 μέλη προσωπικό.

     

  • 64x64
    Βηρυτός: Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα σπεύδουν σε βοήθεια του πληθυσμού μετά τη φονική έκρηξη 06/08/2020

    Αμέσως μετά τη φονική έκρηξη που σημειώθηκε στη Βηρυτό, την Τρίτη 4 Αυγούστου, μέλη της ομάδας των Γιατρών Χωρίς Σύνορα έσπευσαν σε νοσοκομεία της πόλης για να δουν πώς μπορούν να βοηθήσουν.

    «Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα θα δωρίσουμε κιτ φροντίδας τραύματος σε μια από τις δομές που έχουν μεταφερθεί πολλοί τραυματίες. Κάνουμε, επίσης, μια εκτίμηση εάν ασθενείς που χρειάζονται περαιτέρω φροντίδα μπορούν να παραπεμφθούν σε ένα από τα νοσοκομεία μας, εφόσον έχουν σταθεροποιηθεί.

    Την ίδια στιγμή, αξιολογούμε τις επείγουσες ανάγκες στα νοσοκομεία και προσπαθούμε να βοηθήσουμε με όποιον άλλο τρόπο μπορούμε τον πληθυσμό της Βηρυτού που ζει αυτή την τραγωδία» αναφέρει ο Τζόναθαν Γουίταλ, επικεφαλής επείγουσας παρέμβασης των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στον Λίβανο.

  • 64x64
    Οδυνηρές οι επιπτώσεις της πανδημίας COVID-19 στη ζωή των γυναικών 03/08/2020

    Η πανδημία COVID-19 μπορεί να έχει καταστροφικές δευτερογενείς επιπτώσεις στην υγεία γυναικών και κοριτσιών σε όλο τον κόσμο. Οι αποφάσεις που λαμβάνονται σε κάθε επίπεδο ανταπόκρισης στην πανδημία έχουν ως αποτέλεσμα οι γυναίκες να στερούνται τις υπηρεσίες σεξουαλικής και αναπαραγωγικής υγείας, γεγονός που μπορεί να αυξήσει απότομα τη θνησιμότητα μητέρων και νεογνών.

    Οι γυναίκες και τα κορίτσια συχνά στερούνται παντελώς τη φροντίδα που χρειάζονται ή αργούν πολύ να λάβουν τις απαραίτητες υπηρεσίες θέτοντας σε κίνδυνο ακόμη και τη ζωή τους. Οι επιπτώσεις των λανθασμένων πολιτικών και των φραγμών που επιβάλλονται στην περίθαλψη είναι ιδιαίτερα σοβαρές σε μέρη με αδύναμα ή υπερφορτωμένα συστήματα υγείας σε πολλά από τα οποία εργάζονται οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα.

    Ένα σημαντικό μάθημα που πήραμε από το ξέσπασμα του Έμπολα στη Δυτική Αφρική την περίοδο 2014-2016, είναι ότι η μεγαλύτερη απειλή για τη ζωή των γυναικών και των κοριτσιών δεν ήταν ο ίδιος ο ιός, αλλά το κλείσιμο των βασικών υπηρεσιών υγείας και ο φόβος των ανθρώπων να επισκεφθούν δομές υγείας, όπου θα μπορούσαν να μολυνθούν. Χιλιάδες ζωές χάθηκαν, όταν ο ασφαλής τοκετός, οι νεογνικές υπηρεσίες και οι υπηρεσίες οικογενειακού προγραμματισμού έγιναν απρόσιτες λόγω της επιδημίας. Αυτή τη στιγμή, παρατηρούμε την ίδια δυναμική σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα.

    Οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στα ιατρικά προγράμματά τους σε όλο τον κόσμο λένε ότι βλέπουν ήδη τις οδυνηρές έμμεσες επιπτώσεις της πανδημίας στη ζωή των γυναικών. Σύμφωνα με συνεντεύξεις που έγιναν με προσωπικό στην Κολομβία, την Ονδούρα, την Ελλάδα, την Ουγκάντα, τη Μοζαμβίκη, τη Νότια Αφρική, το Ιράκ και το Αφγανιστάν, οι μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες και τα κορίτσια αυτήν τη στιγμή περιλαμβάνουν:

    • κλείσιμο και περικοπή υπηρεσιών σεξουαλικής και αναπαραγωγικής υγείας

    • περιορισμός κυκλοφορίας, συμπεριλαμβανομένων απαγόρευσης κυκλοφορίας και ταξιδιών

    • διακοπές στην παγκόσμια αλυσίδα εφοδιασμού

    • έλλειψη σαφών πληροφοριών και κατευθυντήριων γραμμών για τη δημόσια υγεία

    Επιπλέον, υπήρξαν σημαντικές αναφορές σχετικά με τις οικονομικές επιπτώσεις της πανδημίας, σε περιοχές όπου οι φτωχές και περιθωριοποιημένες κοινότητες πλήττονται περισσότερο. Πρόσφυγες, εργαζόμενοι μετανάστες και άτομα με άτυπη σχέση απασχόλησης αντιμετωπίζουν ήδη σοβαρές δυσκολίες πρόσβασης στη βασική υγειονομική περίθαλψη, προκλήσεις που επιδεινώνονται λόγω COVID-19.

  • 64x64
    Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα αναγκάστηκαν να κλείσουν τη δομή COVID-19 στη Λέσβο 30/07/2020

    Το κέντρο απομόνωσης και περίθαλψης περιστατικών COVID-19 που δημιουργήθηκε στη Λέσβο από τη διεθνή ιατρική ανθρωπιστική οργάνωση, Γιατροί Χωρίς Σύνορα, αναγκάστηκε να κλείσει εξαιτίας της επιβολής προστίμων από τις τοπικές αρχές σχετιζόμενων με πολεοδομικές διατάξεις που πιθανώς επιφέρουν ποινικές συνέπειες.

    Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα καταδικάζουν έντονα την αποτυχία των αρχών να βρουν μια λύση ώστε να διατηρηθεί η δομή ανοικτή, την ώρα που εξακολουθεί να υπάρχει κίνδυνος εξάπλωσης της COVID-19 στο κέντρο υποδοχής της Μόριας, όπου περισσότεροι από 15.000 πρόσφυγες ζουν συνωστισμένοι σε ανθυγιεινές συνθήκες. Προειδοποιούν, επίσης, ότι το κλείσιμο του κέντρου απομόνωσης και περίθαλψης - το οποίο θα μειώσει σημαντικά την ικανότητα ανταπόκρισης στην COVID-19 στο νησί - θα μπορούσε να έχει τρομερές επιπτώσεις σε περίπτωση εκδήλωσης επιδημίας στη Μόρια.

    «Είμαστε βαθιά απογοητευμένοι που οι τοπικές αρχές δεν μπόρεσαν να βρουν λύσεις, παρά τις προσπάθειες αρμόδιων φορέων, και υπό τις ιδιάζουσες συνθήκες που διαμορφώνει μία πανδημία», λέει η Χριστίνα Ψαρά, Γενική Διευθύντρια του ελληνικού τμήματος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. «Το σύστημα δημόσιας υγείας στη Λέσβο δεν θα μπορούσε να αντιμετωπίσει την καταστροφή από ένα ενδεχόμενο ξέσπασμα του κορωνοϊού στη Μόρια. Για αυτό το λόγο ξεκινήσαμε την παρέμβαση αυτή. Σήμερα αναγκαστήκαμε με λύπη να προχωρήσουμε στο κλείσιμο μιας σημαντικής δομής ανταπόκρισης στην COVID-19 στη Μόρια» συμπληρώνει.

    Το κέντρο απομόνωσης και περίθαλψης των Γιατρών Χωρίς Σύνορα για περιστατικά COVID-19 στη Λέσβο άνοιξε στις 6 Μαΐου, έπειτα από προσπάθειες ιατρικών οργανώσεων σε όλο το νησί και με την υποστήριξη δημόσιων λειτουργών και του τοπικού νοσοκομείου. Το κέντρο απομόνωσης ήταν το μόνο μέρος στη Λέσβο που παρείχε έναν ασφαλή χώρο στον οποίο άτομα από τη Μόρια που εμφανίζουν συμπτώματα COVID-19 θα μπορούσαν να απομονωθούν και να τους παρασχεθεί ιατρική περίθαλψη.

    Παρά το γεγονός ότι η δομή αυτή αποτελούσε μέρος του συνολικού πλάνου επείγουσας ανταπόκρισης του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής, με στόχο την πρόληψη της εξάπλωσης του κορωνοϊού σε άνδρες, γυναίκες και παιδιά που συνωστίζονται στη Μόρια, από την 1η Ιουλίου επιβλήθηκαν από τις τοπικές αρχές πρόστιμα σχετιζόμενα με πολεοδομικές διατάξεις που πιθανώς επιφέρουν ποινικές συνέπειες.

    «Είναι αδιανόητο οι τοπικές αρχές να μας παρεμποδίζουν ενώ προσπαθούμε να προστατεύσουμε ευάλωτους ανθρώπους, όταν, ακριβώς δίπλα μας στη Μόρια, βλέπουμε μια κατάφωρη παραβίαση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, με χιλιάδες ανθρώπους παγιδευμένους σε απάνθρωπες συνθήκες» τονίζει η Χριστίνα Ψαρρά.

    Τα 15.000 άτομα που βρίσκονται σήμερα στη Μόρια έχουν περιορισμένο χώρο και περιορισμένη πρόσβαση σε σαπούνι και νερό, καθιστώντας αδύνατη τη λήψη προληπτικών μέτρων, όπως η φυσική απόσταση και το τακτικό πλύσιμο των χεριών. Περισσότεροι από 300 άνθρωποι μαζί με τους οικογένειές τους που βρίσκονται σε υψηλό κίνδυνο, λόγω ηλικίας ή χρόνιων προβλημάτων υγείας, παραμένουν παγιδευμένοι σε αυτές τις επικίνδυνες συνθήκες. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα συνεχίζουν να ζητούν την άμεση και επείγουσα μεταφορά όλων ευάλωτων ανθρώπων, και όσων βρίσκονται σε κίνδυνο λόγω κορωνοϊόυ από τη Μόρια σε ασφαλή καταλύματα σε άλλες περιοχές.

    «Δεν είναι η πρώτη και πιθανότατα δεν θα είναι η τελευταία φορά που εμείς και άλλες ανθρωπιστικές οργανώσεις αντιμετωπίζουμε τέτοιου είδους εμπόδια προσπαθώντας να καλύψουμε τα κενά που άφησαν οι ευρωπαϊκές και οι ελληνικές αρχές στην παροχή βοήθειας σε αιτούντες άσυλο και μετανάστες», λέει ο Bertand Perrochet, διευθυντής επιχειρήσεων των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. «Τα τελευταία πέντε χρόνια έχουμε δει τις βλαπτικές συνέπειες των πολιτικών περιορισμού σε ανθρώπους που είναι παγιδευμένοι στα κέντρα υποδοχής στα ελληνικά νησιά. Τώρα, κατά τη διάρκεια μιας παγκόσμιας πανδημίας, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα παρεμποδίζονται από το να ανταποκριθούν και να διαχειριστούν έναν κίνδυνο δημόσιας υγείας που έχουν παραμελήσει οι αρχές».

    Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα είναι ανοιχτοί σε διάλογο με τις ελληνικές αρχές για τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν σχετικά με τον κίνδυνο της COVID-19 για τους ανθρώπους που ζουν στο κέντρο υποδοχής, ενώ παράλληλα συνεχίζουν να παρέχουν υπηρεσίες παιδιατρικής φροντίδας, σεξουαλικής, αναπαραγωγικής και ψυχικής υγείας στην κλινική τους έξω από τη Μόρια.

    Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα εργάζονται στη Λέσβο από το 2008. Σήμερα λειτουργούν μια κλινική στην πόλη της Μυτιλήνης, που επικεντρώνεται στις ψυχικές ανάγκες θυμάτων βασανιστηρίων και σεξουαλικής βίας και μία κλινική έξω από τον καταυλισμό της Μόριας που παρέχει παιδιατρική φροντίδα και υπηρεσίες σεξουαλικής αναπαραγωγικής και ψυχικής υγεία στους αιτούντες άσυλο.

  • 64x64
    Στην πρώτη γραμμή της μάχης κατά της COVID-19 27/07/2020

    Η Ελένη Κάκαλου, παθολόγος-λοιμωξιολόγος και αντιπρόεδρος του ΔΣ των Γιατρών Χωρίς Σύνορα και η Γαρυφαλλιά Πουλάκου, παθολόγος-λοιμωξιολόγος και Επίκουρη Καθηγήτρια Παθολογίας, περιγράφουν πώς βίωσαν όλη αυτή την εμπειρία, αναλύουν πού βρισκόμαστε σήμερα, πότε να περιμένουμε το δεύτερο κύμα της πανδημίας και τι μαθήματα πήραμε από αυτή την παγκόσμια υγειονομική κρίση.

    Πού βρισκόμαστε σήμερα με την πανδημία στην Ελλάδα;

    Ε.K.: Μετά από μία επώδυνη περίοδο απομόνωσης και κοινωνικού και οικονομικού κόστους, γλιτώσαμε τα χειρότερα και βρισκόμαστε σε ένα πολύ καλό σημείο με ελάχιστη εξάπλωση του ιού στην κοινότητα και περιορισμένους θανάτους.

    Γ.Π.: Έχουμε με ανακούφιση ολοκληρώσει την πρώτη φάση της επιδημίας κατά την οποία το σύστημα υγείας στάθηκε όρθιο με διαχειρίσιμο αριθμό νοσηλειών και εξαιρετικά χαμηλό αριθμό θανάτων. Το διάστημα αυτό μας έδωσε τη δυνατότητα να προετοιμάσουμε τις διαδικασίες και να λειτουργούμε με ασφάλεια για το προσωπικό μας και αποτελεσματικότητα για τους ασθενείς μας. Αυτό είναι μία παρακαταθήκη για το επόμενο κύμα όποτε και αν έρθει αυτό.

     

    Είμαστε προετοιμασμένοι για το δεύτερο κύμα και πότε θα πρέπει να το περιμένουμε; Ποιες οι προκλήσεις που θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε από εδώ και στο εξής;

    Ε.Κ.: Κανείς δεν γνωρίζει με ακρίβεια σε παγκόσμιο επίπεδο τη συμπεριφορά της πανδημίας, διότι πρόκειται για νέο ιό. Οι κυβερνήσεις έχουν την ευθύνη να ετοιμάσουν τις χώρες τους για όλα τα πιθανά σενάρια, μειώνοντας τις επιπτώσεις, χωρίς να αφήσουν κανέναν πίσω, επιμερίζοντας τα κόστη προσαρμογής με δικαιοσύνη. Στην Ελλάδα είναι πολύ σημαντική η φροντίδα για την προστασία ευάλωτων ομάδων, όπως οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, οι φυλακισμένοι, οι άστεγοι, οι χρήστες ναρκωτικών και οι εργαζόμενοι στη βιομηχανία του σεξ. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα είμαστε στη διάθεση των αρμόδιων φορέων και συνεχώς παλεύουμε για την άμεση και επαρκή σε κάλυψη υιοθέτηση των παραπάνω στρατηγικών.

    Γ.Π.: Είναι σαφές ότι ο ιός είναι ακόμα εδώ. Δεν γνωρίζουμε πότε ακριβώς θα υπάρξει ένα δεύτερο μεγάλο κύμα ή αν θα υπάρχει μία συνεχής χαμηλή δραστηριότητα. Η εμπειρία που αποκτήσαμε στην πρώτη φάση, μας κάνει να πιστεύουμε ότι και μία επόμενη φάση θα την αντιμετωπίσουμε έγκαιρα και αποτελεσματικά εφόσον υπάρξουν μόνον μικρές εστίες από ενδεχόμενη εισαγωγή του ιού μέσω διεθνών πτήσεων που είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος.

     

    Πόσο σας επηρέασε σε προσωπικό επίπεδο ο ρόλος που είχατε μέσα σε αυτή την πανδημία;

    Ε.Κ.: Φοβήθηκα την κατάρρευση του συστήματος υγείας και την έλλειψη ατομικών μέσων προστασίας Η δύσπνοια των ασθενών ήταν τρομακτική, πολλοί από αυτούς υπέφεραν μόνοι τους, με εμάς ντυμένους σαν αστροναύτες. Κάποιοι από αυτούς έχασαν δικούς τους ανθρώπους, ενώ πάλευαν για τη ζωή τους. Ακόμη και οι ήπιες περιπτώσεις βίωναν φοβερά συμπτώματα, κόπωση, ταλαιπωρία για εβδομάδες. Υπήρχαν μέρες στην αρχή που πηγαίνοντας πρωί με τα πόδια στη δουλειά σε μία έρημη Αθήνα, έκλαιγα για να εκτονώσω την ένταση και να μπορέσω να βγάλω τη μέρα. Βρέθηκα μακριά από την οικογένειά μου και δεν είχα χρόνο να δω τη μικρή μου κόρη για πάνω από ένα μήνα. Αυτό ήταν δύσκολο, όμως, δεν συγκρίνεται με τα όσα τραγικά έζησαν επαγγελματίες υγείας σε άλλες χώρες. Το συναίσθημα άλλαξε όταν άρχισαν, μετά από τις πρώτες εβδομάδες, πολλοί σοβαρά άρρωστοι να αναρρώνουν και άλλοι να επιστρέφουν νικητές από τις ΜΕΘ.

    Γ.Π.: Βλέποντας τα δεδομένα από γειτονικές χώρες, η πρώτη αγωνία μου ήταν αν θα αντέξει το σύστημα υγείας της χώρας μας δεδομένης της ευθραυστότητάς του μετά από 10 χρόνια οικονομικής κρίσης. Δεν θα ήθελα να ζήσουμε την ανάγκη επιλογής ασθενών για αναπνευστική υποστήριξη, την έκθεση του υγειονομικού προσωπικού χωρίς τον απαραίτητο προστατευτικό εξοπλισμό και τη μετάδοση της νόσου. Για πρώτη φορά στην άσκηση της Ιατρικής ένιωσα τον προσωπικό φόβο για τη ζωή μου και διέκρινα τον ίδιο φόβο στα μάτια των συναδέλφων μου. Μιλώντας μαζί τους κατάλαβα ότι πολλοί από αυτούς αισθάνθηκαν την ανάγκη να αφήσουν προσωπικά γράμματα στις οικογένειές τους για την περίπτωση που νοσήσουν και δεν τα καταφέρουν. Είδα όμως με ανακούφιση, όλη αυτή την ένταση να υποχωρεί με την ολοκλήρωση της προετοιμασίας και την τελειοποίηση των πρωτοκόλλων ασφαλείας. ‘Όσο προχωρούσαν οι εβδομάδες, έρχονταν τα καλά αποτελέσματα από τους ασθενείς μας που θεραπεύονταν παράλληλα με την παρατηρούμενη ηρεμία και λειτουργικότητα της ομάδας. Αυτά με βοήθησαν να αποφορτιστώ από την ένταση αυτής της ευθύνης.

     

    Τι μάθαμε ως κοινωνία από τον κορωνοϊο;

    Ε.Κ.: Είμαστε όλοι τόσο ευάλωτοι όσο οι πιο ευάλωτοι πληθυσμοί και μόνον με παγκόσμια συνεργασία και επιμερισμό του κόστους με βάση τις δυνατότητες των κοινωνιών, μπορούμε να είμαστε πιο ασφαλείς. Η συζήτηση για την ισότιμη πρόσβαση χωρών και πληθυσμών σε διαγνωστικά τεστ, θεραπείες και ένα πιθανό εμβόλιο έχει ανοίξει μέσω του ΠΟΥ αλλά και πρωτοβουλιών στην ΕΕ. Πρέπει να αντισταθούμε σε προσπάθειες τα κέρδη και εθνικιστικές κοντόφθαλμες προτεραιότητες να σταθούν εμπόδιο στην κοινή ασφάλεια και ευημερία όλων των κοινωνιών.

    Γ.Π.: Ως κοινωνία μάθαμε ότι χωρίς αλληλεγγύη δεν μπορούμε να ισορροπήσουμε και ότι κανένας τομέας της σύγχρονης ζωής δεν είναι ανεξάρτητος. Κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί κάποια χρόνια πριν, ότι μία μεγάλη σε έκταση υγειονομική κρίση θα μπορούσε να καταστρέψει ολόκληρα συστήματα υγείας και να συμπαρασύρει και την οικονομία σε μεγάλη κλίμακα.

     

    Πώς αποτυπώνεται η συνεργασία σας στην Γ’ Πανεπιστημιακή Παθολογική Κλινική (Γ’ ΠΠΚ) του Πανεπιστημίου Αθηνών στο «Σωτηρία», το μεγαλύτερο νοσοκομείο αναφοράς για τον κορωνοϊό στην Ελλάδα, με τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα;

    Ε.Κ.: Ήταν η πρώτη φορά που ένιωθα να είμαι σε αποστολή στην Ελλάδα δουλεύοντας στο ΕΣΥ. Πέρα από την ένταση της επιδημίας και της απειλής, το ότι δούλευα με μία ομάδα που είχε συγκροτηθεί σε μεγάλο βαθμό με εθελοντικές μετακινήσεις από διάφορα νοσοκομεία και τμήματα, εθελοντές φοιτητές και άλλους, έκανε πολύ έντονη αυτή την εμπειρία. Επίσης, μου έδωσε μεγάλη έμπνευση και κίνητρο το γεγονός ότι ο Δ/ντης της κλινικής Καθηγητής Κων/νος Συρίγος και η Επίκουρη Καθηγήτρια του ΕΚΠΑ Γαρυφαλλιά Πουλάκου, σκέφτηκαν να κινητοποιήσουν έναν ολοκληρωμένο μηχανισμό απόκρισης του ΕΣΥ, του Πανεπιστημίου και της ευρύτερης κοινωνίας για να ανταποκριθούν στις ανάγκες του Γ.Ν.Ν.Θ.Α. «Η Σωτηρία» ως νοσοκομείου αναφοράς σε μια επείγουσα κρίση.

    Γ.Π.: Η πανδημία της COVID-19 μάς έδωσε τη δυνατότητα να εντάξουμε στη δύναμή μας ανθρώπους με εξαιρετική επιχειρησιακή ικανότητα όπως η κ. Κάκαλου. Αυτό μας έδωσε τεράστια ώθηση στην προετοιμασία της κλινικής για την αντιμετώπιση ασθενών με COVID-19, στην οργάνωση των πρωτοκόλλων ασφαλείας και στην επιτήρηση των διαδικασιών. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο υλοποιήθηκε και μία συνεργασία με τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα, που βοήθησαν συμπληρωματικά τη μονάδα COVID-19 της κλινικής να λειτουργήσει με τον καλύτερο τρόπο για τους ασθενείς και την ασφάλεια του προσωπικού της, ιδιαίτερα κατά την περίοδο του lockdown κατά την οποία οποιαδήποτε προμήθεια εξοπλισμού ή παροχής εξειδικευμένων τεχνικών υπηρεσιών από την ελεύθερη αγορά ήταν αδύνατη.

     

  • 64x64
    Γιατροί Χωρίς Σύνορα: Σοβαρές οι επιπτώσεις στην υγεία των αιτούντων άσυλο από την παράταση του περιορισμού κυκλοφορίας 18/07/2020

    Όταν ο κορωνοϊός έφτασε στην Ελλάδα, περισσότεροι από 30.000 αιτούντες άσυλο και μετανάστες ζούσαν στα κέντρα υποδοχής των ελληνικών νησιών σε απαράδεκτες συνθήκες χωρίς πρόσβαση σε βασική υγειονομική περίθαλψη ή υπηρεσίες.

    Τον Μάρτιο του 2020, ο περιορισμός της κυκλοφορίας που επέβαλε η κυβέρνηση ως μέτρο κατά της COVID-19 σήμαινε ότι αυτοί οι άνθρωποι, το 55% των οποίων είναι γυναίκες και παιδιά, ήταν αναγκασμένοι ουσιαστικά να παραμείνουν σε αυτά τα υπερπλήρη και ακατάλληλα κέντρα χωρίς να έχουν τη δυνατότητα να ξεφύγουν από τις επικίνδυνες συνθήκες που αποτελούν μέρος της καθημερινότητάς τους.

    Παρά το γεγονός ότι δεν έχουν υπάρξει περιστατικά κορωνοϊού σε κανένα από τα κέντρα υποδοχής στα ελληνικά νησιά και παρόλο που η ζωή έχει επιστρέψει στους κανονικούς ρυθμούς για τον τοπικό πληθυσμό και τους τουρίστες, τα περιοριστικά μέτρα για τους αιτούντες άσυλο και τους μετανάστες που εντείνουν τις διακρίσεις εξακολουθούν να παρατείνονται κάθε δύο εβδομάδες.

    Σήμερα, οι άνδρες, οι γυναίκες και τα παιδιά που ζουν σε αυτούς τους καταυλισμούς συνεχίζουν να βρίσκονται κάτω από άθλιες συνθήκες, γεγονός που επιδεινώνει την σωματική και ψυχική τους υγεία.

    «Οι εντάσεις έχουν αυξηθεί δραματικά και υπάρχει πολύ περισσότερη βία μετά τον περιορισμό κυκλοφορίας. Και το χειρότερο είναι ότι ακόμη και τα παιδιά δεν μπορούν πλέον να ξεφύγουν από αυτό», λέει ο Μοχτάρ, πατέρας ενός ασθενούς των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στην κλινική που προσφέρει υπηρεσίες ψυχικής υγείας σε παιδιά. «Το μόνο πράγμα που μπορούσα να κάνω πριν για να βοηθήσω τον γιο μου ήταν να τον πάρω μακριά από τη Μόρια. Για μια βόλτα ή για κολύμπι στη θάλασσα, σε ένα ήσυχο μέρος. Τώρα έχουμε παγιδευτεί».

    Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα δεν μπορούν να παραμείνουν σιωπηλοί μπροστά σε αυτή την κατάφωρη διάκριση, καθώς ο περιορισμός της κυκλοφορίας που επιβάλλεται στους αιτούντες άσυλο μειώνει δραματικά την ήδη περιορισμένη πρόσβασή τους σε βασικές υπηρεσίες και ιατρική περίθαλψη. Στην παρούσα φάση της επιδημίας COVID-19 στη χώρα, αυτό το μέτρο είναι απολύτως αδικαιολόγητο από άποψη δημόσιας υγείας – είναι διάκριση για τα άτομα που δεν αποτελούν τα ίδια κίνδυνο και συμβάλλει στον στιγματισμό τους, ενώ τα εκθέτει σε περισσότερους κίνδυνος.

    «Οι περιορισμοί κυκλοφορίας των μεταναστών και των προσφύγων στον καταυλισμό έχουν επηρεάσει δραματικά την ψυχική υγεία των ασθενών μου», λέει ο Γρηγόρης Καβαρνός, ψυχολόγος στην κλινική των Γιατρών Χωρίς Σύνορα για τους επιζώντες βασανιστηρίων στη Λέσβο. «Εάν εσείς και εγώ αισθανθήκαμε άγχος και εκνευρισμό κατά την περίοδο της καραντίνας στα σπίτια μας, φανταστείτε πώς νιώθουν οι άνθρωποι αυτοί που έχουν υποστεί πολύ τραυματικές εμπειρίες και τώρα πρέπει να παραμείνουν εγκλωβισμένοι σε έναν καταυλισμό όπως η Μόρια - ένα μέρος όπου δεν μπορούν βρουν ηρεμία, δεν μπορούν να βρουν έναν ιδιωτικό χώρο και πρέπει να σταθούν στην ουρά για φαγητό, για τουαλέτα, για νερό, για τα πάντα.»

    Η COVID-19 δεν πρέπει να χρησιμοποιείται ως εργαλείο για την κράτηση μεταναστών και προσφύγων. Συνεχίζουμε να ζητάμε τη μεταφορά ανθρώπων, ειδικά εκείνων που ανήκουν σε ομάδες υψηλού κινδύνου για την COVID-19, από τα κέντρα υποδοχής σε ασφαλή καταλύματα. Οι συνθήκες σε αυτά τα κέντρα δεν είναι αποδεκτές υπό κανονικές συνθήκες, και έχουν γίνει ακόμη πιο επικίνδυνες εστίες βίας, νοσηρότητας και δυστυχίας όταν οι άνθρωποι δεν μπορούν να μετακινηθούν λόγω αυθαίρετων περιορισμών.

  • 64x64
    Ευάλωτοι πρόσφυγες οδηγήθηκαν σε έξωση και κοιμούνται στους δρόμους 13/07/2020

    Αναζητώντας μια γρήγορη λύση για την αποσυμφόρηση των υπερσυνωστισμένων καταυλισμών στα ελληνικά νησιά, η ελληνική κυβέρνηση έχει αρχίσει να διώχνει περισσότερους από 11.000 πρόσφυγες που δικαιούνται διεθνούς προστασίας – πολλοί από τους οποίους είναι εξαιρετικά ευάλωτοι - από δομές στέγασής τους στην Ελλάδα.

    Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα καλούν την ελληνική κυβέρνηση να αναστείλει τις εξώσεις ευάλωτων ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένων επιζώντων σεξουαλικής βίας, βασανιστηρίων και κακομεταχείρισης, ηλικιωμένων και ατόμων με χρόνιες ασθένειες, να βρει άμεσες λύσεις για τη στέγασή τους και να διευρύνει τα υπάρχοντα προγράμματα στέγασης.

    «Έχουμε ασθενείς με σοβαρά ιατρικά προβλήματα που έχουν εγκαταλειφθεί, ενώ γυναίκες σε προχωρημένο στάδιο εγκυμοσύνης κοιμούνται στην πλατεία Βικτωρίας στο κέντρο της Αθήνας», τονίζει ο Γιώργος Καραγιάννης, επικεφαλής της αποστολής των Γιατρών Χωρίς Σύνορα σε Αθήνα και Σάμο. «Εν μέσω μιας πανδημίας, οι κυβερνήσεις θα πρέπει να προστατεύουν τους ανθρώπους που βρίσκονται σε υψηλό κίνδυνο λόγω COVID-19, να μην τους πετάνε στον δρόμο και να μην τους αφήνουν χωρίς προστασία, στέγη ή πρόσβαση σε βασική υγειονομική περίθαλψη».

    Τον Ιούνιο, μία ασθενής των Γιατρών Χωρίς Σύνορα σε εξαιρετικά ευάλωτη κατάσταση πέθανε από ανακοπή λίγο αφότου απειλήθηκε με έξωση και την απομάκρυναν από το κατάλυμά της.

    «Η ασθενής μας που πέθανε ήταν παραπληγική και είχε πολλά σοβαρά ιατρικά προβλήματα, μεταξύ των οποίων διαβήτη και καρδιαγγειακά νοσήματα, ωστόσο είχε απειληθεί με έξωση πολλές φορές», προσθέτει ο Γιώργος Καραγιάννης. «Υπό τον φόβο της απώλειας του σπιτιού της, η οικογένειά της τη μετέφερε στον καταυλισμό του Σχιστού, όπου ο γιος της διέμενε σε ένα κοντέινερ με άλλα 12 άτομα. Δύο ημέρες αργότερα υπέστη ανακοπή και πέθανε».

    Τουλάχιστον άλλοι 30 ασθενείς των Γιατρών Χωρίς Σύνορα με σοβαρές παθήσεις είτε έχουν διωχθεί είτε έχουν ενημερωθεί για επικείμενη έξωση, και τώρα αντιμετωπίζουν την προοπτική να μείνουν άστεγοι και χωρίς οικονομική βοήθεια.

    «Η περίπτωση της γυναίκας που πέθανε είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου», τονίζει ο Βαγγέλης Ορφανουδάκης, αναπληρωτής επικεφαλής αποστολής των Γιατρών Χωρίς Σύνορα σε Αθήνα και Σάμο. «Έχουμε ασθενείς με καρκίνο, επιζώντες βασανιστηρίων, μόνες μητέρες με χρόνιες παθήσεις και γυναίκες σε προχωρημένη εγκυμοσύνη που ουσιαστικά αναγκάζονται να κοιμηθούν στον δρόμο, χωρίς καμία άλλη υποστήριξη».

    Πολλοί ασθενείς των Γιατρών Χωρίς Σύνορα με σοβαρές χρόνιες παθήσεις έχουν αναγκαστεί να πάρουν τα υπάρχοντά τους από το κατάλυμα που διαμένουν καθώς έχουν ειδοποιηθεί ότι πρέπει να φύγουν, χωρίς καμία άλλη ενημέρωση για το πού πρέπει να πάνε. Δεκάδες άλλοι ασθενείς έχουν ενημερωθεί ότι πρέπει να φύγουν, ενώ η οικονομική τους βοήθεια έχει σταματήσει, παρά το γεγονός ότι είναι εξαιρετικά ευάλωτοι. Εν τω μεταξύ, οι πλατείες της πόλης γεμίζουν με ευάλωτους πρόσφυγες, συμπεριλαμβανομένων παιδιών, εγκύων, νεογέννητων μωρών, ατόμων με σοβαρές χρόνιες παθήσεις και επιζώντων βασανιστηρίων και σεξουαλικής βίας.

    Τον φετινό Ιούνιο, το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου δεσμεύτηκε να μειώσει τις δαπάνες για το πρόγραμμα στέγασης για τους αιτούντες άσυλο έως και 30%. Εν τω μεταξύ, τον Φεβρουάριο, η ελληνική κυβέρνηση έλαβε κονδύλια της ΕΕ για τη διεύρυνση του προγράμματος στέγασης στην ηπειρωτική χώρα. Ωστόσο, μέχρι στιγμής δεν έχει διατεθεί καμία επιπλέον δομή στέγασης.

    Ανταποκρινόμενοι στις ανάγκες εκατοντάδων προσφύγων που κοιμούνται στους δρόμους της πλατείας Βικτωρίας στην Αθήνα, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα παραπέμπουν εκείνους που χρειάζονται ιατρική περίθαλψη στο Κέντρο Ημερήσιας Φροντίδας που λειτουργούν στην Αθήνα. Ωστόσο, οι βασικές ανάγκες των προσφύγων δεν καλύπτονται.

    Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα καλούν επειγόντως την ελληνική κυβέρνηση, την ΕΕ και όλους τους οργανισμούς που εμπλέκονται στην παροχή στέγασης να βρουν άμεσες λύσεις για τη στέγαση όλων αυτών των προσφύγων που κοιμούνται τώρα στους δρόμους της Αθήνας και να σταματήσουν τις εξώσεις των προσφύγων μέχρις ότου αρθούν όλα τα διοικητικά εμπόδια για την ενσωμάτωση και την πρόσβασή τους στην υγειονομική περίθαλψη.

  • 64x64
    Ένα ποίημα με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα Υποστήριξης Θυμάτων Βασανισμού 01/07/2020

    Το όνομά μου είναι Free Man. Είμαι επιζώντας βασανιστηρίων και μέλος του Survivors Squared. Ονομαζόμαστε Survivors Squared επειδή όλοι μας έχουμε υποστεί βασανιστήρια και άλλες μορφές βίας για να φτάσουμε στην Ελλάδα και, αντί να βρούμε ασφάλεια και υποστήριξη εδώ, είμαστε αναγκασμένοι για άλλη μια φορά να δώσουμε αγώνα για να επιβιώσουμε.

    Με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα Υποστήριξης Θυμάτων Βασανισμού, ο Free Man γράφει και μοιράζεται το ακόλουθο ποίημα:

     

    Όταν γεννιόμαστε, ανεβαίνουμε σε ένα τρένο και γνωρίζουμε τους γονείς μας

    και πιστεύουμε ότι πάντα θα ταξιδεύουν μαζί μας.

    Σε κάποιον σταθμό, όμως, οι γονείς μας θα κατέβουν από το τρένο

    και θα μας αφήνουν να συνεχίσουμε μόνοι το ταξίδι...

    Στη διαδρομή

    θα ανέβουν και άλλοι άνθρωποι στο τρένο.

    Και αυτοί θα είναι σημαντικοί:

    Τα αδέρφια μας, φίλοι, παιδιά, ακόμα και η μοναδική μας αγάπη.

    Πολλοί θα βγουν από τη ζωή μας (ακόμα και η μοναδική μας αγάπη)

    και θα αφήσουν πίσω τους ένα μεγαλύτερο ή μικρότερο κενό.

    Άλλοι θα έχουν τόσο διακριτική παρουσία

    που δεν θα καταλάβουμε ότι έμειναν κενές οι θέσεις τους.

    Αυτό το ταξίδι με το τρένο θα είναι γεμάτο χαρές, θλίψεις, προσδοκίες,

    καλωσορίσματα και αποχαιρετισμούς.

    Το ταξίδι θα έχει νόημα, αν έχουμε καλές σχέσεις με όλους τους επιβάτες,

    αν δίνουμε τον καλύτερο εαυτό μας.

    Δεν ξέρουμε σε ποιό σταθμό θα χρειαστεί να αποβιβαστούμε.

    Για αυτό ας ζήσουμε χαρούμενα, ας αγαπήσουμε και ας συγχωρήσουμε!

    Αυτό είναι το σημαντικό

    Γιατί όταν κατέβουμε από το τρένο

    θα πρέπει να αφήσουμε μόνο όμορφες αναμνήσεις σε αυτούς που θα συνεχίσουν το ταξίδι...

    Ας είμαστε, λοιπόν, ευχαριστημένοι με ό,τι έχουμε

    και ευγνώμονες γι’ αυτό το μοναδικό ταξίδι.

    Σε ευχαριστώ που είσαι και εσύ ένας από τους συνεπιβάτες.

    Και αν χρειαστεί να κατέβω στον επόμενο σταθμό,

    Χαίρομαι που ταξίδεψα μαζί σου.

    Ας είναι όμορφη η διαδρομή σου.

     

    Οι Survivors Squared είναι μία ομάδα παρέμβασης, τα μέλη της οποίας είναι πρώην και νυν ωφελούμενοι της κλινικής αποκατάστασης των Γιατρών Χωρίς Σύνορα για θύματα βασανιστηρίων στην Αθήνα. Η ομάδα δημιουργήθηκε με σκοπό την ευαισθητοποίηση για τα δικαιώματα και την αναγνώριση των θυμάτων βασανιστηρίων και βάναυσης ή απάνθρωπης μεταχείρισης που ζουν στην Ελλάδα.

    Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα, σε συνεργασία με το Κέντρο Ημέρας Βαβέλ και το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες, λειτουργούν κλινική για θύματα βασανιστηρίων στην Αθήνα από τον Οκτώβριο του 2014. Η κλινική παρέχει ολοκληρωμένη φροντίδα σε θύματα βασανιστηρίων και άλλων μορφών βίας και κακοποίησης. Το 2019 έγιναν συνολικά 1.305 ιατρικές συνεδρίες, 1.406 συνεδρίες ψυχικής υγείας και 757 συνεδρίες φυσικοθεραπείας. Επίσης, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα διευκόλυναν 439 επισκέψεις ασθενών με συνοδεία πολιτισμικών διαμεσολαβητών σε δημόσιες και ιδιωτικές δομές υγείας για εξειδικευμένες ιατρικές συνεδρίες ή σε άλλες υπηρεσίες. Οι κύριες χώρες προέλευσης των ασθενών της κλινικής για το 2019 ήταν η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό (48%), το Καμερούν (16%), το Ιράν (6%), η Σιέρα Λεόνε (5%), η Συρία (5) και 13 άλλες χώρες, κυρίως αφρικανικές. Οι συχνότερες σωματικές επιπτώσεις των βασανιστηρίων στους νέους ασθενείς ήταν τα μυοσκελετικά προβλήματα, ενώ οι επιπτώσεις ψυχικής υγείας ήταν κυρίως διαταραχή μετατραυματικού στρες, έντονο άγχος και συμπτώματα κατάθλιψης.

  • 64x64
    Αφγανιστάν: Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα αποχωρούν από το Dasht-e-Barchi μετά την πρόσφατη δολοφονική επίθεση στη μαιευτική κλινική 16/06/2020

    Η απόφαση αυτή ελήφθη δεδομένου ότι δεν έχουν προκύψει στοιχεία σχετικά με τους δράστες ή το κίνητρο της επίθεσης. Οι μητέρες, τα μωρά και το υγειονομικό προσωπικό ήταν ο βασικός στόχος και παρόμοιες επιθέσεις ενδέχεται να επαναληφθούν στο μέλλον.

    Ένα μήνα μετά το τραγικό συμβάν, γνωρίζουμε ελάχιστα: κανείς δεν έχει αναλάβει την ευθύνη για την επίθεση, οι αφγανικές αρχές κατηγόρησαν τους Ταλιμπάν - ή το Ισλαμικό Εμιράτο του Αφγανιστάν - οι οποίοι αρνήθηκαν την κατηγορία και καταδίκασαν τα όσα συνέβησαν, ενώ εκπρόσωποι ξένων κυβερνήσεων έστρεψαν δημόσια το δάχτυλο προς ριζοσπαστικές ομάδες κατηγορώντας τες για την επίθεση, μιλώντας συγκεκριμένα για την ομάδα Khorasan του Ισλαμικού Κράτους.

    Ενώ δεν γνωρίζουμε ποιος ήταν υπεύθυνος για την επίθεση αυτή, γνωρίζουμε αρκετά για να συνειδητοποιήσουμε ότι η μητρότητα σημαδεύτηκε από μια πράξη ασυνήθιστης βίας που είχε ως στόχο ασθενείς, ιατρικό προσωπικό και ανθρωπιστική δράση. Αυτή η επίθεση δεν μπορεί να μείνει πίσω ως ένα τραγικό, μεμονωμένο περιστατικό: ο πληθυσμός της Χαζάρα που ζει στην περιοχή, όπως και διάφορες ανθρωπιστικές οργανώσεις έχουν υποστεί σειρά επιθέσεων.

    «Γνωρίζαμε ότι η παρουσία μας στο Dasht-e-Barchi ενέχει κινδύνους, αλλά δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε ότι κάποιος θα εκμεταλλευόταν την απόλυτη ευαλωτότητα των γυναικών που επρόκειτο να γεννήσουν, εξοντώνοντας αυτές και τα μωρά τους», λέει ο Thierry Allafort-Duverger, Γενικός Διευθυντής του γαλλικού τμήματος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. «Αλλά συνέβη. Σήμερα, πρέπει να αποδεχτούμε την πραγματικότητα: οι ψηλότεροι τοίχοι και οι βαριές πόρτες ασφαλείας δεν θα εμποδίσουν να ξανασυμβούν τέτοιες τρομακτικές επιθέσεις. Η παραμονή μας στην περιοχή θα σήμαινε ότι η απώλεια ανθρώπινων ζωών αποτελεί μια παράμετρο της δραστηριότητάς μας και αυτό είναι αδιανόητο».

    Η απόφαση έχει κοινοποιηθεί στο προσωπικό μας, στις εθνικές υγειονομικές αρχές και σε άλλους συνεργάτες μας. Το μέλημά μας είναι να συνεχίσουμε να παρέχουμε την απαραίτητη υποστήριξη στο προσωπικό μας, συμπεριλαμβανομένης της ψυχολογικής στήριξης. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα αναζητούν, επίσης, τρόπους να παρέχουν την κατάλληλη υποστήριξη στις οικογένειες των ασθενών που σκοτώθηκαν στη μαιευτική κλινική. Ενώ οι συνθήκες ασφαλείας επέβαλαν την αποχώρηση των Γιατρών Χωρίς Σύνορα από το Dasht-e-Barchi, η οργάνωση διερευνά εναλλακτικές για να υποστηρίξει τοπικές πρωτοβουλίες που στοχεύουν στη βελτίωση της πρόσβασης στην υγειονομική περίθαλψη.

    Το τέλος των δραστηριοτήτων των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στην μαιευτική κλινική του νοσοκομείου Dasht-e-Barchi είναι μια απαραίτητη αλλά επώδυνη απόφαση, με συνέπειες για περισσότερους από ένα εκατομμύριο ανθρώπους που ζουν στην περιοχή. Οι περισσότεροι από αυτούς προέρχονται από την κοινότητα της Χαζάρα, έναν ιστορικά περιθωριοποιημένο και φτωχό πληθυσμό, πολλοί από τους οποίους εκτοπίστηκαν λόγω συγκρούσεων που μαίνονταν για δεκαετίες. Με σχεδόν 16.000 τοκετούς το 2019, η μαιευτική κλινική του νοσοκομείου Dasht-e-Barchi ήταν παγκοσμίως ένα από τα μεγαλύτερα προγράμματα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα αυτού του είδους. Εξαναγκάζοντας τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα να σταματήσουν τη δράση τους στο νοσοκομείο, οι δράστες έχουν αφήσει γυναίκες και μωρά χωρίς πρόσβαση σε βασική ιατρική περίθαλψη σε μια χώρα όπου η θνησιμότητα μητέρων και νεογνών παραμένει υψηλή.

    Πάνω από 70 άτομα προσωπικό των Γιατρών Χωρίς Σύνορα και ασθενείς που έχουν εισαχθεί σε προγράμματα υγειονομικής περίθαλψης της οργάνωσης έχουν χάσει τη ζωή τους στο Αφγανιστάν τα τελευταία 16 χρόνια. Παρόμοια τραγικά περιστατικά ήταν η δολοφονία πέντε εργαζομένων στην επαρχία Badghis το 2004 και η καταστροφή του νοσοκομείου των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στην Κουντούζ, με 42 νεκρούς μετά από επίθεση της πολεμικής αεροπορίας των ΗΠΑ τον Οκτώβριο του 2015.

     

    Υποσημείωση:

    Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα εργάζονται στο Dasht-e-Barchi σε συνεργασία με το Υπουργείο Υγείας της χώρας από τον Νοέμβριο του 2014, παρέχοντας δωρεάν μαιευτική και νεογνική φροντίδα σε μια από τις πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές της Καμπούλ. Το νοσοκομείο παρέχει 24ωρη φροντίδα για τη διεξαγωγή δύσκολων τοκετών και διαθέτει ένα δίκτυο παραπομπών σε / από άλλες μαιευτικές κλινικές στη γύρω περιοχή. Το 2019, σχεδόν 16.000 μωρά γεννήθηκαν στο νοσοκομείο.

    Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα συνεχίζουν να πραγματοποιούν ιατρικά προγράμματα στις επαρχίες Χελμάντ, Χεράτ, Κανταχάρ, Χοστ και Κουντούζ στο Αφγανιστάν, με δραστηριότητες που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα ιατρικών αναγκών. Ξεκίνησαν να εργάζονται στη χώρα το 1980.

  • 64x64
    Ελλάδα/COVID-19: Αδικαιολόγητη η παράταση περιορισμού κυκλοφορίας των αιτούντων άσυλο μέχρι τις 21 Ιουνίου 12/06/2020

    «Μέχρι στιγμής, δεν υπάρχει επιβεβαιωμένο περιστατικό σε κανένα από τα κέντρα υποδοχής των νησιών, πράγμα που σημαίνει ότι αυτός ο πληθυσμός δεν αποτελεί κίνδυνο. Αντίθετα, διατρέχει κίνδυνο. Τέτοιου είδους διακρίσεις στιγματίζουν και περιθωριοποιούν τους πρόσφυγες, τους αιτούντες άσυλο και τους μετανάστες, δεν δικαιολογούνται από άποψη δημόσιας υγείας και αυξάνουν την ευαλωτότητα αυτού του πληθυσμού απέναντι στην επιδημία».

    «Τα μέτρα για τη δημόσια υγεία θα πρέπει να προστατεύουν τους ανθρώπους, ειδικά τα άτομα που ανήκουν σε ομάδες υψηλού κινδύνου, όπως οι ηλικιωμένοι και οι ασθενείς με χρόνιες παθήσεις», συμπληρώνει η Λίζα Παπαδημητρίου. «Δεν πρέπει να τους παγιδεύουν σε υπερπλήρεις καταυλισμούς με περιορισμένη πρόσβαση σε νερό και τουαλέτες, όπου είναι προφανώς αδύνατο να εφαρμοστούν τα μέτρα πρόληψης και προστασίας για τη νόσο COVID-19. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα συνεχίζουμε να ζητάμε την μεταφορά των ατόμων που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες (ηλικιωμένοι, άτομα με χρόνιες ασθένειες) από τα κέντρα υποδοχής σε ασφαλή καταλύματα, όπου θα μπορούν να εφαρμόσουν τα μέτρα προστασίας της δημόσιας υγείας» καταλήγει.

  • 64x64
    COVID-19 και μετακινούμενοι πληθυσμοί: τι μπορούμε να κάνουμε για την προστασία τους 04/06/2020

    Πολλοί από αυτούς τους άνδρες, τις γυναίκες και τα παιδιά ζουν σε επίσημους και άτυπους καταυλισμούς, σε κέντρα υποδοχής ή σε κέντρα κράτησης. Άλλοι ζουν στους δρόμους σε αυτοσχέδιες υποδομές. Οι περισσότεροι δεν έχουν πρόσβαση σε βασικές υπηρεσίες, όπως καθαρό νερό και τουαλέτες, ή έχουν ανεπαρκή πρόσβαση σε υγειονομική περίθαλψη και πολλοί δεν έχουν νομικό καθεστώς.

    Η πανδημία του COVID-19 επιδεινώνει και επιδεινώνεται από αυτές τις συνθήκες διαβίωσης. Σε αυτές τις συνθήκες, τα προληπτικά μέτρα συχνά δεν είναι δυνατά. Πώς μπορούμε να ζητήσουμε από τους ανθρώπους να προστατευθούν, όταν δεν έχουν εύκολη πρόσβαση σε νερό ή σαπούνι; Ή πως να ζητάμε αυτο-απομόνωση, όταν ζουν συνωστισμένοι σε σκηνές μαζί με άλλα 10 άτομα; Η τήρηση φυσικής απόστασης είναι πολύ δύσκολη, αν όχι αδύνατη, σε υπερπλήρεις καταυλισμούς και πυκνοκατοικημένα αστικά περιβάλλοντα, όπου οι άνθρωποι ζουν ο ένας δίπλα στον άλλον σε μικρούς χώρους με πολλά μέλη της οικογένειας. Η αναμονή και οι ουρές για νερό και φαγητό αυξάνουν τους κινδύνους μόλυνσης.

    «Στον προσφυγικό καταυλισμό ζούμε πέντε ή έξι άτομα μέσα σε ένα κοντέινερ. Ξέρω ότι δεν μπορώ να σταματήσω τους ανθρώπους από το να έρχονται να δουν τους συγκατοίκους μου και δεν έχω άλλη επιλογή από να κάνω νοήματα στους ανθρώπους να μείνουν μακριά.»-Φρέντερικ, πρόσφυγας στην Ελλάδα

    «Πως μπορώ να ζητήσω από τους ανθρώπους να μείνουν σπίτι για να αποφύγουν τη μόλυνση; Που είναι τα σπίτια τους; Μιλάμε για περίπου ένα εκατομμύριο εκτοπισμένους ανθρώπους από τη Συρία – τουλάχιστον το ένα τρίτο του συνολικού πληθυσμού της επαρχίας Ιντλίμπ – οι περισσότεροι από τους οποίους μένουν σε καταυλισμούς μέσα σε σε σκηνές. Δεν έχουν πλέον σπίτι.», Κρίστιαν Ρέιντερς, Συντονιστής Πεδίου των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στη Συρία

     

    Σε πολλές περιπτώσεις, οι εκτοπισμένοι άνθρωποι ζουν σε ανασφαλείς συνθήκες, είναι αντιμέτωποι με τον κίνδυνο σύλληψης ή κακοποίησης και μπορεί να στιγματιστούν ως «φορείς ασθένειας» μέσα σε ένα κλίμα αυξημένης ξενοφοβίας, έχοντας περιορισμένη πρόσβαση σε αξιόπιστη ενημέρωση και συχνά εξαρτώμενοι πλήρως από την ανθρωπιστική βοήθεια. Μάλιστα, σε πολλές περιοχές, η βοήθεια αυτή είναι επίσης περιορισμένη.

    Επιπλέον, σε πολλά μέρη η πανδημία χρησιμοποιείται ως άλλοθι για την τιμωρία εκτοπισμένων μετακινούμενων πληθυσμών, καθώς και εκείνων που προσπαθούν να τους φροντίσουν. Τουλάχιστον 167 κράτη έχουν κλείσει πλήρως ή εν μέρει τα σύνορά τους για να περιορίσουν την εξάπλωση της νόσου COVID-19. 57 από τις χώρες αυτές δεν κάνουν καμία εξαίρεση για τα άτομα που ζητούν άσυλο (Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για του Πρόσφυγες). Οι άνθρωποι που αναζητούν ασφάλεια και καταφύγιο απωθούνται από ξηράς και θαλάσσης- συχνά επιστρέφονται ή μεταφέρονται σε χώρες , όπου ενδέχεται να αντιμετωπίσουν σοβαρές απειλές για τη ζωή ή την ελευθερία τους. Μαζί με το κλείσιμο των συνόρων για τον περιορισμό της εξάπλωσης της επιδημίας, πολλά κράτη αρνούνται , ,επίσης, σκόπιμα την είσοδο σε αιτούντες άσυλο ή την εμποδίζουν έμμεσα.

    «Είχε απίστευτη ζέστη, δεν υπήρχε καθόλου φαγητό ούτε νερό…. Οι άνθρωποι έπιναν αλμυρό νερό από τη θάλασσα και πέθαναν. Είχαμε μια χούφτα νταλ και λίγο νερό την ημέρα… Οι άντρες ξυλοκοπήθηκαν και υποσιτίστηκαν σοβαρά, έμεινε μόνο δέρμα και κόκαλα. Έπρεπε να καθόμαστε με τα γόνατά μας στο στήθος μας όλη την ώρα. Πολλοί άνθρωποι πρήστηκαν στα πόδια τους, παρέλυσαν ή πέθαναν.», μαρτυρία ενός 14χρονου κοριτσιού, αφημένου σε μια βάρκα για δύο μήνες μαζί με άλλους 389 ανθρώπους μετά την άρνηση της Μαλαισίας να τους διαδώσει επικαλούμενη φόβο μετάδοσης της νόσου COVID-19.

    Τι μπορούμενα κάνουμε, λοιπόν, για να προστατεύσουμε αυτούς τους ιδιαίτερα ευάλωτους ανθρώπους; 1. Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι η πανδημία COVID-19 δεν χρησιμοποιείται ως δικαιολογία για την επιβολή θανατηφόρων πολιτικών ελέγχου της μετανάστευσης. Οι κυβερνήσεις δεν πρέπει να χρησιμοποιούν την πανδημία COVID-19 ως άλλοθι για να επιβάλουν περαιτέρω πολιτικές περιορισμού της μετανάστευσης και να αποφεύγουν τις διεθνείς υποχρεώσεις έναντι των προσφύγων, των αιτούντων άσυλο και των μεταναστών. Κατανοούμε τις σοβαρές προκλήσεις που παρουσιάζει η νόσος COVID-19, αλλά η διαφύλαξη της ευημερίας αυτών των ανθρώπων στη χώρα σας και η τήρηση των διεθνών υποχρεώσεων σας έναντι των προσφύγων, των αιτούντων άσυλο και των μεταναστών δεν αποτελούν αμοιβαία αποκλειόμενες αρχές.

    2. Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα γίνονται σεβαστά. Οι κυβερνήσεις δεν πρέπει να χρησιμοποιούν τα μέτρα έκτακτης ανάγκης που λαμβάνονται για την προστασία της δημόσιας υγείας από την COVID-19 για να στοχεύουν πρόσφυγες, αιτούντες άσυλο και μετανάστες. Όλοι οι περιορισμοί που τίθενται και αγγίζουν θέματα δικαιωμάτων πρέπει να είναι απολύτως αναγκαίοι, βάσει επιστημονικής απόδειξης και να μην εφαρμόζονται αυθαίρετα ή μεροληπτικά. Πρέπει να είναι περιορισμένης διάρκειας, να σέβονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, να υπόκεινται σε έλεγχο και να εφαρμόζονται κατ’ αναλογία. Οι κυβερνήσεις πρέπει, επίσης, να μην εμποδίζουν τους ανθρώπους από το να ακολουθούν τις νομικές διαδικασίες για την αίτηση ασύλου.

    3. Τα lockdowns και η γενική καραντίνα δεν μπορούν να εφαρμοστούν με διακρίσεις. Τα μέτρα περιορισμού και προστασίας πρέπει να αφορούν εξίσου όλους, χωρίς διακρίσεις. Η υγειονομική περίθαλψη, η κοινωνική και ψυχοκοινωνική υποστήριξη, και οι βασικές ανάγκες όπως η τροφή, το νερό και τα υπόλοιπα βασικά είδη υγιεινής πρέπει να παρέχονται σε όσους βρίσκονται σε καραντίνα, ενώ σε συνωστισμένες συνθήκες η καραντίνα πρέπει να αποφεύγεται, όπου αυτό είναι δυνατόν. Το να εξαναγκάζονται άνθρωποι να ζουν σε υπερπλήρεις καταυλισμούς, όπου δεν πληρούνται οι συνθήκες υγιεινής, είναι ανεύθυνο σε κάθε περίπτωση και πολύ περισσότερο υπό την απειλή της πανδημίας COVID-19.

    4. Άνθρωποι εκτοπισμένοι που διατρέχουν κίνδυνο πρέπει να απομακρύνονται από ακατάλληλες συνθήκες. Όπου είναι δυνατόν, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα ζητούν την απομάκρυνση των ευάλωτων προσφύγων, αιτούντων άσυλο και μεταναστών. Στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στα νησιά, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα ζητούν την απομάκρυνση των ατόμων που διατρέχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο (άτομα άνω των 60 ετών και άτομα με αναπνευστικά προβλήματα, διαβήτη ή άλλες παθήσεις), καθώς συνεχίζουν τις προσπάθειες αποσυμφόρησης των καταυλισμών, συμπεριλαμβανομένης της μετεγκατάστασης ασυνόδευτων ανηλίκων και άρρωστων παιδιών σε άλλα κράτη-μέλη της ΕΕ. Στη Λιβύη οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα ζητούν από τη διεθνή κοινότητα και τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να δημιουργήσουν άμεσα διόδους μεταφοράς των πιο ευάλωτων προσφύγων, μεταναστών και αιτούντων άσυλο, των οποίων η ζωή διατρέχει άμεσο κίνδυνο, συμπεριλαμβανομένων όσων είναι παγιδευμένοι σε κέντρα κράτησης και άλλες εγκαταστάσεις σε όλη την χώρα.

    5. Πρέπει να διασφαλίσουμε πρόσβαση σε υγειονομική περίθαλψη για όλους. Τα περιοριστικά μέτρα στο πλαίσιο της πανδημίας COVID-19 δεν θα πρέπει να στερούν την επείγουσα υγειονομική περίθαλψη από όσους τη χρειάζονται. Αυτό σημαίνει ότι το κλείσιμο των συνόρων δεν πρέπει να μπαίνει εμπόδιο στη μεταφορά επειγουσών ιατρικών και ανθρωπιστικών προμηθειών, ούτε στη μετακίνηση ιατρικού και ανθρωπιστικού προσωπικού. Επιπλέον, οι κυβερνήσεις πρέπει να διασφαλίσουν ότι τα περιοριστικά μέτρα που εφαρμόζονται σε καταυλισμούς, χώρους κράτησης ή υποδοχής δεν αποκλείουν την πρόσβαση των ανθρώπων που ζουν σε αυτούς στην αναγκαία υγειονομική περίθαλψη.

     

  • 64x64
    COVID-19/Υεμένη-Άντεν: Γινόμαστε μάρτυρες μιας καταστροφής στο μοναδικό κέντρο αναφοράς περιστατικών κορωνοϊού 01/06/2020

    Ο αριθμός των θανάτων στο κέντρο θεραπείας για ασθενείς COVID-19 που λειτουργούν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα στο Άντεν της Υεμένης, είναι ενδεικτικός της κατστροφικής εικόνας που παρουσιάζει η πόλη, δήλωσε η διεθνής ιατρική οργάνωση κάνοντας έκκληση στον ΟΗΕ και στα κράτη-δωρητές να αναλάβουν επείγουσα δράση για την αντιμετώπιση της επιδημίας κορωνοϊού στην Υεμένη.

    Το κέντρο που λειτουργεί η ανθρωπιστική οργάνωση στην πόλη του Άντεν είναι το μοναδικό που λειτουργεί εξ’ολοκλήρου ως κέντρο αναφοράς για COVID-19 σε όλο το νότιο τμήμα της χώρας. Στο διάστημα από τις 30 Απριλίου έως τις 17 Μαΐου εισήχθησαν 173 ασθενείς, εκ των οποίων έχουν πεθάνει 68. Πολλοί ασθενείς φτάνουν στο κέντρο ενώ πάσχουν ήδη από σύνδρομο οξείας αναπνευστικής δυσχέρειας και με μικρές πιθανότητες επιβίωσης, κάτι που υποδηλώνει ότι πολλοί περισσότεροι άνθρωποι μπορεί να είναι άρρωστοι στο σπίτι.

    Το γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι πεθαίνουν στο σπίτι αβοήθητοι καταδεικνύεται, επίσης, από τα επίσημα στατιστικά στοιχεία της κυβέρνησης αναφορικά με τους ενταφιασμούς, που αποκαλύπτουν ότι τις τελευταίες μέρες 80 άτομα πέθαιναν στην πόλη σε καθημερινή βάση, σε σύγκριση με μόλις 10 θανάτους ημερησίως που καταγράφονταν πριν το ξέσπασμα της επιδημίας. Μια άλλη ένδειξη της μεγάλης έκτασης της επιδημίας είναι ο μεγάλος αριθμός επαγγελματιών υγείας που νοσηλεύουμε στο κέντρο θεραπείας κορωνοϊού, καθώς και ο μεγάλος αριθμός μελών του προσωπικού μας που έχει νοσήσει.

    «Αυτό που βλέπουμε στο κέντρο θεραπείας είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου όσον αφορά τον αριθμό των ατόμων που έχουν μολυνθεί και πεθάνει στην πόλη», δήλωσε η Καρολίν Σεγκουίν, διευθύντρια επιχείρησεων των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στην Υεμένη. «Οι άνθρωποι έρχονται σε εμάς πολύ αργά με μικρές πιθανότητες επιβίωσης και ξέρουμε ότι πολλοί περισσότεροι δεν καταφέρνουν καν να φτάσουν. Πεθαίνουν στο σπίτι αβοήθητοι. Πρόκειται για μια πολύ θλιβερή κατάσταση».

    «Τα Ηνωμένα Έθνη και τα κράτη-δωρητές πρέπει να κάνουν περισσότερα και να το κάνουν επειγόντως, όχι μόνο για το Άντεν αλλά και για ολόκληρη την Υεμένη», δήλωσε η Σεγκουίν. «Πρέπει να βρεθούν χρήματα για τους μισθούς των εργαζομένων στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης και να οργανωθούν προμήθειες εξοπλισμού ατομικής προστασίας που είναι απαραίτητες για να τους κρατήσουν ασφαλείς. Η χώρα χρειάζεται, επίσης, επειγόντως πολύ περισσότερους συμπυκνωτές οξυγόνου για τους ασθενείς που χρειάζονται οξυγονοθεραπεία. Οι τοπικές αρχές πρέπει να κάνουν ό, τι μπορούν για να διευκολύνουν το έργο διεθνών ιατρικών οργανώσεων όπως οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα, που συνεργάζονται μαζί τους για την αντιμετώπιση της επιδημίας, διασφαλίζοντας την είσοδο ιατρικών προμηθειών και διεθνούς προσωπικού που απαιτείται για την ενίσχυση της ιατρικής δράσης. "

    Μια ομάδα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, που αποτελείται από ντόπιο και διεθνές προσωπικό, εργάζεται νυχθημερόν για να παρέχει την καλύτερη δυνατή θεραπεία στο κέντρο θεραπείας COVID-19 που η οργάνωση λειτουργεί εξ’ολοκλήρου από τις 7 Μαΐου. Και όπως σε άλλα μέρη του κόσμου, διαπιστώνουμε πόσο θανατηφόρα μπορεί να είναι αυτή νόσος.

    «Το υψηλό επίπεδο θνησιμότητας που παρατηρούμε στους ασθενείς μας είναι ισοδύναμο με εκείνο των μονάδων εντατικής θεραπείας στην Ευρώπη, αλλά οι άνθρωποι που βλέπουμε να πεθαίνουν εδώ είναι πολύ νεώτεροι από ό, τι στη Γαλλία ή την Ιταλία: κυρίως άντρες μεταξύ 40 και 60 ετών», αναφέρει η Σεγκουίν.

    Το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης στο Άντεν βρισκόταν ήδη υπό κατάρρευση, μετά από πέντε χρόνια πολέμου στην Υεμένη, πριν την έλευση του κορωνοϊού και οι αρχές δεν διαθέτουν τα απαιτούμενα μέσα για να ανταποκριθούν στην επιδημία. Δεν υπάρχουν χρήματα για τους μισθούς του προσωπικού, ο προστατευτικός εξοπλισμός για το υγειονομικό προσωπικό είναι λίγος και η δυνατότητα διεξαγωγής διαγνωστικών τεστ πολύ περιορισμένη. Επομένως δεν είναι γνωστός ο ακριβής αριθμός των ανθρώπων που έχουν νοσήσει. Ωστόσο, οι ασθενείς που βλέπουμε να πεθαίνουν έχουν ξεκάθαρα συμπτώματα COVID-19. Ασθένειες όπως η ελονοσία, ο δάγκειος πυρετός και το chikungunya είναι ενδημικές στην πόλη, αλλά ποτέ δεν έχουν προκαλέσει τόσους θανάτους σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.

    «Υπάρχουν νοσοκομεία σε άλλα σημεία της πόλης που χρειάστηκε να κλείσουν ή αρνούνται να δεχτούν ασθενείς επειδή τα μέλη του προσωπικού δεν διαθέτουν τον απαραίτητο προστατευτικό εξοπλισμό, γεγονός που μας ανησυχεί ιδιαίτερα για τις επιπτώσεις που έχει αυτή η επιδημία και στην θεραπεία άλλων ασθενειών», αναφέρει η Σεγκούιν.

    Το νοσοκομείο για την περίθαλψη τραυματιών που λειτουργούν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα στο Άντεν παρεμένει ανοιχτό και υπάρχει, μάλιστα, αύξηση του αριθμού των εισαγωγών από τότε που άλλα νοσοκομεία άρχισαν να κλείνουν. Έχουμε εφαρμόσει ένα σύστημα έγκαιρου εντοπισμού περιστατικών κορωνοϊού και άλλα προστατευτικά μέτρα για να κρατήσουμε, όσο είναι δυνατό, το προσωπικό και τους ασθενείς ασφαλείς στο νοσοκομείο. Κάθε μέλος του προσωπικού που αρχίζει να εκδηλώνει συμπτώματα, στέλνεται αμέσως στο σπίτι για απομόνωση.

    «Κάνουμε ό, τι περνάει από το χέρι μας, αλλά δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε μόνοι μας αυτή την επιδημία», δήλωσε η Σεγκουίν. «Θα ήταν παράλογο το Άντεν αλλά και η υπόλοιπη χώρα να μείνει μόνη, χωρίς καμία βοήθεια στην αντιμετώπιση αυτής της κρίσης».

    Οι ΓΧΣ εργάζονται στην Υεμένη από το 1989. Η παρουσία τους είναι αδιάλειπτη τα τελευταία δεκατρία χρόνια. Το 2019 ομάδες της οργάνωσης εργάστηκαν σε 12 νοσοκομεία και κέντρα υγείας παρέχοντας υποστήριξη σε περισσότερες από 20 μονάδες υγείας σε 13 επαρχίες σε ολόκληρη τη χώρα. Σήμερα, εκτός από το Άντεν, υποστηρίζουν το έργο των τοπικών υγειονομικών αρχών σε ένα κέντρο θεραπείας COVID-19 στην πρωτεύουσα Σαναά, καθώς και σε διάφορες άλλες περιοχές (Hodeidah, Hajja, Haydan και Khameer).

  • 64x64
    Νότιο Σουδάν: Νέο κύμα βίας με δεκάδες νεκρούς και τραυματίες, μεταξύ των οποίων εργαζόμενοι των Γιατρών Χωρίς Σύνορα 25/05/2020

    Οι συγκρούσεις ξέσπασαν το Σαββατοκύριακο (16-17/5) μέσα και γύρω από το Πιερί, μια πόλη στην πολιτεία Τζόνγκλεϊ στο βορειοανατολικό τμήμα του Νότιου Σουδάν, όπου η ιατρική οργάνωση λειτουργεί ένα κέντρο πρωτοβάθμιας υγειονομικής περίθαλψης.

    «Εκφράζουμε τα ειλικρινή συλλυπητήρια και τη θερμή συμπαράστασή μας στις οικογένειες, τους φίλους και τους συναδέλφους του προσωπικού μας και σε όλους τους πληγέντες. Καταδικάζουμε με τον πιο έντονο τρόπο τις συγκρούσεις ενδοκοινοτικής βίας που είχαν ως συνέπεια δεκάδες άνθρωποι να τραυματιστούν σοβαρά και φοβόμαστε πολλοί περισσότεροι να χάσουν τη ζωή τους», δήλωσε ο Στηβ Μακέι , αναπληρωτής επικεφαλής της αποστολής των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στο Νότιο Σουδάν.

    Οι συγκρούσεις εκδηλώθηκαν στην περιοχή γύρω από το Πιερί νωρίς το πρωί του Σαββάτου, 16 Μαΐου. Εκείνη τη στιγμή, ένας ασθενής και τρεις εργαζόμενοι της οργάνωσης βρίσκονταν στο τοπικό κέντρο υγείας. Με το ξέσπασμα της βίας, ο ντόπιος πληθυσμός κατέφυγε στο ύπαιθρο και σε κοντινά χωριά. Μεταξύ αυτών και αρκετά μέλη του προσωπικού μας που εργάζονται στο Πιερί. Οι εχθροπραξίες συνεχίστηκαν μέχρι το απόγευμα της Κυριακής, 17 Μαΐου. Μέσα σε αυτές τις δύο μέρες, χωριά στη γύρω περιοχή είχαν καεί και σπίτια στο Πιερί είχαν λεηλατηθεί.

    Πάνω από 50 τραυματίες, μεταξύ των οποίων δύο μέλη του προσωπικού της οργάνωσης, μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στην περιοχή Λάνκιεν, περίπου 50 χιλιόμετρα βόρεια του Πιερί, όπου και νοσηλεύονται. «Έχουμε λόγους να πιστεύουμε ότι ο αριθμός των τραυματιών είναι πολύ υψηλός», δήλωσε ο Μακέι. «Μέχρι στιγμής έχουμε δεχτεί 56 τραυματίες από πυροβολισμούς, αλλά φοβόμαστε ότι υπάρχουν περισσότεροι από 100 τραυματίες μέσα και γύρω από το Πιερί αλλά και πολλοί ακόμη νεκροί. Μας ανησυχεί πολύ ο μεγάλος αριθμός τραυματιών, οι οποίοι δεν θα μπορούν να έχουν πρόσβαση στην αναγκαία ιατρική περίθαλψη λόγω της έλλειψης υγεινομικών δομών στην περιοχή. "

    Τους τελευταίους μήνες στην επαρχία Τζόνγκλεϊ, έχουν σημειωθεί πολλά επεισόδια ένοπλων συγκρούσεων. Μόλις πριν από δύο μήνες, στα μέσα Μαρτίου, το κέντρο υγειονομικής περίθαλψης των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στο Πιερί δέχτηκε 68 τραυματίες σε λιγότερο από 12 ώρες, πολλοί από οποίους βρίσκονταν σε κρίσιμη κατάσταση.

    «Τα επαναλαμβανόμενα επεισόδια ενδοκοινοτικής βίας συνεχίζουν να έχουν καταστροφικές συνέπειες για τον πληθυσμό», δήλωσε ο MacKay. «Έχουμε δει πολλές φορές ότι αυτό το είδος βίας μπορεί να οδηγήσει στον εκτοπισμό και την θάνατο εκατοντάδων ή και χιλιάδων ανθρώπων. Τώρα που ξεκινά η περίοδος των βροχοπτώσεων, όσοι δεν διαθέτουν κατάλληλο καταφύγιο εκτίθενται ακόμη περισσότερο σε ασθένειες, όπως η ελονοσία, οι λοιμώξεις του αναπνευστικού συστήματος και η οξεία διάρροια που σκοτώνουν χιλιάδες ανθρώπους κάθε χρόνο. Την ίδια στιγμή, η εξάπλωση της επιδημίας COVID-19, που έχει αρχίσει να εκδηλώνεται σε όλη τη χώρα, περιπλέκει τα πράγματα ακόμη περισσότερο», καταλήγει ο ΜαΚέι.

    Λόγω της ένοπλης βίας, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα είμαστε αναγκασμένοι να αναστείλουμε τις ιατρικές μας δραστηριότητες στο Πιερί μέχρι να λάβουμε διαβεβαιώσεις για την ασφάλεια του προσωπικού μας,

    παραμένοντας, ωστόσο σε ετοιμότητα να συνεχίσουμε την παροχή ιατρικής βοήθειας στον πληθυσμό του Πιερί και της επαρχίας Τζόνγκλεϊ.

  • 64x64
    Τα «Ημερολόγια Αποστολής» των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης 20/05/2020

    Η προβολή θα είναι δωρεάν και το ντοκιμαντέρ θα είναι διαθέσιμο για 400 θεατές στο www.filmfestival.gr.

    Με φόντο την ανθρωπιστική κρίση των Ροχίνγκια στο Νοτιανατολικό Μπανγκλαντές, τα «Ημερολόγια Αποστολής», παρακολουθούν τον Νικόλα Παπαχρυσοστόμου, στον ρόλο του ως επικεφαλής της επείγουσας παρέμβασης των Γιατρών Χωρίς Σύνορα.

    Ο Νικόλας δεν είναι ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Μετά τις σπουδές Οικονομίας στον Καναδά, ξεκινούσε μια πολλά υποσχόμενη καριέρα σε πολυεθνική εταιρία στον χρηματοοικονομικό τομέα στην Αθήνα των αρχών των 00’s. Ο ίδιος όμως είχε άλλα σχέδια. Ή μάλλον δεν είχε κανένα απολύτως σχέδιο, όταν αποφάσισε να αμφισβητήσει την προδιαγεγραμμένη πορεία που είχε αρχίσει να παίρνει η ζωή του, για να ακολουθήσει το όνειρό του: να κάνει τον γύρο του κόσμου σε 7 ολόκληρα χρόνια.

    Μετά από αυτήν την περιπλάνηση εντάσσεται στους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα, συμμετέχοντας σε αποστολές της οργάνωσης σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης: Υεμένη, Νότιο Σουδάν, Κολομβία, Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης στην κεντρική Μεσόγειο, Ιράκ, Μπανγκλαντές, Καμερούν, Μπουρκίνα Φάσο, Μοζαμβίκη, Ισπανία.

    Μέσα από τις προσωπικές του σκέψεις, όπως ο ίδιος τις καταγράφει και τις αφηγείται στα «Ημερολόγια Αποστολής» του, ο κεντρικός ήρωας του ντοκιμαντέρ επιχειρεί να αποκωδικοποιήσει τις προσωπικές του επιλογές. Μέσα από διαρκείς μεταμορφώσεις, βρίσκεται αντιμέτωπος με πηγαία ερωτήματα για την ορθότητα των αποφάσεών του, τα κίνητρα και τον ρόλο του, καθώς επίσης και τον πραγματικό αντίκτυπο της σύγχρονης ανθρωπιστικής δράσης.

    Ένα προσωπικό ταξίδι με τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα, διάρκειας 27 λεπτών, στη σκιά μιας σύγχρονης κρίσης του πλανήτη.

     

    "ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ - ΝΙΚΟΛΑΣ ΠΑΠΑΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ" ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΓΙΑΤΡΟΙ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ [OFFICIAL TRAILER] from MSF Greece on Vimeo.

    Πρακτικές πληροφορίες για το πώς μπορείτε να δείτε το ντοκιμαντέρ:

     

     

    Συντελεστές του ντοκιμαντέρ

    Το ντοκιμαντέρ «Ημερολόγια Αποστολής» είναι μια εσωτερική παραγωγή του Ελληνικού Τμήματος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα.

    Σκηνοθεσία – κάμερα γυρισμάτων στο Μπανγκλαντές: Δάφνη Τόλη

    Σκηνοθεσία – κάμερα γυρισμάτων στην Αθήνα: Δημήτρης Μαυροφοράκης

    Μοντάζ: Γεωργία Τσισμετζόγλου

    Σενάριο: Μήτση Περσάνη/MSF, Δημήτρης Ρουμπής/MSF, Γεωργία Τσισμετζόγλου

     

  • 64x64
    Αφγανιστάν: Απαράδεκτη τυφλή επίθεση σε εγκύους και μωρά 14/05/2020

    Την ώρα που έγκυες γυναίκες και τα μωρά τους βρίσκονταν στην κλινική, λαμβάνοντας την απαραίτητη φροντίδα σε μία από τις πιο ευάλωτες περιόδους της ζωής τους, άγνωστος αριθμός ενόπλων εισέβαλλε στον χώρο με εκρηκτικά και όπλα. Η επίθεση διήρκεσε ώρες.

    Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα καταδικάζουν αυτήν την παράλογη και απαράδεκτη πράξη βίας, η οποία κόστισε τη ζωή πολλών ανθρώπων, κυρίως γυναικών και παιδιών, στοχοποιώντας μία από τις βασικές ιατρικές δομές της Καμπούλ, μιας περιοχής με περιορισμένη πρόσβαση σε βασική φροντίδα υγείας. Η μαιευτική κλινική βρίσκεται σε μια περιοχή της δυτικής Καμπούλ με πληθυσμό άνω του 1,5 εκατομμυρίου ανθρώπων.

    Θρηνούμε την απώλεια αρκετών ασθενών, ενώ υπάρχουν ενδείξεις ότι σκοτώθηκε τουλάχιστον ένας συνάδελφός μας από το ντόπιο προσωπικό. Προς το παρόν και δεδομένης της διάχυτης ανασφάλειας που επικρατεί, η ιατρική μας ομάδα καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να να συνεχιστεί η φροντίδα των νεογέννητων στη μαιευτική κλινική, διασφαλίζοντας παράλληλα την απαραίτητη περίθαλψη ασθενών και τραυματιών, παρέχοντας ψυχολογική υποστήριξη στο προσωπικό και κάθε δυνατή στήριξη σε όσους έχουν χάσει κοντινούς τους ανθρώπους.

     

    Την ώρα που η επίθεση βρισκόταν σε εξέλιξη, μια γυναίκα γέννησε το μωρό της. Και οι δύο είναι καλά στην υγεία τους.

    Το προσωπικό μας, μαίες, γιατροί, καθαριστές, νοσηλευτές, μάγειρες, φύλακες και διοικητικό προσωπικό παρέχουν ανεκτίμητες υπηρεσίες σε γυναίκες που χρειάζονται μαιευτική φροντίδα, και ειδικά σε περιπτώσεις περίπλοκων τοκετών.

    Προς το παρόν, οι ιατρικές δραστηριότητες στη μαιευτική κλινική του Dasht-e-Barchi αναστέλλονται, αλλά η λειτουργία της κλινικής δεν σταματά. Οι ασθενείς απομακρύνθηκαν και μεταφέρθηκαν στα γύρω νοσοκομεία και το προσωπικό μεταφέρθηκε σε ασφαλές σημείο.

    Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα, εκφράζουν σήμερα περισσότερο από ποτέ άλλοτε την αλληλεγγύη τους προς τον αφγανικό πληθυσμό.

    Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα άνοιξαν το 2014 τη μαιευτική κλινική χωρητικότητας 55 κλινών στο νοσοκομείο Dasht-e-Barchi. Από την αρχή του χρόνου, γεννήθηκαν 5.401 μωρά ενώ 524 μωρά υποβλήθηκαν σε θεραπεία στη νεογνική μονάδα και στη μονάδα εντατικής μαιευτικής φροντίδας.

    Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα ξεκίνησαν να εργάζονται για πρώτη φορά στο Αφγανιστάν το 1980, αλλά διέκοψαν τις δράσεις τους μεταξύ 2004 και 2009 μετά τη δολοφονία πέντε εργαζομένων της οργάνωσης στην επαρχία Badghis. Το 2019, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα λειτουργούσαν επτά προγράμματα σε έξι επαρχίες της χώρας και πραγματοποίησαν περισσότερες από 100.000 εξωτερικές επισκέψεις, υποστήριξαν τη διεξαγωγή άνω των 60.000 τοκετών και πραγματοποίησαν σχεδόν 10.000 χειρουργικές παρεμβάσεις. Για τις δράσεις τους στο Αφγανιστάν, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα δεν δέχονται χρηματοδότηση από καμία κυβέρνηση. Αντίθετα η οργάνωση στηρίζεται εξ’ολοκλήρου σε ιδιωτικούς πόρους.

  • 64x64
    Κοινή live συζήτηση για το προσφυγικό/μεταναστευτικό στο Facebook 13/05/2020

    Ο αγώνας για τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν σταματάει μέσα στην πανδημία.

    Το σχέδιο νόμου που προωθείται από την κυβέρνηση αποτελεί ένα ακόμα βήμα οπισθοχώρησης για τα δικαιώματα μεταναστών/ριών, προσφύγων/ισσών, αιτούντων άσυλο στην χώρα μας. Την Παρασκευή 8/5/20 (την ημέρα της ψήφισής του) πραγματοποιήθηκε μια live συζήτηση στο Facebook στην οποία συμμετείχαν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα, η Διεθνής Αμνηστία, η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες, και η HumanRights360, με αφορμή τα ζητήματα που θίγονται στο νομοσχέδιο, αλλά και για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο προσφυγικό γενικότερα.

    Ομιλητές/ριες:

    Απόστολος Βεΐζης, Διευθυντής Προγραμμάτων, Γιατροί Χωρίς Σύνορα

    Ειρήνη Γαϊτάνου, Υπεύθυνη Εκστρατειών Ελληνικού Τμήματος Διεθνούς Αμνηστίας

    Βασίλης Παπαστεργίου, Αντιπρόεδρος Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου,

    Βασίλης Παπαδόπουλος, Πρόεδρος Δ.Σ. Ελληνικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες,

    Επαμεινώνδας Φαρμάκης, Διευθυντής HumanRights360

     

  • 64x64
    Όχι στις πατέντες για την COVID-19: Τι πρέπει να γνωρίζουμε; 29/04/2020

    Η πατέντα ή αλλιώς το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας είναι η κατοχύρωση ενός αποκλειστικού δικαιώματος ή μιας άδειας για την παραγωγή, χρήση ή πώληση μιας νέας εφεύρεσης ή σκευάσματος και στην περίπτωσή μας ενός τεστ, εμβολίου ή θεραπείας. Αυτό σημαίνει ότι μια φαρμακευτική εταιρία για παράδειγμα στην Αμερική ή την Ευρώπη μπορεί να παράξει ένα φάρμακο και να το διαθέτει στην αγορά σε πολύ υψηλή τιμή γιατί νομικά δεν μπορεί η παραγωγή να γίνει από άλλον ή σε άλλη περιοχή. Αυτό είναι πρακτικά εφικτό αφού το φάρμακο μπορεί να παραχθεί π.χ. στην Ασία και να διατεθεί με πολύ χαμηλότερο αντίτιμο διατηρώντας την ίδια δραστική ουσία (γενόσημα) και άρα επίδραση στον ασθενή. Το μόνο που αλλάζει είναι το κόστος.

    Επειδή διατηρώντας μια πατέντα διατηρείται στην ουσία ένα μονοπώλιο, άρα η συγκέντρωση οικονομικού κέρδους στα χέρια ενός που κρατάει τις τιμές πολύ υψηλές λόγω έλλειψης ανταγωνισμού. Και υψηλές τιμές σημαίνει πρόληψη και θεραπεία για λίγους που μπορούν να αντέξουν το υψηλό κόστος και αποκλεισμό των πολλών που δεν έχουν την ανάλογη οικονομική δυνατότητα και άρα κινδυνεύουν να νοσήσουν ή να χάσουν τη ζωή τους.

    Ζητάμε να μην υπάρξουν πατέντες και υπερτιμολογήσεις στην πρόληψη και θεραπεία του COVID-19. Θέλουμε να διασφαλίσουμε ότι τεστ, εμβόλια και η θεραπεία που χρειαζόμαστε επειγόντως για να ανταποκριθούμε στην πανδημία του νέου κορωνοϊού είναι διαθέσιμα για όλους τους ανθρώπους σε όλον τον πλανήτη. Αυτό σημαίνει προσιτές τιμές και διάθεση όπου υπάρχει ανάγκη. Γιατί ο ιός χτυπάει παντού, και δεν γνωρίζει σύνορα! Το υψηλό κόστος και οι ανεπαρκείς προμήθειες το μόνο που θα πετύχουν είναι να παρατείνουν την πανδημία αφού δεν θα αντιμετωπιστεί παντού.

    Γιατί βάζουμε την ανθρώπινη ζωή πάνω από το κέρδος! Πιστεύουμε ότι όλοι οι άνθρωποι πρέπει να λαμβάνουν τη θεραπεία που χρειάζονται για να είναι υγιείς και να παραμένουν ζωντανοί. Γιατί θέλουμε κάθε γιατρός να μπορεί να κάνει διάγνωση σε όποιο μέρος και αν βρίσκεται έχοντας τα απαραίτητα μέσα. Γιατί δεν θέλουμε κανένας άνθρωπος να φτάνει σε αδιέξοδο επειδή δεν έχει τα χρήματα για τη θεραπεία του ίδιου ή ενός αγαπημένου του προσώπου.

    Η πρόσφατη μελέτη της Andrew Hill et al. δείχνει ότι ένα πλήρες πρόγραμμα θεραπείας για το COVID-19 (που κυμαίνεται μεταξύ 10 και 28 ημερών) θα μπορούσε να κοστίσει από 0,30 έως 31 $. Τα περισσότερα από τα φάρμακα που δοκιμάζονται για τον COVID-19 είναι επαναχρησιμοποιούμενα φάρμακα (τα υπάρχοντα φάρμακα διερευνώνται για νέες ιατρικές ενδείξεις) χωρίς πατέντες. Ωστόσο πολλά από αυτά έχουν σήμερα πολύ υψηλότερη τιμή από αυτή που η παρούσα έρευνα εκτιμά ότι θα έπρεπε να έχουν.

    «Η συγκεκριμένη έρευνα τιμολόγησης δείχνει ξεκάθαρα ότι τα πιθανά φάρμακα για τη θεραπεία του COVID-19 δεν είναι καθόλου ακριβά όσον αφορά στην παραγωγή τους και θα μπορούσαν να τιμολογηθούν με τρόπο που να τα καθιστά διαθέσιμα σε όποιον τα χρειάζεται...Κυριολεκτικά κάθε άνθρωπος πάνω στη γη είναι επιρρεπής και εκτεθειμένος απέναντι σε αυτήν την πανδημία – δεν είναι η στιγμή για υπερτιμολογήσεις και κερδοσκοπία... Εξάλλου ποια η χρησιμότητα ενός φαρμάκου, αν δεν είναι διαθέσιμο σε όποιον το χρειάζεται;» Jessica Burry, φαρμακοποιός, Εκστρατεία των Γιατρών Χωρίς Σύνορα για την Πρόσβαση στα Βασικά Φάρμακα.

  • 64x64
    COVID-19/Μεσόγειος: Η πανδημία δεν πρέπει να αποτελεί πρόσχημα για την παρεμπόδιση επιχειρήσεων έρευνας και διάσωσης λένε οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα ολοκληρώνοντας τη συνεργασία με το Ocean Viki 22/04/2020

    Οι Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις πρέπει να σταματήσουν να χρησιμοποιούν την πανδημία COVID-19 ως δικαιολογία για την επιβολή θανατηφόρων πολιτικών ελέγχου της μετανάστευσης και να άρουν άμεσα τα εμπόδια που δεν επιτρέπουν στις οργανώσεις της Κοινωνίας των Πολιτών να σώσουν ζωές στη θάλασσα, αναφέρουν σε επείγουσα έκκλησή τους οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα/Médecins Sans Frontières (MSF).

    Αφορμή της έκκλησης στάθηκαν οι απίστευτες εικόνες που σημειώθηκαν στη Μεσόγειο Θάλασσα κατά τη διάρκεια του προηγούμενου Σαββατοκύριακου. Με πρόσχημα τη νόσο COVID-19, η Μάλτα και η Ιταλία δεν δέχτηκαν να προσφέρουν βοήθεια σε ένα μεγάλο αριθμό υπερφορτωμένων λέμβων που βρίσκονταν σε κίνδυνο στις περιοχές έρευνας και διάσωσης της αρμοδιότητάς τους. Την ίδια στιγμή, αρνήθηκαν την ασφαλή αποβίβαση σχεδόν 200 ατόμων που διασώθηκαν από τα πλοία δύο μη κυβερνητικών οργανώσεων. Κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων, εναέρια μέσα της ΕΕ, παρακολουθούσαν από αέρος την κατάσταση ενώ επιδεινονόταν για μέρες, χωρίς όμως να αναλάβουν δράση. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους τουλάχιστον πέντε άνθρωποι και επτά να αγνοούνται. Παράλληλα, στις 12 Απριλίου χάθηκε η επαφή με ένα σκάφος που μετέφερε περίπου 85 άτομα και παρά τους ισχυρισμούς του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Συνοριοφυλακής και Ακτοφυλακής (FRONTEX) ότι έφτασε στη Σικελία, εκφράζονται φόβοι ότι έχει ανατραπεί.

    «Ως μια επείγουσα ιατρική ανθρωπιστική οργάνωση που ανταποκρίνεται στην πανδημία στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα κατανοούμε τις σοβαρές προκλήσεις που θέτει η νόσος COVID-19», δήλωσε η Διευθύντρια Επιχειρήσεων των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, Ανμαρί Λουφ. «Όμως, η προστασία από την πανδημία όσων βρίσκονται επί ξηράς δεν αποκλείει το να σώζονται παράλληλα ζωές και επί θαλάσσης.»

    «Το αίτημα της Γερμανίας προς τις διεθνείς ανθρωπιστικές οργανώσεις να σταματήσουν τις δραστηριότητες έρευνας και διάσωσης, και οι αποφάσεις της Ιταλίας και της Μάλτας να κλείσουν τα λιμάνια τους στους ανθρώπους που έχουν διασωθεί, είναι πράξεις διάκρισης και μάλιστα ιδιαίτερα δυσανάλογες. Στην καλύτερη περίπτωση, είναι κακή πληροφόρηση και σπασμωδικές αντιδράσεις. Στη χειρότερη όμως, είναι καλά υπολογισμένες κινήσες και μια κυνική μόχλευση των ανησυχιών για τη δημόσια υγεία με στόχο να απαγορεύσουν τις επιχειρήσεις διάσωσης, κλείνοντας την πόρτα σε όσους έχουν ανάγκη από προστασία. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα ανησυχούμε ότι τα κράτη συμβάλλουν στη λήψη μέτρων ελέγχου της επιδημίας για να δικαιολογήσουν την παραβίαση του διεθνούς δικαίου και των ανθρωπιστικών αρχών, αφήνοντας τους πιο ευάλωτους να πεθάνουν στα σύνορα της Ευρώπης.»

    Με την αναστολή των μηχανισμών επανεγκατάστασης, μετεγκατάστασης και επαναπατρισμού, προς το παρόν δεν υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις για τους πρόσφυγες και μετανάστες που προσπαθούν να διαφύγουν από τη Λιβύη, μια χώρα που έχει εμπλακεί σε συγκρούσεις τον τελευταίο χρόνο. Σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης (ΔΟΜ), τουλάχιστον 650.000 πρόσφυγες και μετανάστες είναι τώρα εγκλωβισμένοι στη χώρα ενώ επιπλέον 150.000 Λίβυοι έχουν εκτοπιστεί. Μόνο την περασμένη εβδομάδα, περισσότεροι από 700 άνθρωποι προσπάθησαν να διαφύγουν με μη ασφαλείς βάρκες κατασκευασμένες από ξύλο και καουτσούκ, οι οποίες αποτελούν το μόνο μέσο διαφυγής τους από την ανθρωπιστική καταστροφή που ξεδιπλώνεται αυτή την περίοδο. Επιπλέον, η αποβίβαση προσφύγων και μεταναστών που αναχαιτίστηκαν και επέστρεψαν βίαια στη θάλασσα από την ακτοφυλακή της Λιβύης, καθυστέρησε δύο φορές την περασμένη εβδομάδα λόγω των βομβαρδισμών γύρω από τα λιμάνια της Τρίπολης.

    Παρά την αδιαμφισβήτητη ανάγκη για ειδικές επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης, τα ευρωπαϊκά κράτη συνεχίζουν να αποποιούνται τις ευθύνες τους, αποτρέποντας αδιάκοπα τις προσπάθειες των μη κυβερνητικών οργανώσεων. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να έχει δημιουργηθεί ένα πλαίσιο έντονης διαφωνίας και αβεβαιότητας, το οποίο παραλύει τις προσπάθειες εκείνων που επιχειρούν να καλύψουν το κενό που αφήνουν οι κυβερνητικές απαγορεύσεις στο κομμάτι των επιχειρήσεων διάσωσης. Παρά το γεγονός ότι υπάρχει ένα πλοίο, ιατρικές ομάδες και ομάδες διάσωσης έτοιμες να επιστρέψουν στη θάλασσα, τα εμπόδια που αντιμετωπίζει η ανθρωπιστική δράση στη Μεσόγειο έχουν επιδεινωθεί περαιτέρω λόγω της υπάρχουσας πανδημίας. Αυτή η πραγματικότητα αποθαρρύνει στην παρούσα φάση μια συμφωνία μεταξύ των Γιατρών Χωρίς Σύνορα και τη SOS MEDTERRANEE όσον αφορά στην πλεύση υπονομεύοντας τη βιωσιμότητα της συνεργασίας:

    «Παρόλο που τόσο οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα όσο και η SOS MEDITERRANEE συμφωνούν ότι υπάρχει ζωτική ανάγκη να συνεχιστούν οι σωτήριες επιχειρήσεις μας στη θάλασσα, η SOS MEDITERRANEE αισθάνεται ότι απαιτούνται από τα κράτη περαιτέρω διαβεβαιώσεις σχετικά με την ύπαρξη ασφαλούς μέρους πριν ξεκινήσει το ταξίδι. Για τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα, η ανθρωπιστική ανάγκη παρέμβασης ήταν επιτακτική, με ή χωρίς τέτοιες διαβεβαιώσεις: δεν θα μπορούσαμε να περιμένουμε στο λιμάνι με ένα πλήρως εξοπλισμένο πλοίο έρευνας και διάσωσης ενώ οι άνθρωποι συνεχίζουν να εγκαταλείπουν τη Λιβύη διασχίζοντας τη θάλασσα και κινδυνεύοντας να πνιγούν. Ως εκ τούτου, παρόλο που αντιμετωπίζουμε ένα πραγματικό δίλημμα διαπιστώνοντας τις προσπάθειες των κυβερνήσεων να δυσκολέψουν σημαντικά την αποστολή μας, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα λάβαμε την πολύ δύσκολη απόφαση να τερματίσουμε τη συνεργασία μας με τη SOS MEDITERRANEE», εξηγεί η Λουφ.

    Τα ευρωπαϊκά κράτη - έχοντας περιορίσει τη δυνατότητα των μη κυβερνητικών οργανώσεων να αναπτύξουν επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης και θέτοντας ακραίους περιορισμούς σε όσε λίγες επιχειρήσεις έχουν απομείνει- πρέπει, επιτέλους, να αναλάβουν την ευθύνη για την ανθρωπιστική κρίση που εξελίσσεται στη Μεσόγειο θάλασσα, στην οποία έχουν συμβάλει. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να σταματήσει η περαιτέρω απώλεια ανθρώπινων ζωών ώστε να μην προκληθεί άλλος ανθρώπινος πόνος, κάτι που μπορεί να γίνει με την επαναφορά επιχειρήσεων έρευνας και διάσωσης από την ΕΕ και την παύση χρηματοδότησης και υποστήριξης της ακτοφυλακής της Λιβύης στη διαδικασία της αναγκαστικής επιστροφής ανθρώπων στη Λιβύη.

    Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα συνεργάζονταν με τη SOS MEDITERRANEE από το 2016. Από κοινού έχουν σώσει και βοηθήσει περισσότερους από 30.00 ανθρώπους με δύο σκάφη έρευνας και διάσωσης, το Aquarius και το Ocean Viking. Η διεθνής οργάνωση συνεχίζει να εργάζεται στη Λιβύη, παρέχοντας ανθρωπιστική και ιατρική βοήθεια σε μετανάστες και πρόσφυγες που βρίσκονται στη χώρα, τόσο εντός των επίσημων κέντρων κράτησης όσο και της κοινότητας. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα ανταποκρίνονται, επίσης, επί του παρόντος στην πανδημία κορωνοϊού σε ολόκληρη την Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή, την Αφρική, την Ασία και την Αμερική, σε πολλές χώρες με αδύναμα συστήματα υγείας και ιδιαίτερα ευάλωτα άτομα, συμπεριλαμβανομένων μεταναστών και προσφύγων που ζουν σε συνθήκες συνωστισμού σε κέντρα κράτησης ή καταυλισμούς, χωρίς επαρκές νερό ή συστήματα αποχέτευσης και περιορισμένη πρόσβαση στην υγειονομική φροντίδα.

    Κατά τη διάρκεια του προηγούμενου Σαββατοκύριακου (Πάσχα των καθολικών), ένα πλοίο έφτασε στο Πόρτο Πάλο στη Σικελία, ενώ ένα άλλο με περίπου 47 άτομα εξέδωσε πολλαπλά σήματα κινδύνου ενώ έπλεε στα νερά της Μάλτας. Δεν έλαβε καμία βοήθεια για πάνω από 40 ώρες από τις Ένοπλες Δυνάμεις της Μάλτας και τελικά διασώθηκε από το σκάφος Aita Mari, του Salvamento Maritìmo Humanitario, το οποίο παρέκλινε της πορείας του για να παράσχει σωτήρια βοήθεια. Ένα άλλο σκάφος, με περίπου 55 άτομα, παρέμενε ακυβέρνητο στα χωρικά ύδατα της Μάλτας και τελικά δέχθηκε βοήθεια από ένα εμπορικό πλοίο στα νερά της Μάλτας, με πέντε νεκρούς και επτά αγνοούμενους. Οι επιζώντες επέστρεψαν τελικά στην Τρίπολη με Λιβυκό σκάφος, αλλά δεν

    μπορούσαν να αποβιβαστούν για αρκετές ώρες λόγω της συνεχιζόμενης ανασφάλειας στην περιοχή του λιμανιού.

  • 64x64
    Ιράκ/COVID-19: Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα υποστηρίζουν νοσοκομεία που ανταποκρίνονται στην επιδημία του COVID-19 15/04/2020

    Η ομάδα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα αξιολόγησε από την πρώτη στιγμή την ετοιμότητα του νοσοκομείου να αντιμετωπίσει την εκδήλωση της επιδημίας και άρχισε να παρέχει εκπαίδευση στο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό σχετικά με την πρόληψη και τον έλεγχο των λοιμώξεων (IPC) και τις διαδικασίες διαλογής ασθενών. Στόχος είναι να εξασφαλιστεί ότι οι ασθενείς με COVID-19 θα λάβουν την κατάλληλη θεραπεία, και οι υπόλοιποι ασθενείς και το προσωπικό να προστατευτούν από τη λοίμωξη.

    «Πρωταρχικό μέλημα της παρέμβασής μας είναι να βοηθήσουμε το νοσοκομείο να περιθάλψει ασθενείς με πιθανότητα λοίμωξης αλλά και επιβεβαιωμένους ασθενείς COVID-19 με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και παράλληλα να αποφευχθούν οι ενδο-νοσοκομειακές λοιμώξεις λόγω του νέου κορωνοϊού», εξηγεί ο Shaukat Muttaqi, επικεφαλής της ομάδας των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στο Ιράκ. «Για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, θα συνεργαστούμε στενά με το ντόπιο προσωπικό του νοσοκομείου».

    Παράλληλα, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα υποστηρίζουν τις τοπικές υγειονομικές αρχές και σε άλλες περιοχές του Ιράκ. Στη Μοσούλη, στην επαρχία Νινέβα, οι ομάδες της οργάνωσης έχουν προετοιμάσει ένα κτίριο στο υγειονομικό συγκρότημα Αλ Σαλάμ, το οποίο θα χρησιμοποιηθεί για την απομόνωση ασθενών με υποψία λοίμωξης από τον νέο κορωνοϊό.

    Το νοσοκομείο Αλ-Σιφα, το οποίο βρίσκεται ακριβώς δίπλα στο Αλ-Σαλάμ και ανοικοδομήθηκε από τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα το 2019, έχει επιλεγεί από τις τοπικές υγειονομικές αρχές ως το κύριο νοσοκομείο για την παραπομπή ασθενών με COVID-19 στην επαρχία της Νινέβα. Επιπρόσθετα, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα σκοπεύουν να μετατρέψουν τη δική τους μονάδα μετεγχειρητικής περίθαλψης, που βρίσκεται στο υγειονομικό σύμπλεγμα του Αλ Σαλάμ, ώστε να μπορεί να υποστηρίξει το Νοσοκομείο Αλ-Σιφα στη θεραπεία των περιστατικών COVID-19.

    «Αξίζει να σημειωθεί ότι το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης στη Μοσούλη και σε ολόκληρη την επαρχία Νινάβα επιβαρύνθηκε σημαντικά κατά τη διάρκεια του πολέμου το 2017. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα είμαστε διατεθειμένοι να συμβάλουμε όσο γίνεται ώστε η επιδημία του νέου κορωνοϊού να μην επιβαρύνει και άλλο τον ήδη ταλαιπωρημένο πληθυσμό της Μοσούλης», προσθέτει ο Shaukat Muttaqi.

    Επιπλέον, στην επαρχία Ερμπίλ οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα συνεργάζονται με τα τρία νοσοκομεία που έχουν οριστεί από το Υπουργείο Υγείας ως κέντρα αναφοράς για τον νέο κορωνοϊό παρέχοντας τεχνική υποστήριξη όσον αφορά τα μέτρα πρόληψης και ελέγχου των λοιμώξεων και τη διαλογή των ασθενών, αλλά και τις υπηρεσίες ψυχικής υγείας.

    Εξάλλου, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα συνεχίζουν να παρέχουν υπηρεσίες υγείας σε ευάλωτες κοινότητες σε ολόκληρη τη χώρα. Αυτές οι υπηρεσίες περιλαμβάνουν χειρουργική, νεογνική, και παιδιατρική φροντίδα, καθώς και υπηρεσίες για μέλλουσες και νέες μητέρες, θεραπεία για χρόνια μη-μεταδιδόμενα νοσήματα, επείγουσα φροντίδα και υπηρεσίες ψυχικής υγείας.

    Στις δομές που παρέχονται αυτές τις υπηρεσίες, η οργάνωση έχει θέσει σε εφαρμογή πρόσθετα προληπτικά μέτρα για να περιορίσει τον κίνδυνο μετάδοσης του νέου κορωνοϊού στους ασθενείς και το προσωπικό.

    «Σε όλο το Ιράκ, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα υποστηρίζουμε καθημερινά μέσω των ιατρικών μας προγραμμάτων εκατοντάδες εξαιρετικά ευάλωτους ανθρώπους. Είναι ζωτικής σημασίας να διευκολυνθεί η ομαλή κυκλοφορία των ιατρικών προμηθειών και του προσωπικού μας. Όπως εξίσου σημαντικό είναι να διασφαλιστεί ότι θα συνεχίσουμε να παρέχουμε την αναγκαία ιατρική φροντίδα στους ασθενείς μας μέσα από τα τακτικά προγράμματά μας», καταλήγει ο Muttaqi.

  • 64x64
    Υεμένη/COVID-19: Μάχη με τον κορωνοϊό στην εμπόλεμη ζώνη 13/04/2020

    Παρόλο που οι διάφορες αρχές της Υεμένης έχουν κάνει κάποια βήματα για τον σχεδιασμό της αντιμετώπισης της πανδημίας COVID-19, το σύστημα υγείας έχει καταρρεύσει εξαιτίας του πενταετούς πολέμου, με αποτέλεσμα να είναι σχεδόν αδύνατη η αποτελεσματική αντιμετώπιση της νόσου με τα υπάρχοντα μέσα στη χώρα.

    «Πρέπει επειγόντως να γίνει εισαγωγή ατομικού εξοπλισμού προστασίας και τεστ στην Υεμένη τόσο για το εθνικό σύστημα υγείας όσο και για τις ανθρωπιστικές οργανώσεις» λέει η Καρολίν Σεγκάν, υπεύθυνη προγραμμάτων των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στην Υεμένη. «Οι διάφορες αρχές της Υεμένης πρέπει επίσης να επιτρέψουν την είσοδο ιατρικού και υποστηρικτικού προσωπικού ξένων οργανώσεων.»

    Παρά την παγκόσμια έλλειψη ατομικού εξοπλισμού προστασίας και τεστ, χώρες όπως η Υεμένη που είναι περισσότερο ευάλωτες στην πανδημία COVID-19 πρέπει να έχουν προτεραιότητα στην κατανομή των αποθεμάτων. Ακόμη, όλες οι χώρες πρέπει να κάνουν ό,τι χρειάζεται για να διευκολυνθεί η μετακίνηση των εργαζομένων σε ανθρωπιστικές οργανώσεις.

    Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα έχουν συνδράμει τις αρχές στο Άντεν και τη Σαναά για τη δημιουργία θεραπευτικών κέντρων COVID-19 στις δύο πόλεις, συνολικά όμως δεν υπάρχει σχεδόν κανένα θεραπευτικό κέντρο έτοιμο να λειτουργήσει στη χώρα, ενώ υπάρχουν ελάχιστα χρήματα για την καταβολή των μισθών του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού.

    Λόγω του περιορισμένου αριθμού νοσοκομείων και κέντρων υγείας σε λειτουργία, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα πιστεύουν ότι η εξάπλωση της νόσου COVID-19 θα μπορούσε να είναι κρίσιμη εάν δεν ληφθούν πρόσθετα μέτρα γρήγορα.

    «Παρόλο που έχουμε το πλεονέκτημα ότι το 90% των εργαζομένων μας στη χώρα είναι Υεμένιοι, θα χρειαστεί οπωσδήποτε πρόσθετη υποστήριξη το προσεχές διάστημα, καθώς το προσωπικό είναι ήδη εξουθενωμένο» λέει η Σεγκάν. «Όλοι οι εργαζόμενοι που έρχονται στη χώρα μπαίνουν σε καραντίνα 14 ημερών για να αποτραπεί η εξάπλωση της νόσου».

    Η ανακοίνωση του πρώτου επιβεβαιωμένου περιστατικού στην Υεμένη είναι μια ανησυχητική, αλλά αναπόφευκτη εξέλιξη: η Υεμένη ήταν μία από τις τελευταίες χώρες στον κόσμο χωρίς καταγεγραμμένα περιστατικά COVID-19, πιθανόν λόγω της μεγάλης έλλειψης τεστ στη χώρα.

    Τα νοσοκομεία αγωνίζονται να καλύψουν τις υπάρχουσες ανάγκες των Υεμένιων εν μέσω πολέμου. Μια επιδημία της νόσου COVID-19 θα δημιουργούσε τεράστια πίεση σε ένα ήδη διαλυμένο σύστημα.

    Η νόσος θα μπορούσε να εξαπλωθεί πολύ γρήγορα, ιδιαίτερα σε συνθήκες συνωστισμού, όπως στις πόλεις και σε καταυλισμούς εκτοπισμένων. Στις αγροτικές περιοχές, όπου υπάρχουν ελάχιστες δομές υγείας, οι εξαιρετικά περιορισμένες δυνατότητες ελέγχου, ιχνηλάτησης επαφών, απομόνωσης και άλλων μέτρων δημόσιας υγείας θα έκαναν την αντιμετώπιση της επιδημίας πολύ δύσκολη.

    Τα λιγοστά νοσοκομεία και κέντρα υγείας που υπάρχουν δεν έχουν δυνατότητα εντατικής φροντίδας για τη νοσηλεία των ασθενών σε πιο σοβαρή κατάσταση. Γρήγορα θα έφταναν στα όρια της δυναμικότητάς τους, καθώς θα συνέχιζαν να περιθάλπουν τραυματίες από τις συγκρούσεις και να ανταποκρίνονται σε άλλες ιατρικές ανάγκες.

    Εκτός από το να συνδράμουν τις αρχές στην αντιμετώπιση της νόσου COVID-19, είναι απαραίτητο να διασφαλιστεί η πρόσβαση για τις ανθρωπιστικές οργανώσεις, όπως οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα και να μπορέσουν να συνεχίσουν τις κρίσιμες δραστηριότητές τους, βοηθώντας γυναίκες να γεννήσουν, περιθάλποντας τραυματίες πολέμου ή φροντίζοντας υποσιτισμένα παιδιά.

    Τις τελευταίες εβδομάδες, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα ξεκίνησαν ήδη να συνεργάζονται με τις διάφορες αρχές της Υεμένης για τον σχεδιασμό της αντιμετώπισης της νόσου COVID-19, και θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να υποστηρίξουμε τους Υεμένιους τις επόμενες εβδομάδες. Αν δεν μπορούμε όμως να φέρουμε επιπλέον προσωπικό και προμήθειες, οι δυνατότητές μας θα παραμείνουν περιορισμένες.

    Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα υλοποιούν προγράμματα και υποστηρίζουν δομές σε 13 επαρχίες της Υεμένης, ενώ έχουν συνεχή παρουσία στη χώρα από το 2007.

  • 64x64
    Η καραντίνα σε καταυλισμούς προσφύγων απαιτεί ζωτικής σημασίας προϋποθέσεις 09/04/2020

    Τα περισσότερα από τα προληπτικά μέτρα δεν μπορούν καν να εφαρμοστούν σε καταυλισμούς όπως αυτοί στη Μόρια της Λέσβου ή στο Βαθύ της Σάμου.

    «Η απομόνωση επιβεβαιωμένων κρουσμάτων είναι ένα από τα μέτρα που κράτη σε όλο το κόσμο μπορούν να θέσουν σε ισχύ για την πρόληψη της εξάπλωσης του ιού στο έδαφός τους. Στην περίπτωση των καταυλισμών, είναι πολύ σημαντικό να θυμόμαστε ότι η εφαρμογή της καραντίνας οφείλει να λάβει υπόψη ζωτικής σημασίας προαπαιτούμενα. Η αντιμετώπιση μιας πιθανής επιδημικής έκρηξης του COVID-19 σε έναν καταυλισμό προσφύγων και μεταναστών απαιτεί μία ειδική προσέγγιση, καθώς οι άνθρωποι οι οποίοι διαμένουν σε αυτούς, δεν μπορούν να εφαρμόσουν με τον ίδιο τρόπο τα προληπτικά μέτρα που προτείνονται, όπως ο γενικός πληθυσμός της χώρας», σημειώνει ο Γιώργος Καραγιάννης, επικεφαλής της αποστολής των Γιατρών Χωρίς Σύνορα.

    «Οι άνθρωποι που βρίσκονται σε καραντίνα θα πρέπει να μπορούν να εφαρμόσουν τα βασικά μέτρα πρόληψης που απαιτούνται για να προστατέψουν τον εαυτό τους από τον ιό, όπως το τακτικό πλύσιμο των χεριών, κοινωνική απόσταση και απομόνωση όταν κάποιος νοσεί αλλά και να έχουν πρόσβαση σε φροντίδα όσο καιρό παραμένουν σε αυτή τη κατάσταση Αυτό που ζητάμε είναι απλό, οι άνθρωποι αυτοί θα πρέπει να έχουν την ίδια δυνατότητα να προστατέψουν την υγεία τους, όπως όλοι εμείς», συνεχίζει ο Γιώργος Καραγιάννης.

    Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα ανησυχούν για την προσφυγή σε μέτρα όπως η συλλογική ή μαζική καραντίνα προσφύγων και αιτούντων άσυλο στις σημερινές συνθήκες χωρίς ζωτικής προστασίας προαπαιτούμενα. Η καραντίνα είναι θεμιτή και αποτελεσματική ως μέτρο, εφόσον τηρείται η αναλογικότητα με τις συνθήκες είναι περιορισμένη σε χρόνο, και μόνο εφόσον οι βασικές αρχές και μέτρα προφύλαξης μπορούν να εφαρμοστούν ως μέρος ενός ολοκληρωμένου πακέτου παρεμβάσεων στη δημόσια υγεία. Η πρόσβαση σε βασικές υπηρεσίες και αγαθά, όπως η διατροφή, το νερό, τα προϊόντα υγιεινής, και υπηρεσίες ιατρικής και ψυχικής υγείας θα πρέπει να είναι διασφαλισμένα.

    «Μέτρα που αποσκοπούν στον στιγματισμό και την περιθωριοποίηση προσφύγων, μεταναστών και αιτούντων άσυλο είναι αντιπαραγωγικά και αυξάνουν ακόμα περισσότερο τον κίνδυνο για την εξάπλωση του ιού σε αυτές τις ομάδες ανθρώπων. Οι κυβερνήσεις δεν θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν τον κίνδυνο της εξάπλωσης του ιού για την προώθηση πολιτικών κράτησης αυτού του πληθυσμού. Αντίθετα, θα πρέπει να προσαρμόσουν την παρέμβασή τους στην κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στους καταυλισμούς προσφύγων», προσθέτει ο Γιώργος Καραγιάννης.

  • 64x64
    Ελβετία/COVID-19: Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα ξεκινούν δράσεις στη Γενεύη 03/04/2020

    «Οι συζητήσεις μας με τους οργανισμούς υγείας και τις τοπικές οργανώσεις στη Γενεύη έχουν ενταθεί τις τελευταίες ημέρες, δεδομένης της εξέλιξης της επιδημίας και της αυξανόμενης επιφόρτισης του υγειονομικού κλάδου», εξηγεί ο Πάτρικ Γουίλαντ, Επικεφαλής Αποστολής των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στην Ελβετία. «Ετοιμαζόμαστε να μοιραστούμε την εμπειρία και την τεχνογνωσία των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στην πρόληψη μετάδοσης επιδημιών, συνεργαζόμενοι με την Κοινωνία των Πολιτών και τις δημόσιες υπηρεσίες. Επιπλέον, δύο γιατροί μας με σχετική ειδίκευση συνεργάζονται ήδη με το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Γενεύης (HUG), ώστε να μοιραστούν την εμπειρία της οργάνωσης από την ανταπόκριση σε άλλες επιδημίες όπως η χολέρα, ο Έμπολα και ο δάγγειος πυρετός». Αυτή η μετάδοση γνώσης θα επικεντρωθεί στη διαχείριση ασθενών που έχουν προσβληθεί από τον COVID-19, καθώς και στον τρόπο οργάνωσης ιατρικών ομάδων και υπηρεσιών στο νοσοκομείο.», εξηγεί ο Γουίλαντ.

    Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα θα παράσχουν, επίσης, υλικοτεχνική υποστήριξη στις οργανώσεις και τις κοινωνικές υπηρεσίες που βοηθούν ανθρώπους, οι οποίοι ζουν στη Γενεύη αποκλεισμένοι, όπως άστεγοι, μετανάστες και ασυνόδευτοι ανήλικοι. Ιδιαίτερη προσοχή θα δοθεί στο να διασφαλιστεί ότι οι συνθήκες υποδοχής και φιλοξενίας αυτών των κοινωνικών ομάδων ακολουθούν τα πρότυπα υγιεινής και φυσικής αποστασιοποίησης που στοχεύουν στον περιορισμό της εξάπλωσης του COVID-19. Η παρέμβαση των Γιατρών Χωρίς Σύνορα περιλαμβάνει την εκπαίδευση κοινωνικών λειτουργών και εθελοντών που εργάζονται σε ξενώνες και άλλα κέντρα φιλοξενίας. Με τον τρόπο αυτό θα διασφαλιστεί ότι τηρούνται τα μέτρα προστασίας κατά τη διαδικασία διανομής προϊόντων πρώτης ανάγκης και κουπονιών τροφίμων σε περίπου 1.300 ευάλωτες οικογένειες.

     

    Οι ομάδες της οργάνωσης στο πλαίσιο της συνεργασίας τους με το τμήμα εκτάκτων περιστατικών του Νοσοκομείου της Γενεύης, δημιουργούν μια κινητή ιατρική ομάδα για να ενισχύσουν την απόκριση στον COVID-19, γνωστή ως CoviCare. Υπό το συντονισμό του Νοσοκομείου της Γενεύης, αυτή η ομάδα θα παρέχει βοήθεια σε άτομα που έχουν διαγνωστεί θετικά στον COVID-19 αλλά δεν πληρούν τα κριτήρια για εισαγωγή στο νοσοκομείο και χρειάζονται κλινική παρακολούθηση στο σπίτι. Η ομάδα θα εντοπίζει και θα παραπέμπει πιο περίπλοκα περιστατικά της νόσου στο νοσοκομείο.

    Επιπλέον, οι θάνατοι που σχετίζονται με τον COVID-19 αντιπροσωπεύουν μια δοκιμασία που είναι τόσο οδυνηρή για συγγενείς και φίλους, όσο και πολύπλοκη για τους επαγγελματίες που προσπαθούν να αποφύγουν τη μεταθανάτια μετάδοση της νόσου. Σε συνεργασία με τον Δήμο της Γενεύης, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα αξιολόγησαν τις τρέχουσες διαδικασίες με στόχο να κάνουν κάποιες συστάσεις προς τις αρμόδιες υπηρεσίες –δημόσιες και ιδιωτικές-για το σωστό χειρισμό των αποθανόντων.

    «Ως ανθρωπιστική οργάνωση που παρέχει επείγουσα βοήθεια, η προτεραιότητά μας είναι να παρέχουμε ιατρική φροντίδα στους πλέον ευάλωτους σε όλον τον κόσμο, δουλεύοντας μερικές φορές σε εύθραυστα συστήματα υγείας», λέει η Ρεβέκα Παπαδοπούλου, Πρόεδρος του Κέντρου Επιχειρήσεων των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στη Γενεύη. «Σήμερα, είναι το σύστημα υγείας στην Ελβετία που παλεύει να ανταποκριθεί και έχουμε δεσμευτεί να βοηθήσουμε τις Ελβετικές κοινότητες που

    έχουν υποστηρίξει και φιλοξενήσει ένα από τα κεντρικά γραφεία μας για περισσότερα από 40 χρόνια», συμπληρώνει.

    Παράλληλα, οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα συνεχίζουν να υλοποιούν ιατρικά προγράμματα σε όλο τον κόσμο, των οποίων η συνέχιση συχνά απειλείται από τους σημαντικούς περιορισμούς που έχουν επιβληθεί στις μετακινήσεις του προσωπικού τους και των αναγκαίων υλικών και προμηθειών.

    «Η διαχείριση επιδημιών βρίσκεται στο επίκεντρο αυτού που κάνουμε. Σήμερα, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα επηρεάζονται σε όλα τα επίπεδα. Βρισκόμαστε μπροστά σε νέες προκλήσεις και μια εποχή που μας ζητά ακόμη στενότερη συνεργασία, ενσυναίσθηση και δημιουργικότητα στην εξεύρεση λύσεων. Πρέπει να προσαρμοστούμε στον αναγκαίο περιορισμό και την απομόνωση, και να επανεξετάσουμε παράλληλα τις κοινωνικές μας σχέσεις και τον τρόπο εργασίας, το πώς μπορούμε να επιτύχουμε την κοινωνική μας αποστολή και να προστατεύσουμε την οικογένεια, τους φίλους και τους συναδέλφους μας. Η αλληλεγγύη είναι η μόνη σταθερά που θα καθοδηγήσει τη δράση μας», καταλήγει η Ρεβέκα Παπαδοπούλου.

  • 64x64
    Συρία/ Ιντλίμπ: Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα συνεχίζουν να παρέχουν είδη πρώτης ανάγκης και προσαρμόζουν την ανταπόκρισή τους στην απειλή του COVID-19 31/03/2020

    Ο καταυλισμός αυτός φιλοξενεί περισσότερους από 164.000 ανθρώπους σε καταλύματα διάσπαρτα στους λόφους, και όπως συμβαίνει και στη βορειοδυτική Συρία, στερείται βασικών υπηρεσιών ενώ τώρα απειλείται και από πιθανή εξάπλωση του COVID-19.

    Στις 16 Μαρτίου, μετά από την αξιολόγηση των αναγκών στον καταυλισμό Ντέιρ Χασάν, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα διένειμαν είδη πρώτης ανάγκης σε 180 οικογένειες στους οικισμούς Λαταμνέ και Αλ Χαμπίτ, στα οποία συμπεριλαμβάνονταν οικογενειακές σκηνές, πλαστικά καλύματα, κουβέρτες, μαγειρικά σκεύη και κιτ υγιεινής.

    «Είδαμε ανθρώπους να ζουν στο ύπαιθρο. Είδαμε ακόμα δύο ή τρεις οικογένειες να μοιράζονται μια σκηνή, η οποία δεν τους προστάτευε από το κρύο ή τη βροχή. Υπήρχαν πολύ λίγες σκηνές για να φιλοξενήσουν τους νεοαφιχθέντες, σημείωσε ο Αχμέντ, επικεφαλής του προγράμματος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα.

    Την επόμενη μέρα, η ομάδα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα διένειμε είδη πρώτης ανάγκης σε 115 οικογένειες, στο Αμπό Ομπεϊντά, έναν άλλον οικισμό στο Ντέιρ Χασάν.

    «Χάρη στους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα, έχουμε σκηνές», λέει η Μανάφ Σάμα, μια εκτοπισμένη μητέρα που ζει στο Λαταμνέ. «Αυτό το κέντρο φιλοξενίας δημιουργήθηκε πριν από οκτώ μήνες, αλλά χρειάζεται τουαλέτες, αποχέτευση, κατάλληλους δρόμους.»

    Στον καταυλισμό Ντέιρ Χασάν, οι υποδομές ύδρευσης και αποχέτευσης δεν επαρκούν για τόσο μεγάλο αριθμό ανθρώπων, αυξάνοντας τον κίνδυνο δημιουργίας ασθενειών που οφείλονται στο νερό. Μέχρι στιγμής, οι λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού αποτελούν το κύριο ιατρικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι κινητές κλινικές των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. Όμως τώρα η πανδημία COVID-19 έχει μετατραπεί σε τεράστια πρόκληση παγκοσμίως αλλά και για τη Συρία.

    Η συριακή κυβέρνηση ανακοίνωσε την ύπαρξη του πρώτου ασθενή με COVID-19 στη Συρία στις 23 Μαρτίου. Παρόλο που κανένα περιστατικό δεν έχει αναφερθεί στην επαρχία Ιντλίμπ, το τελευταίο οχυρό των ανταρτών, η ασθένεια μπορεί να εξαπλωθεί πολύ γρήγορα στην περιοχή, ειδικά στους καταυλισμούς, όπου οι άνθρωποι ζουν σε μεγάλους οικισμούς, σε συνθήκες συνωστισμού με ελάχιστη υγιεινή.

    Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα έχουν αναστείλει τη λειτουργία των κινητών κλινικών στον καταυλισμό Ντέιρ Χασάν ώστε να επιτρέψουν στο προσωπικό να παρακολουθήσει εκπαίδευση σχετικά με την πρόληψη και τον έλεγχο των λοιμώξεων (IPC), και να διασφαλίσουν ότι δεν θα εξαπλωθεί ο ιός. Τις επόμενες ημέρες, σε 10 οικισμούς στον καταυλισμό Ντέιρ Χασάν, οι εργαζόμενοι των Γιατρών Χωρίς Σύνορα που είναι υπεεύθυνοι για τα υγειονομικά θέματα της κοινότητας θα πραγματοποιήσουν συνεδρίες υγειονομικής εκπαίδευσης για τον COVID-19 με εκτοπισμένες οικογένειες και θα διανείμουν φυλλάδια και ειδικά κιτ υγιεινής.

    Καθώς οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα εστιάζουν τώρα τη δραστηριότητά τους στα μέτρα ελέγχου των λοιμώξεων, παρέχουν βοήθεια στη διαλογή και τον έλεγχο των ασθενών στα δύο κέντρα υγείας που υποστηρίζουν, στο Ντέιρ Χασάν και το Ταλ Καράμα.

    Παράλληλα, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα οργανώνουν τη διανομή απαραίτητων ειδών πρώτης ανάγκης στην περιοχή Αφρίν. Πολλές εκτοπισμένες οικογένειες αναζήτησαν καταφύγιο στη συγκεκριμένη περιοχή, καθώς ελέγχεται από τουρκικές δυνάμεις και μέχρι στιγμής δεν έχουν σημειωθεί βιαιοπραγίες. Κάποιοι δεν μπόρεσαν να βρουν κατάλληλο καταφύγιο και εγκαταστάθηκαν σε ακατοίκητα σπίτια, εργοστάσια ή δημόσια κτίρια. Σε απάντηση αυτών των αναγκών, δημιουργείται ένας καταυλισμός εσωτερικά εκτοπισμένων πληθυσμών, για 400 εκτοπισμένες οικογένειες, σε έναν ειδικό χώρο στην περιοχή Μπουλ Μπουλ. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα θα προμηθεύσουν τους ανθρώπους με σκηνές, κουβέρτες, πλαστικά υποσέντονα, μαγειρικά σκεύη και κιτ υγιεινής. Οι σκηνές θα στηθούν σε συνεργασία με την τοπική ΜΚΟ Αλ Αμίν. Μόλις οι σκηνές είναι έτοιμες, οι εκτοπισμένες οικογένειες θα μεταφερθούν στον καταυλισμό και θα λάβουν τα είδη πρώτης ανάγκης.

    Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα και η Αλ Αμίν άρχισαν επίσης να λειτουργούν κινητές κλινικές την περασμένη εβδομάδα στην περιοχή Μπουλ Μπουλ και δυτικά της περιοχής Αφρίν. Η λειτουργία τους όμως ανεστάλη προκειμένου να μπορέσει το προσωπικό να παρακολουθήσει την εκπαίδευση πρόληψης και ελέγχου των λοιμώξεων (IPC).

    Λαμβάνοντας υπόψη τις τεράστιες ανάγκες των εσωτερικά εκτοπισμένων στην επαρχία Ιντλίμπ, η ανταπόκριση των Γιατρών Χωρίς Σύνορα παραμένει περιορισμένη, αλλά πρέπει να συνεχίσει να αυξάνεται. Η δυνατότητα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα να κλιμακώσουν τη βοήθεια που παρέχουν θα εξαρτηθεί από τη σταθερή ροή ειδών πρώτης ανάγκης, ιατρικού υλικού και ατομικού προστατευτικού εξοπλισμού προς τη βορειοδυτική Συρία, καθώς και από τη δυνατότητα αποστολής προσωπικού το οποίο θα υποστηρίξει τους Σύρους συναδέλφους του.

    Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα δεν έχουν παρουσία στην Τουρκία. Προκειμένου να μπορέσουν να κλιμακώσουν την παρέμβασή τους, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα ζητούν από όλες τις αρμόδιες τουρκικές αρχές να διευκολύνουν τη διέλευση προσωπικού και τη μεταφορά προμηθειών στη βορειοδυτική Συρία.

    Στη βορειοδυτική Συρία, οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα παρέχουν μητρική φροντίδα υγείας, γενική φροντίδα υγείας και θεραπεία για μη μεταδιδόμενα νοσήματα με κινητές μονάδες. Διανέμουν είδη πρώτης ανάγκης και βελτιώνουν τις υποδομές ύδρευσης και αποχέτευσης. Ακόμη, υποστηρίζουν την υλοποίηση τακτικών εμβολιασμών.

    Επίσης, στη βορειοδυτική Συρία, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα λειτουργούν μια εξειδικευμένη μονάδα εγκαυμάτων που παρέχει τη δυνατότητα χειρουργικών επεμβάσεων, δερματικά μοσχεύματα, επιδέσεις, φυσικοθεραπεία και ψυχολογική υποστήριξη. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα παρέχουν εξ αποστάσεως υποστήριξη πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας φροντίδας υγείας σε αρκετά νοσοκομεία και κλινικές γύρω από το Ιντλίμπ και το Χαλέπι, ενώ συμμετέχουν στη διοίκηση τριώ νοσοκομείων. Ανταποκρινόμενο στον Covid-19, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα εφαρμόζουν τώρα μέτρα πρόληψης και ελέγχου λοιμώξεων (IPC) σε ιατρικές εγκαταστάσεις που λειτουργούν εξολοκλήρου ή υποστηρίζουν, καθώς επίσης οργανώνουν τη διαλογή των ασθενών και την εκπαίδευση σε πρόληψη και έλεγχο των λοιμώξεων (IPC). Στους καταυλισμούς εφαρμόζονται προστατευτικά μέτρα για το ιατρικό προσωπικό και τους ασθενείς.

    Τα ιατρικά προγράμματα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στις επαρχίες Ράκκα, Χασάκε και Χαλέπι στη βορειοανατολική Συρία συνεχίζοντα. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα πραγματοποιούν δράσεις στους καταυλισμούς Αλ-Ράκκα, Κομπάνι/Αϊν Αλ-Αράμπ, Αλ-Χολ, Ουασοκάνι και Ταλ Κοχάρ/Γιαρουμπιγιά και υποστηρίζουν τις τοπικές υγειονομικές αρχές ώστε να είναι σε ετοιμότητα για τον COVID-19.

    Προκειμένου να διασφαλίζουν την ανεξαρτησία τους, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα δεν λαμβάνουν χρηματοδότιση από κυβερνήσεις για τη δράση τους στη Συρία.

  • 64x64
    ΗΠΑ/Μεξικό/COVID-19: Η ένταξη αιτούντων άσυλο στα μέτρα πρόληψης κατά της επιδημίας πιο αποτελεσματική από το κλείσιμο των συνόρων 29/03/2020

    Από το Σάββατο 21 Μαρτίου, οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα έχουν καταγράψει την εξαναγκαστική μεταφορά Μεξικανών και Κεντροαμερικανών μεταναστών και αιτούντων άσυλο από τις Ηνωμένες Πολιτείες στο Ματαμόρος και έπειτα στο νότιο Μεξικό. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα ανησυχούμε για τα συστημικά αυτά μέτρα που εφαρμόζονται χωρίς σχέδιο διαχείρισης των επιπτώσεων που μπορεί να έχουν στη δημόσια υγεία και τους ανθρώπους.

    «Η χρήση του COVID-19 ως επιχείρημα για την αποφυγή των διεθνών τους υποχρεώσεων απέναντι σε πρόσφυγες και μετανάστες δεν είναι μόνο απαράδεκτη, αλλά και αναποτελεσματική για τον έλεγχο της πανδημίας» , λέει η Δρ Ίζαμπελ Μπελτράν, ιατρική συντονίστρια των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στο Μεξικό και στην Κεντρική Αμερική. «Αυτού του τύπου τα μέτρα είναι περιττά και δυσανάλογα, καθώς δημιουργούν διακρίσεις και στιγματίζουν ένα μέρος του πληθυσμού. Παράλληλα εμποδίζουν τους ανθρώπους που προσπαθούν να γλιτώσουν από τη βία και τις συγκρούσεις να αναζητήσουν προστασία και ασφάλεια». Ως διεθνής ιατρική οργάνωση έχουμε ανταποκριθεί σε αμέτρητες επιδημίες ανά τον κόσμο, και γνωρίζουμε ότι τα μέτρα προστασίας της δημόσιας υγείας λειτουργούν όταν αφορούν στο σύνολο του πληθυσμού, ενώ αποτυγχάνουν, όταν ευάλωτοι πληθυσμοί, όπως οι μετανάστες, αποκλείονται από αυτά.

    Επιπλέον, όπως έχουμε επισημάνει σε πολλές περιπτώσεις, οι αμερικανικές μεταναστευτικές πολιτικές που εφαρμόζονται από το Μεξικό, όπως το λεγόμενο Πρωτόκολλο Προστασίας Μεταναστών (MPP), θέτουν σε κίνδυνο τις ζωές όσων είναι αναγκασμένοι να περιμένουν την επεξεργασία της αίτησης ασύλου τους στο Μεξικό.

    Καθώς η εξάπλωση του ιού COVID-19 βρίσκεται σε εξέλιξη, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα παρακολουθούμε τις υγειονομικές ανάγκες της χώρας, ενώ οργανώνουμε τη δράση μας για τη διατήρηση και την κλιμάκωση παροχής ολοκληρωμένων ιατρικών υπηρεσιών. Παρόλα αυτά, ανησυχούμε για τον αντίκτυπο της πανδημίας εκεί που οι άνθρωποι δεν έχουν συχνή πρόσβαση σε ιατρικές υπηρεσίες και ζουν σε επισφαλείς συνθήκες που διευκολύνουν την εξάπλωση του ιού.

    «Έχουμε ενισχύσει τις ιατρικές μας δραστηριότητες στο Ματαμόρος λόγω της έλλειψης ολοκληρωμένης φροντίδας μέσα στο κέντρο φιλοξενίας, όπου διαμένουν 2.000 αιτούντες άσυλο. Παρέχουμε βασική ιατρική φροντίδα και υπηρεσίες ψυχικής υγείας, ενώ ανταπτύσσουμε και δράσεις προαγωγής της υγείας. Παρά τις προσπάθειές μας, είναι ξεκάθαρο ότι δεν είναι δυνατόν να εφαρμοστούν σωστά τα μέτρα πρόληψης μετάδοσης του ιού, όπως η απολύμανση δημόσιων χώρων, το συχνό πλύσιμο των χεριών και οι κοινωνικές αποστάσεις, σε ένα μέρος όπου ολόκληρες οικογένειες κοιμούνται μαζί κάτω από μια σκηνή», συμπληρώνει η Μπελτράν.

    Ενώ οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα ενισχύουμε τη δράση μας ώστε να φτάσουμε στις πιο ευάλωτες κοινωνικά ομάδες, στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον πληθυσμό και παροτρύνουμε τις κυβερνήσεις των Ηνωμένων Πολιτειών και του Μεξικού να αναλάβουν την ευθύνη να εφαρμόσουν μέτρα για τον περιορισμό μετάδοσης της επιδημίας που θα αφορούν στο σύνολο του πληθυσμού. Επίσης, τις καλούμε να διασφαλίσουν την παροχή ολοκληρωμένης ιατρικής φροντίδας, ειδικά σε ανθρώπους που διαμένουν σε επισφαλείς συνθήκες, όπως οι μετανάστες και οι αιτούντες άσυλο.

    «Η μεγαλύτερη ανησυχία των ανθρώπων αυτή τη στιγμή είναι η αβεβαιότητα για το μέλλον. Δεν έχουν άλλη επιλογή από το να κοιμούνται σε υπερπλήρεις χώρους που δεν επιτρέπουν την εφαρμογή των προληπτικών μέτρων που απαιτούνται αυτή τη στιγμή. Γνωρίζουμε τις κολοσσιαίες προκλήσεις που συνοδεύουν την πανδημία, και γι’ αυτόν τον λόγο, είναι απαραίτητο οι υγειονομικοί φορείς να συντονίσουν δράσεις που περιλαμβάνουν αυτούς τους πληθυσμούς στα σχέδια πρόληψης, και αν χρειαστεί στα περιοριστικά μέτρα», δήλωσε ο Μαρσέλο Φεμάντεζ, επικεφαλής αποστολής των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στο Μεξικό.

  • 64x64
    Υεμένη: Τυφλές επιθέσεις σε ανθρωπιστικές ιατρικές εγκαταστάσεις στην πόλη Ταΐζ 27/03/2020

    Από το 2018 έως σήμερα, η οργάνωση έχει καταγράψει τουλάχιστον 40 βίαια περιστατικά σε βάρος του υποστηριζόμενου από τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα Γενικού Νοσοκομείου Αλ-Ταουρά (Al-Thawra), του προσωπικού και των ασθενών του, τα οποία περιλαμβάνουν πυροβολισμούς μέσα ή κοντά στις εγκαταστάσεις του νοσοκομείου. Το νοσοκομειακό κτίριο και εγκαταστάσεις του χτυπήθηκαν πάνω από 15 φορές από πυρά ελαφρών όπλων και οβίδες, ενώ υπήρξαν σχεδόν 10 περιστατικά παρενοχλήσεων και επιθέσεων σε βάρος ιατρικού προσωπικού.

    Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα επαναλαμβάνουν την έκκλησή τους προς όλες τις εμπόλεμες πλευρές να λάβουν όλα τα απαραίτητα μέτρα για την προστασία των δομών υγείας και των νοσοκομείων ως ανθρωπιστικών χώρων, καθώς και να σταματήσουν τις τυφλές επιθέσεις και άλλες παραβιάσεις που απειλούν τις ζωές των εργαζομένων υγείας, των ασθενών και των φροντιστών τους.

    Το Γενικό Νοσοκομείο Αλ-Ταουρά, το μεγαλύτερο δημόσιο νοσοκομείο στην πόλη Ταΐζ, έχει χτυπηθεί από αδιάκριτους βομβαρδισμούς των Χούτι και έχει δεχτεί εισβολές από ένοπλες ομάδες που συνδέονται με τη διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση της Υεμένης.

    «Ο ανθρωπιστικός χώρος απειλείται από τις επανειλημμένες παραβιάσεις που διαπράττουν οι εμπόλεμες πλευρές στην Ταΐζ» λέει η Κορίν Μπεναζέκ, Υπεύθυνη Προγραμμάτων των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στην Υεμένη. «Στο νοσοκομείο Αλ-Ταουρά, το προσωπικό δεν αισθάνεται πλέον ασφάλεια σε έναν χώρο που θα έπρεπε να είναι προστατευμένος, ενώ οι ασθενείς αποφεύγουν να έρχονται στο νοσοκομείο επειδή φοβούνται, παρόλο που ουσιαστικά είναι η μόνη επιλογή τους για να λάβουν ιατρική φροντίδα».

    Επιπλέον, οι επιθέσεις αυτές έχουν αναγκάσει πολλούς γιατρούς να φύγουν από το νοσοκομείο, καθώς αναζητούν πιο «ασφαλή» εργασία αλλού.

    «Η ζωή των γιατρών κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή σε αυτό το νοσοκομείο» λέει ο Χασίμ (Hashem),* μέλος του προσωπικού του νοσοκομείου Αλ-Ταουρά. «Το μεγαλύτερο μέρος του ιατρικού προσωπικού έχει φύγει μετά τις πολλές επιθέσεις που έχουν σημειωθεί. Έχουν μείνει μόνο δύο γενικοί χειρουργοί και ένας ορθοπεδικός. Οι υπόλοιποι ειδικευμένοι γιατροί έχουν φύγει».

    Σε ένα από τα αποτρόπαια περιστατικά που σημειώνονται συστηματικά, ένοπλοι εισβολείς σκότωσαν ασθενείς που δέχονταν ιατρική φροντίδα μέσα στο νοσοκομείο. Τέτοιου είδους επιθέσεις, οδήγησαν σε αρκετές περιπτώσεις, στην αναστολή των δραστηριοτήτων των Γιατρών Χωρίς Σύνορα και στην απόφαση της διοίκησης του Αλ-Ταουρά να κλείσει τμήματα του νοσοκομείου, με αποτέλεσμα οι ασθενείς να μην έχουν πρόσβαση σε κρίσιμη ιατρική φροντίδα.

    Παρόλο που οι βομβαρδισμοί ιατρικών δομών από αέρος και εδάφους στην Ταΐζ μειώθηκαν το 2019, η πρόσφατη επίθεση με οβίδες στο νοσοκομείο επιβεβαιώνει ότι οι επιθέσεις συνεχίζουν να αποτελούν σοβαρό πρόβλημα. Οι άμεσες και έμμεσες επιθέσεις εναντίον

    ιατρικών δομών δεν θέτουν σε κίνδυνο μόνο τη ζωή του ιατρικού προσωπικού και των ασθενών, αλλά δημιουργούν πρόσθετα εμπόδια σε ένα ήδη τραυματισμένο και εύθραυστο σύστημα υγείας.

    Στις αρχές του μήνα ξέσπασαν συγκρούσεις στην ανατολική πλευρά της Ταΐζ, οι οποίες γρήγορα επεκτάθηκαν σε ολόκληρη την πόλη, με οικιστικές περιοχές να πλήττονται από οβίδες. Στις 13 Μαρτίου 2020, το τμήμα επειγόντων περιστατικών του νοσοκομείου Αλ-Ταουρά δέχτηκε οκτώ άτομα που έχασαν τη ζωή τους, ενώ το νοσοκομείο χτυπήθηκε επανειλημμένα από οβίδες την ίδια μέρα. Μόλις μία εβδομάδα νωρίτερα, στις 5 Μαρτίου, συνέβη ένα παρόμοιο περιστατικό, όταν καταστράφηκε το γενικό εργαστήριο του νοσοκομείου και τραυματίστηκε ένας γιατρός που βρισκόταν μέσα.

    Οι στρατιωτικές δυνάμεις που αναπτύσσονται έξω από την πόλη πρέπει να σταματήσουν κάθε τυφλή επίθεση εναντίον της Ταΐζ, ενώ οι δυνάμεις μέσα στην πόλη πρέπει, στο μέτρο του δυνατού, να αποφεύγουν να τοποθετούν στρατιωτικές εγκαταστάσεις κοντά σε πυκνοκατοικημένες περιοχές. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα έχουν θέσει το ζήτημα στις αρμόδιες αρχές, αλλά δυστυχώς οι προειδοποιήσεις τους έχουν αγνοηθεί.

    «Οι ενέργειες των εμπόλεμων πλευρών δείχνουν καθαρά μια κατάφωρη έλλειψη σεβασμού απέναντι στην ουδετερότητα των νοσοκομείων και των ιατρικών εγκαταστάσεων. Καθημερινά, το ιατρικό προσωπικό παίρνει τη γενναία απόφαση να συνεχίσει να παρέχει περίθαλψη παρά τους κινδύνους, για το καλό του πληθυσμού της χώρας που εξάρταται απόλυτα από αυτή τη φροντίδα. Όλες οι πλευρές που εμπλέκονται σε αυτή τη σύρραξη είναι υποχρεωμένες βάσει του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου να σέβονται και να προστατεύουν τους αμάχους και τις μη στρατιωτικές υποδομές, συμπεριλαμβανομένων των νοσοκομείων» λέει η Μπεναζέκ.

    *Το όνομα δεν είναι το πραγματικό

    Στα τέλη του 2015, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα ξεκίνησαν να υποστηρίζουν το νοσοκομείο Αλ-Ταουρά στην Ταΐζ. Σύντομα επέκτειναν την υποστήριξή τους το 2016 σε άλλα δύο δημόσια νοσοκομεία, το Αλ-Τζουμχουρί (Al-Jumhouri) και το Υεμενο-Σουηδικό Νοσοκομείο, για να καλύψουν τις ανάγκες υγείας των κατοίκων.

    Από το 2015 έως το τέλος του 2019, τα υποστηριζόμενα από τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα νοσοκομεία στην Ταΐζ περιέθαλψαν 15.263 τραυματίες πολέμου, πραγματοποίησαν τουλάχιστον 3.400 χειρουργικές επεμβάσεις, δέχτηκαν 76.766 ασθενείς στα τμήματα επειγόντων περιστατικών, βοήθησαν σε 8.700 τοκετούς και δέχτηκαν περισσότερες από 9.500 επισκέψεις στα παιδιατρικά εξωτερικά ιατρεία.

  • 64x64
    «Αυτή η πανδημία απαιτεί αλληλεγγύη» Συνέντευξη με την Κλερ Μιλς, Διευθύντρια ιατρικών προγραμμάτων στο Γαλλικό Τμήμα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα 21/03/2020

    Ο ιός COVID-19 έχει εξαπλωθεί ήδη σε περισσότερες από 100 χώρες σε όλο τον κόσμο. Σε αυτές περιλαμβάνονται χώρες των οποίων το σύστημα υγείας είναι εύθραυστο και όπου οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα έχουν παρουσία πολλών ετών, καθώς και περιοχές όπως η Ευρώπη, όπου οι δυνατότητες είναι ισχυρότερες, αλλά η εξάπλωση είναι ραγδαία. Επίσης, οι ταξιδιωτικοί περιορισμοί που επιβάλλονται εξαιτίας της πανδημίας επηρεάζουν άμεσα το έργο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα σε όλο τον κόσμο.

    Ο ιός αυτός είναι ιδιαίτερα ανησυχητικός για διάφορους λόγους. Καθώς πρόκειται για νέο ιό, δεν υπάρχει επίκτητη ανοσία. Αυτή τη στιγμή 35 υποψήφια εμβόλια είναι σε φάση έρευνας, ωστόσο οι ειδικοί θεωρούν ότι θα περάσουν τουλάχιστον 12 με 18 μήνες για να κυκλοφορήσει κάποιο εμβόλιο ευρείας χρήσης. Η θνησιμότητα, η οποία εξ ορισμού υπολογίζεται βάσει των επιβεβαιωμένων κρουσμάτων μόνο, επομένως είναι δύσκολο να εκτιμηθεί με ακρίβεια αυτή τη στιγμή, φαίνεται να είναι περίπου 1%. Γνωρίζουμε ότι τουλάχιστον κάποιοι από όσους μολύνονται μπορούν να μεταδώσουν τη νόσο προτού εκδηλώσουν συμπτώματα, ή ακόμη και χωρίς να εκδηλώσουν ποτέ συμπτώματα. Επιπλέον, ένα πολύ μεγάλο ποσοστό –περίπου 80%– όσων νοσούν αναπτύσσουν πολύ ήπιες μορφές της νόσου, γεγονός που δυσκολεύει τον εντοπισμό και την απομόνωση των κρουσμάτων γρήγορα. Η επιβεβαίωση της διάγνωσης απαιτεί εργαστηριακές εξετάσεις και/ή δυνατότητες ιατρικής απεικόνισης, που είναι διαθέσιμες μόνο στις δομές αναφοράς. Κατά συνέπεια, ήταν επόμενο να αποδειχθεί αδύνατη η ανάσχεση της εξάπλωσης του ιού, που τώρα βρίσκεται σε περισσότερες από 100 χώρες σε όλο τον κόσμο. Επομένως, η επιδημία αυτή είναι πολύ διαφορετική από εκείνες στις οποίες έχουν εξειδικευτεί οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα τις τελευταίες δεκαετίες, όπως ιλαρά, χολέρα ή Έμπολα.

    Ακόμη, σήμερα υπολογίζεται ότι περίπου το 15-20% των ασθενών με COVID-19 χρειάζεται νοσηλεία, ενώ το 6% χρειάζεται εντατική φροντίδα για 3 έως 6 εβδομάδες. Αυτό φυσικά μπορεί να επιφέρει γρήγορα κορεσμό του συστήματος υγείας, όπως συνέβη στην Κίνα στην αρχή της επιδημίας και συμβαίνει τώρα στην Ιταλία. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν περισσότεροι από 1.100 ασθενείς σε μονάδες εντατικής φροντίδας σε όλη τη χώρα. Το νοσοκομειακό σύστημα στη βόρεια Ιταλία, αν και ιδιαίτερα ανεπτυγμένο, αδυνατεί να αντεπεξέλθει στη ραγδαία αύξηση των ασθενών.

    Όπως συμβαίνει συχνά με αυτόν τον τύπο επιδημιών, το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό είναι ιδιαίτερα εκτεθειμένο στη μόλυνση. Στην Κίνα, από τα μέσα Ιανουαρίου έως τα μέσα Φεβρουαρίου περισσότεροι από 2.000 εργαζόμενοι υγείας μολύνθηκαν με τον κορονοϊό (3,7% του συνόλου των ασθενών).

    Η πανδημία αυτή πιθανότατα θα διαταράξει τις βασικές ιατρικές υπηρεσίες και τις δομές επειγόντων περιστατικών, ενώ η περίθαλψη για άλλες σοβαρές ασθένειες και για άλλα χρόνια λοιμώδη νοσήματα θα περάσει σε δεύτερη μοίρα παντού, ιδιαίτερα σε ορισμένες αναπτυσσόμενες χώρες, όπου το σύστημα υγείας είναι ήδη εύθραυστο.

    Παρόλο που δεν μπορούν να εμποδίσουν την εξάπλωση της πανδημίας, τα μέτρα που παίρνουν πολλές χώρες αυτή τη στιγμή μπορούν να την επιβραδύνουν περιορίζοντας την αύξηση των κρουσμάτων και μειώνοντας τον αριθμό των ασθενών σε σοβαρή κατάσταση που πρέπει να διαχειριστούν τα συστήματα υγείας μια δεδομένη στιγμή. Ο στόχος δεν είναι μόνο να περιοριστεί ο αριθμός των κρουσμάτων, αλλά και να απλωθούν στον χρόνο, ώστε να αποφευχθεί η συμφόρηση στα τμήματα επειγόντων περιστατικών και στις μονάδες εντατικής φροντίδας.

    Οι προτεραιότητες για την παρέμβαση διαφέρουν από το ένα πλαίσιο στο άλλο.

    Σε ορισμένες περιοχές που φαίνεται να μην έχουν προσβληθεί σήμερα, όπως η Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, το Νότιο Σουδάν και η Υεμένη, όπου τα εύθραυστα ή τα κατεστραμμένα από τον πόλεμο συστήματα υγείας ήδη αγωνίζονται να καλύψουν τις ανάγκες υγείας του πληθυσμού, είναι απαραίτητο να προστατευτεί το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό και να περιοριστεί ο κίνδυνος της εξάπλωσης της επιδημίας όσο το δυνατό περισσότερο. Αυτό μπορεί να γίνει με την εφαρμογή προγραμμάτων πρόληψης: προσδιορισμός των περιοχών ή των πληθυσμών που διατρέχουν κίνδυνο, πραγματοποίηση δραστηριοτήτων ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης, διανομή σαπουνιού και προστατευτικού εξοπλισμού για το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, και ενίσχυση των μέτρων υγιεινής στις ιατρικές δομές, προκειμένου να μην γίνουν τα νοσοκομεία και οι κλινικές εστίες μετάδοσης της νόσου. Στις χώρες όπου οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα έχουν παρουσία πολλών ετών, θέλουμε να συμβάλουμε σε αυτές τις ενέργειες αντιμετώπισης της νόσου COVID-19, διασφαλίζοντας παράλληλα την αδιάλειπτη παροχή περίθαλψης για την ελονοσία, την ιλαρά, τις λοιμώξεις του αναπνευστικού κ.λπ.

    Αυτή η αδιάλειπτη περίθαλψη απειλείται αυτή τη στιγμή από τους περιορισμούς (απαγόρευση εισόδου στη χώρα, προληπτική απομόνωση για 14 ημέρες κ.λπ.) που έχουν επιβάλει οι κυβερνήσεις στο προσωπικό από συγκεκριμένες χώρες, όπως Ιταλία, Γαλλία και Ιαπωνία, από όπου προέρχεται ένα μέρος του διεθνούς προσωπικού μας, καθώς και από το κλείσιμο των συνόρων και την αναστολή ορισμένων αεροπορικών συνδέσεων. Παρ' όλα τα εμπόδια, η δύναμή μας έγκειται στο γεγονός ότι μπορούμε να βασιστούμε σε προσωπικό που προσλαμβάνεται στις χώρες στις οποίες παρεμβαίνουμε. Το ντόπιο προσωπικό αντιπροσωπεύει το 90% των εργαζομένων μας στο πεδίο.

    Στις χώρες όπου το σύστημα υγείας είναι ισχυρότερο αλλά η πανδημία είναι ιδιαίτερα ενεργή, όπως η Ιταλία ή το Ιράν, η κύρια πρόκληση είναι να αποφευχθεί η υπερφόρτωση των νοσοκομείων. Στις χώρες αυτές, μπορούμε να συμβάλουμε στις προσπάθειες των εθνικών ιατρικών ομάδων διαθέτοντας προσωπικό των Γιατρών Χωρίς Σύνορα που θα τις υποστηρίζει ή θα τις αντικαθιστά όταν χρειάζεται. Μπορούμε επίσης να βοηθήσουμε κοινοποιώντας τις εμπειρίες μας στις διαδικασίες διαλογής και ελέγχου για τις μολύνσεις στη διάρκεια επιδημιών. Έχουμε διαθέσει ομάδες για την υποστήριξη τεσσάρων νοσοκομείων στη βόρεια Ιταλία και έχουμε προσφέρει υποστήριξη στις αρχές του Ιράν όσον αφορά την περίθαλψη των ασθενών σε σοβαρή κατάσταση. Ανάλογα με την εξέλιξη της επιδημίας στη Γαλλία, θα προσφέρουμε την εμπειρία, τις δυνατότητες logistics και την τεχνογνωσία του προσωπικού μας, αν μπορούν να φανούν χρήσιμες.

    Ένας παράγοντας-κλειδί στη μάχη κατά της νόσου COVID-19 είναι η διαθεσιμότητα προστατευτικού εξοπλισμού, ιδίως μασκών και γαντιών για κλινική εξέταση. Οι ελλείψεις που αναμένονται οδηγούν πολλά κράτη στην επίταξη, που με τη σειρά της μπορεί να μετατραπεί σε αντανακλαστικό αυτών των κρατών να μονοπωλήσουν αυτά τα πολύτιμα είδη. Στο πλαίσιο που έχει διαμορφωθεί, ο εξοπλισμός αυτός θα πρέπει αντιθέτως να θεωρείται κοινό αγαθό που πρέπει να χρησιμοποιείται λελογισμένα και κατάλληλα και, επομένως, να χορηγείται κατά προτεραιότητα στους εργαζομένους υγείας που είναι εκτεθειμένοι στον ιό, σε όποιο μέρος του κόσμου και αν βρίσκονται.

    Γενικότερα, αυτή η πανδημία απαιτεί αλληλεγγύη όχι μόνο μεταξύ κρατών αλλά σε όλα τα επίπεδα, η οποία να βασίζεται στην αμοιβαία βοήθεια, τη συνεργασία, τη διαφάνεια και το μοίρασμα των απαραίτητων ειδών, και, στις πληττόμενες περιοχές, να έχει αποδέκτη τις πιο ευάλωτες ομάδες και όσους φροντίζουν ασθενείς.

  • 64x64
    COVID-19: Έκκληση των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στην Ευρώπη για την προστασία του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού 17/03/2020

    Καθώς ο αριθμός των κρουσμάτων της νόσου COVID-19 συνεχίζει να αυξάνεται ραγδαία σε πολλές χώρες της Ευρώπης –που αυτή τη στιγμή είναι το επίκεντρο της πανδημίας– οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα / Médecins Sans Frontières (MSF) κάνουν έκκληση στις χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης να δείξουν αλληλεγγύη πέρα από τα εθνικά τους σύνορα. Βασικές ιατρικές προμήθειες, συμπεριλαμβανομένου του ατομικού προστατευτικού εξοπλισμού ξεκινώντας από μάσκες για την προστασία του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, πρέπει να διοχετευθούν επειγόντως εκεί όπου υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη.

    Στην Ιταλία, όπου οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα ξεκίνησαν να εργάζονται σε τέσσερα νοσοκομεία στο επίκεντρο της χώρας την περασμένη εβδομάδα, παρατηρούνται όλο και πιο συχνά ελλείψεις ατομικού προστατευτικού εξοπλισμού, με αποτέλεσμα οι επαγγελματίες υγείας στην πρώτη γραμμή να είναι εκτεθειμένοι. Οι ελλείψεις προστατευτικού εξοπλισμού ενισχύουν την πανδημία και μειώνουν τη δυνατότητα να σωθούν ζωές. Σχεδόν 1.700 επαγγελματίες στο χώρο της υγείας, το 8% των συνολικών κρουσμάτων COVID-19 στην Ιταλία, έχουν μολυνθεί ενώ εργάζονταν ακούραστα φροντίζοντας τον αυξανόμενο αριθμό ασθενών σε σοβαρή κατάσταση που χρειάζονται νοσηλεία μεγάλης διάρκειας και εξειδικευμένη εντατική φροντίδα.

    «Ακόμη και σε υψηλού επιπέδου ευρωπαϊκά νοσοκομεία βλέπουμε τους εργαζομένους στο χώρο της υγείας να είναι εξουθενωμένοι, έχοντας να αντιμετωπίσουν έως 80 νέους ασθενείς τη μέρα αλλά και δραματικές ελλείψεις προστατευτικού εξοπλισμού, με αποτέλεσμα να διατρέχουν μεγάλο κίνδυνο. Ορισμένοι γιατροί είναι αναγκασμένοι να φορούν την ίδια μάσκα 12 ώρες» λέει η Δρ Κλαούντια Λοντεζάνι, Πρόεδρος του Ιταλικού Τμήματος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα και επικεφαλής της παρέμβασης της οργάνωσης για τη νόσο COVID-19 στη χώρα. «Κάθε μέρα γινόμαστε αποδέκτες νέων εκκλήσεων για βοήθεια, για περισσότερο προσωπικό, για περισσότερο υλικό. Χωρίς εφοδιασμό με προστατευτικό εξοπλισμό, όλο και περισσότεροι επαγγελματίες υγείας θα νοσούν, με αποτέλεσμα να μειώνεται η διαθεσιμότητα της φροντίδας για τους ασθενείς, να δημιουργούνται νέα κρούσματα και να εξασθενεί επικίνδυνα η μάχη κατά της πανδημίας.»

    Σε αυτή τη φάση της κρίσης, καμία χώρα δεν μπορεί να αντεπεξέλθει ή να παραγάγει το υλικό που χρειάζεται μόνη της. Οι χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης πρέπει να θέσουν άμεσα σε εφαρμογή τους μηχανισμούς αλληλεγγύης που διαθέτει η ΕΕ. Τα κράτη πρέπει να μοιραστούν τους πόρους τους προκειμένου να καταπολεμηθεί η πανδημία εκεί όπου μαίνεται τη δεδομένη στιγμή.

    «Σήμερα είναι η Ιταλία που χρειάζεται επειγόντως προμήθειες ιατρικού εξοπλισμού για την προστασία του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, όμως σε λίγες εβδομάδες μπορεί να είναι μια άλλη χώρα. Πέρα από την αύξηση της παραγωγής, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις πρέπει να διασφαλίσουν ότι οι προμήθειες θα μπορούν να σταλούν εύκολα στα επίκεντρα της πανδημίας» λέει ο Μπρις ντε λε Βαν, επικεφαλής της επιχειρησιακής ομάδας των Γιατρών Χωρίς Σύνορα για τη νόσο COVID-19 στις Βρυξέλλες. «Εν τω μεταξύ, οι απειλές για κλείσιμο των συνόρων, αν πραγματοποιηθούν, θα έχουν αντίκτυπο στη ροή πόρων και προσωπικού προς τις περιοχές που έχουν πληγεί περισσότερο.»

    Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα κάνουν έκκληση να καλλιεργηθεί η συνεργασία μεταξύ των κρατών, ώστε να αποφευχθεί η αποθεματοποίηση του υλικού. Θα πρέπει να προσφερθεί διακρατική βοήθεια για την προστασία των επαγγελματιών υγείας, που είναι η πρώτη γραμμή αντιμετώπισης του ιού.

    «Όπως ο κορονοϊός δεν γνωρίζει σύνορα, έτσι και η αλληλεγγύη πρέπει να τα υπερβεί» λέει ο ντε λε Βαν. «Η νόσος COVID-19 συνεχίζει να εξαπλώνεται, και κάθε χώρα θα αντιμετωπίσει τις ίδιες προκλήσεις, εκτός εάν υπάρξει μια ισχυρή κοινή παρέμβαση στο επίκεντρο της πανδημίας.»

    Εκτός από την υποστήριξη των νοσοκομείων και της ατομικής φροντίδας των ασθενών, είναι ζωτικής σημασίας η ενίσχυση των τυπικών μέτρων δημόσιας υγείας που έχουν αποδειχθεί αποτελεσματικά στον περιορισμό επιδημιών άλλων λοιμωδών νοσημάτων. Αυτά περιλαμβάνουν προληπτικό εντοπισμό κρουσμάτων, ιχνηλάτηση των επαφών, έλεγχο, απομόνωση των ασθενών, απομόνωση των επαφών υψηλού κινδύνου, ευαισθητοποίηση του πληθυσμού για την αποτροπή της περαιτέρω μετάδοσης και αυστηρή διαλογή των ήπιων και των σοβαρών περιστατικών στα νοσοκομεία. Όσον αφορά τον πληθυσμό, ο καθένας και η καθεμία ατομικά πρέπει να τηρεί πιστά τα βασικά μέτρα υγιεινής και να αποφεύγει τον συνωστισμό, ώστε να ανακοπεί ο ρυθμός αύξησης των κρουσμάτων, να αποφευχθεί η κατάρρευση των νοσοκομείων και να διατηρηθεί η πρόσβαση στην περίθαλψη.

    Όλα αυτά απαιτούνται για να τεθεί υπό έλεγχο η πανδημία και να περιοριστεί η απώλεια ζωών, τόσο των ασθενών της νόσου COVID-19 όσο και όλων των άλλων ασθενών και των τραυματιών που χρειάζονται περίθαλψη.

    Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την παρέμβαση των Γιατρών Χωρίς Σύνορα για τη νόσο COVID-19, και τις αυξημένες προσπάθειές μας να προστατεύσουμε την πρόσβαση σε φροντίδα υγείας στα προγράμματά μας σε όλο τον κόσμο, επισκεφθείτε τη διεύθυνση https://msf.gr/covid19giatroixorissynora.

  • 64x64
    Ανοιχτή Επιστολή 66 οργανώσεων προς Έλληνα πρωθυπουργό και Ευρώπη: «Προστατέψτε τη νομιμότητα και την ανθρωπιά» 10/03/2020

    Ανοιχτή επιστολή προς τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Νταβίντ Σασόλι, τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλς Μισέλ και την πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν για το προσφυγικό στέλνουν 66 οργανώσεις.

    Αναλυτικά η επιστολή:

    Οι οργανώσεις που υπογράφουμε αυτό το κείμενο εκφράζουμε τη βαθιά ανησυχία μας για τα όσα εξελίσσονται τις τελευταίες ημέρες στα σύνορά μας στον Έβρο και τα νησιά με την πολιτική εργαλειοποίηση και τη θυματοποίηση ανθρώπων που έχουν παγιδευτεί στα σύνορα της Ευρώπης. Επίσης, για τον τρόπο που οι Αρχές της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης διαχειρίζονται τις νέες αφίξεις, καθώς και για ακραίες συμπεριφορές που παρατηρήθηκαν από τα σώματα ασφαλείας εναντίον των προσφύγων και από πολίτες εναντίον στελεχών των ανθρωπιστικών οργανώσεων. Επισημαίνουμε ότι το κλίμα πανικού και των λογικών “ασύμμετρης απειλής”, που καλλιεργείται και από τις αρχές είναι αναντίστοιχο με την πραγματικότητα και πλήττει σοβαρά όχι μόνο τους πρόσφυγες, –ανθρώπους κατατρεγμένους και ευάλωτους– αλλά και την ίδια την κοινωνία και το κράτος δικαίου.

    Συγκεκριμένα:

    Eκφράζουμε κατηγορηματικά την αντίθεσή μας στις πρόσφατες αποφάσεις του Κυβερνητικού Συμβουλίου Εξωτερικών και Άμυνας (ΚΥΣΕΑ) και κυρίως την έκδοση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου, σύμφωνα με την οποία έχει ανασταλεί η υποβολή αιτήσεων χορήγησης ασύλου όσων εισέρχονται στη χώρα και προβλέπεται η επιστροφή τους, χωρίς καταγραφή, στη χώρα καταγωγής ή διέλευσης. Η εφαρμογή μιας τέτοιας ρύθμισης συνιστά μέτρο απάνθρωπο και παράνομο, καθώς παραβιάζει τη θεμελιώδη αρχή της μη επαναπροώθησης, επισύρει τη διεθνή ευθύνη της χώρας μας, και θέτει σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές. Δεν αμφισβητείται ότι η Ελλάδα έχει την κυριαρχική αρμοδιότητα να ελέγχει τα σύνορά της και να διαχειρίζεται τις όποιες διελεύσεις από αυτά, όμως τo δικαίωμα στο άσυλο είναι θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα κατοχυρωμένο από την Οικουμενική Διακήρυξη για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και το Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ και δεν πρέπει να καταστρατηγείται.

    Επίσης καταγγέλλουμε τις επιθέσεις κατά ανθρωπιστικών οργανώσεων και οργανώσεων για την προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου, καθώς και την ανοχή και την καλλιέργεια μισαλλοδοξίας, επισημαίνοντας ότι χωρίς την συμβολή των οργανώσεων αυτών στο όποιο σύστημα διαχείρισης του προσφυγικού έχει εδραιωθεί, αυτό θα οδηγηθεί σε κατάρρευση. Το δε κλίμα καχυποψίας ενάντια στην αλληλεγγύη, το οποίο προωθείται και από εκπροσώπους της κυβέρνησης, καλλιεργεί τη βία και την ανομία στην ευρύτερη κοινωνία.

    Απευθυνόμαστε κατ’ αρχήν στην ελληνική Κυβέρνηση ζητώντας:

    Να αποσυρθεί η παράνομη και αντισυνταγματική πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου και να τηρηθούν οι υποχρεώσεις της Ελληνικής Πολιτείας σχετικά με την προστασία της ανθρώπινης ζωής και τη διάσωση στα θαλάσσια και χερσαία σύνορα. Επίσης, να σταματήσουν άμεσα οι επιστροφές ανθρώπων σε κράτη όπου κινδυνεύει η ζωή, η ελευθερία τους ή κινδυνεύουν να υποβληθούν σε βασανιστήρια ή άλλη απάνθρωπη ή εξευτελιστική ποινή ή μεταχείριση.

    Να διενεργηθεί άμεσα η αποσυμφόρηση των νησιών με μετεγκατάσταση αιτούντων άσυλο στην ενδοχώρα και με ειδική μέριμνα για την προστασία της υγείας τους. Προτεραιότητα να δίνεται στους πλέον ευάλωτους, στα ασυνόδευτα και στις οικογένειες με παιδιά.

    Να ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα προστασίας κάθε προσώπου από εκδηλώσεις και πράξεις βίας, στοχοποίησης και ρατσισμού.

    Απευθυνόμαστε στα Όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπενθυμίζοντας ότι:

     

    Η ΕΕ θα πρέπει να αναλάβει ουσιαστικές ευθύνες προστασίας των ανθρώπων που μετακινούνται στο πλαίσιο της διαχείρισης ενός κατεξοχήν ευρωπαϊκού ζητήματος, με γνώμονα το σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και τις αρχές δικαίου. Το δικαίωμα στο άσυλο και η τήρηση της αρχής της μη επαναπροώθησης αποτελούν βασικά στοιχεία του διεθνούς και του ενωσιακού δικαίου και ως εκ τούτου οι αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης οφείλουν να λαμβάνουν τα απαραίτητα μέτρα για την προάσπισή τους.

    Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ως «θεματοφύλακας των Συνθηκών» (guardian of the Treaties) θα πρέπει να προστατεύσει το δικαίωμα στο άσυλο, όπως αυτό κατοχυρώνεται στη νομοθεσία της ΕΕ. Ως εκ τούτου, θα πρέπει να αντιστρέψει τη ρητορική περί «ασπίδας» και να παροτρύνει την Ελλάδα να αναλάβει τις νομικές της υποχρεώσεις.

    Είναι αναγκαία η άμεση ανασύσταση μηχανισμών μετεγκατάστασης προσφύγων και αιτούντων άσυλο από την Ελλάδα προς άλλα κράτη μέλη, με δίκαιο και ορθολογικό τρόπο και με προτεραιότητα στα ασυνόδευτα παιδιά. Επίσης, προτείνεται και η επανεγκατάσταση προσφύγων απευθείας από την Τουρκία σε κράτη-μέλη της ΕΕ.

    Επίσης αναγκαία είναι η αναθεώρηση της θέσης της ΕΕ για την Κοινή Δήλωση ΕΕ- Τουρκίας, η οποία -πέραν των ελλειμμάτων νομιμότητας- έχει αποδειχθεί πλέον ότι αποτελεί απρόβλεπτο και μη βιώσιμο πολιτικό εργαλείο για τη διαχείριση των συνόρων.

    Κλείνοντας, καλούμε όλες τις πλευρές στην τήρηση της νομιμότητας και στην επαγρύπνηση για τη διασφάλιση των ευρωπαϊκών δημοκρατικών αξιών. Οποιαδήποτε περαιτέρω διολίσθηση θα πλήξει με ανυπολόγιστες συνέπειες τις κοινωνίες μας, τη δημοκρατία στην Ευρώπη και το κράτος δικαίου.

    ΟΙ ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΣΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ

    ACTIONAID HELLAS

    ADDART

    ΑΙΤΗΜΑ

    ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΛΕΣΒΟΥ

    ΑΝΑΖΗΤΗΤΕΣ ΘΕΑΤΡΟΥ (ΦΙΞ IN ART)

    ANTIΓΟΝΗ – ΚΕΝΤΡΟ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ, ΤΗΝ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ, ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΤΗ ΜΗ ΒΙΑ

    ΑΡΣΙΣ – ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΝΕΩΝ

    ΓΙΑΤΡΟΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ - ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΑ

    ΓΙΑΤΡΟΙ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ – ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ

    CHANGE MAKERS LAB

    ΔΑΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ (DRC)

    DEFENCE FOR CHILDREN INTERNATIONAL GREECE

    ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΜΝΗΣΤΙΑ

    ΔΙΚΤΥΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΛΕΡΟΥ

    ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ

    DUTCH COUNCIL FOR REFUGEES (DCR)

    ECHO100PLUS

    EΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ

    ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ

    ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΣΤΕΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΟΙΚΙΑ

    ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ (ΕλΕΔΑ)

    ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ (ΕΣΠ)

    ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

    ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ

    ΕΛΙΞ

    Ε.Π.Α.Ψ.Υ.

    EQUAL RIGHTS BEYOND BORDERS

    EUROPEAN COUNCIL ON REFUGEES AND EXILES (ECRE)

    FORENSIC ARCHITECTURE

    GENERATION 2.0 RED

    HELP REFUGEES / CHOOSE LOVE

    HIAS ΕΛΛΑΔΟΣ

    HUMANRIGHTS360

    HUMAN RIGHTS WATCH

    ΘΑΛΑΣΣΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

    ΙΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ MED.IN

    INTER ALIA

    INTERNATIONAL RESCUE COMMMITTEE (IRC)

    ΚΑΡΙΤΑΣ ΕΛΛΑΣ

    ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΟΤΙΜΑ

    ΚΕΝΤΡΟ ΗΜΕΡΑΣ ΒΑΒΕΛ

    ΚΙΝΗΣΗ ΕΘΕΛΟΝΤΩΝ SCI-ΕΛΛΑΣ

    ΚΟΣΜΟΣ ΧΩΡΙΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΚΑΙ ΒΙΑ

    LEGAL CENTRE LESVOS

    ΜΕΛΙΣΣΑ - ΔΙΚΤΥΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

    ΜΕΤΑΔΡΑΣΗ

    OIKOΛΟΓΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

    OMNES

    OXFAM

    ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΓΗ

    PRAKSIS

    ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ

    REFUGEE LEGAL SUPPORT (RLS)

    REFUGEE RIGHTS EUROPE (RRE)

    RTI ΕΛΛΑΣ

    SAFE PASSAGE INTERNATIONAL

    SOLIDARITYNOW

    STATE OF CONCEPT

    ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΜΕΡΙΜΝΗΣ ΑΝΗΛΙΚΩΝ ΚΑΙ ΝΕΩΝ ( ΣΜΑΝ)

    ΣΥΜΒΙΩΣΗ – ΣΧΟΛΗ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ

    ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΔΙΕΜΦΥΛΙΚΩΝ

    TERRE DES HOMMES HELLAS

    THE HOME PROJECT

    THESSALONIKI PRIDE

    ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ (RSA)

    VICTORIA SQUARE PROJECT

  • 64x64
    Μια τραγική μέρα τυφλών επιθέσεων στο Ιντλίμπ της Συρίας 01/03/2020

    Τρία νοσοκομεία κοντά στις γραμμές που μετώπου που υποστηρίζονται από την ιατρική ανθρωπιστική οργάνωση Γιατροί Χωρίς Σύνορα / Médecins Sans Frontières (MSF) δέχθηκαν 185 τραυματίες, ενώ άλλοι 18 ήταν ήδη νεκροί όταν έφτασαν.

    «Ο φοβερός χθεσινός βομβαρδισμός από αέρος και εδάφους δεν μπορεί παρά να έγινε από τη συριακή κυβέρνηση και τους συμμάχους της» δήλωσε η Γενική διευθύντρια των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, Μίνι Νικολάι. «Δεν ξέρουμε πώς μπορούμε να τους κάνουμε να σταματήσουν τις τυφλές επιθέσεις, ούτε ξέρουμε πώς να τους κάνουμε να σεβαστούν το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο και τους κανόνες του πολέμου. Έχουμε κάνει επανειλημμένες εκκλήσεις στις εμπόλεμες πλευρές του πολέμου της Συρίας, στους συμμάχους τους και στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών να κάνουν ό,τι μπορούν για να σταματήσουν αυτές τις παραβιάσεις. Επαναλαμβάνουμε την έκκληση αυτή, με τον πιο επιτακτικό τρόπο. Πρέπει να προστατευτούν οι άμαχοι και οι μη στρατιωτικές υποδομές. Η έκκλησή μας για σεβασμό των κανόνων του πολέμου ισχύει τόσο για τις ομάδες της αντιπολίτευσης και τις τουρκικές δυνάμεις όσο και για τη συριακή κυβέρνηση και τους συμμάχους της, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας, του κύριου στρατιωτικού συμμάχου της.»

    Όλο το απόγευμα και το βράδυ της 25ης Φεβρουαρίου, βόμβες και οβίδες έπλητταν πυκνοκατοικημένες περιοχές με εκτοπισμένους στις πόλεις Ιντλίμπ και Μαρίτ Μισιρίν και γύρω από αυτές. Τουλάχιστον δύο σχολεία και δύο νηπιαγωγεία που φιλοξενούσαν εκτοπισμένες οικογένειες χτυπήθηκαν.

    Σε μια πρωτοφανή βραδιά επειγόντων περιστατικών, τρία υποστηριζόμενα από τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα νοσοκομεία της περιοχής κατακλύστηκαν από επείγουσες εισροές ασθενών. Ένας από τους χειρουργούς στο χειρουργικό νοσοκομείο του Ιντλίμπ δήλωσε στην ομάδα υποστήριξης των Γιατρών Χωρίς Σύνορα: «Είχαμε ακρωτηριασμούς, νευρολογικά τραύματα, καθώς και τραύματα πολλών άλλων ειδών. Η κατάσταση στην πόλη ήταν χαοτική. Ο ήχος των εκρήξεων σε συνδυασμό με τις σειρήνες προκαλούσε κρίσεις πανικού στους κατοίκους. Ήταν μια δύσκολη, αιματοβαμμένη μέρα».

    Δύο από τα νοσοκομεία –το κεντρικό νοσοκομείο του Ιντλίμπ και το νοσοκομείο του Μαρίτ Μισιρίν– μπόρεσαν να δώσουν κάποια πρώτα στοιχεία για τους ασθενείς που δέχτηκαν. Σύμφωνα με αυτά, 66 ασθενείς είχαν σοβαρά ή κρίσιμα τραύματα που απαιτούσαν μείζονες χειρουργικές επεμβάσεις. Τουλάχιστον 14 από τους σοβαρά τραυματίες ήταν παιδιά.

    Το κεντρικό νοσοκομείο του Ιντλίμπ και το νοσοκομείο του Μαρίτ Μισιρίν κινδύνευσαν να χτυπηθούν από βόμβες ή οβίδες, καθώς έπεσαν βλήματα σε απόσταση 100 μέτρων από αυτά. Τέσσερις εργαζόμενοι του κεντρικού νοσοκομείου του Ιντλίμπ υπέστησαν ελαφρά τραύματα από την έκρηξη.

    «Πόσες μητέρες πρέπει να κρατούν τα μωρά τους στην αγκαλιά τους ενώ πέφτουν βόμβες παντού; Πόσοι πατέρες πρέπει να καθησυχάζουν τα παιδιά τους και να τα κάνουν να γελάνε ενώ γύρω τους ξεσπούν πυρκαγιές;» λέει ο Κρίστιαν Ρέντερς, Συντονιστής προγράμματος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα για τη βορειοδυτική Συρία. «Ένα πράγμα ελπίζουν οι άνθρωποι στο Ιντλίμπ: να μείνουν ζωντανοί. Όμως οι ελπίδες τους μειώνονται μέρα με τη μέρα, λεπτό το λεπτό.»

    Οι τυφλοί βομβαρδισμοί από αέρος και εδάφους έχουν γίνει σήμα κατατεθέν του πολέμου της Συρίας. Η συριακή κυβέρνηση πρέπει να δεσμευτεί ότι θα σέβεται το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο και τους κανόνες του πολέμου.

  • 64x64
    Κορονοϊος: Όλα όσα πρέπει να γνωρίζουμε και να προσέχουμε 22/02/2020

    Q01: Ποια είναι η νόσος;

    Η νόσος ονομάζεται COVID-19, δηλ. νόσος κορονοϊού (Corona Virus Disease) που εμφανίστηκε το 2019. Προκαλείται από έναν ιό ο οποίος ανακαλύφθηκε στις αρχές Ιανουαρίου στην Κίνα και ανήκει στην οικογένεια των κορονοϊών. Ο ιός φαίνεται ότι μεταδίδεται μέσω των σταγονιδίων από τον βήχα, τα οποία μολύνουν τα άτομα που τα εισπνέουν ή αγγίζουν μολυσμένες επιφάνειες. Ο ιός αυτός πλήττει το αναπνευστικό σύστημα. Τα κύρια συμπτώματα περιλαμβάνουν γενική αδυναμία και πυρετό, βήχα και ορισμένες φορές πνευμονία και δύσπνοια σε μεταγενέστερο στάδιο.

    Q02: Τι γνωρίζουμε για τον ιό;

    Ο ιός ανακαλύφθηκε στις αρχές Ιανουαρίου από Κινέζους επιστήμονες και τώρα ονομάζεται SARS-CoV-2, λόγω των ομοιοτήτων που έχει με τον ιό που προκαλεί τη νόσο SARS. Η ονομασία της νόσου που προκαλείται από αυτόν τον νέο ιό είναι COVID-19. Οι κορονοϊοί είναι μια μεγάλη οικογένεια ιών, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι ακίνδυνοι για τον άνθρωπο. Τέσσερις τύποι προκαλούν κρυολόγημα, ενώ δύο άλλοι τύποι μπορούν να προκαλέσουν σοβαρές λοιμώξεις των πνευμόνων (SARS και MERS) παρόμοιες με τη νόσο COVID-19.

    Όπως όλοι οι ιοί, ο SARS-CoV-2 χρειάζεται κύτταρα ζωντανών οργανισμών για να πολλαπλασιαστεί. Ο ιός αυτός φαίνεται ότι πλήττει τα κύτταρα στους πνεύμονες, και πιθανόν άλλα κύτταρα στο αναπνευστικό σύστημα. Τα κύτταρα που μολύνονται από τον ιό παράγουν περισσότερα σωματίδια ιών, τα οποία στη συνέχεια μπορούν να μεταδοθούν σε άλλα άτομα με τον βήχα, για παράδειγμα.

    Q03: Πόσο επικίνδυνη είναι η νόσος COVID-19;

    Οι γνώσεις μας για τον ιό και τη νόσο εξακολουθούν να διαμορφώνονται. Πολλοί άνθρωποι που έχουν μολυνθεί με τον ιό δεν πρόκειται να νοσήσουν σοβαρά. Είναι μάλιστα πιθανό κάποιοι άνθρωποι να μην νοσήσουν καθόλου εάν μολυνθούν. Σύμφωνα με τις τελευταίες εκτιμήσεις, το 82% όσων μολύνονται αναπτύσσει μια ήπια μορφή της νόσου. Το 15% αναπτύσσει μια μέτρια μορφή της νόσου, ενώ το 3% νοσεί σοβαρά.

    Η νόσος φαίνεται πιο επικίνδυνη για τους ηλικιωμένους και για όσους πάσχουν από άλλες λοιμώξεις ή ασθένειες, όπως συμβαίνει συχνά με τα λοιμώδη νοσήματα. Πάνω από το 80% των θυμάτων της νόσου COVID-19 ήταν άνω των 60 ετών, ενώ πάνω από το 75% είχε προϋπάρχοντα προβλήματα υγείας.

    Η θνησιμότητα είναι υψηλότερη στην Ουχάν (4,9%) και χαμηλότερη στην υπόλοιπη Κίνα (2,1%). Εκτός Κίνας, είναι ακόμη χαμηλότερη (0,2%). Δεν είναι βέβαιο γιατί η θνησιμότητα ποικίλλει ανάλογα με την περιοχή. Καθώς όμως εξελίσσεται η επιδημία, τα ποσοστά αυτά μπορεί να αλλάξουν.

    Q04: Πόσο μεταδοτική είναι η νόσος;

    Οι γνώσεις μας για τον ιό και τη νόσο εξακολουθούν να διαμορφώνονται. Ο ιός μπορεί να μεταδοθεί με τον βήχα των άρρωστων ατόμων. Πιθανόν ο ιός να μπορεί να μεταδοθεί από μολυσμένα άτομα που δεν έχουν συμπτώματα, ωστόσο εάν ισχύει αυτό θα αφορά μια μικρή μειοψηφία των λοιμώξεων. Το ίδιο ισχύει για τα κόπρανα των μολυσμένων ατόμων.

    Καθώς έχουν αναφερθεί περισσότερα από 64.000 κρούσματα, ο ιός αυτός έχει ήδη εξαπλωθεί ευρέως, με το 99% των κρουσμάτων στην Κίνα. Ωστόσο, δεν γνωρίζουμε ακόμη πόσο εύκολα μεταδίδεται ο ιός από το ένα άτομο στο άλλο. Επομένως, είναι πολύ δύσκολο να κάνουμε επιδημιολογικές προβλέψεις.

    Q05: Πώς συνδέεται με το SARS και το MERS;

    Το SARS (Σοβαρό Οξύ Αναπνευστικό Σύνδρομο) και το MERS (Αναπνευστικό Σύνδρομο της Μέσης Ανατολής) είναι λοιμώξεις του αναπνευστικού συστήματος. Προκαλούνται από ιούς (SARS-CoV και MERS-CoV αντίστοιχα) που επίσης είναι μέλη της οικογένειας των κορονοϊών, όπως ο SARS-CoV-2.

    Ο SARS ανακαλύφθηκε το 2002 στην ηπειρωτική Κίνα και εξαπλώθηκε σε διάφορες άλλες χώρες. Ο απολογισμός της νόσου ήταν πάνω από 8.000 κρούσματα και 774 θάνατοι. Από το 2004, δεν έχουν καταγραφεί νέα κρούσματα του SARS. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα πραγματοποίησαν παρέμβαση στην ηπειρωτική Κίνα, το Χονγκ Κονγκ και το Βιετνάμ για την επιδημία του SARS.

    Ο MERS ανακαλύφθηκε το 2012, όταν ξέσπασε επιδημία στη Σαουδική Αραβία. Έως τώρα, έχουν καταγραφεί πάνω από 2.500 κρούσματα της νόσου και περισσότεροι από 800 θάνατοι. Ο MERS εξακολουθεί να προσβάλλει ανθρώπους περιστασιακά, κυρίως σε χώρες της Μέσης Ανατολής. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα δεν έχουν πραγματοποιήσει παρέμβαση για επιδημίες του MERS.

    Q06: Τι μπορεί να γίνει για την αντιμετώπιση της επιδημίας;

    Προς το παρόν, οι υγειονομικές αρχές είναι υπεύθυνες για τις ενέργειες αντιμετώπισης, που περιλαμβάνουν διάγνωση του ιού, περίθαλψη των ασθενών, ανίχνευση των επαφών και έρευνες για την καλύτερη κατανόηση της νόσου. Καθώς πρόκειται για νέο ιό, αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει εμβόλιο ή συγκεκριμένη θεραπεία. Στην Κίνα είναι σε εξέλιξη κλινικές δοκιμές για αρκετά αντιιικά φάρμακα. Οι γνώσεις μας για τον ιό και τη νόσο εξακολουθούν να διαμορφώνονται.

    Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι σε μια επιδημία νόσου του αναπνευστικού, είναι σημαντικό να πλένουμε συχνά τα χέρια, να καλύπτουμε το στόμα και τη μύτη όταν βήχουμε ή φτερνιζόμαστε, να αποφεύγουμε τη στενή επαφή με άτομα που έχουν συμπτώματα νόσων του αναπνευστικού και να ενημερώνουμε τον γιατρό όταν αισθανόμαστε άρρωστοι. Η ενημέρωση του πληθυσμού για τον ιό και τα ενισχυμένα μέτρα πρόληψης όπως τα παραπάνω είναι βασικά στοιχεία της πρόληψης.

    Q07: Τι έκαναν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα στη διάρκεια των επιδημιών του SARS και του MERS;

    Στη διάρκεια της επιδημίας του SARS, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα υποστήριζαν το νοσοκομείο Μπακ Μάι (Bach Mai) στο Βιετνάμ με μέτρα πρόληψης και ελέγχου λοιμώξεων και θάλαμο απομόνωσης. Στην ηπειρωτική Κίνα, παρείχαμε υποστήριξη με εκπαίδευση του προσωπικού υγείας στην πρόληψη και τον έλεγχο των λοιμώξεων στην πόλη Τζανγκτζιακόου (Zhangjiakou) της επαρχίας Χεμπέι (Hebei). Στο Χονγκ Κονγκ, παρείχαμε υποστήριξη με εκπαίδευση του προσωπικού υγείας στην πρόληψη και τον έλεγχο των λοιμώξεων, καθώς και εκπαίδευση υγείας για τον γενικό πληθυσμό. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα δεν πραγματοποίησαν παρέμβαση για τις επιδημίες του MERS.

    Q08: Πώς μπορώ να αποφύγω να μολυνθώ;

    Όπως και με άλλους κορονοϊούς, η μόλυνση μέσω των σταγονιδίων φαίνεται να είναι ο κύριος τρόπος μετάδοσης. Ο ιός εισέρχεται στο ανθρώπινο σώμα από το στόμα ή τη μύτη. Αυτό μπορεί να συμβεί εάν εισπνεύσετε μολυσμένα σταγονίδια, ή εάν αγγίξετε με τα χέρια σας μια επιφάνεια όπου έχουν προσγειωθεί σταγονίδια και αργότερα αγγίξετε το στόμα ή τη μύτη σας. Επομένως, απλά

    μέτρα ελέγχου λοιμώξεων, όπως το πλύσιμο των χεριών και το να καλύπτουμε το στόμα και τη μύτη όταν βήχουμε ή φτερνιζόμαστε, είναι αποτελεσματικά και σημαντικά για την πρόληψη.

    Η υγιεινή των χεριών είναι πολύ σημαντική, επομένως να πλένετε συχνά τα χέρια σας με σαπούνι και νερό. Χρησιμοποιήστε αρκετό σαπούνι και βεβαιωθείτε ότι έχουν πλυθεί όλα τα σημεία και των δύο χεριών. Αφιερώστε τουλάχιστον 20 δευτερόλεπτα στο πλύσιμο των χεριών σας. Αν δεν υπάρχει ορατή βρωμιά στα χέρια σας, ένα τζελ με βάση το οινόπνευμα είναι επίσης μια καλή επιλογή.

    Όταν βήχετε ή φτερνίζεστε, να καλύπτετε το στόμα και τη μύτη σας με ένα χαρτομάντιλο ή με το εσωτερικό μέρος του αγκώνα σας. Πετάξτε τα χρησιμοποιημένα χαρτομάντιλα αμέσως στον κάδο απορριμμάτων, όπως και τις χρησιμοποιημένες μάσκες, και πλύνετε τα χέρια σας.

    Μια μάσκα είναι ένα καλό μέτρο πρόληψης που αποτρέπει την εισπνοή του ιού. Ωστόσο, η κύρια χρήση της είναι να αποτρέπει τη μετάδοση του ιού εάν είστε άρρωστος/η. Όταν βγάζετε τη μάσκα, να ακουμπάτε μόνο τα κορδόνια. Πετάξτε την κατευθείαν στον κάδο απορριμμάτων και πλύνετε τα χέρια σας.

  • 64x64
    Παρέμβαση των Γιατρών Χωρίς Σύνορα για την επιδημία του κορονοϊού COVID-19 19/02/2020

    Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα στέλνουν ειδικό προστατευτικό εξοπλισμό στο νοσοκομείο Τζινγιντάν της Ουχάν, πρωτεύουσας της επαρχίας Χουμπέι της Κίνας, που αποτελεί το επίκεντρο της επιδημίας του κορονοϊού COVID-19.

  • 64x64
    Γιατροί Χωρίς Σύνορα: Kαταδικάζουμε τον προπηλακισμό εργαζόμενου μας στο χωριό της Μόριας 13/02/2020

    Το βράδυ του Σαββάτου, ένα από τα μέλη του προσωπικού μας προπηλακίστηκε εν ώρα εργασίας από μια μικρή ομάδα κατοίκων της Λέσβου.

    Ο ίδιος έπρεπε να μεταβεί στην παιδιατρική μας κλινική που βρίσκεται έξω από το Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης στη Μόρια λόγω ενός τεχνικού προβλήματος που είχε προκύψει. Διερχόμενος με το αυτοκίνητο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα από το χωριό της Μόριας, προπηλακίστηκε από μια μικρή ομάδα κατοίκων. Αυτό είναι το πιο πρόσφατο από τα περιστατικά βίας που έχουν σημειωθεί στη Λέσβο τις τελευταίες ημέρες.

    «Το τελευταίο χρονικό διάστημα έχουν σημειωθεί αρκετά περιστατικά βίας στο χωριό της Μόριας εναντίον εργαζομένων σε ΜΚΟ, εθελοντών και αιτούντων άσυλο. Για πόσο ακόμα η κυβέρνηση θα συνεχίζει να αγνοεί τα αυξανόμενα φαινόμενα βίας στα νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου;» τονίζει ο Βασίλης Στραβαρίδης, διευθυντής του ελληνικού τμήματος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα.

    Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα βρισκόμαστε στη Λέσβο από το 2008, παρέχοντας υπηρεσίες υγείας στους αιτούντες άσυλο που έρχονται στην Ελλάδα. Οι ομάδες μας προσπαθούν να καλύψουν το τεράστιο κενό στην παροχή υγειονομικής περίθαλψης που αδυνατεί να καλύψει η ελληνική κυβέρνηση. Αυτή είναι η πρώτη φορά που το προσωπικό μας προπηλακίζεται εν ώρα καθήκοντος. Εργαζόμαστε ασταμάτητα για να συμβάλουμε στην αντιμετώπιση των κρίσιμων ιατρικών αναγκών για περίπου 20.000 παιδιά, γυναίκες και άνδρες που βρίσκονται σήμερα παγιδευμένοι στη Μόρια.

    Η κατάσταση στα ελληνικά νησιά έχει φθάσει πλέον σε οριακό σημείο λόγω των αυξημένων αφίξεων, της τεράστιας συμφόρησης και της έλλειψης υπηρεσιών. Η τοπική κοινωνία έχει εγκαταλειφθεί από την κυβέρνηση, αλλά και από την Ευρωπαϊκή Ένωση, εδώ και σχεδόν πέντε χρόνια και καλείται να αντιμετωπίσει μόνη της τις συνέπειες ενός αποτυχημένου συστήματος υποδοχής. Η τοπική κοινωνία έχει κουραστεί, όπως και η κοινότητα των προσφύγων.

    Η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να δράσει άμεσα, να προχωρήσει στην αποσυμφόρηση του νησιού το συντομότερο δυνατό και να αυξήσει την παροχή υπηρεσιών.

  • 64x64
    Αυτό που συμβαίνει στη Μόρια, μας αφορά όλους 07/02/2020

    Η Μαρτυρία της Χριστίνας Μαραγκού, Ψυχολόγου των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στη Λέσβο

  • 64x64
    Μη στερείτε την περίθαλψη από παιδιά με σοβαρά νοσήματα που ζουν στη Μόρια 23/01/2020

    Η ελληνική κυβέρνηση στερεί την εξειδικευμένη ιατρική φροντίδα που χρειάζονται τουλάχιστον 140 παιδιά με χρόνια, σύνθετα και σοβαρά νοσήματα που διαμένουν στο Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης της Μόριας.

  • 64x64
    Τα πρώτα μωρά του 2020 12/01/2020

    Κάθε νέα ζωή που έρχεται στον κόσμο καθρεφτίζει την ελπίδα που δεν πρέπει να σταματήσει να υπάρχει. Αυτά είναι μερικά από τα πρώτα μωρά της νέας δεκαετίας που γεννήθηκαν με τη βοήθεια των Γιατρών Χωρίς Σύνορα σε διάφορα σημεία του πλανήτη.

  • 64x64
    Η ιστορία πίσω από τη φωτογραφία της καμπάνιας #torapouboreis 18/12/2019

    Τώρα που η φωτογραφία με τη νεαρή μητέρα και το μωρό αποτελεί μέρος της καμπάνιας των Γιατρών Χωρίς Σύνορα «τώρα που μπορείς», η φωτορεπόρτερ Δάφνη Τόλη θυμάται τη μέρα που συνάντησε τη μητέρα με το μωρό της σε μια κλινική των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στο Ν.Α. Μπανγκλαντές.

  • 64x64
    Αντιμετωπίζοντας τον ιό Έμπολα: Ποιες οι προκλήσεις για τον επικεφαλής αποστολής; 13/12/2019

    Γράφει ο Νικόλας Παπαχρυσοστόμου, επικεφαλής επείγουσας παρέμβασής των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό.

  • 64x64
    Γιατροί Χωρίς Σύνορα: Νεκρή γυναίκα από φωτιά στο Καρά Τεπέ 07/12/2019

    Είμαστε συντετριμμένοι από την είδηση του θανάτου της μητέρας 3 παιδιών στο ΚΥΤ Καρά Τεπέ της Λέσβου

  • 64x64
    Πώς είναι να χειρουργείς όταν γύρω σου πέφτουν βόμβες; 01/12/2019

    Γράφει ο Δημήτρης Γιαννούσης, χειρουργός των Γιατρών Χωρίς Σύνορα σε εμπόλεμες ζώνες.

  • 64x64
    Πρόσκληση στην εκδήλωση: Games for change! / Φέρε την αλλαγή παίζοντας! 20/11/2019

    Παιχνίδια και δράσεις για μικρούς & μεγάλους για τη διαφορετικότητα και τη συνεργασία // Δημοτική Αγορά Κυψέλης- 1 Δεκεμβρίου - 10.00-14.00

  • 64x64
    Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα κλιμακώνουν τις δράσεις τους στη Σάμο ανταποκρινόμενοι στις αυξημένες ανάγκες των αιτούντων άσυλο που έχουν εγκλωβιστεί στο νησί 18/11/2019

    Σήμερα, Πέμπτη 14 Νοεμβρίου, η ομάδα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα πραγματοποιεί διανομή ειδών πρώτης ανάγκης για τους αιτούντες άσυλο στο νησί της Σάμου. Σήμερα, Πέμπτη 14 Νοεμβρίου, η ομάδα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα πραγματοποιεί διανομή ειδών πρώτης ανάγκης για τους αιτούντες άσυλο στο νησί της Σάμου.

  • 64x64
    Υεμένη: Μερική καταστροφή στο νοσοκομείο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα μετά από αεροπορική επιδρομή στην περιοχή Μόχα 10/11/2019

    Νοσοκομείο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στην περιοχή Μόχα της νοτιοδυτικής Υεμένης, καταστράφηκε μερικώς το απόγευμα της Τετάρτης από αεροπορική επιδρομή που έπληξε τα γύρω κτίρια, συμπεριλαμβανομένης μιας στρατιωτικής αποθήκης.

  • 64x64
    Μαζικοί τραυματισμοί μετά από βομβαρδισμό χωριού στη βορειοδυτική Συρία 01/11/2019

    Οι συγκρούσεις στη βορειοδυτική Συρία συνεχίζουν να προκαλούν φόβο, εκτοπισμό και τεράστιες ιατρικές ανάγκες.

  • 64x64
    Βορειοανατολική Συρία: Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα αναγκάζονται να απομακρύνουν το προσωπικό τους εξαιτίας της εξαιρετικά εκρηκτικής κατάστασης στην περιοχή 20/10/2019

    Έπειτα από την έναρξη των τουρκικών στρατιωτικών επιχειρήσεων και την εξαιρετικά εκρηκτική κατάσταση στη βορειοανατολική Συρία, η διεθνής ιατρική ανθρωπιστική οργάνωση Γιατροί Χωρίς Σύνορα / Médecins Sans Frontières (MSF) πήρε τη δύσκολη απόφαση να αναστείλει τις περισσότερες δραστηριότητές της και να απομακρύνει το σύνολο του διεθνούς προσωπικού της από τη βορειοανατολική Συρία.

  • 64x64
    Συρία: Εκτοπισμοί και κλείσιμο νοσοκομείων εξαιτίας των τουρκικών στρατιωτικών επιχειρήσεων 14/10/2019

    Την ανησυχία της για την τύχη του άμαχου πληθυσμού στη βορειοανατολική Συρία εκφράζει η διεθνής ιατρική ανθρωπιστική οργάνωση, Γιατροί Χωρίς Σύνορα / Médecins Sans Frontières (MSF) έπειτα από την έναρξη των τουρκικών στρατιωτικών επιχειρήσεων την Τετάρτη 9 Οκτωβρίου.

  • 64x64
    Η αόρατη κρίση ψυχικής υγείας που μαστίζει τη Δυτική Όχθη 10/10/2019

    Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα αφιερώνουν τη φετινή Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας στην Παλαιστίνη και στην παρατεταμένη ψυχική κακοποίηση των κατοίκων της Δυτικής Όχθης.

  • 64x64
    Ανακοίνωση των Γιατρών Χωρίς Σύνορα για το τραγικό περιστατικό στη Μόρια 04/10/2019

    Είμαστε εξοργισμένοι με το τραγικό περιστατικό που συνέβη την Κυριακή στο Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης της Μόριας. Η φωτιά που ξέσπασε και ο επιβεβαιωμένος θάνατος μίας γυναίκας δεν μπορεί να θεωρηθούν ατύχημα. Αυτή η τρομερή τραγωδία είναι το άμεσο αποτέλεσμα μιας βάρβαρης πολιτικής που εγκλωβίζει 13.000 ανθρώπους σε έναν καταυλισμό που έχει σχεδιαστεί για 3.000.

  • 64x64
    Γιατροί Χωρίς Σύνορα (MSF) 25/09/2019

    Απαιτείται ανεξάρτητη επιτροπή για τον εμβολιασμό κατά του Έμπολα κόντρα στην έλλειψη διαφάνειας του ΠΟΥ

  • 64x64
    Γιατροί Χωρίς Σύνορα (MSF) 21/09/2019

    Δύο χρόνια από την μεγάλη έξοδο των Ροχίνγκια: Απάτριδες στο περιθώριο

  • 64x64
    Γιατροί Χωρίς Σύνορα (MSF) 19/09/2019

    Τα «Ημερολόγια Αποστολής» των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στις Νύχτες Πρεμιέρας

  • 64x64
    Γιατροί Χωρίς Σύνορα (MSF) 11/09/2019

    Ο χειρουργός Χρήστος Χρήστου νέος Διεθνής Πρόεδρος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα

  • 64x64
    Γιατροί Χωρίς Σύνορα (MSF) 06/09/2019

    Μία καταστροφική πολιτική: Ευάλωτοι άνθρωποι εγκλωβισμένοι στα νησιά πληρώνουν το τίμημα απάνθρωπων πολιτικών της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας

  • 64x64
    Γιατροί Χωρίς Σύνορα (MSF) 02/09/2019

    Επείγουσα ψυχολογική υποστήριξη στα παιδιά που ήταν παρόντα στο τραγικό συμβάν στη Μόρια

  • 64x64
    Γιατροί Χωρίς Σύνορα (MSF) 24/08/2019

    Στη Μάλτα θα αποβιβαστούν οι 356 διασωθέντες του Ocean Viking

  • 64x64
    Γιατροί Χωρίς Σύνορα (MSF) 17/08/2019

    Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα αποχαιρετούν τον διεθνούς φήμης γλύπτη Takis

  • 64x64
    Γιατροί Χωρίς Σύνορα (MSF) 04/08/2019

    Οι Νύχτες Πρεμιέρας ξεφυλλίζουν τα «Ημερολόγια Αποστολής» των Γιατρών Χωρίς Σύνορα

  • 64x64
    Γιατροί Χωρίς Σύνορα (MSF) 22/07/2019

    Επιστρέφουν στις επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης στη Μεσόγειο οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα

  • 64x64
    Γιατροί Χωρίς Σύνορα (MSF) 19/07/2019

    Γιατροί Χωρίς Σύνορα: Εκστρατεία εμβολιασμού σε Κω και Λέρο

  • 64x64
    Γιατροί Χωρίς Σύνορα (MSF) 08/07/2019

    Η διάσωση ανθρώπων στη θάλασσα δεν είναι έγκλημα

  • 64x64
    Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων: Ιστορίες Επιβίωσης 22/06/2019

    Σήμερα 70,8 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τη χώρα τους, αριθμός – ρεκόρ στη σύγχρονη Iστορία. Είναι άνθρωποι που έχουν διαφύγει από ακραίους κινδύνους, για να γλιτώσουν από ανελέητους βομβαρδισμούς, από την εισβολή του στρατού, τη βία συμμοριών ή από άλλες καταστάσεις που απειλούσαν τη ζωή τους.

  • 64x64
    Γιατροί Χωρίς Σύνορα (MSF) 10/06/2019

    Με δεδομένο ότι σε αυτήν την προεκλογική περίοδο το επείγον ζήτημα της κλιματικής αλλαγής απουσιάζει από την ατζέντα των ελληνικών κομμάτων και με αφορμή την παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος, 24 οργανώσεις προερχόμενες από το ευρύτερο φάσμα της κοινωνίας των πολιτών – μέλη της Συμμαχίας για το Κλίμα – προχώρησαν σε κοινή δήλωση:

    Παρακολουθώντας τον δημόσιο διάλογο σε αυτήν την προεκλογική περίοδο, ο οποίος αγνοεί το φλέγον ζήτημα της κλιματικής και ενεργειακής πολιτικής, οι οργανώσεις θεωρούμε χρέος μας να απευθύνουμε στην κοινωνία και τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας επείγον κάλεσμα σε δράση για την αναχαίτιση της κλιματικής κρίσης.

  • 64x64
    Πακιστάν: Πώς θα μπορούσαν να σωθούν χιλιάδες μητέρες και παιδιά στο Μπαλουχιστάν; 04/06/2019

    Στο Πακιστάν, χιλιάδες γυναίκες και βρέφη πεθαίνουν κάθε χρόνο από αιτίες που μπορούν να προληφθούν εύκολα. Στη νοτιοδυτική επαρχία του Μπαλουχιστάν, όπου οι στατιστικές υγείας είναι από τις χειρότερες παγκοσμίως, η κατάσταση είναι ιδιαίτερα άσχημη.

    Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα είναι ένας από τους μεγαλύτερους διεθνείς παρόχους φροντίδας υγείας στην επαρχία. Παρέχουν μαιευτική και γυναικολογική φροντίδα σε μητέρες, καθώς και παιδιατρική και νεογνική φροντίδα στα παιδιά τους. Οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα περιθάλπουν πάνω από 11.000 υποσιτισμένα παιδιά κάθε χρόνο σε τέσσερα διαμερίσματα. Εξαιτίας της έλλειψης γνώσεων για τη διατροφή, τον θηλασμό και τον απογαλακτισμό, οι επικίνδυνες πρακτικές υγείας είναι ένα από τα σημαντικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ιατρικές ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα.

  • 64x64
    Γιατροί Χωρίς Σύνορα (MSF) 25/05/2019

    Συρία: Οι γυναίκες και τα παιδιά εξακολουθούν να υποφέρουν στον καταυλισμό Αλ Χολ

  • 64x64
    Γιατροί Χωρίς Σύνορα (MSF) 16/05/2019

    Γάζα: Ένας χρόνος από το λουτρό αίματος

  • 64x64
    Γιατροί Χωρίς Σύνορα (MSF) 23/04/2019

    Εκστρατεία Πρόσβασης σε Βασικά Φάρμακα: 20 χρόνια αγώνας για την πρόσβαση όλων των ασθενών σε προσιτά φάρμακα

  • 64x64
    Γιατροί Χωρίς Σύνορα (MSF) 18/04/2019

    Για πρώτη φορά στην Ευρώπη εξασφαλίστηκε το εμβόλιο κατά του πνευμονιόκοκκου σε προσιτή τιμή για παιδιά προσφύγων στην Ελλάδα

Ιστορικό δωρεών

# Κατάστημα Ημερομηνία Όνομα μέλους Δωρεά Κατάσταση
1 Domino's Pizza 06/04/2023 Avatar Yiannis TheocharisYiannis Theocharis 0.43€ Προς πληρωμή
2 Domino's Pizza 20/03/2023 Avatar Yiannis TheocharisYiannis Theocharis 0.15€ Προς πληρωμή
3 Domino's Pizza 07/03/2023 Avatar Yiannis TheocharisYiannis Theocharis 0.37€ Προς πληρωμή
4 Domino's Pizza 30/01/2023 Avatar Yiannis TheocharisYiannis Theocharis 0.30€ Προς πληρωμή
5 Domino's Pizza 20/01/2023 Avatar Yiannis TheocharisYiannis Theocharis 0.30€ Προς πληρωμή

Σχόλια χρηστών

Μερικά σχόλια (θα μπει το Facebook plugin εδώ)

Υποστηρικτές οργάνωσης

Avatar Katerina

Αυτή η οργάνωση αξίζει την προσοχή σου επειδή:

Προσφέρει ιατρική φροντίδα στους ανθρώπους που έχουν αποκλειστεί από οποιοδήποτε είδος υγειονομικής υπηρεσίας.

Λευτέρης Καπασακαλίδης

Λευτέρης Καπασακαλίδης

Υπεύθυνος οργανώσεων

Στον χάρτη

Διεύθυνση

Ξενιας 15, T.K. 115 27, Αθήνα

Τηλ.: 210 52 00 500

Επικοινωνία

Όλα είναι αλληλένδετα

Στήριξε οικονομικά τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα (MSF) με κάθε σου ηλεκτρονική αγορά, χωρίς επιπλέον κόστος και δες τον κόσμο μας να βελτιώνεται. Χάρη σε 'σένα.

Icon εγγραφής

Εγγραφή

Πάτησε στο κουμπί και συμπλήρωσε τα στοιχεία σου

Icon εγγραφής

Αναζήτηση

Βρες το ηλ. κατάστημα που ψάχνεις (σε πάνω από 408)

Icon εγγραφής

Αγορά

Ολοκλήρωσε τις αγορές σου κανονικά χωρίς επιπλέον κόστος

Icon εγγραφής

Δωρεά

Μπράβο! Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα (MSF) σε ευχαριστεί και είσαι ένας ήρωας!

Eγγραφή

Ειναι ασφαλες και δωρεαν